รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 158 เธอมีจดหมายฝากถึงนาย

บทที่ 158 เธอมีจดหมายฝากถึงนาย
ฉินหลั่งตกตะลึงจนพูดไม่ออก แต่เขารู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย
“ในสองหรือสามเดือนที่เส้เหวินจี้งจากนายไป นายก็เห็นแต่ว่าเธอยโสโอหังต่อหน้านาย แต่นายรู้มั้ย ตอนที่เธอหลับก็ยังละเมอเรียกหาแต่ชื่อของนาย ต่อหน้าผู้คนเธอก็แสร้งเป็นสบายดี แต่ว่าฉันเข้าใจเธอที่สุด ตั้งแต่ที่เธอเลิกกับนายจนถึงลาออกจากการเรียนกลางคันและออกจากมหาวิทยาลัยไป เธอไม่เคยลืมนายไปจากใจได้เลย”
“ก่อนหนึ่งวันที่เธอจะไปจากมหาวิทยาลัย วันนั้นเธอบอกกับฉันว่าเธอเลิกกับเผิงหนานแล้ว เธอก็ยังตระหนักได้ว่า คนที่ใจเธอรักจริงๆคือนาย เธอบอกกับฉันว่าเธอจะคืนดีกับนาย เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ มาชดเชยกับความเจ็บปวดไม่กี่เดือนของนาย อยู่ต่อหน้าฉัน เธอโทรหานายห้าถึงหกสาย แต่นายล่ะ แม้แต่รับสายยังไม่รับเลย เส้เหวินจี้งพิงไหล่ของฉันร้องไห้คร่ำครวญ ปากของเธอก็พึมพำแต่ว่า’ฉินหลั่งไม่เอาฉันแล้ว ฉันไม่เอาฉันแล้ว’….”
“จากนั้น เธอบอกกับฉัน เพื่อที่จะทำให้นายกลับมารัก เธอก็จะต้องสู้ จากนั้นเธอก็วิ่งออกไป ฉันคิดว่าเธอไปหานาย แต่นายกลับพูดอะไรกับเธอ ถึงทำให้เธอกลับมาในสภาพที่วิญญาณล่องลอย วันที่สองถึงขอลาจากมหาวิทยาลัย วันที่สามก็ลาออกเรียนจากกลางคัน”
ฉินหลั่งนึกถึงวันนั้นที่อยู่ที่CHIU·SHUI เหตุการณ์ที่เจอกับเส้เหวินจี้งเป็นครั้งสุดท้าย นึกถึงท่าทางที่อดกลั้นจะร้องไห้ก่อนจากไป ฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ
“นึกออกแล้วใช่มั้ย? ตอนนี้นายรู้แล้ว นายเป็นคนทำลายเส้เหวินจี้ง นายทำให้เด็กสาวที่มีอนาคตที่งดงามกลับต้องร่วงลงไป นายเข้าใจหรือยังว่าตัวเองเป็นผู้ชายห่วยแตกที่ไร้ยางอายขนาดไหน?”ดวงตาของจางเจียซินยิ่งอยู่ยิ่งคมขึ้น:“ถึงตอนนี้ นายมันก็แค่ผู้ชายห่วยแตกที่ทำลายผู้หญิงที่บริสุทธิ์มีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องศีลธรรมกับฉัน นายถามตัวเองดู ว่านายแม่งเหมาะเหรอ?”
“ฉันไม่เหมาะ แต่ก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เธอต้องมาบอก ฉันเหนื่อยแล้ว เชิญพวกนายออกไป”ฉินหลั่งเหนื่อยมาก เขาไม่อยากเห็นจางเจียซินคุยโอ้อวดตรงหน้าเขา ถ้าเขามีความผิด เขามีวิธีของตัวเองที่จะไปชดใช้ เขาอยากจะคิดดูดีๆก่อน ฉินหลั่งดันจางเจียซินออกไปข้างนอกประตู
“ไอ้ผู้ชายเหี้ย นายผลักอะไรของนาย?”จางเจียซินตะโกนเสียงดัง: “นายอยากจะรู้ว่าที่จากไปวันนั้น สภาพที่โศกเศร้าของเส้เหวินจี้งฝากให้ฉันมาบอกอะไรกับนาย?”
