รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 2 ในบัญชีมีทรัพย์สินอยู่เท่าไหร่

บทที่ 2 ในบัญชีมีทรัพย์สินอยู่เท่าไหร่
“ทำไมคนๆนี้ถึงไร้ยางอายขนาดนี้” หยางซือฉีเดินไปถึงหน้าประตู บนใบหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ เธอพยายามจะเปิดประตูห้องวีไอพี แต่มันกลับถูกล็อกจากด้านในแล้ว
“สวัสดีครับ…” ภายในห้องวีไอพี ผู้จัดการฝ่ายลูกค้ากำลังเอนกายบนโซฟามองโทรศัพท์อย่างสบายๆ พอจู่ๆประตูก็เปิดออก เลยรีบร้อนจัดท่านั่ง ปกติเวลามีลูกค้าวีไอพีมา หยางซือฉีที่อยู่ตรงห้องโถงจะต้องมาแจ้งเขาล่วงหน้าก่อน แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
ผู้จัดการยืนขึ้นตามสัญชาตญาณ แล้วเดินไปทางฉินหลั่ง เขาในฐานะผู้จัดการฝ่ายลูกค้า กับลูกค้าสามสิบเอ็ดคนที่อยู่ในมือเขารู้จักดีราวกับฝ่ามือตัวเอง เดิมทีเขาอยากจะกล่าวทักทายผู้ที่มาเยือน เพื่อลบภาพลักษณ์ที่ไม่เหมาะสมเมื่อครู่ แต่เมื่อเห็นฉินหลั่ง การแสดงออกของเขาก็หยุดชะงักไปทันที
เขาแน่ใจมาก ว่าฉินหลั่งไม่ใช่ลูกค้าวีไอพีของเขาแน่นอน และไม่ใช่ญาติของลูกค้าวีไอพีด้วย
“ไม่ทราบว่าคุณคือ…” แค่มองดูก็รู้ว่าเป็นแค่เด็กหนุ่มอายุราวๆยี่สิบต้นๆ ผู้จัดการไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขาเป็นใครกันแน่
“ผมมาเบิกเงินครับ” ฉินหลั่งไม่พูดอ้อมค้อม พูดเป้าหมายออกไปทันที
“คุณมีบัตรวีไอพีของทางเราหรือเปล่าครับ” สีหน้าเรียบเฉยของฉินหลั่งทำให้ผู้จัดการยิ่งแปลกใจมากกว่าเดิม ลูกค้าที่จะมาทำธุรกรรมในห้องวีไอพี อย่างน้อยก็ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำสามสิบล้านขึ้นไป เห็นได้ชัดว่าคนหนุ่มคนนี้ไม่มีแน่ๆ แต่ทำไมเขาถึงได้สงบนิ่งขนาดนี้
“ไม่มีครับ” ฉินหลั่งสารภาพออกไปตรงๆ
“ขอโทษนะครับคุณผู้ชาย หากไม่มีบัตรทางเราไม่สามารถเบิกให้ได้ นายยังมีธุระอื่นอีกไหมครับ” เมื่อได้ยินว่าไม่มี ผู้จัดการก็วางใจอย่างเต็มที่ และเปลี่ยนสรรพนามเป็นนายทันที
พ่อหนุ่มคนนี้จะต้องจิตไม่ปกติแน่ ทำไมหยางซือฉีถึงได้ตาไร้แววขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าปล่อยให้เขาเข้ามาแบบนี้ ประชุมจันทร์หน้า จะต้องคุยปัญหานี้ให้ชัดเจนเสียแล้ว
“ที่นี่พวกคุณมีการจดจำลายนิ้วมือไม่ใช่เหรอครับ ?” จู่ๆฉินหลั่งก็ถามขึ้น
