รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 369 ที่หลบซ่อนของนักฆ่า

บทที่ 369 ที่หลบซ่อนของนักฆ่า
ตอนเช้า ซ่งจงผิงโทรไปที่สำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะเมืองเย็นจีน แจ้งความอย่างเป็นทางการ ออกค้นหากันทั้งเมือง
หลังจากคิดทั้งคืน ซ่งจงผิงเริ่มสงสัยบ้านตระกูลจง เขาใช้ความสามารถของเขาค้นหากล้องวงจรปิดทั้งหมดที่อยู่ใกล้บ้านตระกูลจง
แต่ทุกอย่างก็ปกติดี ในกล้องวงจรปิดเห็นรถปอร์เช่ซ่งอวี่ขับออกจากบ้านตระกูลจงตั้งแต่เช้าแล้ว
สามวันต่อมา มีคนรายงานมาทางโทรศัพท์ เจอรถปอร์เช่แถวอ่างเก็บน้ำในเขตชานเมือง และเจอซ่งอวี่ด้วย สภาพร่างกายเน่า จนจำไม่ได้ หลังจากการตรวจสอบแล้วยากที่จะระบุสาเหตุของการเสียชีวิต
ซ่งจงผิงไม่ส่งเสียงอะไรเลย แต่ไปที่เกิดเหตุเงียบ ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าร่างของซ่งอวี่ เงียบอยู่นาน น้ำตาไหลลงไม่สามารถควบคุมได้
“ซ่งอวี่ การตายของแกจะต้องไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอน พวกเขาสร้างสถานการณ์เช่นนี้เพื่อให้เข้าเบี่ยงเบนความสนใจไปที่ตระกูลซ่ง ฉันจะแก้แค้นให้แก แกพักผ่อนให้สบายนะ”
ซ่งจงผิงพูดอย่างโกรธแค้นในใจ หลังจากนั้นเอื้อมมือไปด้วยสีหน้านิ่งๆ ปิดตาให้ซ่งอวี่
ณ ตอนนี้ บ้านตระกูลจง รูปลักษณ์ภายนอกดูเงียบสงบ แต่ในความเป็นจริงเตรียมรบขั้นสูงสุดแล้ว ภายในสามชั้นภายนอกสามชั้นมีทั้งในที่สว่างและในที่มืด จงจิ่วเจินที่อยู่วง สองสามวันนี้มีความสุขมาก งานเขายุ่งตลอด สองวันนี้มีโอกาสพักผ่อนอย่างสบายใจ เลี้ยงไก่ ปลูกดอกไม้ ข้างกายยังมีหลานชายที่น่ารักและรู้ความอย่างจงยู่ รู้สึกถึงความสุขของครอบครัววัยชรา
“คุณพ่อซ่งจงผิงโทรมา ท่านจะรับสายหรือไม่” จงเส่นซานเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วถาม
“อืม เขาก็รู้ว่าฉันป่วยหนักไม่ใช่เหรอ” จงจิ่วเจินวางกรงนกลง พูดเบาๆ
“เขาถามว่าคุณพ่อดีขึ้นหรือยัง ถ้าไม่สบาย ให้ฉันเป็นตัวแทนท่านไปที่ตระกูลซ่ง เขามีเรื่องสำคัญมากที่จะพูดคุย” จงเส่นซานพูด
“เขาจะทำอะไร เราสองตระกูลเหมือนน้ำกับไฟ ไม่มีอะไรที่ต้องคุย” จงจิ่วเจินปฏิเสธทันที
“ได้” จงเส่นซานน้อมตัวลงแล้วถอยออกไป สองวันนี้เหมือนหนามทิ่มแทงที่หลัง รู้สึกว่าตระกูลซ่งจะต้องแก้แค้นแน่นอน ดูท่าตระกูลซ่งเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
“พี่เส่นซาน พวกเราก็ไปไหม ไปด้วยกัน ฉันชื่อว่าซ่งจงผิงทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก” ฉินหลังที่อยู่ข้างๆพูดแทรกว่า
