รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 240แกกล้าจูบดู

บทที่ 240แกกล้าจูบดู
“แกอยากจะทำอะไร？” ซุนจิ้งนอนอยู่บนพื้น มองไปทางหน้าตาของฉินหลั่งหัวใจของเขาเต้นอย่างแรง
ฉินหลั่งก้มหน้ามองไปทางเขา พูดอย่างเย็นชาว่า： “พวกแกสองคนอยากเอาชีวิตฉัน ฉันจะเมตตากับพวกแก! แกดูสิ ศิษย์พี่ของแกแขนสองข้างหักไป แกเป็นน้องไม่ควรตามเขาไปด้วยหรอ? ？”
ซุนจิ้งตกใจแทบตาย รีบขอร้องฉินหลั่ง： “พี่ ผมผิดไปแล้ว ขอให้คุณใจกว้างๆ ให้อภัยผมเถอะ ผมไม่กล้าขวางทางอีกแล้ว คุณรีบเข้าไปเถอะ……”
ฉินหลั่งเฮอะ ไปจับที่คอเสื้อเขา จากนั้นก็ปล่อยลง ร่างของซุนจิ้ง “เพี๊ย” หล่นลงพื้น เขารู้สึกว่าไขสันหลังจะหักอยู่แล้ว
ฉินหลั่งไปจับที่มือขวาของซุนจิ้งตบไปที่ฝ่ามือของเขา และมีเสียงร้องพร้อมกัน
“ก๊อกๆๆ” เสียงดังขึ้น แขนขวาของซุนจิ้งหักแล้วฉินหลั่งปล่อยมือขวา รีบไปจับมือซ้ายมือซ้ายก็ “ก๊อกๆๆ” กระดูกหักหมดแล้ว
ฉินหลั่งทิ้งมือของซุนจิ้งซุนจิ้งกลิ้งบนพื้นเหมือนสัตว์ ร้องเสียงดัง： “อ้า…อ้า……”
คนที่ดูรอบๆ เห็นภาพโหดร้ายแบบนี้ ต่างก็ตกใจจนเหงื่อแผ่นหลังออกไม่กล้าส่งเสียงดัง กลัวว่าฉินหลั่งจะเห็นตัวเอง มีผู้หญิงที่จิตรอ่อนแอบหนีไปแล้ว
ฉินหลั่งมองไปทางคนอื่น เห็น ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’ สาวสีคนได้เปรียบกันแล้ว มีแต่หลินจูเสียเปรียบ
เวลาไม่มากแล้ว ฉินหลั่งพูดกับพวกเธอ “ลมพวกเธอช่วยหลินจูหน่อย ห้ามใครเป็นอะไรทั้งนั้น!”
ถึงแม้ลมจะต่อสู้อยู่ แต่ก็ตอบว่า “ค่ะ คุณชายฉินสบายใจได้ คุณมีธุระก็รีบไปก่อน ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา”
ฉินหลั่งตื้นตันใจ หันหลังเข้าไปทางวิลล่า
ปัจจุบันในวิลล่าตระกูลหยูห้องโถงที่ใหญ่ที่สุด ผู้มีฐานะและผู้ดีทั้งหลายต่างก็อยู่ที่นี่กันหมด มีบาทหลวงยืนอยู่ตรงหน้าสุดหยูหมิงยืนอยู่ข้าวเขา พ่อแม่และญาติๆ ของหยูหมิงยืนอยู่ข้างๆ เขา
แขกเกือบ600คนแยกตรงกลางให้เป็นทางเดิน เจ้าบ้านตระกูลหลงหลงเถิง ดึงมือของหลงหลิงจากประตูทางเข้าเดินข้าไป
หลงหลิงใส่ชุดเจ้าสาวสีขาว แต่งหน้าสวยงาม รองเท้าส้นสูงมีเพชรเดินไปทางหยูหมิงทีละก้าว
