รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 223 ศัตรูเผชิญหน้ากัน

บทที่ 223 ศัตรูเผชิญหน้ากัน
ในช่วงสองหรือสามวันนี้ ฉินหลั่งฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ภายใต้การแนะนำของจูชุยส่วยอยู่ในเกสต์เฮาส์ซีหู สถานที่ฝึกอยู่ทางตะวันตกสุดของเกสต์เฮาส์ มีการสร้างลานขนาดใหญ่ที่นี่ ลานอยู่ติดกับซีหูและคุณสามารถเพลิดเพลินกับทัศนียภาพที่สวยงามของทะเลสาบซีหู
ฉินหลั่งเห็นว่ากษัตริย์แห่งบรูไนมักจะเดินไปกับจูชุยส่วย ดูเหมือนว่าเขาต้องการประเทศของตนแล้ว แต่จูชุยส่วยยังคงถ่วงเวลาไว้
ในเช้าวันที่สี่ ฉินหลั่งและจูชุยส่วยกำลังฝึกวิชาอยู่ริมทะเลสาบ
ทันใดนั้น ก็ได้ยินใครบางคนพูดว่า “สวัสดี จูชุยส่วยคนชั่ว!”
ฉินหลั่งตกใจมาก เขาได้ยินคนคนนี้ใช้ศิลปะการต่อสู้แบบ “แอบส่งเสียง” แค่ใช้ศิลปะการต่อสู้แบบนี้ เสียงก็จะเพี้ยน ดังนั้นครั้งก่อนที่ท่านจูใช้ศิลปะการต่อสู้แบบนี้ ฉินหลั่งจึงจำเสียงเขาไม่ได้
“ผู้อาวุโส ยายปี้หวู้มาที่นี่แล้วใช่ไหม” ฉินหลั่งหยุดและถาม
จูชุยส่วยมองไปรอบ ๆ และใช้ศิลปะการต่อสู้ “แอบส่งเสียง”พูดว่า “ยายปี้หวู้ เธอกล้ามาที่นี่ ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บที่ฉันทิ้งไว้ให้จะหายดีแล้วสิ!”
ในเวลานี้เห็นแค่เงาสีแดงพุ่งออกมาจากนอกกำแพง มันพุ่งเข้ามาใส่จูชุยส่วยเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ จูชุยส่วยเขม็งลูกตาแน่น เธอไม่กล้าประมาท เธอโบกมือกวาดไปทางเงาแดงนั้น เสียง “ปัง” หนึ่งครั้ง แล้วร่างทั้งสองก็แยกจากกัน จูชุยส่วยก้าวถอยหลังเล็กน้อย
เงาสีแดงบินไปอีกด้านหนึ่ง และก็ตกลงมา ในที่สุดร่างของบุคคลนั้นก็ปรากฏขึ้น มองเห็นดวงตาที่สดใส ฟันสีขาว รูปร่างบอบบางและผมเปียสองข้างบนศีรษะ นั่นก็คือยายปี้หวู้
ฉินหลั่งเห็นว่าสภาพของยายดูดีขึ้นกว่าตอนอยู่ในจีนหลิงมาก เขาดีใจมากและเรียกว่า “ยาย”
ยายปี้หวู้หัวเราะเยาะและพูดว่า “เธอหนีมาจากจีนหลิงโดยไม่ได้รับอนุญาต และตอนนี้มาอยู่กับหญิงชั่วจูชุยส่วยเพื่อโกหกฉัน วันนี้จะได้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทำให้ยายปี้หวู้ขุ่นเคือง”
ฉินหลั่งผงะและพูดว่า “ยายเข้าใจผิดแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ผมออกจากจีนหลิงเพราะมีเรื่องสำคัญ ผมกับท่านจู … ยาย ผมไม่ต้องการให้พวกคุณต่อสู้กัน”
ในเวลานี้มีเด็กสาวสวยอีกสามคนเดินเข้ามาในลานบ้านและพูดกับยาย “ นายหญิง เราได้ก่อคดีฆาตกรรมในสี่ทิศของหลินอานไว้หมดแล้ว ขณะนี้ตำรวจทั้งหมดในหลินอานเริ่มไปที่นั่นแล้ว คนในเกสต์เฮาส์10กว่าคนเราก็ตีสลบหมดแล้ว ท่านสามารถฆ่าหญิงชั่วจูชุยส่วยได้อย่างปลอดภัย”
“ดี” ยายปี้หวู้ยิ้ม
เจ้าหน้าที่ของเกสต์เฮาส์ผู้ชายสองคนเดินเข้ามาตรวจสอบ หลังได้ยินเสียงปกติที่เกิดขึ้นในเกสต์เฮาส์ เมื่อเห็นยายปี้หวู้ ทั้งสองคนก็พูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณเป็นใครถึงกล้ามาวุ่นวายกับราชวงศ์ที่นี่? ขอเชิญออกไป!”
