รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 201 ฉันรอพี่ใหญ่ของพวกแกอยู่

บทที่ 201 ฉันรอพี่ใหญ่ของพวกแกอยู่
“พูดถูก”
“พวกเราทั้งสี่คนhappyบนเตียงกับสาวน้อยคนนี้มาก ต้องทำให้เธอมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์แน่นอน”
“ไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นตัวเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มแบบนี้ จะทนรับพวกเราสี่คนไหวรึเปล่านะ แต่ว่าแค่คิดถึงฉากนั้นฉันก็ตื่นเต้นแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ”
พอได้ยินคำพูดที่หยาบช้าจากปากของนักเลงทั้งสี่คนนี้ หลงเย้นก็หน้าแดงถึงหู แทบอยากจะหารูมุดเข้าไปจริงๆ เธอพูดว่า “พวกแกกล้ามากเหมือนกันนิ กล้าพูดจาแทะโลมฉันด้วยงั้นเหรอ”
“หึ หนูจ๋า ท่าทางก็ดูตัวเล็กน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋ม แต่ปากดีขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? พ่อเธอคือใคร?” ไอ้ผมทองยิ้มให้หลงเย้นแล้วก็พูดออกมา
“เธอก็คือหลงเย้น ลูกสาวคนรองของตระกูลหลง วันนี้ฉันออกมาเที่ยวเตร่เป็นเพื่อนเธอ” ฉินหลั่งพูด
“ฮ่าๆๆ……” ทันทีที่ฉินหลั่งพูดจบ นักเลงทั้งสี่คนนั้นก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ไอ้ผมทองมองหน้าฉินหลั่งแล้วพูดว่า “เจ้าน้องชาย ตระกูลหลงเป็นครอบครัวห้าอันดับแรกในหลินอานนี้ แกจะบอกว่าคุณผู้หญิงแห่งตระกูลหลงมากินปิ้งย่างในที่แบบนี้งั้นเหรอ? ต่อให้มากินจริงๆ เธอจะมากับคนขี้แพ้อย่างแกเนี่ยนะ แต่ว่าก็ยังถือว่าพวกแกมีไหวพริบอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่าตระกูลหลงทรงพลังมาก ตอนนี้ก็เลยมาสวมรอยว่าเป็นคุณผู้หญิงตระกูลหลงงั้นเหรอ”
ไอ้ผมทองเหลือบมองหลงเย้น พลางเอามือลูบคางของตัวเอง หัวเราะคิกคักและพูดว่า “คนสวย ถึงเธอจะไม่ใช่คุณผู้หญิงจากตระกูลหลง แต่ว่าฉันจะต้องดูแลเธอดีกว่าตระกูลหลงแน่นอน ดูท่าทางเธอเหมือนจะอายุแค่ 17 18ปี อีกเดี๋ยวฉันจะทำให้เธอมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลย ถ้าเสียวซ่านแล้วก็อย่าลืมบอกรหัสบัตร ATM พวกเราด้วยล่ะ”
หลังจากพูดจบ ไอ้ผมทองก็ส่งสายตาให้พวกนักเลงอีกสามคน แล้วพวกนักเลงทั้งสี่คนนั้นก็พุ่งเข้าไปฉินหลั่งพร้อมกัน คนที่อยู่รอบๆพอเห็นว่าพวกนักเลงกำลังจะมีเรื่องชกต่อยกัน ก็รีบหนีออกจากร้านปิ้งย่างเพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนไปด้วย
ถ้าเกิดว่าฉินหลั่งอยู่ตัวคนเดียว ก็คงจะต่อสู้กับคนพวกนี้แล้ว แต่ว่าตอนนี้มีหลงเย้นอยู่ด้วย ฉินหลั่งกลัวว่าพวกนั้นจะจับตัวหลงเย้นไปแล้วรังแกเธอ ก็เลยบังหลงเย้นไว้ให้หลบอยู่ด้านหลังของเขา
นักเลงทั้งสี่คนนั้นกำหมัดพร้อมกับพุ่งเข้ามาที่ฉินหลั่ง ฉินหลั่งถีบคนหนึ่งคว่ำไป อีกสองคนก็พยุงเขาให้ลุกขึ้นมา ไอ้ผมทองมองไปรอบๆ แล้วก็หยิบเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมา ปาไปยังฉินหลั่ง ฉินหลั่งยื่นมือไปบังหลงเย้นไว้ เก้าอี้ก็กระแทกเข้ากับข้อศอกของเขา ฉินหลั่งร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“นายเป็นยังไงบ้าง!” หลงเย้นรีบเอ่ยปากถาม
