รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 160 ถ้าอยากจะคบกับฉันก็ทิ้งเขาไปซะ

บทที่ 160 ถ้าอยากจะคบกับฉันก็ทิ้งเขาไปซะ
“เจียซิน เมื่อกี้พวกเธอสองคนไปหาคุณชายเห้อ ไปทำอะไร?”จางเจียซินและฉินหลั่งนั่งลงมา ฮวนฮวนก็ถามจางเจียซินอย่างมีความสุข
“นั่นมันก็เป็นแค่คนบ้า”เมื่อได้ยินฉินหลั่งพูดจามั่วซั่ว นึกถึงว่าตัวและจางเจียซินอะไรก็ไม่ได้ทำ และไม่เคยมีอะไรที่คลุกคลีกับเขา เห้อหยู่เฉินจงใจเรียกพวกเขาไปพูดจาเสียดสีเยาะเย้ย นี่ไม่ใช่บ้าแล้วเป็นอะไร?
“นายยังจะพูดอีก ให้นายพูดเหรอ!”จางเจียซินตะโกนให้ฉินหลั่ง
ฉินหลั่งก็เงียบปาก และไม่มองจางเจียซิน
“ตกลงว่ายังไง ดูท่าทางเธอจะไม่มีความสุขเลย?”ท่าทางของฮวนฮวนก็โศกเศร้า เมื่อเห็นว่าถูกคุณชายเห้อเรียกตัวไปไม่ใช่เรื่องดีอะไร เธอจับมือของจางเจียซิน แล้วถามเบาๆ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคุณชายเห้อเรียกฉันไปทำไม เขาก็ถามแค่ว่าไอ้ยาจากนี้เป็นแฟนของฉันหรือเปล่า….”จางเจียซินนั่งอยู่บนเก้าอี้ ด้วยสายตาที่หดหู่
“หา…แล้วเธออธิบายให้คุณชายเห้อฟังหรือยังว่า เธอหาเขามาเพื่อถ่ายวิดีโอเท่านั้น เขาไม่ใช่แฟนของเธอ”
“ฉันก็อยากจะอธิบายอยู่หรอก แต่คนที่รับผิดชอบของHuya TVที่อยู่ข้างๆได้ขยิบตาให้ฉัน และให้ฉันยอมรับ ในที่สุดฉันก็ทำได้เพียงยอมรับว่า ยาจกนี่คือแฟนของฉัน”ขณะที่พูด จางเจียซินก็ชกไปที่หลังฉินหลั่งหนึ่งที
“ฮวนฮวน เธอว่าต่อให้ฉันจะตาบอด จะเอาคนอย่างไอ้เศษสวะนี้เหรอ เขาไม่คู่ควรกับฉันเลย ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าคุณชายเห้อคิดยังไง เขาเรียกฉันไปพบ ฉันก็นึกว่าเขาชอบฉัน ใครจะคิดว่า เขาจะว่าฉันมีความสัมพันธ์กับไอ้นี่ ฉันล่ะโกรธมากจริงๆ” หัวใจของจางเจียซินถูกกระทบกระเทือน
“เอ่อคือ ฉันก็ช่วยเธอแล้ว ตอนนี้เอาจดหมายของเส้เหวินจี้งให้ฉันหรือยัง?”ฉินหลั่งมองไปที่จางเจียซินแล้วถาม
“ใจร้อนอะไร นายยังกลัวว่าฉันไม่เอาให้นายเหรอ จริงๆเลย!”จางเจียซินจ้องมองไปที่ฉินหลั่งแล้วตะโกน
ฉินหลั่งถอนหายใจหนักๆ ก็เลยไม่ขอกับหล่อน เขาคิดว่าพองานเลี้ยงจบลง ลงจากเรือสำราญ ถึงเวลานั้นจางเจียซินก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ให้เขา
ไม่นานงานเลี้ยงสองชั่วโมงก็จบลง
แขกที่ได้รับเชิญและผู้ชมบางคนเริ่มก้าวออกจากเรือสำราญ แต่มีคนจำนวนมากขึ้นที่เลือกที่จะอยู่บนเรือสำราญเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเหล้า เนื่องจากฉินหลั่งยังไม่ได้จดหมาย จึงต้องอยู่ต่อ
ในขณะนี้ มีผู้คนมากกว่าหนึ่งพันคนที่เหลืออยู่บนเรือ และเน็ตไอดอลหนึ่งร้อยคนก็ยังไม่มีใครกลับ โอกาสดีๆเช่นนี้ที่จะได้พบกับทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวย พวกเขาจะต้องรีบรักษามันไว้ด้วยซ้ำ จะจากไปได้อย่างไร?