“ใช่สิ” ผู้จัดการชะงักไป ระบบจดจำลายนิ้วมือที่ธนาคารนำเข้ามา มีไว้สำหรับตระกูลและสมาคมที่ร่ำรวยที่สุด มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถป้อนลายนิ้วมือในระบบนี้ได้ อย่างน้อยที่สาขาจีนหลิงแห่งนี้ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเคยใช้งานมาก่อน
“คุณจะใช้ ?” ผู้จัดการเผลอใช้คำว่า “คุณ” โดยไม่รู้ตัว
“ใช่ครับ” ฉินหลั่งพยักหน้า
ผู้จัดการแปลกใจอยู่ครู่ใหญ่ ฉินหลั่งดูแล้วก็ไม่เหมือนคนมีเงินอะไร เขาจะเป็นคนที่สามารถใช้ “เทคโนโลยีจดจำลายนิ้วมือ” ได้จริงๆหรือ
ถ้าให้พูดตามตรง ผู้จัดการรู้สึกว่า99.99%นั้นไม่มีความน่าเชื่อถือเลย แต่เขาครุ่นคิดอยู่หลายวินาที ในที่สุดก็ตัดสินใจ ให้ฉินหลั่งลองดูสักครั้ง ถ้าบังเอิญใช้ได้จริงขึ้นมาเล่า
ในเวลาเพียงครู่เดียว ผู้จัดการก็เปิดลิ้นชัก แล้วเครื่อง “อุปกรณ์ระบุลายนิ้วมือ” ที่ทางธนาคารไม่เคยได้ใช้งานเลยออกมา
“คุณวางลงตรงนี้ก็พอ” ผู้จัดการอธิบายให้ฉินหลั่งฟัง
ฉินหลั่งวางหัวแม่มือลงบนบริเวณพื้นที่ยืนยัน
“ปี๊บ”
บนเครื่องขึ้นสีแดงบาดตา บนหน้าจอLCDปรากฏคำว่า “ไม่พบลายนิ้วมือที่ถูกบันทึก” ขึ้นมา
ครู่หนึ่ง สีหน้าผู้จัดการก็ตึงขึ้นมา ดวงตาฉายแววไม่เป็นมิตรออกมา มือที่กำลังพลิกโทรศัพท์อยู่หยุดลงทันที และเตรียมจะกด101 เพื่อโทรหาตำรวจ
“อย่าเพิ่งแตกตื่นไป !”
ฉินหลั่งรีบร้อนพูดขึ้น “ผมอาจจะจำผิดไป ผมขอลองใช้นิ้วชี้ดูก่อน”
ผู้จัดการเผยยิ้มเย็น ยังจะแสดงต่ออีกหรือ แผนนี้จะใช้ได้หรืออย่างไร นิ้วโป้งไม่ได้ก็ขอเปลี่ยนเป็นนิ้วชี้ ถ้านิ้วชี้ไม่ได้ก็คงขอเปลี่ยนเป็นนิ้วกลางอีก ถ้านิ้วมือทั้งสิบก็ยังใช้ไม่ได้ คงขอลองนิ้วเท้าด้วยเลยสินะ
ผู้จัดการตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า ถ้าครั้งนี้ยังไม่ได้ ก็จะโทรแจ้งตำรวจให้มาจับตัวฉินหลั่งทันที
ขณะที่ความคิดกำลังเล่นอยู่ในหัวเขานั้น ฉินหลั่งก็เตะนิ้วชี้ลงบนพื้นที่ยืนยันเสียแล้ว
“ปิ๊บ!” มีไฟสีเขียวสว่างขึ้นบนตัวอุปกรณ์ บนหน้าจอLCDปรากฏข้อความขึ้นว่า “ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว หมายเลขบัญชีวงศ์ตระกูลคือ01 หมายเลขบัญชีประจำบุคคลของผู้ผ่านการตรวจสอบคือฉินหลั่งเลข01104”
ใบหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจสุดขีดทันที มองดูฉินหลั่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ รีบร้อนลุกขึ้นยืน แบบรีดรอยยิ้มออกมา “คุณฉินครับ ต้องขออภัยด้วย เมื่อกี้ผมประมาทเกินไปหน่อย ผมคือผู้จัดการฝ่ายลูกค้าของสาขาจีนหลิงชื่อชือฮุย ต่อจากนี้นี้ไปต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ” ฉินหลั่งพูดเสียงเรียบ ก่อนจะลุกขึ้น “ตอนนี้ผมขอดูหน่อยได้ไหมครับ ว่าในบัญชีของผมมีเงินอยู่เท่าไหร่”