ในบรรดาเด็กสาวทั้งสามคน หนึ่งในชุดสีม่วงตะโกนอย่างเย็นชา “ไม่คิดว่าจะมีปลา2ตัวที่ยังหลุดจากตาข่าย นายหญิงยาวเย่วกงอยู่ที่นี่ แกกล้าพูดจาเหิมเกริมแบบนี้ สมควรตาย!”
เขาพูดพลางบินไปข้างหน้า แล้วตบฝ่ามือซ้ายขวาลงบนศีรษะของชายคนหนึ่ง เสียง “ปัง” เหมือนแตงโม เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนล้มลงกับพื้นอย่างนิ่มนวล มีเลือดไหลเป็นสายๆแล้วสลบไป
ฉินหลั่งตกใจมาก เห็นได้ชัดว่าเด็กผู้หญิงทั้งสามคนนั้นเป็นลูกน้องของยายปี้หวู้ ขนาดพวกเขายังเก่งขนาดนี้ แล้วยายปี้หวู้จะเก่งขนาดไหน?
จูชุยส่วยหัวเราะและพูดว่า “ศิษย์พี่ เธอสร้างยาวเย่วกงเฮงซวยนั้น เลี้ยงไว้แต่พวกเลวทราม คนอื่นเขาแค่มาดูว่าเธอจะตายยังไง เธอก็ตีพวกเขาให้ตายแล้ว เมื่อไหร่จะแก้นิสัยผีๆได้ซักที”
ยายปี้หวู้ก่อตั้งสำนักหนึ่งขึ้นมา มีชื่อว่ายาวเย่วกง หญิงสาวทั้งสามคนนี้เป็นสาวใช้ของ ยายปี้หวู้ พวกเขาคือ “ลม” “ดอกไม้” และ “หิมะ” ขาด “ดวงจันทร์”อีกคน ทั้งสี่คนเรียกรวมกันว่า “ดอกไม้แห่งสายลมและพระจันทร์หิมะ” เป็นตัวละครที่เป็นรองเพียงยายปี้หวู้
ยายปี้หวู้หัวเราะเยาะ “นังสารเลว พวกนั่นมาดูเธอตายมากกว่า! ใช่แล้ว เธอรู้จักคนคนนี้หรือไม่”
หลังจากที่ยายปี้หวู้พูดจบ เด็กสาวอีกคนที่ชื่อดวงจันทร์ ก็เดินเข้าไปในลาน เธอมากับเด็กผู้หญิงผมดัดสั้น และมีใบหน้าขรุขระ ดูน่าเกลียดมาก นั่นคือหลินจู!
ฉินหลั่งตกใจและอุทาน “หลินจู!”