ผู้คนหนึ่งพันคนอยู่บนดาดฟ้าของเรือสำราญ ถือแก้วไวน์ พูดคุยและหัวเราะ มีผู้หญิงสวย ๆบางคนเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ และว่ายน้ำในสระว่ายน้ำ และผู้ชายที่ฉลาดสมาร์ตบางคนก็พาผู้หญิงขึ้นไปมีความสุขที่ห้องชั้นสองไปแล้ว
เห้อหยู่เฉินเป็นจุดเด่นของที่น่าสนไปโดยปริยาย ข้างกายของเขามีเน็ตไอดอลหลายสิบคนรุมล้อม ทุกคนๆก็อยากจะมีความสัมพันธ์กับเห้อหยู่เฉินทั้งนั้น
เห้อหยู่เฉินสาวทั้งกอดซ้ายและขวาขึ้นไปบนเวทีและพูดเสียงดังต่อหน้าไมโครโฟน: “สนุกสนานกันมั้ย? ที่รักทุกๆคน!”
“สนุก!”ในบรรดาคนที่ตอบ เน็ตไอดอลสิบกว่าคนก็ตะโกนเสียงดัง
ฉินหลั่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆห่างจากเวที เขามองไปที่โทรศัพท์มือถือ และเปิดมันออกดูไปที่“สภาพอากาศ” วันนี้จะมีพายุไต้ฝุ่นขนาดเล็กพัดผ่านในเซี่ยงไฮ้ ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ยามค่ำคืนนี้มันมืด ราวกับว่าฝนกำลังจะตกอย่างหนัก
“ดีมาก วันนี้คุณชายอย่างฉันมีความสุข จะพาพวกคุณออกทะเลไปเล่นกัน”เห้อหยู่เฉินตะโกนเสียงดัง คืนนี้ถือได้ว่าเป็นคืนที่นับแต่หลิวอันฉีจากเขาไป มีความสุขที่สุดคืนหนึ่ง
“ดี!”
“ออกทะเลไปเล่น!”
“คุณชายเห้อพาพวกเราไปเถอะ!”
……
บนเรือสำราญนอกจากเน็ตไอดอลหนึ่งร้อยคน ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นที่ชอบความสนุกสนาม เวลานี้พวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยกับข้อเสนอของเห้อหยู่เฉิน
เมื่อฉินหลั่งได้ยิน ก็ขมวดคิ้ว ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าเวที กลุ่มคนก็กำลังประจบประแจงเห้อหยู่เฉิน
“ดี เธอไปเรียกกัปตันเรือมาให้ฉัน!”เห้อหยู่เฉินเดินเรียกคนคนหนึ่ง และให้เขาไปเรียกกัปตันเรือมา
“คืนนี้ไม่สามารถออกทะเลได้”ในขณะที่กลุ่มคนกำลังจมอยู่กับความตื่นเต้นของการออกไปเที่ยวทะเล คนคนหนึ่งพูดด้วยเสียงแผ่วเบา และทุกคนก็มองไปตามเสียงนั่น คือฉินหลั่ง
“นายพูดอะไร?”เห้อหยู่เฉินถึงค่อยสังเกตเห็น คนที่พูดก็คือฉินหลั่งก่อนหน้านี้ที่เคยเจอ
“นายถือว่านายเป็นใคร? คุณชายเห้อก็พูดแล้วว่าจะออกทะเล นายไม่ให้ออกหมายความว่าไง”
“ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ทำอะไรก็ไม่มีส่วนร่วมเลย”
“นี่คือคนน่าสงสารไลน์สดใช่มั้ย? กล้าหาญเกินไปแล้ว?”