“โปรดรอสักครู่นะครับ” เมื่อพูดจบ ชือฮุยก็นั่งปฏิบัติการหน้าคอมพิวเตอร์อยู่ชุดใหญ่ และด้วยคำแนะนำของชือฮุย ฉินหลั่งก็แนบรอยนิ้วมือลงไปอีกหลายครั้ง
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณฉิน” ชือฮุยกดปุ่ม “ok” บนหน้าจอ ตารางบัญชีของฉินหลั่งก็ปรากฏขึ้น
ชือฮุยชี้นิ้วที่ด้านล่างตัวเลขของยอดเงินคงเหลือบนหน้าจอแสดงผล ก่อนจะพูดว่า “คุณฉินครับ บัญชีส่วนตัวของคุณ ณ ตอนนี้มียอดเงินคงเหลืออยู่ที่หนึ่งร้อยสี่สิบสี่ล้าน……”
“ไม่ถูก !” จู่ๆชือฮุยก็พบว่านับตัวเลขผิดไป “ทั้งหมด 1,486,438,462.00 หยวน”
พออ่านจบ ชือฮุยก็ต้องสูดหายใจเข้าลึกโดยไม่รู้ตัว
คนหนุ่มอายุราวๆยี่สิบปีอย่างฉินหลั่ง ตอนนี้กลับมีทรัพย์สินมากมายขนาดนี้แล้ว นี่คือเงินที่คนเกือบ 99% ในโลกที่ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถหาได้
ฉินหลั่งจ้องมองตัวเลขบนหน้าจอ แล้วเกิดมีความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยขึ้นมา เขาบอกกับตัวเองว่า ต้องรีบชินกับสถานะซูเปอร์ริชรุ่นที่สองให้ได้โดยเร็ว
“แล้วก็ คุณยังมีทรัพย์สินอื่นๆอีกนะครับ ผมจะรีบตรวจสอบให้คุณเดี๋ยวนี้เลย” ชือฮุยใช้เมาส์คลิกไปมาบนหน้าจออีกหลายครั้ง แล้วสุดท้ายก็กดปุ่ม “ok” อีกครั้ง
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฏตารางภาพขนาด4×4ขึ้นมา
“นี่คือภาพการตรวจสอบทรัพย์สินทางกายภาพของคุณที่เก็บไว้ที่สาขาอื่นในธนาคารของเรา” ชือฮุยอธิบายให้ฉินหลั่งฟัง แล้วเลื่อนไปเตะลงบนภาพๆหนึ่ง ภาพที่เห็นคือรถสปอร์ต ที่มุมซ้ายบนมีข้อความแสดงว่า “25 กุมภาพันธ์ 2019 10:11:12 สาขาThe Hagueของประเทศเนเธอร์แลนด์” มุมขวาล่างมีข้อความว่า “เฟอร์รารี ปากานี่ Huayra”
ชือฮุยเตะลงบนภาพอื่นๆอีกครั้ง
“สาขาฮาวายของสหรัฐอเมริกา สร้อยข้อมืออำพันสีน้ำเงินโดมินิกัน 95 ชิ้น ทองคำแท่ง 2000g 100 แท่ง”
“สาขานีซฝรั่งเศส ภาพวาดของพีคาสโซ 3 ภาพ หนังสือบันทึกของเพลโตโน้ต 1 เล่ม งานประติมากรรมของAuguste Rodin 2ตัว”
“สาขาเคปทาวน์แอฟริกาใต้ เพชร10 กะรัต 15 เม็ด ผลิตภัณฑ์งาช้าง 10 ชนิด อิฐทอง 5000 กรัม 20 ก้อน”
……
มองดูทรัพย์สินที่อยู่ทั่วทุกหนแห่งของฉินหลั่ง ลูกตาของชือฮุยก็แทบจะทะลักออกมา เขายังไม่เคยพบเจอ คนที่ร่ำรวยมหาศาลอย่างฉินหลั่งมาก่อน แม้กระทั่งคนที่มีทรัพย์สิน1/10ของฉินหลั่ง เขาก็ยังไม่เคยได้พบเจอเลย