“ไม่เป็นไร” ฉินหลั่งไม่ทันได้สนใจการบาดเจ็บที่แขนของตัวเอง ดึงให้หลงเย้นถอยไปตรงเตาย่าง เจ้าของร้านวิ่งหนีออกไปด้านนอกแล้ว แต่ว่าไฟยังคงลุกไหม้อยู่
ตอนนี้เอง พวกนักเลงทั้งสี่คนก็พุ่งเข้ามาหาฉินหลั่งพร้อมกัน ใบหน้าของพวกนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย วินาทีต่อมาก็จับฉินหลั่งไว้เตรียมที่จะรุมทุบตี
ฉินหลั่งมีไหวพริบที่ว่องไว หยิบผักที่ย่างอยู่บนเตาปาใส่พวกนักเลงสี่คนนั้น นักเลงทั้งสี่คนนั้นไม่ได้นึกเลยว่าฉินหลั่งจะมาไม้นี้ หลบไม่ทัน ใบหน้าของทั้งสี่คนนั้นโดนผักร้อนๆปาเข้าเต็มๆ ลองจินตนาการดูเอาเองแล้วกันว่าผักถูกห่อด้วยกระดาษฟอยล์แล้วย่างนั้นมันร้อนแค่ไหน ทั้งสี่คนกรีดร้องหลังจากถูกลวกในทันที แล้วก็รีบเอามือเช็ดผักบนใบหน้าออกทันที
“แม่งเอ้ย ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม”
“วันนี้กูจะต้องระเบิดหัวมึงให้ได้”
“มานี่เดี๋ยวนี้เลย ห่าเอ้ย!”
พวกนักเลงทั้งสี่คนถูกลวกจนหน้าเริ่มพอง แต่ละคนตอนที่พูดนั้นปากก็สั่น พวกนั้นโมโหอย่างมากเพราะฉินหลั่ง มองหน้าฉินหลั่งด้วยความโกรธเกรี้ยว แทบจะรอไม่ไหวที่จะถลกหนังของเขาออกมา
“น้องรัก จับไอ้นี่ไว้แล้วกระทืบมันซะ” ไอ้ผมทองหันไปพูดกับพวกนักเลงทั้งสามคนอีกครั้ง ทั้งสี่คนนี้มีบทเรียนแล้ว แต่ละคนก็ต่างเอาเก้าอี้พลาสติกมาบังหน้าของตัวเอง ป้องกันไม่ให้ฉินหลั่งปาผักใส่ได้อีก
“ฉินหลั่ง….” หลงเย้นจับมือฉินหลั่งไว้ด้วยความกังวล
“ไม่ต้องกลัว” ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับเอ่ยปากบอกเธอ
ฉินหลั่งยกตะแกรงย่างขึ้นมาแล้วก็คีบถ่านแดงๆขึ้นมาจากเตาไฟ เล็งไปที่หัวของไอ้ผมทอง แล้วก็ปาไป ลงตรงกลางหัวของไอ้ผมทองพอดี ทันใดนั้นผมของไอ้ผมทองก็ลุกเป็นไฟ สามคนที่เหลือรีบช่วยดับไฟ ตบที่หัวไอ้ผมทองอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า จนไฟดับ บนหัวของไอ้ผมทองก็เหลือผมแค่ครึ่งเดียว เหมือนกับว่าป่วยเป็นโรคประหงลาดยังไงยังงั้น
ฉินหลั่งไม่รอช้า คีบถ่านร้อนๆขึ้นมาอีกครั้งแล้วก็ปาไปที่ทั้งสามคนนั้น ฉินหลั่งขึ้นชื่อว่ามีมืดที่เหมือน “มีดบินผาด” แล้วจะพลาดในการปาถ่านได้ยังไง? สามคนนั้นถูกฉินหลั่งปาโดนที่ก้นบ้าง ขาบ้าง เท้าบ้าง ทั้งสามคนต่างพากันร้องโอดโอยอย่างกับหมูโดนเชือด
ถ่านร้อนๆนั้นมีอุณหภูมิร้อนถึงพันองศา แค่ทั้งสี่คนนั้นขยับเล็กน้อย ส่วนที่ถูกไหม้ก็จะเจ็บปวด พวกเขาไม่มีใครกล้าเดินเข้าไปหาฉินหลั่งอีกแล้ว”
” ไอ้ยาจก มึงนี่มันลำพองเกินไปแล้วนะ! รู้ไหมว่าพวกเราพวกใคร คุณขายลู๋ ลู๋กั๋วปิน เดี๋ยวกูจะโทรหาคุณชายลู๋เดี๋ยวนี้เลย” ไอ้ผมทองหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็โทรหาคุณชายลู๋ “ฮัลโหล คุณชายลู๋ครับ ผมไอ้ผมทองเอง ตอนนี้ผมอยู่ริมแม่น้ำแล้วโดนรังแก….ครับ เดี๋ยวผมจะรอคุณอยู่ตรงนี้ เรียกคนมาเยอะๆเลยนะครับ….”