……
เมื่อฉินหลั่งเห็นว่าคนอื่นไม่เข้าใจตัวเอง เขาก็พยักหน้าเล็กน้อยให้เห้อหยู่เฉิน เพื่อขอโทษ: “คุณชายเห้อ ผมไม่ได้ตั้งใจจะขัดขวางคุณ เพียงแต่พยากรณ์อากาศบอกว่า วันนี้มีพายุไต้ฝุ่นขนาดเล็กเข้ามา และการออกไปในทะเลเป็นเรื่องที่อันตรายมาก”
“พายุไต้ฝุ่นกำลังจะมาและจำเป็นต้องให้นายมาบอกฉันด้วยเหรอ นายรู้ไหมว่าเรือสำราญลำนี้เพิ่งซื้อมา พายุไต้ฝุ่นขนาดเล็ก จะสามารถพัดเรือสำราญของฉันได้”เห้อหยู่เฉินจ้องไปที่ฉินหลั่งและกล่าว
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เพียงแต่ว่า….”ฉินหลั่งอยากจะอธิบาย แต่เห้อหยู่เฉินไม่อยากฟังคำพูดของเขา: “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดจาไร้สาระแล้ว”
“คุณชายเห้อพูดถูก ไอ้หมอนี่พูดจาไร้สาระจริงๆ”
“เรือลำใหญ่ขนาดนี้ คิดว่าเป็นกระดาษ ที่มันบอบบางเหรอ?”
“มองดูเป็นคนที่สูงสง่า ทำไมความกล้าน้อยกว่าหนูล่ะ? ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงยังไม่กลัวเลย”
……
ฉินหลั่งพูดไม่ออก และไม่พูดอีกต่อไป เขาเริ่มมองหาตัวจางเจียซิน ในเมื่อพวกเขาไม่ลงเรือ อย่างนั้นตัวเองลงไปก็พอ
ในเวลานี้ กัปตันเรือถูกเรียกมาอยู่ตรงหน้าเห้อหยู่เฉิน
“ออกเรือตอนนี้ ไปทางทะเลตง”เห้อหยู่เฉินสั่ง
“คุณชายเห้อ สภาพอากาศในวันนี้ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง สำนักอุตุนิยมวิทยาเซี่ยงไฮ้ได้ออกประกาศเตือนก่อนที่จะ….”กัปตันเป็นชายวัยกลางคนในวัยสี่ปี มีประสบการณ์มากอย่างเขาไม่กล้าจะออกทะเล
“นายพูดจาไร้สาระอะไรเยอะแยะ ฉันถามนายหน่อย คุณภาพของเรือสำราญลำนี้ที่ครอบครัวของฉันซื้อมานั้นแย่มากหรือไง? มันเป็นแค่พายุไต้ฝุ่นลูกเล็กๆเอง มันไม่สามารถต้านทานได้เหรอ? ถ้าฉันถามกัปตันเรือคนอื่นว่าพวกเขาในสถานการณ์แบบนี้สามารถออกทะเลได้ นายก็ไม่ต้องมาขับเรือให้ครอบครัวฉันแล้ว ฉันต้องการกัปตันเรือ ไม่ใช่คนไม่เอาไหน”เห้อหยู่เฉินพูดอย่างหงุดหงิด
“ฉันขอถามนายอีกประโยคว่า ตกลงนายจะขับได้ไหม?”
“เห้อ…ได้ ผมขับได้!”กัปตันเรือก็ทำได้เพียงทำในสิ่งที่เกินความสามารถของตัวเอง เขาคิดในใจ ครั้งสำนักอุตุนิยมวิทยาบอกว่าระดับของพายุไม่สูงนัก เมื่อเทียบกับคุณภาพเรือของครอบครัวคุณชายเห้อ สามารถทนได้ นอกจากนี้ ความน่าจะเป็นที่จะเผชิญกับพายุไต้ฝุ่นยังมีน้อยมาก
“ดีมาก กลับไปเตรียมตัวออกเรือเถอะ”เห้อหยู่เฉินโบกมือ และกัปตันเรือก็จากไป
เมื่อได้ยินท่าทีของกัปตันเรือก็ยิ่งลังเล บางคนลุกลี้ลุกลน พวกเขากระซิบว่า ตัวเองจะต้องลงไปเดี๋ยวนี้หรือไม่