“เอาล่ะ ช่วยทำบัตรให้ผมใบหนึ่งสิครับ” ขณะที่ความคิดของชือฮุยยังดำเนินไปอย่างไม่มีสิ้นสุดนั้น ฉินหลั่งก็เปิดปากพูดขึ้น
“เอ่อ ผมจะรีบทำให้คุณเดี๋ยวนี้เลยครับ โปรดรอสักครู่” ชือฮุยรีบตอบรับทันที จากนั้นก็ไปทำบัตรให้ฉินหลั่งด้วยตัวเองทันที เพียงเวลาสั้นๆแค่10นาที บัตรวีไอพีใบหนึ่งก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ชือฮุยมองดูบัตรวีไอพีใบนี้ แล้วคิดถึงทรัพย์สินของฉินหลั่งไปด้วย ก็รู้สึกว่าบัตรใบนี้เหมือนกำลังดูถูกฐานะของฉินหลั่งเกินไปเสียจริง
น่าเสียดายเพราะบัตรที่สาขาจีนหลิงสามารถทำได้สูงสุด ก็แค่บัตรวีไอพีแบบนี้เท่านั้น
ชือฮุยยื่นบัตรไปตรงหน้าฉินหลั่งด้วยมือทั้งสองข้าง “คุณฉินครับ บัตรของคุณครับ”
“โอเคครับ ขอบคุณมาก” ฉินหลั่งรับไป แล้วกล่าวขอบคุณ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที
“คุณฉินครับ โปรดรอสักครู่……” ลูกค้ารายใหญ่อย่างฉินหลั่ง ชือฮุยจะกล้าละเลยได้อย่างไร จะต้องออกไปส่งด้วยตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่ระบบดูเนื้อหาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของเขายังไม่ถูกปิด เครื่องตรวจสอบลายนิ้วมือ และเครื่องจดจำม่านตายังไม่ได้ใส่ไว้ในตู้เซฟ การตรวจสอบในห้องวีไอพีแห่งนี้เชื่อมต่อกับสำนักงานของหัวหน้าเขตโดยตรง เขาจึงไม่กล้าทำผิดกฎ
ภายในห้องโถง
หยางซือฉีกำลังรออย่างกระวนกระวาย ทำไมข้างในถึงไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย คงไม่ใช่ว่า เจ้าหมอนั่นแอบทำร้ายชือฮุยที่อยู่ด้านในไปแล้วหรอกนะ
หยางซือฉียิ่งคิดก็ยิ่งกลัว ในเวลานั้นเอง ฉินหลั่งก็เดินออกมาจากห้องรองรับแขกวีไอพี
“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ !” หยางซือฉีตะโกนออกไปทันที ลากรองเท้าส้นสูง แล้วเดินไปทางฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว คว้าเข้าที่เสื้อของฉินหลั่ง “ยังไปไม่ได้ เข้าไปในห้องวีไอพีโดยพลการ รอให้พวกเราตรวจสอบก่อนว่าไม่มีอะไรเสียหาย แล้วฉันจะจับนายไปส่งโรงพัก”
“พูดอะไรของเธอ ปล่อยมือ !” ฉินหลั่งดันเธอ แต่หยางซือฉีจับไว้แน่นมาก เลยดันไม่ออก
ผู้หญิงคนนี้จะโอหังเกินไปหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ก็ดูออกแล้วว่าเธอดูถูกตัวเอง ก็ไม่คิดจะถือสาอะไรเธอ แต่เธอกลับไม่เห็นว่าดี กลับกล้าลงไม้ลงมือแบบนี้ !
