รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 336 ลงจากเขาเทียนซาน

บทที่ 336 ลงจากเขาเทียนซาน
“อูย….ทำได้ดี” ด้านล่างเวทีต่างส่งเสียงกันครื้นเครง เมื่อเห็นว่าเจ้านายกับนายหญิงรักใคร่กันขนาดนี้ พวกเธอที่เป็นลูกศิษย์ ย่อมดีใจเป็นพิเศษ
ทว่าสี่สาว “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ท่ามกลางความดีใจ กลับมีความอิจฉาริษยาปรากฏขึ้นในใจ
ท่ามกลางเสียงฮือฮาของบรรดาลูกศิษย์ ฉินหลั่งดึงมือจงยู่เอาไว้ แล้วเดินลงไปจากเวที
งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ทุกคนเริ่มการแสดงของตนเองบนเวที มีทั้งการร้องเพลง แจกรางวัลเล็กๆ น้อยๆ กายกรรม เต้นรำก็มี เสียงตบมือที่ดังลั่นด้านล่างเวที มีมาเป็นระลอกกลบเสียงกัน
“เราออกไปเดินข้างนอกกัน” ฉินหลั่งพูดกระซิบกระซาบกับจงยู่ เขาเดินเป็นเพื่อนจงยู่ เพื่อออกไปยังห้องโถง แสงพระจันทร์สว่างไสว สภาพอากาศเย็นฉ่ำ บรรยากาศสดชื่น
ฉินหลั่งโอบร่างกายจงยู่ เพื่อทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น
ทั้งสองคนนั่งลงที่สันเขายอดเอ่อมู่ท่ามกลางแสงจันทร์นวลผ่องสาดส่องบวกกับคำพูดที่หวานปานน้ำผึ้ง ฉินหลั่งกุมมือจงยู่เอาไว้ เพื่อให้เธอรู้สึกอบอุ่น
เวลาเที่ยงคืน ทางยาวเย่วกงก็จุดพลุดอกไม้ไฟขึ้นท้องฟ้า แสงสีแดงก็พุ่งทะยานขึ้นบนท้องฟ้า จนบานเหมือนดอกไม้ที่สวยงามบนท้องนภา
ยามเมื่อสาดส่องลงบนภูเขาที่มีโอบล้อมไปด้วยหิมะในยามค่ำคืน ช่างโรแมนติกเป็นอย่างมาก
“จงยู่….” ฉินหลั่งมองมา จงยู่ที่กำลังเงยหน้ามองพลุดอกไม้ไฟอย่างเพลิดเพลิน ท่าทางราวกับเทพเซียนที่ตกสวรรค์เช่นนั้น
“ทำไม?” จงยู่มองมา ก็เห็นว่าแววตาที่ฉินหลั่งกำลังมองตนเองนั้นตาค้างอยู่
“ไม่มี คืนนี้พระจันทร์กลมโตดี” ฉินหลั่งหยอกล้อ เพื่อให้จงยู่ได้ยิ้ม
รอยยิ้มของจงยู่น่ามองกว่าพลุดอกไม้ไฟบนท้องฟ้าเสียอีก
เขาค่อยๆ เขยิบเข้าหาจงยู่ พร้อมทั้งกอดจงยู่เอาไว้ พลันจุมพิตลงบนริมฝีปากของจงยู่อีกครั้ง จงยู่ก็คล้อยตามไปด้วย