ร่างของจูชุยส่วยที่อยู่ข้างๆก็ขยับเล็กน้อย
ยายปี้หวู้ยิ้มและพูดว่า “เมื่อวานมาถึงหลินอาน เห็นเด็กผู้หญิงคนนี้กำลังขายแพนเค้กในจัตุรัส ฉันจำได้ว่าเป็นสาวใช้ที่เธอพามา ตอนที่เธอทำให้ฉันบาดเจ็บเมื่อสองสามเดือนก่อน พวกเธอสนิทกันมากนี่ ฉันฆ่ามันตอนนี้เลยดีไหม”
ยายปี้หวู้คว้าคอหลินจู และยกเธอขึ้นจากพื้น หลินจูส่งเสียง “ซึ ซึ” เห็นได้ชัดว่าหายใจลำบาก
จูชุยส่วยมองตามปกติและพูดว่า “ศิษย์พี่ หากพี่ต้องการใช้วิธีนี้รบกวนสมาธิของฉัน พี่สบประหม่าฉันเกินไปแล้ว เธอเป็นแค่สาวใช้ที่ฉันรับเข้ามา และหนีไปหลังจากทำร้ายพี่ครั้งสุดท้าย คนแบบนี้อยากฆ่าก็เชิญเลย!”
ยายปี้หวู้ผลักหลินจูไปให้เป็นสาวใช้ทั้งสี่
“นังชั่ว คราวก่อนแกเกือบทำให้พลังของฉันแตกกระจาย คราวนี้ฉันมาเอาชีวิตของแก!” ยายปี้หวู้คำราม ร่างของเธอระเบิดและพุ่งไปที่ จูชุยส่วยอย่างรวดเร็ว!
“มาได้ถูกจังหวะ ครั้งก่อนที่พลังแกไม่แตกกระจายเพราะแกยังโชคดี แต่ครั้งนี้ฉันอยากจะปลดปล่อยวิญญาณของแกให้ได้” จูชุยส่วยไม่มีความกลัวใด ๆ กระโจนตัวพุ่งเข้าไปหายายปี้หวู้
ในพริบตา ทั้งสองได้ต่อสู้กันแล้ว เห็นแค่เงาสีแดงและเงาสีขาวเกี่ยวพันร่างกัน ทั้งสองสะบัดเข้าหากันทำให้เกิดเสียงต่างๆ “ปั้ง ปั้ง” “ต้ง ต้ง” และ “ชึ๊บ ชึ๊บ” !
ฉินหลั่งรู้สึกประหลาดในใจ ทั้งสองเป็นคนที่เก่งกาจมาก ตอนต่อสู้กันน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าในภาพยนตร์เสียอีก ฉินหลั่งเห็นว่าทั้งสองต่อสู้กันอย่างแยกไม่ออกในเวลานี้ พวกเขาสูสีกันมาก จากนั้นก็มองไปที่หลินจูและหญิงสาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์”ล้วนมีวิชาที่แข็งแกร่งและโหดร้าย หลินจูอยู่ในมือของพวกเขาจะอันตรายแค่ไหน?
เห็นว่าผู้หญิงทั้งสี่คนเฝ้าดูการต่อสู้ของยายปี้หวู้และไม่มีเจตนาที่จะฆ่าหลินจู
ฉินหลั่งวิ่งไปหาพวกเขาทั้งสี่คน เพื่อช่วยหลินจูก่อนที่ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์และคนอื่น ๆ จะทำร้ายถึงตาย
“ไอ้ขี้แพ้ อย่าเข้ามา!” หลินจูตะโกน
ลมกล่าวว่า “เด็กชายตัวเหม็นคนนี้เป็นพวกเดียวกันจูชุยส่วย จับเขาไว้ก่อน หลังจากที่นายหญิงจัดการจูชุยส่วยได้แล้ว เราค่อยมอบมันให้นายหญิงกำจัด ดวงจันทร์เธอจับตัวผู้หญิงคนนี้ไว้! ดอกไม้ หิมะ ไปด้วยกัน!”