คนทั้งสองข้างมองไปทางหลงหลิงด้วยความอิจฉา
หลงเถิงเอามือของหลงหลิงให้หยูหมิงหลงหลิงและหยูหมิงสบตาแล้วยิ้ม มองไปทางบาทหลวงพร้อมกัน
บาทหลวงเห็นว่าเที่ยงแล้ว ยิ้มอ่างเมตตาแล้วพูดว่า “ถึงเวลาแล้ว แข็กทุกท่าน วันนี้พวกเราได้พบกันที่นี่ เพื่อนวานแต่งของหยูหมิงคุณชายหยูและหลงหลิงคุณหลง”
หลังจากผ่านกระบวนการต่างๆ ไป ถึงคำที่สำคัญที่สุด บาทหลวงพูดกับ หยูหมิงและหลงหลิงว่า: “ข้าพเจ้าใช้นาม วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ พระบิดา ประกาศว่า พวกคุณสามารถเป็นคู่สามีภรรยากันได้ ตอนนี้ขอให้เจ้าบ่ายจูบเจ้าสาว”
บาทหลวงพูดจบ ผู้ชมต่างก็ยิ้มหวานกันหมด
หยูหมิงมองไปทางหลงหลิงเอาหน้าเข้าใกล้ทีละนิดๆ อีกไม่กี่เซนติเมตร ทั้งสองก็จะจูบกันแล้ว，
“หยูหมิงแกกล้าก็จูบดู！” เสียงโกรธดังลั่นมาจากด้านนอกฉินหลั่งวิ่งมาจากประตู มองไปทางหยูหมิงพูดด้วยความโมโห
คนที่อยู่ในงานเห็นฉินหลั่งต่างก็พูดอย่างไม่พอใจ
“เขาคือใครอ่ะ ทำไมไม่มีมารยาทแบบนี้！”
“ทำไมวิ่งเข้ามาคุณชายหยูแต่งงานนะ ที่เขาพูดหมายความว่าอะไร”
“รีบหาคนไล่เขาออกไปสิ”
……
คุณชายต่างๆ ของตระกูลที่มีฐานะอันดับต้น20ของเมืองหลินอานก็อยู่กันหมด หลายวันก่อน เพราะฉินหลั่งพวกเขาเสียธุรกิจหลายแสนล้านกับกษัตริย์ประเทศบรูไนตอนนี้เห็นฉินหลั่งต่างก็อยากจะกลืนกินเขา พวกเขาตื่นเต้นยิ่งกว่าแขกคนอื่นๆ
“เฮ้ย ไอ้ขี้แพ้ นี่เป็นที่ๆ แกควรมาหรอ? รีบไสหัวไป！”
“ยังจะกล้าขู่คุณชายหยูหรอ？ระวังโดนตีตายที่นี่นะ”
“คุณหลงคือเจ้าสาวของคุณชายหยูคุณชายหยูจะจูบแล้วเกี่ยวอะไรกับแก ไอ้ขี้แพ้”
……
หยูหมิงหยุดนิ่ง ตกใจ พวกของเถียนกวง9คนเฝ้าอยู่ด้านนอกฉินหลั่งเข้ามาได้ยังไง
หม่าหยางและเถียนซิงก็อยู่ในงานหม่าหยางมองไปทางฉินหลั่งอย่างเย็นชาและพูดว่า： “วันนี้คือวันที่คุณชายหยูแต่งงาน ฉันคิดว่าฉินหลั่งอยากจะมาอวยพรให้คุณชายหยูมาก็คือแขก ให้เขานั่งหน่อย ให้เห็นกับตาว่าคุณชายหยูและคุณหลงแต่งงาน！”
หม่าหยางรู้ว่าฉินหลั่งชอบหลงหลิงที่พูดแบบนี้เพราะอยากจะทำให้เขาไม่สบายใจ
ฉาวหนิงก็รู้เจตนาขอหม่าหยางพูดต่อว่า : “ใช่ฉินหลั่งและหลงหลิงเป็นเพื่อนสถาบันเดียวกัน ให้ที่นั่งกับเขาก็ได้! ฉินหลั่งไม่พูดอะไรที่จะมาอวยพรคุณชายหยูและหลงหลิง？”