ทั้งสองคนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางความโรแมนติก พลันรู้สึกว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่งดงามที่สุดของชีวิตของพวกเขาแล้ว ความหนาวเหน็บที่อยู่รอบๆ ตัวของพวกเขามันถูกทิ้งไว้ด้านหลังแล้ว
เวลานั้นเอง ก็มีเงาดำเดินตะคุ่มมาทางยาวเย่วกง
“เจ้านายฉิน…” เงาดำเดินมาอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง คนคนนี้ก็คือหัวหน้าแก๊งหวงแก๊งขวงซา ก่อนหน้านี้ที่รุกล้ำเข้ามาในยาวเย่วกงก็คือแก๊งขวงซา
เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งกำลังจูบจงยู่อย่างดูดดื่ม หัวหน้าแก๊งหวงก็รู้สึกเก้อเขินมาก เลยต้องส่งเสียงกระแอมออกมา
“อะแฮ่ม”
เขามาไม่ถูกจังหวะเลย
ฉินหลั่งกับจงยู่ตกใจทันที รีบผละตัวออกจากกันทันที เมื่อเห็นว่ามีคนมายืนอยู่ด้านข้าง พวกเขายิ่งเขินหนักมาก จงยู่ก้มหน้าก้มตา หน้าแดงเหมือนลูกแอปเปิล
“หัวหน้าแก๊งหวง ไม่ทราบว่าคุณมาที่นี่ดึกดื่นป่านนี้ มีธุระอะไรไหม?” ฉินหลั่งหันไปถามหัวหน้าแก๊งหวง
“ขออภัยด้วย เจ้านายฉิน ที่ต้องมารบกวนคุณกับภรรยาที่กำลังทำเรื่องดีๆ อยู่” หัวหน้าแก๊งหวงยิ้มไปด้วยตอนที่ตอบ แต่ไม่รู้ว่าการที่เขาพูดเช่นนี้ ยิ่งทำให้จงยู่เขินจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ เมื่อครู่ฉันเพิ่งได้รับข่าวมาว่า แก๊งหัวชิงทางสหรัฐอเมริกานั้นส่งจดหมายในการก่อสงครามให้กับวงการต่อสู้ของจีน อีกอย่างภายในเวลาตั้งครึ่งเดือน ผู้พิทักษ์ลี่ไห่ซาฆ่าเจ้าสำนักของโรงเต๋าไทเก็ก สำนักหัวซาน สำนักอู่ฮี๋ สำนักอู๋เลี่ยงทั้งสี่สำนัก ด้วยเหตุที่ว่าพวกเราเขาเทียนซานนั้นอยู่ไกลสุดลูกหูลูกตา แถมยังติดต่อสื่อสารกับวงการต่อสู้ภาคกลางน้อยอยู่แล้ว จนถึงเวลานี้ เพิ่งจะได้ข่าวเรื่องนี้” หัวหน้าแก๊งหวงเป็นคนกล่าว
ฉินหลั่งตกใจทันที เขาคิดว่า มีความเป็นไปได้มากว่าการที่แก๊งหัวชิงจะมาเพราะการตายของหย่างเที่ยน ถึงได้มาล้างแค้นที่ประเทศจีน เช่นนั้นเขาไม่ใช่คนก่อเรื่องเรื่องนี้เหรอ?
ยังมีอีก ตอนนี้แก๊งหัวชิงก็ได้ฆ่าเจ้าสำนักไปสี่สำนักแล้ว พร้อมทั้งฆ่าอย่างโหดร้ายทารุณ วงการต่อสู้ของจีนสามารถรับมือกับการจู่โจมของแก๊งหัวชิงได้ไหม?
