รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 245 กลับเกาะฟ้า

บทที่ 245 กลับเกาะฟ้า
ฉินหลั่งจับไหล่หลินจูเบาๆ ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน แล้วพูดกับเธอเบาๆ ว่า “เธอไม่ต้องสนใจ เดี๋ยวฉันจัดการเอง’”
“ฉินหยวน นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเตือนนาย ว่าต่อไปให้เคารพคนข้างๆ ฉันหน่อย ไม่ยังงั้นฉันรับรองว่านายจะต้องเสียใจ” ฉินหลั่งพูดกับฉินหยวน
“หึ จะทำให้ฉันกลัวงั้นเหรอ นายคิดว่าฉันจะตกใจหัวใจวายเลยไหม? ฉันรู้ว่านายเก่ง เอาชนะนักพรตเต๋าขู่เสวียนได้ แต่ฉินหลั่งน่าจะเพราะว่านายเป็นไอ้ขี้แพ้อยู่ข้างนอกนานไปหน่อย ก็เลยลืมกฎของตระกูลฉินไป ถ้าพี่น้องทำร้ายกัน ต้องได้รับบทลงโทษจากตระกูล ถ้าเพื่อผู้หญิง5คนที่นายเลี้ยงดูไว้ ทำให้นายกล้าแตะต้องฉันล่ะก็! ฉันไม่เชื่อว่านายจะโง่แบบนั้น…..”
ตอนที่ฉินหยวนกำลังพูดอยู่นั้น ร่างของฉินหลั่งก็เหมือนลมกระโชกแรง ย้ายมาอยู่ตรงหน้าเขาได้เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว
“พลั่ก! ”
ฉินหยวนตกใจกับการจู่โจมกะทันหันของฉินหลั่งจนเสียวสันหลังวาบ หมัดหนักๆ ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของฉินหยวนอย่างรุนแรง
ฉินหยวนถูกต่อยจนหน้าหันไป90°อย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าคลื่นสมองแทบจะหลุดออกมาแล้ว
ฉินหยวนมองหน้าฉินหลั่งด้วยความโมโห ชี้หน้าเขาพร้อมกับด่าว่า “ฉินหลั่ง ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกปู่ แล้วนายรอรับบทลงโทษจากปู่ได้เลย! ”
ฉินหลั่งยิ้มเยาะเย้ย “ฉันจะย้ำนายอีกครั้งหนึ่ง พวกเธอคือเพื่อนของฉัน ถ้าอยากจะไปฟ้องฉันก็ไปเลย”
หลังจากพูดจบ ฉินหลั่งก็เดินกลับไปหาสาวทั้ง5คน เฮลิคอปเตอร์สตาร์ท แล้วใบพัดก็เริ่มหมุน
“พวกเราไปกันเถอะ”
พอฉินหลั่งพูดจบ ก็เดินเคียงข้างกับพวกหลินจูขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป โข่งลิ่งเสียนก็เดินตามไปเหมือนกัน
ในฐานะที่เป็นคนรับผิดชอบดูแลภาคหัวดง โข่งลิ่งเสียนนั้นมีคุณสมบัติที่จะได้ไปร่วมงานฉลองวันเกิดของฉินป๋อสง
ฉินหยวนมองเฮลิคอปเตอร์ที่พวกฉินหลั่งนั่งเคลื่อนที่ออกไปไกลด้วยความโมโห แล้วก็พูดกับท่านโสงว่า “ฉันจะเอาเรื่องวันนี้ไปบอกปู่ นายคิดว่าไง คิดว่าปู่จะลงโทษไอ้เด็กเวรนั่นไหม? ”
ท่านโสงพูดอย่างนุ่มนวลว่า “คือว่า…. คุณชายรองครับ กระผมแนะนำว่าอย่าพูดเลยดีกว่านะครับ เมื่อกี้ฉินหลั่งก็พูดแล้วว่า พวกนั้นคือเพื่อนของเขา ถ้าเกิดว่าคุณพูดเรื่องนี้ออกไป บางทีท่านเจ้าบ้านอาจ…อาจลงโทษคุณแทนได้นะครับ! ”
“รู้แล้ว ฉันต้องคืนหมัดนี้ให้มันอย่างแน่นอน! ” ฉินหยวนพูด
ฉินหยวนเองก็ใจร้อนเกินไป พอมาคิดอย่าถี่ถ้วนดูแล้วก็จริง คุณปู่ให้ความสำคัญกับคุณธรรมของลูกหลานมาก ตัวเองไปพูดให้ร้ายเพื่อนของฉินหลั่งว่าเป็นอีตัว ถ้าเกิดว่าคุณปู่ไม่ลงโทษเขาแล้วจะลงโทษใครกัน?