ซุนเจี้ยนฟังไม่ออกว่าฉาวหนิงและหม่าหยางกำลังพูดอะไร ในใจของเขาเกลียดฉินหลั่งแทบตาย พูดด้วยความโมโหว่า： “เตรียมที่นั่งให้ไอ้นี่หรอ ฝันไปเถอะ ให้มันไสหัวออกไป！”
หยูหมิงอึงไปสักแป๊บ ไม่นานก็ตั้งสติ มองไปทางฉินหลั่งด้วยสายตาที่เย็นชา พูดว่า： “ไอ้เด็ก วันนี้คือวันแต่งงานของฉัน แกวิ่งข้ามาพูดอะไร วันหลังค่อยคิดปัญชีกัน ให้เวลา3วินาที รับไสหัวไป! ไม่อย่างงั้น ฉันรับรองว่าจะให้แกเสียใจทั้งชีวิต！”
หลังจากที่หยูหมิงหานักพรตเต๋าขู่เสวียนได้ ก็ทำให้มีกำลังใจเพิ่ม ขาก็เคยพูดเรื่องของฉินหลั่งกับนักพรตเต๋าขู่เสวียนอาจารย์ขู่เสวียนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย ใช้คำพูดของเขาก็คือ ในจีนคนที่อายุต่ำกว่า23ที่จะชนะเขาได้มีแค่สามคน และสามคนนั้นคือใครเขาก็รู้ฉินหลั่งอยู่ตรงหน้าเขาก็เหมือนไก่ที่ไร้เรี่ยวแรง
แต่หยูหมิงไม่อยากจะทำให้งานแต่งตัวเองพัง รอให้วันนี้แต่งงานเสร็จ เขาจะให้ฉินหลั่งชดเชยให้กับทุกอย่างที่ควรจะได้รับ
ฉินหลั่งไม่สนใจเขา สายตาของเขาอยู่ที่หน้าของหลงหลิงตลอด เริ่มตั้งแต่ที่เขาเข้ามาหลงหลิงก็ใช้สายตาที่โกรธมองมาทางเขา ในใจของฉินหลั่งเริ่มกลัว หรือหลงหลิงยิมใจที่แต่งงานกับหยูหมิง？
“หลงหลิงเธอยอมแต่งงานกับหยูหมิงจริงๆ หรอ？” ฉินหลั่งถาม เขารู้สึกไม่สบายใจมากๆ
หยูหมิงตะโกนว่า： “อาจารย์ขู่เสวียนขอให้คุณเอาไอ้เด็กนี่ออกไป หลังจากนี้จะจัดการยังไงก็แล้วแต่คุณ！”
หยูหมิงเพิ่งพูดจบนักพรตเต๋าขู่เสวียนก็ดินออกจากผู้คน
คนอื่นได้ยินเสียงตะโกนของหยูหมิงก็คิดว่าคนที่เขาเรียกจะเก่งขนาดไหน แต่พอเห็นนักพรตเต๋าขู่เสวียนดินออกมา ทุกคนก็ผิดหวัง ผู้ชายวัยกลางคนคนนี้ที่อวบๆ มีประโยชน์อะไร? แถมยังมีคนสงสัยว่าคนที่หยูหมิงเรียกไม่ใช่ขา แต่เป็น คนอื่น แต่ก็ไม่มีคนอื่นเดินออกมา
นักพรตเต๋าขู่เสวียนยืนอยู่ตรงหน้าของฉินหลั่งพูดว่า： “น้องผู้ชายคนนี้ ที่นี่คืองานแต่งของคุณชายหยูทำงานแต่งคนอื่นพังไม่ดีนะ พวกเราไปด้านนอกที่ว่างเปล่า ไม่ว่าอยากจะอัมพฤกษ์หรือตาย ฉันจะสมหวังให้ เป็นไงบ้าง?”