“ไอ้ยาจก เดี๋ยวคุณชายลู๋ก็จะมาแล้ว มึงรอโดนกระทืบได้เลย” ไอ้ผมทองจลตะคอก เขากับนักเลงอีกสามคนหยิบเก้าอี้ขึ้นมา แล้วก็นั่งล้อมฉินหลั่งกับหลงเย้นไว้ “พวกมึงไม่มีทางให้หนีล้ว อีกเดี๋ยวคนของพวกกูก็จะมาแล้ว กูจะให้เด็กน้อยอย่างมึงคุกเข่าที่พื้นแล้วเรียกกูว่าคุณท่าน!”
คนที่มุงรอบๆได้ยินว่านักเลงพวกนี้เรียกคุณชายลู๋มา ก็ค่อยๆก้มหน้าลงทีละคน อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉินหลั่งและหลงเย้นอย่างเป็นห่วง
“คุณชายลู๋เป็นมาเฟียท้องถิ่นของที่นี่ ใครก็ไม่กล้าไม่แหย่เขา”
“ใช่ จำได้ว่าครั้งที่แล้ว มีคนไปยั่วคุณชายลู๋เข้า สุดท้ายโดนคุณชายลู๋ตัดแขนแล้วก็โยนลงแม่น้ำไป ตำรวจอยู่ข้างๆยังไม่กล้ายุ่งเลย”
“ฉันว่าสองคนนี้ตกอยู่ในอันตรายแล้ว ผู้หญิงคนนี้เดาว่าคงโดนคุณชายลู๋พาไปโรงแรม ส่วนผู้ชายเดาว่าน่าจะโดนตัดขานะ”
……
“เดี๋ยวฉันจะโทรหาพ่อฉันตอนนี้……”หลงเย้นขมวดคิ้ว พูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
ในตอนนี้เอง หนุ่งสามคู่หนึ่งเดินไปที่กลุ่มคนที่มุงดูอยู่นั้น ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ถามออกมา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมไม่ปิ้งกันล่ะ?”
พอได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้น หลงเย้นก็ตกใจ รีบหลบด้านหลังของฉินหลั่งทันที ดึงเสื้อของฉินหลั่ง พร้อมกับกระซิบว่า “เอาเสื้อนายมาให้ฉันใช้หน่อย”
“เอ้ะ…”ฉินหลั่งตกใจ แต่ก็ถอดเสื้อคลุมออก หลงเย้นรับไปแล้วก็รีบคลุมตัวเองทันที พร้อมกับหันหลังให้คู่หนุ่มสาวคู่นั้น
ตอนนี้เองฉินหลั่งถึงได้เห็นหนุ่มสาวคู่นั้น ก็อดที่จะดีใจไม่ได้ หญิงสาวคนนั้นคือหลงหลิง！
เมื่อกี้หยูหมิงถามหลงหลิงว่าอยากกินอะไร หลงหลิงก็นึกอยากมาที่นี่ หยูหมิงก็เลยพาเธอมา
“ไม่ย่างก็คือไม่ย่างไง ทำไมต้องถามอะไรเยอะแยะ? ไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”ไอ้ผมทองอารมณ์ไม่ดี ก็เลยตะคอกใส่หยูหมิงอย่าเกรี้ยวกราด
หยูหมิงสีหน้ามืดมนลงทันที เปาถุง บอดี้การ์ดด้านหลังเขารีบกระโจนเข้าใส่ทันที เขาจับเสื้อไอ้ผมทองไว้ แล้วก็ยกเขาสูงขึ้น หลังจากนั้นก็ทุ่มลงที่พื้นอย่างแรง ไอ้ผมทองร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รู้สึกเหมือนกับว่าซี่โครงของเขาแทบจะหัก
“กล้าทำร้ายพี่ใหญ่ของพวกเรา พวกแกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม พวกเราคือคนของคุณชายลู๋!” นักเลงที่เหลือทั้งสามคนยืนขึ้น แล้วก็ตะคอกใส่เปาถุงอย่างโมโห