ถ้าเกิดว่าเขาเป็นเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณปู่เอง ถ้ายังงั้นเขาก็คือคนไร้สมอง!
ท่านโสงยิ้มอย่างทรยศแล้วพูดว่า “คุณชายรองไม่ต้องกังวลเกินไปหรอกนะครับ ถึงยังไงพวกเรากลับไปครั้งนี้ เราถือไพ่ดีไปด้วย ถ้าเกิดว่าเราเล่นไพ่ใบนี้ได้ดี กระผมเชื่อว่า ต้องสร้างความเสียหายให้ฉินหลั่งอย่างรุนแรงแน่นอน! ”
“ถูกแล้ว! ก็คืออาศัยตีที่จุดอ่อนของมัน! ” ฉินหยวนยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด
พอพูดจบก็หันไปมองรถโรลส์รอยซ์ของเขา คลี่ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แกยังมัวทำอะไรอยู่ในรถนั่น? พวกเราจะไปเกาะฟ้ากันแล้ว! ออกมา! ”
“ครับ คุณชายรอง ผู้ต่ำต้อยมาแล้วครับ! ” ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินลงมาจากรถโรลส์รอยซ์ นั่นก็คือฉาวหนิง
ฉินหยวนมองหน้าฉาวหนิงพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าเกิดว่าแกทำได้ดี ฉันจะทำให้ตระกูลฉาวของแกได้กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในหลินอานภายใน3ปี ต่อไปพวกแกอยากได้อะไร ฉันก็จะให้จนพวกแกพอใจ แต่ว่าถ้าเกิดว่าแกทำได้ไม่ดี ฉันก็จะทำให้ตระกูลฉาวของแก สูญเสียทรัพย์สมบัติทั้งหมดภายในชั่วข้ามคืน ทำให้คุณชายฉาวที่สง่า กลายไปเป็นขอทานข้างถนน”
“ครับ”
ฉาวหนิงกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว และตอบอย่างระมัดระวัง
เขาอยู่กับฉินหยวนมา2วัน ก็รู้สึกได้ว่าการที่ได้อยู่กับคนคนนี้ มันทั้งเต็มไปด้วยวิกฤตและโอกาสอยู่เสมอ ทำให้เขาหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา
แต่ว่าสิ่งที่ฉาวหนิงเข้าใจดีก็คือ ถ้าเกิดว่าเขาช่วยฉินหยวนได้ ผลประโยชน์ที่ได้รับมันจะแทบเกินกว่าที่จะจินตนาการได้ ตอนนี้เขาก้าวเท้าขึ้นเรือโจรสลัดที่ไม่สามารถถอยหลังกลับได้แล้ว มีเพียงแค่ความสำเร็จเท่านั้น ไม่ยังงั้นเขาจะต้องได้รับผลลัพธ์ที่สูญเสียไปตลอดกาล
ไม่นาน ก็มีเฮลิคอปเตอร์อีกลำหนึ่งพาฉินหยวน ฉาวหนิงแล้วก็ท่านโสงบินไปที่เกาะฟ้า
บนเฮลิคอปเตอร์ สำหรับการแสดงออกของฉินหลั่งเมื่อกี้นี้นั้น ทำให้หลินจูพอใจมาก เธอมองหน้าฉินหลั่ง ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มที่อ่อนโยน
ส่วนฉินหลั่งได้แต่นั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆ มองดูวิวทิวทัศน์ที่นอกหน้าต่าง สายตาของเขาค่อยๆ เหม่อลอย
“ไอ้ขี้แพ้ นายยังคิดถึงหลงหลิงอยู่อีกเหรอ? ” หลินจูเดาความคิดของฉินหลั่ง พวกลมก็มองมาที่ฉินหลั่ง ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไม่ค่อยรู้เรื่องอดีต ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉินหลั่งและหลงหลิง แต่ว่าวันนั้นที่งานแต่งงานของหยูหมิง พวกเธอก็สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน ในใจของฉินหลั่งมีความรู้สึกให้หลงหลิงอย่างลึกซึ้ง
ในฐานะที่พวกเธอเป็นสาวใช้ของฉินหลั่ง ก็เลยไม่กล้าถามเรื่องส่วนตัวของฉินหลั่งหรอก
“เปล่า” ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า แต่ว่าแต่หลินจูเห็นหน้าของเขาตอนนี้ แล้วจะไม่รู้หรือยังไงว่าในใจของฉินหลั่งคิดอะไรอยู่?