นักพรตเต๋าขู่เสวียนพูดจบ ตัวของเขาเอนมาด้านหน้า เห็นแต่มีเสียง ปั้งๆ ดังขึ้น หินอ่อนที่อยู่ใต้เท้าเริ่มมีลอยแตกร้าว
คนรอบข้างต่างก็ตกใจ คนเดี๋ยวจะเหยียบให้พื้นแตก? นี่จะมีกำลังภายในแน่นหนาขนาดไหนเนี่ย สายตาที่มองไปทางนักพรตเต๋าขู่เสวียนเต็มไปด้วยความเคารพ
ฉินหลั่งก็แบบตกใจนิดๆ ในใจคิดนักพรตเต๋าขู่เสวียนกำลังภายในหนาแน่น ถ้าเทียบแรงแล้วจะมากกว่าพวกที่อยู่ด้านนอกมาก
ฉินหลั่งตอบไปว่า： “เมื่อกี้อยู่ด้านนอกก็ไม่คนพูดแบบนี้กับฉัน แต่ตอนนี้เขาถูกฉันหักแขนสองข้างไปละ! นอนร้องบนเตียงเหมือนหมา ถ้าแกอยากจะเหมือนเขา ฉันก็จะทำให้”
“ใช่หรอ！จะรอดูว่าแกมีทักษะมากขนาดไหน！” นักพรตเต๋าขู่เสวียนพูดจบ เขย่งท้าทั้งสอง พุ่งไปทางฉินหลั่งเหมือนละบิด！
การกระทำนี้ทำให้คนอื่นตกใจไปหมด! มีหญิงบางคนร้องดัง คิดไม่ออกเลย นี่ไม่ใช่ความเร็วของมนุษย์
นักพรตเต๋าขู่เสวียนพุ่งไปตรงหน้าของฉินหลั่ง “ฮูว” หมัดชกไปทางหน้าผากของฉินหลั่งหมัดนี้มีลมพัดพาไปด้วยคนอื่นเห็นเป็นแบบนี้ก็คิดออกแล้วว่า ถ้าหมัดนี้ไปชกที่หน้าผาก จะต้องทำให้ดั้งหัก หน้าอาจจะหลุมลงไปด้วย！
ฉินหลั่งก็ตกใจ หมัดนี้ของนักพรตเต๋าขู่เสวียนเกินที่คาดไว้ฉินหลั่งรีบยกมือไปวางไว้ที่ข้อมือของนักพรตเต๋าขู่เสวียนและจับมือเขาหมุน
ที่ใช้อยู่คือ แกล้งทำดีจาก ‘เทียนหนานเทียนเป่ย’ หมัดนี้ของนักพรตเต๋าขู่เสวียนพลาดไปแล้ว
นักพรตเต๋าขู่เสวียนแปลกใจ ทีแรกเขาคิดจะเอาหมัดเดียวก็ทำให้ฉินหลั่งล้มลง จะได้โชว์ต่อหน้าตระกูลหยูและแขกทั้งหลาย แต่ไม่คิดว่าไอ้นี่จะแก้ได้!
นักพรตเต๋าขู่เสวียนรีบชกไปที่หน้าอกของฉินหลั่ง หมดนี้เขาออกแรง80% ความเร็วและแรงเกินคาดมนุษย์แล้ว! เขาจะให้ฉินหลั่งอวกเลือกและล้มลง！
ฉินหลั่งยื่นมือไปจับที่ข้อมือของนักพรตเต๋าขู่เสวียนอีกครั้ง และดึงลงมานักพรตเต๋าขู่เสวียนเก็บแรงกลับมาไม่ได้ ตัวเอนลงไป หมดไปชนที่พื้น
“ปั้ง” เสียงดังขึ้น ที่พื้นมีรูที่เขาชกออกมานักพรตเต๋าขู่เสวียนกัดกรามแน่นไม่ให้ตัวเองร้องออกเสีย
เขายกมือขึ้น เห็นแต่มือขวาของเขามีเลือกไหล แผลถลอก มีเลือดหยดลงบนพื้น
คนอื่นเห็นแบบนี้ก็ตกใจ ถ้าหมัดนี้ชกใส่ที่ตัวเอง ผลที่ตามมาคงคิดไม่ออก พวกเขารีบวิ่งออกไปจากห้องโถง!