ฉินหลั่งหยุดนิ่ง เขาไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเขา และอยากจะรู้สถานการณ์ตอนนั้นของเส้เหวินจี้ง เนื่องจากเธอมีเรื่องฝากบอกมาถึงตัวเอง ถ้าตัวเองไม่รู้ ก็เป็นสิ่งที่เสียใจที่สุด และก็เท่ากับว่าไม่ให้เกียรติเส้เหวินจี้ง
“เธอบอกว่าอะไร?”ฉินหลั่งจ้องมองไปที่จางเจียซินแล้วถาม
“เธอฝากจดไว้ให้นายหนึ่งฉบับ ให้ฉันเอามาให้นาย คำพูดที่เธออยากบอกอยู่ในจดหมาย”แววตาของจางเจียซินดูมีชีวิตชีวาขึ้น นี่เป็นไม้ตายของเธอ
“เอาจดหมายมาให้ฉัน”
“อยากได้จดหมายก็ได้ เพียงแต่ว่านายต้องไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับฉันที่เซี่ยงไฮ้ ฉันก็จะให้นาย”
“เธออย่ามาบังคับฉันนะ”แววตาของฉินหลั่งคมชัดขึ้น จางเจียซินก็ตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ เธอบังคับใจตัวเองให้สงบลง
“เหอะ ถ้านายไม่ไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับฉัน ฉันก็ไม่ให้นาย ดูซิว่านายจะทำอะไรฉันได้”จางเจียซินต้องใช้สิ่งนี้เพื่อข่มขู่ฉินหลั่ง ไม่อย่างนั้นฉินหลั่งไม่มีทางที่จะไปกับตัวเองแน่
“เธอ—-”คว้าคอเสื้อของจางเจียซิน ม่านตาของเขาก็หดลงเหมือนรูเข็มที่อันตราย จางเจียซินรู้สึกกดดันอย่างมาก แต่ตอนนี้ จางเจียซินไม่สามารถขี้ขลาดได้ มิฉะนั้นเส้นทางการไลน์สดของเธอจะพังพินาศ
“ฉันทำไม? ฉันจะบอกนายนะ ถ้าผ่านพรุ่งนี้ไป นายทำให้ฉันถูกHuya TVปิดกั้น ฉันก็จะแอบที่เผาจดหมาย ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นความลับตลอดไป!”จางเจียซินข่มขู่ฉินหลั่ง
ฉินหลั่งถอนหายใจหนักๆ และเขาก็หลับตาลงอย่างแน่นๆ
“ได้ ฉันจะไปกับเธอ”หลังจากที่ถามตัวเอง ในที่สุดฉินหลั่งก็ตอบรับปากกับจางเจียซินไป เขาก็ค่อยๆปล่อยจากจางเจียซิน
“ดี นี่คือสิ่งที่นายพูดเองนะ”จางเจียซินดีใจมาก ก็รู้สึกโล่งใจ ในที่สุดเธอก็จะไม่ถูกHuya TVปิดกั้น
“จดอยู่ที่ไหน?”ฉินหลั่งถามอย่างเย็นชา
“ถามทำไม ผ่านพรุ่งนี้ไป ฉันก็เอาจดหมายมาให้นายเอง ถึงยังไงอยู่ที่ฉันก็ไม่มีประโยชน์อะไร”จางเจียซินก็คืนกลับมาดูถูกฉินหลั่งเหมือนเดิม
“เอาล่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว นายก็รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า พวกเราจะนั่งรถไฟฟ้าไปที่เซี่ยงไฮ้”จางเจียซินสั่งฉินหลั่งเสร็จ ก็ลากฮวนฮวนออกจากห้องฉินหลั่ง
ฉินหลั่งค่อยๆเดินกลับไปที่เตียง แล้วเขาก็นอนตะแคงอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าของเส้เหวินจี้ง ใบหน้าของเธอดูแปลกมาก เสียงฟ้าร้อง“เปรี้ยงเปรี้ยง”จากนอกหน้าต่างก็ดังขึ้น ถึงขัดจังหวะความคิดของฉินหลั่ง ฉินหลั่งดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มบนตัว แล้วก็หลับไป
วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฉินหลั่งตื่นขึ้นมา ข้างนอกดูมืดมน ทั้งๆที่ก็แปดโมงแล้ว แต่เหมือนกับหนึ่งทุ่มตอนกลางคืนเลย
ฉินหลั่งเรียกหญิงสาวสองคนที่กำลังนอนไม่อยากตื่นอยู่บนเตียง รอพวกเธอแต่งหน้าแต่งตัวไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งสามคนถึงค่อยเดินออกจากคฤหาสน์
กินอาหารเช้าที่ข้างนอก ในระหว่างนั้น จางเจียซินก็ลากตัวฮวนฮวนไปที่บ้านเช่าของตัวเอง ทั้งสามคนถึงค่อยนั่งรถแท็กซี่รีบไปที่สถานีรถไฟฟ้าของจีนหลั่ง
ซื้อตั๋วเสร็จก็รีบขึ้นรถ ท้องฟ้าข้างนอกมืดมาก และในรถไฟไฟก็เปิดไฟ ฉินหลั่งและจางเจียซินทั้งสองคนนั่งด้วยกัน หญิงสาวทั้งสองคนก็เอาแต่กินของกินเล่นแล้วพูดคุยกัน ไม่เหลือบมองฉินหลั่งแม้แต่น้อย