“คนที่ขี้ขลาดลงไปตอนนี้ได้เลย ไม่รับใช้พวกคุณแล้ว”เห้อหยู่เฉินพูดในไมโครโฟนเสียงดัง: “เพื่อเป็นการไม่ให้พวกคุณจมน้ำตายในทะเลทีหลัง”
“คุณชายเห้อ ที่บ้านของฉันมีเรื่องบางอย่างที่ต้องทำ ฉันของลงไปก่อนล่ะ”
“ใช่แล้ว พ่อตาของฉันยังอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนี้ฉันต้องกลับไปดูเขา”
……
มียี่สิบถึงสามสิบคนกังวล พูดกับเห้อหยู่เฉิน และบางคนก็เดินไปใต้เรืออย่างเงียบๆ
“ไป ก็ไปแล้ว ยังจะขอร้องให้พวกคุณอยู่บนเรือเหรอ เชี่ย!”เห้อหยู่เฉินสบถอย่างเหยียดหยาม
ฉินหลั่งก็หาจางเจียซินพวกเธอสองคนจนเจอ เขายังจะลากพวกเธอสองคนลงไป ฮวนฮวนค่อนข้างมีเหตุผล แต่จางเจียซินก็ยังมีท่าทีที่คลื่นไส้ให้กับฉินหลั่ง และปฏิเสธที่จะเห็นด้วย
“อย่าโทษฉันนะ”ฉินหลั่งไม่มีทางเลือกจริงๆ และในที่สุดก็อุ้มจางเจียซินขึ้นไว้ที่บนไหล่ และเดินลงเรือพร้อมกับฮวนฮวน
“ปล่อยฉันนะ นายมันสารเลว ยาจก นายทำอะไร….”จางเจียซินทุบตีที่ด้านหลังของฉินหลั่งอย่างรุนแรงด้วยมือ ฉินหลั่งไม่สนใจ และพาเธอไปถึงที่บันไดที่จะลงเรือ
“คนที่หน้าบันได หยุดเดี๋ยวนี้!”ในเวลานี้ เห้อหยู่เฉินก็หยุดดื่มพร้อมใช้ไมโครโฟนตะโกนไปทางฉินหลั่ง ฉินหลั่งเหลือมองไปที่เห้อหยู่เฉิน แล้วก็ไม่สนใจเขา พวกเขาต้องการที่จะเสี่ยง แต่ตัวเองไม่ต้องการที่จะตามพวกเขาไป จากนั้น ฉินหลั่งก็กำลังที่จะก้าวไป
“นายไปเถอะ! เน็ตไอดอลคนนั้นก็จะถูกฉันปิดกั้น ฉันพูดจริงทำจริง”เห้อหยู่เฉินก็พูดขึ้นอีก ฉินหลั่งหยุดก้าวเดิน
“ปล่อยฉันนะ? ไอ้ยาจกนายอยากให้ฉันถูกปิดกั้นเหรอ ปล่อยได้มั้ย ถ้านายจะไปก็ไปเองเถอะ ทำไมต้องลากฉันไปด้วย ยังไม่ปล่อยอีก….”จางเจียซินอยู่บนหลังของฉินหลั่ง กระหน่ำชกหนักขึ้น
“ก็ได้ นี่คือสิ่งที่เธอพูดเอง ตกอยู่ในอันตราย อย่าโทษฉันที่ไม่เตือนเธอ”ฉินหลั่งวางจางเจียซินลงบนพื้น จางเจียซินจ้องมองไปที่ฉินหลั่งอย่างโกรธ และพูดจาปากคอเราะราย: “ใช่แล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ตอนนี้นายรีบออกไปให้พ้นจากฉันนะ เห็นนายแล้วอารมณ์เสีย รีบไป รีบไสหัวไปให้พ้นๆ!”
จางเจียซินผลักฉินหลั่ง โดยต้องการผลักเขาลงบันไดจนเขากระแทกตัวจนตาย
“เอาจดหมายมาให้ฉัน ตอนนี้ฉันก็จะรีบไปทันที”ฉินหลั่งรู้สึกผิดหวังกับจางเจียซิน ในเมื่อเธอก็เกลียดตัวเองขนาดนี้ อย่างนั้นตัวเองไปก็ดีล่ะ
“จดหมายเหรอ? นายยังอยากจะได้อยู่เหรอ!”จางเจียซินตะคอก และตบกระเป๋าของตัวเอง: “จดหมายอยู่ในกระเป๋าของฉัน ตอนแรกฉันก็อยากจะให้มาอยู่ แต่เมื่อเห็นนายทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ฉีกจดหมายทิ้งก็ดีแค่ไหนแล้ว นายอยากได้จดหมาย ฉันก็จะไม่ให้นาย ให้ยาจกอย่างนายโมโหตายไปเลย!”