“ไอ้พวกชาติหมา พวกแกรู้ไหมว่าคุณชายบ้านรวยคือใคร? เขาคือ……”เปาถุงกำลังจะบอกตัวตนของหยูหมิง แต่ก็ถูกหยูหมิงทำท่าให้หยุด
“ตายแล้ว พวกคุณเองก็เดือดร้อนแล้ว”
“รีบขอโทษสี่คนนี้เถอะ ไม่ยังงั้นเดี๋ยวจะซวยเอานะ”
“พวกคุณใจร้อนเกินไปแล้ว”
……
คนที่มุงอยู่รอบๆเห็นว่าพวกหยูหมิงก็มีเรื่องกับไอ้พวกนี้ ก็รู้สึกเป็นห่วงพวกเขาขึ้นมาทันที
“คุณหลง”ฉินหลั่งเรียกหลงหลิง เมื่อกี้หลงหลิงเห็นฉินหลั่ง แต่ว่าไม่อยากทักทายเขาเท่านั้นเอง
“คุณหลง รู้จักเขาด้วยเหรอ?” หยูหมิงค่อนข้างแปลกใจ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนพวกขี้แพ้ในสังคมชั้นล่าง หลงหลิงจะไปรู้จักคนแบบนี้ได้ยังไงกัน
“เพื่อนที่โรงเรียนของฉันเอง”หลงหลิงยิ้มบางๆ
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง” หยูหมิงกับหลงหลิงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง หลงหลิงเห็นว่ามีอีกคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังฉินหลั่ง ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะสวมเสื้อคลุมของผู้ชาย แถมยังเอาคลุมหัวอีก แต่ว่าหลงหลิงแค่มองแว็บเดียวก็รู้แล้ว ว่าคนๆนี้คือน้องสาวของตัวเองหลงเย้น
ทันใดนั้นหัวใจของหลงหลิงก็แทบจะหลุดออกมานอกเบ้าตาทันที หลงเย้นเป็นคู่หมั้นของหยูหมิง ออกมากินปิ้งย่างกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง ถ้าเกิดว่าหยูหมิงรู้เข้า เขาจะมีปฏิกิริยายังไงกันนะ?
“เพื่อน นี่คืออะไรกัน?” หยูหมิงยิ้มพร้อมกับถามออกมา
“ตอนแรกผมเพื่อนออกมากินปิ้งย่างกัน แต่ว่าสี่คนนี้จะมาเอาเงินที่พวกเรา หลังจากนั้นก็จะทำร้ายพวกเราอีก…”ฉินหลั่งชี้ไปที่พวกนักเลงทั้งสี่คนพร้อมกับเล่าให้ฟัง
“เพื่อนของคุณคนนั้น……” หยูหมิงมองคนที่แปลกๆที่อยู่ด้านหลังฉินหลั่ง สวมใส่เสื้อผ้าของผู้ชาย แถมยังคลุมหัวแน่นอีก
“อ้อ…เธอไม่สบายน่ะครับ เกรงว่าน่าจะเป็นหวัด ก็เลยเป็นแบบนี้” ฉินหลั่งเองก็แปลกใจเหมือนกัน ว่าหลงเย้นเป็นอะไรไป
“อ้อ แบบนี้นี่เอง…”หยูหมิงเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย พร้อมกับพยักหน้า
“แล้วเจ้าของร้านไปไหนแล้วล่ะ มาขายของสิ คุณหลง คุณลองดูสิครับว่าอยากกินอะไร” หยูหมิงถามหลงหลิงเหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
“แกอย่ามาทำเป็นเสแสร้ง รอพี่ใหญ่ฉันมาเมื่อไหร่ ฉันจะดูซิว่าถึงตอนนั้นแกยังจะยิ้มออกอีกรึเปล่า” ไอ้ผมทองพูดด้วยความโกรธ เขาเองก็ไม่กล้าพูดจาสบประมาทหยูหมิงอีกแล้ว เพราะกลัวว่าคนตัวโตด้านหลังจะมาทำร้ายเขาอีก
“ได้ ฉันจะรอพี่ใหญ่แกมา……”หยูหมิงยิ้มพร้อมกับพูดออกมา เขาเรียกเจ้าของร้านปิ้งย่างมาก เขากับหลงหลิงสั่งปิ้งย่าง100ไม้ ให้เจ้าของร้านย่างใหญ่