“จดหมายเอามาหรือยัง?”ฉินหลั่งคิด ก่อนหน้านี้จางเจียซินกลับไปที่บ้านเช่าก็เพื่อไปเอาจดหมาย
“ไม่มี”จางเจียซินกอดกำชับกระเป๋าแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ฉินหลั่งรู้ว่า จดหมายอยู่ในกระเป๋า เพียงแต่เธอกลัวว่าตัวเองจะแย่งจดหมายไป แล้วก็จะไม่ไปเซี่ยงไฮ้กับพวกเธอ ฉินหลั่งยิ้มบางๆ แล้วไม่ถาม ในเมื่อเขารับปากพวกเธอว่าจะไป ก็จะไม่เปลี่ยนใจกลางคัน
ฉินหลั่งหลับตาลงอย่างสบายๆ เขาต้องการเห็นเมืองที่จงยู่อาศัยอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีเช่นกัน
หนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา ฉินหลั่งพวกเขาก็มาถึงเซี่ยงไฮ้ และเรียกรถแท็กซี่มาหนึ่งคัน ฉินหลั่งไปงาน“ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100”กับจางเจียซินที่จัดขึ้นที่ท่าเรือหยางซาน
งานเลี้ยงสังสรรค์ครั้งนี้จัดขึ้นที่บนเรือสำราญส่วนตัวสุดหรู ตอนนี้เรือสำราญหรูหราจอดเทียบท่าที่ท่าเรือดูเด่นเป็นสง่า เพียงแต่ว่าในเวลานี้ไม่ให้คนที่มาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ขึ้นไป ต้องรอให้ถึงก่อนงานเลี้ยงเริ่มหนึ่งชั่วโมงครึ่งถึงจะขึ้นไปได้
เน็ตไอดอลทั้งหมดที่เหมือนกันจางเจียซินก็แต่งหน้าพักผ่อนและทำความคุ้นเคยกับขั้นตอนของงานเลี้ยงในโรงแรมที่อยู่ติดกับท่าเรือ
ฉินหลั่งไม่สามารถทนอยู่ในโรงแรมได้ เขาเดินไปตามทางท่าเรือเพียงลำพัง เขายืนอยู่บนแนวโขดหินริมทะเล หันหน้าไปทางทะเล ตะโกนเสียงดังร้องเรียก “จงยู่ เธออยู่ที่ไหน รีบกลับมาเถอะ”
เขาได้ยินคนอื่นพูดว่า ถ้าตะโกนร้องเรียกคนรักไปในทะเล คนรักก็จะได้ยิน ก็รีบกลับมาที่ข้างๆกายของเขา
แต่สิ่งที่ตอบกลับเขาก็มาก็มีแต่เสียงสะท้อนของตัวเขาเองเสียงคลื่นซัดและนกนางนวลที่อยู่ห่างไกลเพียงไม่กี่เสียง
ลมทะเลทำให้ฉินหลั่งหนาวขึ้นเล็กน้อย เขากระชับเสื้อผ้าให้แน่น และเดินกลับไปที่โรงแรม
ตอนเย็นหกโมงครึ่ง ฉินหลั่งเดินตามจางเจียซินและฮวนฮวนพวกเธอเริ่มได้รับการตรวจสอบ และเดินบนเรือสำราญ ผู้คนหลายร้อยคนเดินขึ้นไปบนเรือสำราญ จางเจียซินฮวนฮวนและไอดอลคนอื่นๆ ดวงตาของพวกเธอเบิกกว้าง และอุทานเป็นครั้งคราว
เรือสำราญลำนี้มีสามชั้น ตัวเรือทำจากวัสดุคอมโพสิตโลหะ ซึ่งสะท้อนแสงของโลหะ เสาสูงของเรือสำราญแขวนธงหลากสีหลายแถวตั้งแต่หัวเรือไปจนถึงท้ายเรือ
ดาดฟ้าบนสุดมีพื้นที่สองพันตารางเมตร มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้ผ้าหลายตัวอยู่ข้างๆ ส่วนของหัวเรือสร้างด้วยโครงเหล็กเพื่อตั้งเวที ด้านหลังเวทีมีผ้าม่านแขวนอยู่ ข้างบนมีเน็ตไอดอลสวยๆหนึ่งร้อยคน เขียนด้วยตัวหนังสือศิลปะ“ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100”
มีเครื่องเสียงทั้งสองข้างเวที และมีที่นั่งรอบ ๆ
ในขณะนี้เน็ตไอดอลผู้ชมและแขกที่มาร่วมชมพิธีกำลังเดินเล่นไปรอบๆ มองดูทิวทัศน์บนเรือสำราญและในทะเล
ยืนอยู่บนเรือและมองไป ทะเลที่ห่างไกลสุดลูกหูลูกตา ทะเลและท้องฟ้าเชื่อมถึงกัน น้ำทะเลมีความคลื่นซัดขึ้นลงตลอด และได้ยินเสียง“ซู่ซู่”ของน้ำทะเลที่ข้างหู เป็นประสบการณ์ที่สบายจริงๆ
ฉินหลั่งมองไประยะไกล คิดในใจถ้าเกิดวันนี้มีท้องฟ้ามีพระอาทิตย์ที่สวยงามขึ้น คงจะสวยงามมากอย่างแน่นอน น่าเสียดายที่ท้องฟ้ามืดครึ้มจนถึงตอนนี้
“เรือสำราญนี้เป็นของคุณชายเห้อ ว่ากันว่าเรือสำราญลำนี้มีมูลค่าถึงแปดร้อยล้านหยวน เขาและพ่อของเขาร่วมแรงร่วมใจกันซื้อ ดูไปแล้วทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวยในประเทศ จะมีใครที่กล้าหาญดังเช่นคุณชายเห้อบ้างล่ะ?”