พูดจบลม ดอกไม้ และหิมะสามคน ก็พุ่งไปหาฉินหลั่ง แม้ว่าทั้งสามคนจะอายุเพียง 18 หรือ 19 ปี แต่พวกเขาอาศัยอยู่ในยาวเย่วกงตั้งแต่เด็ก ๆ ยายปี้หวู้สอนศิลปะการต่อสู้ให้ด้วยตัวเอง ฝีมือต้องไม่แย่แน่ๆ
ฉินหลั่งรีบใช้ “เทียนหนานเทียนเป่ย” ทันที ผู้หญิงทั้งสามคิดว่าฉินหลั่งเป็นเพียงคนธรรมดา พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะรับมือการโจมตีได้ พวกเขาประหลาดใจมาก
ผู้หญิงทั้งสามคน กระโดดไปข้างหน้าพร้อมกันแล้วล้อมฉินหลั่งไว้ ลมขมวดคิ้วและถามว่า “นี่เป็นศิลปะการต่อสู้แบบไหน ทำไมคุณถึงคล้ายกับศิลปะการต่อสู้ในยาวเย่วกง!”
ฉินหลั่งกล่าวว่า “ท่านจูสอนผมเรื่องนี้ ยายปี้หวู้เป็นศิษย์พี่ของเธอ ศิลปะการต่อสู้อาจมาจากโรงเรียนเดียวกัน คุณผู้หญิง คุณช่วยปล่อยเพื่อนของผมไปก่อนได้ไหม เธอเป็นผู้บริสุทธิ์”
ลมไม่สนใจฉินหลั่ง ขยิบตาให้อีกสองคนและตะโกนว่า “จัดการเขาพร้อมกัน”
ทันใดนั้นผู้หญิงทั้งสามก็จ่อโจมฉินหลั่งอีกครั้ง พวกเขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่สอนโดยยายปี้หวู้และฉินหลั่งฝึก “เทียนหนานเทียนเป่ย” คือบรรพบุรุษและต้นกำเนิดของศิลปะการต่อสู้ของพวกเขา
ฉินหลั่งสามารถควบคุมและทำนายการเคลื่อนไหวของพวกเขาได้ แต่พวกเขาไม่สามารถเดาฉินหลั่งได้เลย
ฉินหลั่งเข้าใจการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างรวดเร็ว และต้องการจบเกมอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงจงใจเปิดข้อบกพร่องและลมก็หลงกล เธอรีบเข้าไปโจมตีซี่โครงขวาของฉินหลั่ง ฉินหลั่งคว้ามือของลมได้ แล้วจัดการเธอด้วย “แกล้งยินดี” ตีที่ที่เอวของเธอ ลมกระเด็นล้มลงไปอีกทาง
ฉินหลั่งอาศัยวิธีการเดียวกัน จัดการดอกไม้และหิมะด้วยสองฝ่ามือ จากนั้นเด็กสาวทั้งสามก็ล้มลงกับพื้น
ฉินหลั่งรีบลุกขึ้นและไปที่ด้านข้างของดวงจันทร์ที่จับหลินจูไว้อยู่
ดวงจันทร์ตกใจ ในใจเธอรู้สึกเกรงกลัวฉินหลั่ง ในขณะที่กำลังจะโจมตีหลินจู หลินจูก็ได้ใช้ศีรษะของเธอกระแทกไปด้านหลัง แรงกระแทกทำให้หลินจูหลุดออกมา
ฉินหลั่งคว้ามือของหลินจูและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นว่า “ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์”ไม่มีวี่แววตามมา จึงหยุดลง
หลินจูพูดอย่างดีใจ “ไอ้ขี้แพ้ ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่วัน นายก็น่าทึ่งขึ้นนะ! เออใช่ แล้วนายรู้จักกับราชินีได้อย่างไร?
ฉินหลั่งกล่าวว่า “เรื่องนี้ซับซ้อนมาก ฉันจะบอกเธอในภายหลัง เธอเป็นสาวใช้ของราชินีแห่งบรูไนเหรอ ไม่น่าแปลกเลยที่เธอพูดภาษามาลายูได้!”
ในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูลาน จากนั้นกษัตริย์แห่งบรูไนและบอดี้การ์ดใกล้ชิดสองสามคนก็เดินเข้ามา เขาเห็นผู้หญิงสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่ริมทะเลสาบ หนึ่งในนั้นเป็นภรรยาของเขา เขาว้าวุ่นด้วยความทุกข์ ตะโกนเรียกชื่อจูชุยส่วยครั้งหนึ่ง
ได้ยินเสียง “เพี๊ยะ” จูชุยส่วยถูกตบและล้มลงกับพื้น
กษัตริย์แห่งบรูไนร้องเรียกจูชุยส่วยเสียงดังและต้องการวิ่งไปข้างกายเธอ
จูชุยส่วยตะโกนภาษามาลายูหลายคำกับเขาอย่างเย็นชา หมายถึงให้เขาอยู่ในที่ตรงนั้น มิฉะนั้นจะถูกยายปี้หวู้ฆ่าตาย ถ้าเขาไม่ฟังจูชุยส่วยจะกัดลิ้นตัวเองให้ตาย กษัตริย์แห่งบรูไนรู้นิสัยหยิ่งผยองของชุยส่วยดี จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนมองจูชุยส่วยอยู่ตรงนั้นอย่างใจจดใจจ่อ
ยายปี้หวู้เย้ยหยัน “นังชั่ว แกกับไอ้ต่างชาตินี้รักกันดีนี่! เสียดายที่หลี่เซี่ยวหยาวหลงใหลแกมาก แกทำแบบนี้ไม่รู้สึกผิดต่อเขาเหรอ”
ยายปี้หวู้ตบจูชุยส่วยอีกครั้ง จูชุยส่วยยื่นฝ่ามือออกมาป้องกัน เสียง “เอื้อก” จูชุยส่วยถอยหลังไปหนึ่งเมตรและพ่นเลือดออกมาคำหนึ่ง
ฉินหลั่งและหลินจูรีบไปที่ด้านข้างของจูชุยส่วยทันที
น้ำตาของหลินจูหลั่งไหล “ราชินี ราชินี …”
จูชุยส่วยลูบศีรษะของหลินจูและพูดว่า “อย่าร้องไห้เด็กดี เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว …”
ฉินหลั่งมองไปที่ยายปี้หวู้และพูดด้วยความโกรธ “ยาย ท่านจูเป็นศิษย์น้องของยาย ทำไมโหดร้ายกับเธอแบบนี้ … ยายโหดร้ายเกินไป!”
ยายปี้หวู้พูดอย่างโมโห “ ครั้งที่แล้ว ไอ้ตัวนี้เกือบจะทำให้พลังหลุด รู้ไหมว่าผลที่ตามมาคืออะไร ฉันก็จะกลายเป็นปลาบนเขียง ที่มันอยากจะทำอะไรก็ได้ มันเคยคิดดีกับฉันซะเมื่อไหร่”
ตอนนี้ฉินหลั่งรู้แค่ว่า จูชุยส่วยถูกยายปี้หวู้ทำร้ายจนอาเจียนเป็นเลือด ดังนั้นเขาจึงทุ่มเทปกป้องจูชุยส่วย เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ท่านจูเคยบอกว่าเธอกับยายปี้หวู้มีปัญหากัน มาจากคนที่ชื่อหลี่เซี่ยวหยาว จุดเริ่มต้นใดๆระหว่างเขาสองคนต้องเริ่มที่คนๆนี้
ฉินหลั่งกล่าวว่า “ ยาย ผมได้ยินท่านจูพูดว่า เธอโกรธแค้นมากเป็นเพราะยายแย่งหลี่เซี่ยวหยาวจากเธอไป ถ้างั้นยายก็เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้!”
ฉินหลั่งพูดอย่างนั้น เพื่อต้องการบังคับให้ยายบอกความจริง
ยายปี้หวู้พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “ ผายลม มันขโมยหลี่เซี่ยวหยาวของฉันไป แล้วยังแว้งมากัดฉันอีก!”