ถ้ายังปล่อยแก๊งหัวชิงจองหองต่อไป วงการต่อสู้ของจีนก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
“เจ้านายฉิน ตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้เรื่อง ที่แท้การที่คุณชนะหย่างเที่ยนก่อนหน้านี้ มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรเอามาก” หัวหน้าแก๊งหวงเป็นคนเอ่ยขึ้น
เดือนก่อน ตอนที่มีการประลองฝีมือกันในเย็นจีน ทุกสำนักในเขาเทียนซานก็ไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
หลายวันมานี้ ข่าวคราวทุกอย่างในการประลองฝีมือในวันนั้น ก็เพิ่งจะมีข่าวมาให้ทุกสำนักบนเขาเทียนซานได้รับรู้ หย่างเที่ยนฆ่าอาจารย์ฝู้คาย วิทยายุทธ์เยี่ยมยอด แต่ในการประลองฝีมือในเย็นจีนนั้น มีคนชนะหย่างเที่ยน วิทยายุทธ์ของคนคนนั้น ทำให้ทุกคนหวาดกลัวมากนัก
นั่นก็คือฉินหลั่งคนนี้แหละ
ทุกแก๊งที่อยู่บนเขาเทียนซานต่างตกใจมาก เพราะตอนที่พวกเขาเข้ามารุกล้ำยาวเย่วกงนั้น ยังคิดว่าฉินหลั่งเป็นแค่เด็กอมมือเท่านั้นเอง ที่ไหนได้เขาเป็นถึงคนที่มีความสามารถเป็นอย่างมาก
“หัวหน้าแก๊งหวงก็เกรงใจไป ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรแล้ว?” ฉินหลั่งรีบถามกลับอย่างร้อนรน
“ลี่ไห่ซาส่งจดหมายไปให้ทุกคนในวงการศิลปะการต่อสู้ นัดหมายให้พวกเขามาสู้กันที่ทะเลสาบจีนไห่ที่เย็นจีน ถึงเวลานั้นเขาต้องการล้างแค้น! เวลาคือวันที่หนึ่งเดือนหนึ่งนี่แหละ เจ้านายฉิน มันคือวันนี้!” หัวหน้าแก๊งหวงรีบตอบอย่างร้อนรนเช่นกัน
“วันนี้!”
สมองของฉินหลั่งหมุนอย่างรวดเร็ว
ลี่ไห่ซากล้ายั่วยุกับวงการต่อสู้ทั้งวงการ เขาย่อมมีความมั่นใจมาก ถึงแม้ว่าวงการต่อสู้ของจีนจะชนะเขา ก็สามารถเห็นได้ว่า ต้องมีการนองเลือดอย่างทารุณแน่ๆ
การต่อสู้ครั้งนี้ตนเองก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ ฉินหลั่งคิดว่า เขาจำเป็นต้องไปหยุดลี่ไห่ซาที่ทำตัวเป็นปีศาจร้ายคอยฆ่าคน
“จงยู่ พวกเราต้องลงจากเขาตอนนี้เลย!” ฉินหลั่งมองมาทางจงยู่แล้วพูดกับเธอ พิษร้ายในตัวของจงยู่ได้ถอนพิษไปหมดสิ้นแล้ว ตอนนี้ลงเขาก็ไม่มีปัญหาอะไร
“อืม” จงยู่พยักหน้ารับ
ฉินหลั่ง จงยู่ และหัวหน้าแก๊งหวงเดินกลับไปที่ยาวเย่วกง เวลานั้น งานเลี้ยงก็ใกล้จะจบลงไปทุกที ฉินหลั่งเดินขึ้นไปบนเวที พร้อมทั้งประกาศให้ลูกศิษย์ทราบว่าตนเองตัดสินใจที่จะไปจากที่นี่แล้ว
ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านล่างต่างถกเถียงกันไม่หยุด เพราะไม่อยากให้ฉินหลั่งไป สี่สาว “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ยิ่งเกิดความกังวลในตัวฉินหลั่ง
“ยาวเย่วกงก็เป็นส่วนหนึ่งของวงการต่อสู้ของจีน อีกทั้งการที่แก๊งหัวชิงมาที่ประเทศจีนนั้น มันเกี่ยวข้องกับฉันเต็มๆ ดังนั้นฉันต้องไป!” ฉินหลั่งพูดเสียงดังลั่น
ลูกศิษย์เริ่มพูดคุยกันอย่างเซ็งแซ่ จนมีลูกศิษย์สาวอวบอ้วนคนหนึ่ง ลุกขึ้นมาพร้อมทั้งสนับสนุนฉินหลั่ง และก็ยังพูดกับลูกศิษย์คนอื่นด้วย
“เจ้านายคุณธรรมสูงส่ง การที่ไม่ไปก็ไม่ใช่คนที่มีความยุติธรรม! พวกเรารักและเคารพเจ้านาย หรือว่าต้องการอยากจะใส่ร้ายให้เจ้านายไม่มีความยุติธรรมกันแน่ อยากให้เขาถูกวงการศิลปะการต่อสู้หัวเราะเยาะเอาหรือยังไง? ฉันสนับสนุนเจ้านาย!”