“อ๋อ ฉันได้ยินมาว่าคุณชายเห้อเพิ่งจะเลิกกับแฟน ตอนนี้เป็นโสดอยู่ พวกเธอว่าฉันมีโอกาสหรือเปล่า”
“ฉันว่าโอกาสของเธอคือหวังลมๆแล้งๆ เนื่องจากว่ายังมีคนสวยอย่างฉันอยู่ที่นี่ ฮ่าฮ่า”
“เธอไปของเธอ ได้ยินมาว่า คืนนี้คุณชายเห้อก็จะมาที่นี่ด้วย ตอนที่ขึ้นเวทีฉันต้องทำตัวดีๆ ไม่แน่คุณชายเห้ออาจจะชอบ”
เน็ตไอดอลไม่กี่คนรวมตัวกันแล้วพูดคุยหัวเราะ เมื่อเห็นว่างานเลี้ยงเริ่มแล้ว ก็หยุดพูดคุย และเดินไปยันบริเวณที่เน็ตไอดอลนั่งอยู่
จางเจียซินและฮวนฮวนก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วย เมื่อได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของคนพวกนั้นพูดคุยกัน ในใจของจางเจียซินก็มีความคิด
“ฮวนฮวน เธอคิดว่าคุณชายเห้อจะชอบฉันมั้ย?”จางเจียซินสบตาฮวนฮวนแล้วถาม แววตาของเธอแสดงถึงการมีความหวังและความมั่นใจ
เมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของจางเจียซิน ฮวนฮวนยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ
“เจียซิน เธออย่าล้อเล่นนะ งานเลี้ยงก็จะเริ่มแล้ว พวกเราไปกันเถอะ”ฮวนฮวนก็ดึงตัวจางเจียซินกลับไป แต่จางเจียซินยังคงจ้องมองเธออยู่: “เธอยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ”
ฮวนฮวนพูดไม่ออก คิดแล้วคิดอีกถึงพูด
“เจียซิน ฉันพูดความจริงเธออย่าโกรธนะ เธอก็เห็นแล้ว งานเลี้ยงคืนนี้มีสาวสวยมากมายแค่ไหน อย่าว่าแต่คุณชายเห้อเลย ฉันเองก็มองจนตาลาย เรามีจุดที่โดดเด่นตรงไหน ที่ทำให้คุณชายเห้อชอบพอเราได้ นอกจากนี้…..นอกจากนี้มีคนไลฟ์สดระดับพรีเมียม ไม่กี่คนที่สวยกว่าเราอีก คุณชายเห้อจะเลือกก็ต้องเลือกคนสวย แล้วจะมาชอบพวกเราได้ยังไงล่ะ”
หลังจากที่ฮวนฮวนพูดจบ จางเจียซินก็คิดมันก็ใช่ ในใจก็รู้สึกหดหู่ ในใจก็คิดว่าการก้าวเข้าสู่ครอบครัวที่ร่ำรวยนั้นเป็นเพียงฝันกลางวันที่ล้มๆแล้งๆและไม่มีตัวตน ดังนั้นตัวเองควรทำตามเส้นทางการไลน์สดอย่างดีๆ
“ฉินหลั่ง อย่ามัวแต่มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย งานเลี้ยงคืนนี้กำลังจะเริ่มแล้ว นายมานี่นะ!”จางเจียซินตะโกนบอกฉินหลั่งที่ยืนมองทะเลอยู่ห่างๆ