ตอนแรกหยูหมิงก็เรียกให้ฉินหลั่งมานั่งกินด้วยกัน แต่ว่าหลงเย้นที่อยู่ด้านหลังก็หยิกเขาเบาๆ หลงหลิงก็ส่งสายตาบอกเป็นนัยๆว่าให้เขาหยุด
หยูหมิงกับหลงหลิงนั่งลงที่โต๊ะอาหาร แล้วก็กินปิ้งย่างเสียบไม้แบบสบายๆ
ฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ “ผู้ชายคนนี้ช่างใจกล้าและเด็ดเดี่ยวจริงๆเลยนะ คุณชายลู๋ที่เก่งกาจนั่นจะมาแล้ว เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง “เอี๊ยด” รถหลายคันจอดลงริมถนน แล้วก็มีกลุ่มคนวัยรุ่นที่สวมใส่เสื้อผ้าสีดำลงจากรถมาประมาณ 20กว่าคน ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งใส่ชุดเสื้อคลุมสีดำ ก็คือหัวหน้าของคนกลุ่มนี้—-คุณชายลู๋ ลู๋กั๋วปิน
“คุณชายลู๋มาแล้วเหรอครับ!”
“คุณชายลู๋！”
“พวกมันทำร้ายพวกผม คุณชายลู๋ จัดการพวกมันให้พวกเราด้วยครับ!”
พอไอ้พวกนักเลงทั้งสี่คนนั้นเห็นรถของคุณชายลู๋มาถึง ก็วิ่งเข้าไปหาทันทีเหมือนกับเห็นสิ่งที่ช่วยชีวิต
“จริงๆเลย ใครกล้าทำพวกแกจนถึงขนาดนี้กัน พวกแกไม่ได้พูดชื่อฉันงั้นเหรอ?” คุณชายลู๋มองไอ้ผมทองที่ถูกทำร้ายจนไม่เหลือสภาพ
“พูดแล้วครับ คุณชายลู๋ แต่ว่าไอ้พวกเด็กเวรนั่นไม่ได้สนใจคุณเลยแม้แต่นิดเดียว ครั้งนี้คุณต้องจัดการพวกมันและแสดงอำนาจให้พวกมันเห็น ไม่ยังงั้นที่ริมแม่น้ำนี้ แม้แต่หมาแมวก็จะกล้ารังแกพวกเรา!” ไอ้ผมทองพูด
“แม่งเอ้ย ดูเหมือนกับว่ากูไม่ได้สั่งสอนคนมาสักพักหนึ่งแล้ว ก็เลยลืมสถานะของคุณชายลู๋ไปแล้ว พวกมันอยู่ไหน! กูจะไปเล่นงานมัน!” คุณชายลู๋กัดฟันพร้อมกับพูดด้วยความโกรธ
“อยู่นั่นครับ คุณชายลู๋ พวกเราสี่คนล้อมมันไว้ไม่ให้มันหนีไป เดี๋ยวผมจะพาคุณกับพวกลูกพี่ลูกน้องเราไป!”ไอ้ผมทองยิ้มอย่างมีความสุข แล้วก็รีบนำทางไปทันที
“คุณชายลู๋ มีสองคนยืนอยู่ตรงนั้น แถมอีกสองคนนั้นก็หยิ่งเกินไปแล้ว พวกมันนั่งกินปิ้งย่างกันอยู่ตรงนั้น พวกนั้นแหละ” ไอ้ผมทองชี้ไปที่แผ่นหลังของหยูหมิงและหลงหลิงพร้อมกับเล่าให้ฟัง
“นี่ ไอ้เด็กน้อย ปู่ลู๋ของแกมาแล้ว ยังจะกินอยู่อีกเหรอ?” คุณชายลู๋เลิกคิ้ว พร้อมกับตะคอกด้วยความโกรธ
หยูหมิงค่อยๆหันตัวกลับมา มองไปที่คุณชายลู๋เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
พอคุณชายลู๋เห็นใบหน้าของหยูหมิง ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ ริมฝีปากของเขาเริ่มสั่น สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความกังวล ขาอ่อนยวบทำให้ร่างกายของเขาสั่น จนเกือบจะล้มลงที่พื้น “คุณ คุณชายหยู……”