หลินจูถอนหายใจออกมาช้าๆ แล้วก็ปลอบใจว่า “นายก็ได้รู้สิ่งที่หลงหลิงคิดกับนายแล้ว ไม่ได้มีอะไรให้ต้องเสียดายอีกแล้ว เชื่อฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปต้องร่าเริงขึ้นเข้าใจไหม? ”
“อืม” ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับพยักหน้า เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก
“รู้จักถือให้เป็น และปล่อยวางให้ได้ นี่สิลูกผู้ชาย! ”
หลินจูยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่านายเป็นทายาทเศรษฐี ตอนนี้ในที่สุดฉันก็เชื่อแล้ว ตระกูล20อันดับแรกของหลินอานเมื่ออยู่ต่อหน้าครอบครัวของพวกนาย ยังไม่ดีพอให้มองเลยด้วยซ้ำ! ครั้งรี้ได้กลับบ้านไปฉลองงานวันเกิดของคุณปู่นาย นายต้องดีใจมากแน่ๆ! ”
ฉินหลั่งยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า “คุณปู่ฉลองวันเกิด คนอื่นในครอบครัวก็ต้องไปกันหมดอยู่แล้ว ฉันไม่ได้เจอญาติคนอื่นๆ ในครอบครัวมา7ปีแล้ว แน่นอนว่าต้องดีใจอยู่แล้ว”
หลินจูเห็นว่าฉินหลั่งยิ้มแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย แล้วก็พูดอย่างใฝ่ฝันว่า “ครอบครัวพวกนายมีเงินเยอะแยะมากมายขนาดนั้น ในงานเลี้ยงต้องมีของอร่อยเยอะแน่นอน ฉันจะกินให้อิ่มหนำสำราญเลย”
หลังจากพูดจบ หลินจูก็แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตัวเอง ทำท่าทางเหมือนแมวตะกละ
“เธออย่าฝันหวานไปหน่อยเลย คุณชายฉินไม่ให้เธอไปงานเลี้ยงของครอบครัวหรอก! ” ลมพูดเสียดสี
เพราะว่าเรื่องของยายปี้หวู้ 4สาวลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”ก็ค่อนข้างที่จะมีเจตนาที่เป็นปฏิปักษ์ ถ้าเกิดว่าฉินหลั่งไม่ได้ห้ามไว้ พวกเธอคงจะตีกับหลินจูไปแล้ว
“ฉันฝันหวานเหรอ หึ จนถึงตอนนั้นพวกเธอก็ลองดูแล้วกันว่าไอ้ขี้แพ้จะพาฉันไปหรือไม่ แต่ว่าพวกเธอ4คนน่ะเหรอ ฉินหลั่งไม่มีวันพาพวกเธอไปหรอก! ” หลินจูทำหน้าลิงหลอกเจ้าใส่พวกลม
ความจริงแล้วหลินจูก็แค่อยากจะให้ฉินหลั่งมีความสุขขึ้นนิดหน่อย ถึงได้พยายามคุยเรื่องที่ผ่อนคลาย แต่ว่าพวกลมนั้นความคิดธรรมดาไปหน่อย กลับคิดถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ของหลินจูไม่ออก!
เฮลิคอปเตอร์บินอยู่7ชั่วโมงกว่า แล้วก็แล่นลงช้าๆ ที่เกาะฟ้า
เกาะฟ้าคือแหล่งบัญชาการใหญ่ของตระกูลฉิน ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก มีพื้นที่ประมาณ40ตารางกิโลเมตร บนเกาะนั้นไม่ต่างอะไรจากเมืองสมัยใหม่ ทั้งเกาะมีเทคโนโลยีชั้นสูงที่ล้ำสมัยที่สุดในโลก
ตำแหน่งของที่นี่ถูกปิดซ่อนไว้ นอกเหนือจากการใช้อุปกรณ์ไฮเทคพิเศษที่ครอบครัวมอบให้สำหรับการนำทาง เป็นไปไม่ได้ที่จะหาเกาะฟ้าพบด้วยวิธีการธรรมดาๆ
พอพวกฉินหลั่งลงจากเฮลิคอปเตอร์ ก็มีคนขับรถมารับทันที พาไปที่ห้องพักที่เกาะนี้ หลินจูกับ4สาว ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’รู้สึกแปลกใหม่กับสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างบนเกาะนี้ ตอนที่อยู่ในห้องของฉินหลั่ง อุทานเกี่ยวกับทุกอย่างที่อยู่บนเกาะ
“คืนนี้พวกเธอนอนให้เร็วหน่อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะพาพวกเธอไปงานเลี้ยงวันเกิดคุณปู่ด้วยกัน……”ฉินหลั่งพูด