คำพูดของลูกศิษย์คนนี้กินใจคนจำนวนมาก สุดท้ายลูกศิษย์จำนวนหกร้อยกว่าชีวิต เปล่งเสียงคำรามเสียงดังลั่น
“สนับสนุนเจ้านาย สนับสนุนเจ้านาย…”
ฉินหลั่งซาบซึ้งใจมาก ลูกศิษย์สาวๆ พวกนี้ ตั้งใจยืนหยัดในการสนับสนุนตนเอง
“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ทั้งสี่สาวเดินมายังด้านข้างของฉินหลั่ง พวกเธออยากจะคอยอยู่เคียงข้างกายฉินหลั่ง เมื่อครู่ที่พวกเธอได้ฟังในสิ่งที่หัวหน้าแก๊งหวงพูด ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นบุคคลอันตราย! พวกเธอต้องการจะดูแลฉินหลั่งอยู่ข้างๆ
การเผชิญหน้ากับการขอร้องของเด็กสาวทั้งสี่คน ฉินหลั่งได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างใจร้าย
“การที่ได้เขามาอยู่ในยาวเย่วกงหนึ่งเดือนนั้น ฉันรู้ว่ายาวเย่วกงมีเรื่องมากมาย พวกเธอเป็นหัวใจหลักของยาวเย่วกง ฉะนั้นจำเป็นต้องอยู่ที่ยาวเย่วกง ไม่งั้น ฉันก็ไม่สามารถวางใจได้เมื่อฉันไปจากที่นี่” ฉินหลั่งกล่าวออกมา
“แล้วใครจะดูแลเจ้านายล่ะ?”
“พวกเราเป็นห่วงเจ้านาย”
“พาพวกเราไปด้วยเถอะ”
“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ทั้งสี่สาวเข้าใจความหมายของฉินหลั่งดี แต่ว่าพวกเขาอยากไปกับฉินหลั่งด้วย จนถึงขึ้นกะพริบตาปริบๆ ช่างทำให้คนปวดใจตามจริงๆ
“เด็กน้อยเอ๋ย” ฉินหลั่งลูกศีรษะเด็กสาวทั้งสี่คน ในหัวใจเขานั้นจะสามารถละทิ้งความเอาอกเอาใจของเด็กน้อยทั้งสี่คนไปได้ยังไงกัน? “เอางี้ ฉันสามารถพาหนึ่งในสี่คนไปได้ คนที่เหลืออยู่ที่ยาวเย่วกง พวกเจ้าไปตัดสินใจกันเอาเอง ว่าใครจะไปกับฉัน!”
จะพาใครไป ฉินหลั่งก็ตัดสินใจไม่ได้ จนต้องให้เด็กสาวทั้งสี่คน “ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์” เป็นคนตัดสิน
“ฉัน” เด็กสาวทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน
“เอางี้ พวกเรามาใช้วิธีโอน้อยออกในการตัดสินใจแล้วกัน!” ลมเสนอวิธีการในการแก้ไขปัญหา ทั้งสี่สาวต่างตกลง
“โอน้อย—ออก!”
เด็กสาวทั้งสี่คนยื่นมือออกมา ลม ดอกไม้ ดวงจันทร์คว่ำมือ มีแค่หิมะเท่านั้นที่หงายมือ ดังนั้นคนที่จะไปกับฉินหลั่ง คือหิมะ!
หิมะดีใจมาก เด็กสาวที่เหลืออีกสามคนต่างแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมามีทั้งเสียใจ อิจฉา ผิดหวัง ลำบากใจความรู้สึกมากมายเอามารวมอยู่ด้วยกัน