“นี่อะไร ?” หางตาของหยางซือฉี เหลือบไปเห็นบัตรวีไอพีที่โผล่ออกมาจากกระเป๋าของฉินหลั่ง เขารีบหยิบมันออกมา ทำราวกับว่าเจอหลักฐานแล้วจ้องไปที่ฉินหลั่ง “นี่นาย กล้าขโมยบัตรอย่างนั้นเหรอ นี่เป็นอาชญากรรมนะ ยังไงก็ต้องพานายไปส่งโรงพัก”
แน่นอนว่าหยางซือฉีต้องคิดไม่ถึงว่าบัตรใบนี้จะเป็นของฉินหลั่ง เธอเข้าใจไปเองว่า นี่จะต้องเป็นสิ่งที่ฉินหลั่งจงใจเข้าไปหยิบมาจากห้องวีไอพี แถมยังแกล้งโง่ ฉวยโอกาสที่ผู้จัดการชือไม่ระวัง ขโมยบัตรวีไอพีออกมา
“ปล่อยมือ !” ฉินหลั่งรู้สึกรำคาญผู้หญิงคนนี้เต็มทนแล้ว
“นายสำนึกที่ทำผิดแล้วสินะ” หยางซือฉีมั่นใจในความคิดของตัวเองเข้าไปอีก
พวกเขาทั้งสองคนวุ่นวายกันอยู่แบบนี้ ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆที่อยู่ในห้องโถงต่างก็เข้ามามุง ล้อมพวกเขาเอาไว้ และยังมีลูกค้าบางคนที่เข้ามาช่วยหยางซือฉีจับตัวขโมยด้วย
ในตอนนั้นเอง ชือฮุยที่จัดการกับข้าวของเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ก้าวออกมาจากห้องวีไอพีอย่างรวดเร็ว
ทรัพย์สินทั้งหมดของฉินหลั่งเขาเป็นคนเห็นเองกับตา เป็นผู้ฝากรายใหญ่ที่สุดของทางสาขาจีนหลิง อีกอย่าง ตอนที่ตรวจสอบด้วยเครื่องระบุลายนิ้วมือ ก็มีบอกแล้วว่า ฉินหลั่งยังเป็นคนในหมายเลขบัญชีวงศ์ตระกูล01อีกด้วย บัญชีของคนๆเดียวก็มีทรัพย์สินมากมายขนาดนี้แล้ว ก็คงไม่ต้องพูดถึงวงศ์ตระกูล
การได้เจอบุคคลระดับนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ในที่สุดก็ได้เจอแล้ว จะไม่ให้พูดติดอ่างได้อย่างไร ขอแค่คุ้นหน้าคุ้นตากันไว้ สำหรับชือฮุย ก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว เพราะเป็นสิ่งที่มีผลประโยชน์มหาศาลอยู่
แต่ตอนที่ก้าวเข้าไปในห้องโถง สิ่งที่ได้เห็นกลับเป็น หยางซือฉีกำลังตะลุมบอนฉินหลั่งอยู่ ท่าทางเอาจริงเอาจังเสียด้วย ส่วนฉินหลั่งก็ดูท่าทางว่าจะโมโหมาก
ใจของชือฮุยกระตุกวูบทันที ยัยซื่อบื้อหยางซือฉี ! ตอนนี้เธอไม่เพียงเข้าไปเล่นกับไฟด้วยตัวเอง แต่ยังอาจจะเดือดร้อนมาถึงเขาอีกด้วย
คนที่มีเงินในบัญชีหนึ่งพันสี่ร้อยล้านเป็นคนที่เธอสามารถลงไม้ลงมือได้ด้วยหรืออย่างไรกัน ชาวบ้านเขาแค่กระดิกนิ้ว ก็สามารถทำให้เธอตายโดยที่หาสาเหตุไม่เจอได้แล้ว