“ได้ งั้นฉันกลับห้องแล้วนะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่ห้องที่หรูหราขนาดนี้เลย ฉันจะนอนให้เต็มอิ่ม! ” หลินจูบิดขี้เกียจ พอพูดจบก็เดินออกนอกประตูไป
เธอเห็นว่าพวกลมไม่ได้ขยับ ก็เลยพูดว่า “นี่ แยกออกมาจากไอ้ขี้แพ้ได้แล้ว พวกเธอจะอยู่ที่นี่เพื่ออะไร? ”
“พวกเราจะอยู่ทำอะไรเธอจำเป็นต้องมายุ่งไหม! ยุ่งเรื่องของคนอื่นซะจริงๆ! ” ลมมองหน้าหลินจูอย่างไม่พอใจแล้วพูด
“เป็นบ้า! ” หลินจูพึมพำแล้วก็เดินออกจากห้องมา
หลังจากหลินจูออกไปแล้ว ลมก็พูดกับฉินหลั่งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “คุณชายฉิน เดี๋ยวพวกเราปรนนิบัติให้คุณหลับค่ะ”
“โอเค”
ฉินหลั่งตอบนิ่งๆ ช่วงนี้ เขาเคยชินกับการที่พวกลมคอยรับใช้ปรนนิบัติเขาแล้ว เขาเองก็รู้ว่า ถ้าเกิดว่าไม่ให้พวกเธอปรนนิบัติตัวเอง พวกเธอจะรู้สึกทุกข์ใจ
ฉินหลั่งนอนอยู่บนเตียง พวกลมยืนอยู่ทั้ง4มุม ทุกคนก็จะรับผิดชอบร่างกาย1/4ของฉินหลั่ง พวกเธอใช้2มือเล็กๆ ที่นิ่มนวล นวดไปตามร่างกายที่แข็งแกร่งของฉินหลั่ง
พวกลมนวดสบายมาก ฉินหลั่งหลับตา สมองของเขาจมดิ่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานก็หลับไป
“หลงหลิง… หลงหลิง…” ฉินหลั่งเริ่มเพ้อ
พวกลมมองหน้ากัน แววตาของพวกเธอดูเป็นห่วง
“หลงหลิง เธอก็คือจงยู่ ทำไมเธอถึงไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันแยกจากเธอไม่ได้……” ฉินหลั่งพูดไปพูดมาแล้วขอบตาก็เขาก็มีน้ำตาไหลออกมา2ข้าง
พอเห็นท่าทีของฉินหลั่งเป็นแบบนั้น ในใจของพวกลมก็รู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก พวกเธอกระซิบกระซาบกันว่า
“ผู้ชายดีๆ ขนาดนี้อย่างคุณชายฉินยังไม่เอา ผู้หญิงคนนั้นโง่เกินไปแล้ว”
“ที่แท้ก่อนหน้านี้ที่คุณชายฉินบอกว่าปล่อยไปได้แล้ว ที่จริงก็โกหก”
“พอเห็นคุณชายฉินร้องไห้อยู่ในความฝัน ฉันรู้สึกทุกข์ใจมากเลย”
……
“ชู่”
ลมทำท่าทางให้พวกเธอเงียบ แต่ไหนแต่ไรมา4สาวก็จะเชื่อฟังเธอตลอด คนอื่นๆ ทั้ง3คนก็เงียบเชียบไม่มีใครพูดอะไร ลมก็พูดเสียงเบาว่า
“กว่าคุณชายฉินจะหลับได้ไม่ง่ายเลย อย่าเสียงดังให้เขาตื่น พวกเราห่มผ้าให้คุณชายฉิน แล้วก็กลับห้องของตัวเองกัน”
พวกลมห่มผ้าห่มให้ฉินหลั่ง ปิดไป แล้วก็ค่อยๆ เดินออกจากห้องมาช้าๆ
ในขณะนี้ ฉินหยวนก็อยู่ที่พักอีกแห่งหนึ่งบนเกาะ
ตรงตำแหน่งศูนย์กลางของเกาะฟ้าจะเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฉินที่ครอบคลุมพื้นที่กว่า15เอเคอร์ เดิมทีฉินหยวนสามารถกลับไปคฤหาสน์ได้ แต่ว่า เขามีเรื่องสำคัญบางเรื่องต้องปรึกษากับพ่อแม่เขา ดังนั้นคืนนี้เขาก็เลยตัดสินใจพักที่นอกคฤหาสน์ตระกูลฉิน
ในห้องนั้น ฉินหยวนนั่งอยู่บนโซฟา อีกด้านหนึ่ง ก็มีคู่สามีภรรยาวัยกลางคนนั่งอยู่
ผู้ชายสวมใส่ชุดสูทเรียบร้อย เซตผมไปด้านหลัง มุมปากล่างด้านขวามีหูดอยู่ หูดนี้ทำให้เขารูปลักษณ์ของเขาเสียคะแนนไปบ้าง แต่ว่าก็ยังจัดอยู่ในประเภทที่ยังสง่างามอยู่
ผู้หญิงสวมใส่ชุดสีม่วงอ่อน รูปร่างอวบอิ่ม ใบหน้างดงามและละเอียดอ่อน มือ คอ และหูของเธอก็ถูกตกแต่งด้วยเครื่องประดับเพชรต่างๆ ช่างดูร่ำรวยและชั้นสูงมาก
ผู้ชายและผู้หญิงคนนี้ก็คือพ่อแม่ของฉินหยวน—-ฉินเว๋ยเจียนและหลิ่วเพียวเพียว
ฉินเว๋ยเจียนคือลูกชายคนที่3ของเจ้าบ้านของตระกูลฉิน ฉินป๋อสง พวกเขาสามีภรรยามีความคาดหวังสูงกับฉินหยวน!