“เธอ—–“ฉินหลั่งคว้าคอเสื้อของจางเจียซิน ด้วยสายตาที่เย็นชา
“เธออะไรของนาย นายเป็นคนทำผิดต่อฉันก่อน ปล่อยนะ!”จางเจียซินผลักฉินหลั่ง แล้วดึงมือฮวนฮวน วิ่งไปที่ดาดฟ้า
ฉินหลั่งคิดว่าตอนนี้เอาจดหมายจากจางเจียซินไม่ได้แล้ว กำลังจะเดินลงจากเรือไป ในเวลานี้ “อู”เสียงที่ยาวนานดังขึ้น เรือเริ่มเคลื่อนที่ และตอนนี้ฉินหลั่งไม่สามารถลงจากเรือได้อีกต่อไป
ฉินหลั่งเดินกลับไปที่ดาดฟ้าอย่างช้าๆ เขาไม่ได้กังวลอะไรมากมาย นั่งอยู่บนดาดฟ้าท้ายเรือคนเดียว ลมทะเลที่พัดมา มองไปที่น้ำทะเลที่เป็นคลื่น
หลังจากล่องเรือนานกว่าสองชั่วโมง เหลือเพียงเรือสำราญที่มีแสงไฟบนท้องทะเลอันกว้างใหญ่
ในเวลานี้ เห้อหยู่เฉินเรียกจางเจียซินมาอยู่ข้างๆ เข้าใกล้เห้อหยู่เฉินมากขนาดนี้ จางเจียซินก็รู้สึกตื่นเต้น
“เป็นอะไรเหรอ?”เห้อหยู่เฉินดึงจางเจียซินมาข้างหน้าอยู่ข้างหน้าของตัวเอง จนทำให้จางเจียซินก็พิงไปที่หัวไหล่ของเห้อหยู่เฉิน เธอนิ่งอึ้ง รีบหลีกเลี่ยงทันที ตัวเองก็แค่เน็ตไอดอลอันดับสามธรรมดา จะสามารถเอาเปรียบทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวยได้ยัง
“ช่างเป็นหญิงสาวที่ไร้เดียงสา”เห้อหยู่เฉินพูดขณะที่จับคางของเธอ: “อยากคบกับฉันมั้ย?”
คำถามที่ฉับพลันของเห้อหยู่เฉิน ทำให้หัวใจของจางเจียซินเต้นแรง นี่ก็ตรงไปตรงมาเกินไป เขาชอบฉันขึ้นมาจริงๆเหรอ?
“อือ…”จางเจียซินพยักหน้าอย่างเขินอายๆ
“ดี”เห้อหยู่เฉินกอดเอวของจางเจียซิน: “อยากจะคบฉันง่ายมาก เธอทิ้งแฟนของเธอซะ แบบนี้เธอก็สามารถคบฉันได้แล้ว”
“คุณชายเห้อคุณพูดจริงเหรอ? ตอนนี้ฉันจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”จางเจียซินดีใจมาก ยังไงเธอก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณชายเห้อมาชอบตัวเองได้ยังไง แต่แค่ทิ้งฉินหลั่งก็สามารถเป็นแฟนของคุณชายเห้อได้ จะไม่ทำให้เธอตื่นเต้นได้ยังไง ตัวเองจะกลายเป็นแฟนของคุณชายเห้อ จะไลน์สดไปอีกทำไมล่ะ? ในเมื่อขออะไรก็ได้สิ่งนั้น?
เมื่อท่าทางที่ดีใจของจางเจียซิน แววตาของเห้อหยู่เฉินก็เผยให้เห็นถึงความโหดเหี้ยม เพราะจางเจียซินทำให้เขาเห็นเงาของหลิวอันฉี
หลังจากที่เขาถูกหลิวอันฉีสวมเขา จิตใจของเห้อหยู่เฉินก็ผิดปกติ หลิวอันฉีลับหลังเขาแอบมาผู้ชายคนอื่น? เขาเห้อหยู่เฉินก็จะสวมเขาให้คนอื่นบ้าง แย่งแฟนและภรรยาของคนอื่น เขารู้สึกว่าเมื่อเห็นชายอื่นร้องไห้อย่างหนักหนาหลังจากพบว่าถูกสวมเขา จะทำให้เขามีความสุข
“แต่ว่าฉันมีข้อแม้อย่างหนึ่ง ฉันต้องการให้เธอไปสั่งสอนไอ้หมอนั้น ถ้าเธอทำให้ฉันมีความสุข เธอก็สามารถเป็นแฟนของฉันได้ ดีมั้ย ที่รักของฉัน?”เห้อหยู่เฉินจับคางของจางเจียซินเบาๆ