ในห้องโถงมีพื้นที่เพิ่มมากขึ้น ฉินหลั่งและนักพรตเต๋าขู่เสวียนยืนอยู่ตรงกลาง
“เยี่ยมไอ้หนุ่ม รับการโจมตีฉันไว้ได้ ฉันดูถูกแกไปแล้ว！” นักพรตเต๋าขู่เสวียนสะบัดมือเบาๆ สะบัดเลือดที่มือ!
เขายิ้มอย่างเย็นชามองไปทางฉินหลั่งตอนนี้เขารู้สึกว่ากำลังภายในของฉินหลั่งไม่ต่ำ แต่ไม้คิดว่าเขาจะเป็นคู่แข่งของตัวเองได้เลย！
ไม่ว่ายังไงนักพรตเต๋าขู่เสวียนก็เป็นคนมีชื่อเสียงในวงการต่อสู้ของจีน！
“แต่แกจะต้องเข้าใจ เมื่อกี้ฉันออกแรงไปแค่80% และใช่ท่าที่ง่ายที่สุด! อย่าคิดว่า ฉันมีฝีแค่เท่านี้！”
นักพรตเต๋าขู่เสวียนพูด ร่างกายเริ่มเอนตัวลง สายตาเฉียบคม พูดว่า “ตอนนี้จะให้เห็น ‘มวยไท้เก๊ก’ จากโรงเต๋าไทเก็ก!”
นักพรตเต๋าขู่เสวียนพูดจบ เท้าเริ่มก้าวตามทิศทางของแผนผังแปดทิศ แล้วเข้าใกล้ฉินหลั่ง
เขาว่องไวมากจนมีเงาซ้อน เหมือนกลายเป็นสองคน
ในวินาทีนี้นักพรตเต๋าขู่เสวียนไปถึงข้างๆ ของฉินหลั่งฉินหลั่งช้าไปสักแป๊บทั้งห้านิ้วของนักพรตเต๋าขู่เสวียนกลายเป็นหัวไก่ ไปตบที่หน้าอกของฉินหลั่ง
นักพรตเต๋าขู่เสวียนดีใจมาก รู้สึกว่าฉินหลั่งไม่ว่ายังไงก็เด็กอายุ20 ตัวเองทำจริงเขาก็ไม่ใช่คู่แข่งละ
ต่อมา นักพรตเต๋าขู่เสวียนก็เริ่มออกทักษะต่างๆ 10ครั้งมี3-4ครั้งโดนตัวฉินหลั่ง
ฉินหลั่งปรับท่าของนักพรตเต๋าขู่เสวียนไม่ทัน ก็เลยเป็นผู้ถูกกระทำเข้าเห็นนักพรตเต๋าขู่เสวียนว่องไวเหมือนปลาไหล อยู่ตรงหน้าตัวเอง หาโอกาสตีจนได้ ในใจคิดอยู่： “ ‘มวยไท้เก๊ก’ ของ นักพรตเต๋าขู่เสวียนเก่งจริง ไม่ว่าจะฝีมือหรือท่าเดินต่างก็แปลกไม่เหมือนกันเขายังหาที่บกพร่องเจอ！”
ฉินหลั่งรับมือไปสักแป๊บ รู้สึกกว่ากำลังภายในในร่างกายเริ่มอัดอั้น เขาลองเคลื่อนกำลังภายในในตัว พบว่าถึงแม้จะไม่ใช่ทั้งหมดที่ใช้ได้ แต่ก็มี70%ที่เขาใช้ได้
ฉินหลั่งคิดอีก： “ใช่แล้ว ในร่างของฉันมีกำลังภายในของอาจารย์จูและนายหญิงถึงแม้นักพรตเต๋าขู่เสวียนจะเก่งแต่เทียบกับ พวกอาจารย์จูก็ต่างกันอยู่ ฉันใช้กำลังภายในลองดู ว่าจะได้ผลไหม！”