พวกเขารู้ว่าครั้งนี้ที่ฉินหยวนไปหลินอาน เกี่ยวกับเรื่องที่ว่าข้อห้ามทางครอบครัวของฉินหลั่งจะถูกยกเลิกหรือไม่ คืนนี้พวกเขามาเพื่อทำความเข้าใจกับสถานการณ์โดยเฉพาะ
ฉินหลั่งคือคู่ต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดของฉินหยวน คู่สามีภรรยาก็เลยใส่ใจในสถานการณ์ของฉินหลั่งมาก
“ลูกชาย สรุปแล้วฉินหลั่งนั่นมันเป็นยังไงกันแน่? แม่ได้ยินว่าเขากลับมาเกาะฟ้าแล้ว! ลูกบอกไม่ใช่เหรอว่า จะต้องหาวิธีให้ข้อห้ามของครอบครัวของฉินหลั่งมีต่อไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงกลับมาได้? ” หลิ่วเพียวเพียวมองหน้าฉินหยวนแล้วเอ่ยปากถาม
“กลับมาแล้วก็คือกลับมาแล้วนั่นแหละ! จะมาตื่นตระหนกเป็นกระต่ายตื่นตูมอะไรกัน? ” ฉินหยวนกล่าวอย่างเหยียดหยาม
“นี่ ฉินหยวน อย่ามาเลอะเทอะนะ เขากลับมาสิเรื่องใหญ่! ตอนที่พวกเธอยังเป็นเด็กนะ คุณปู่ชอบเขามากกว่าชอบลูก! ถ้าเกิดว่าลูกยังไม่ใส่ใจ เขาจะเอาชนะลูกได้นะ! ” ฉินเว๋ยเจียนเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดออกมา
ตั้งแต่ “การฝึกอบรมความยากจน”ของฉินหยวนสิ้นสุดลง นับตั้งแต่กลับมาที่บ้านตระกูลฉิน นี่พึ่งจะเป็นครั้งที่2ที่ฉินเว๋ยเจียนได้เจอหน้าและพูดคุยกับฉินหยวน
ตั้งแต่เด็กๆ ฉินหยวนเป็นคนที่อีโก้สูงมาก ชอบการแข่งขัน จะทำอะไรก็ต้องมีแผนการ แต่ว่าหลังจากการพบกันครั้งแรก ฉินเว๋ยเจียนก็รู้สึกว่าไม่เจอกัน7ปี ฉินหยวนได้เปลี่ยนไปแล้ว ทำให้เขารู้สึกไม่คุ้นเคยเท่าไหร่
“ผมไม่ได้ต้องการให้พ่อมาสอน! ” ฉินหยวนมองไปที่พ่อของเขาอย่างแรงแล้วพูด
เดิมทีฉินหยวนเป็นคุณชายที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยอย่างมาก แต่ว่าระหว่างการฝึกความจนใน7ปีนั้น เขาโดนดูถูกมานับไม่ถ้วน ทำให้มุมมองต่อโลกของฉินหยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก
ตอนที่ฉินหยวนหมดหนทางและจนมากที่สุดนั้น เขาก็ผ่านมาได้ด้วยตัวของเขาเอง ฉินเว๋ยเจียนไม่เคยช่วยเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว แล้วเขามีสิทธิอะไรมาชี้โบ๊ชี้เบ๊ใส่คนอื่น! ต่อให้เขาคือพ่อของตัวเอง แต่ก็จะไม่เคารพเขาไม่ได้