“ซ่งจงผิงโหดร้าย เขาเอาเหยื่อมาล่อเพื่อให้พวกเราติดกับ ฉินหลั่ง คุณดูไม่ออกเหรอ” จงเส่นซานสีหน้าลังเล วันก่อนฆ่าซ่งอวี่เป็นเพียงความโกรธชั่วขณะ สองวันนี้เขาเริ่มเสียใจกับการกระทำนั้นแล้ว ต่อไปออกไปข้างนอกต้องระวังตัวด้วย
“ไม่เป็นไร แม้จะเป็นแหล่งที่เต็มไปด้วยอันตราย พวกเราก็ต้องไปสักครั้ง พี่เส่นซาน มีฉันอยู่ พวกเราจะต้องออกมาอย่างปลอดภัยแน่นอน” ฉินหลั่งยึดมั่นในความคิดเห็นของตัวเอง
จงจิ่วเจินนั่งลงช้าๆ คิดอยู่นาน ถึงพูดว่า “ก็ได้ ฟังฉินหลั่งแล้วกัน พวกคุณสองคนใส่เสื้อเกราะด้วย ซานเพ่าคุณเข้ามา”
ด้านนอกเรียนซานเพ่าวิ่งเข้ามา “ท่านประธาน”
“คุณไปเตรียมคนเยอะๆหน่อย ซุ่มอยู่ทุกด้านของตระกูลซ่ง ถ้าเห็นคุณชายกับฉินหลั่ง ตอบสนองทันที ถ้ามีเหตุการณ์ฉุกเฉินให้บุกเข้าตระกูลซ่งทันที เข้าร่วมการต่อสู้ เข้าใจไหม”
ซานเพ่าตอบรับ รีบออกไปเตรียมการทันที
ตระกูลซ่งเตรียมลานที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนา ซ่งจงผิงที่สีหน้าโทรมนั่งอยู่ ดื่มแล้วดื่มอีก แต่จงเส่นซานกับฉินหลั่งเดินเข้ามา เขายังไม่รู้ตัวเลย
“เจ้าบ้าน คุณจงมาถึงแล้ว” แม่บ้านบอกอย่างระมัดระวัง
ซ่งจงผิงหลังง่อนแง่นบางส่วนสั่นพรวด พูดอย่างแข็งแกร่ง “จงเส่นซาน คุณกล้ามาก”
จงเส่นซานสีหน้าขาวซีด ดูเหมือนไอ้คนนี้จะรู้เรื่องการตายของซ่งอวี่แล้ว ขาของเขาสั่นเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ฉันยังคงมา”
“อืม วันนี้ก็ไม่ต้องกลับแล้ว พูดคุยเป็นเพื่อนฉันนะ” ซ่งจงผิงวางตะเกียบลง หันกลับมา มองไปที่จงเส่นซาน ดวงตาคู่คมเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ทำให้จงเส่นซานตกใจกลัว
“คุณซ่ง…..หมายความว่าไง หรือว่าพวกเราจะจับเข่าคุยกัน” จงเส่นซานพูดอย่างกล้าหาญ
ซ่งจงผิงกับจงจิ่วเจินเป็นคนที่มีสถานะเท่าเทียมกัน มีออร่าที่ทรงพลัง จงเส่นซานรู้สึกหนาวสันหลัง
“ใช่ไง ไม่ได้เหรอ” ซ่งจงผิงยิ้ม “ในโลกนี้ไม่มีศัตรูและเพื่อนที่แน่นอน บางทีเพื่อนอาจจะกลายเป็นศัตรูก็ได้ ศัตรูก็อาจจะกลายเป็นเพื่อน คุณว่าใช่ไหม”
จงเส่นซานรู้สึกแปลกๆ แต่ยังคงเฝ้าระวัง ในใจคิดว่าถ้าคุณจัดหนัก ฉันก็จะเอาคุณเป็นตัวประกัน อย่างมากพวกเราก็ตายพร้อมกัน อีกอย่าง ทักษะของฉินหลั่งไม่ใช่มังสวิรัติ
เมื่อคิดเช่นนี้อารมณ์ของจงเส่นซานก็ผ่อนคลายขึ้น เขามองตรงไปที่ซ่งจงผิงอย่างไม่กลัวเกรง พูดว่า “ฉันเรียนมาน้อย คุณซ่งพูดมาตรงเลย”
ซ่งจงผิงมองเขาอยู่นาน ดูเหมือนจะปัดเป่าข้อสงสัยอย่างช้าๆ เขามองฉินหลั่งแล้วพูด
“คุณฉิน นั่งสิ ตอนนี้พวกเราสามคนสามารถลองเป็นเพื่อนกันดู………”
ฉินหลั่งรู้สึกผ่อนคลายและมั่นคง “คุณซ่งพูดได้น่าสนใจมาก จริงๆแล้วการเป็นเพื่อนกันมันไม่ดีตรงไหน ชีวิตนั้นสั้น ทำไมต้องทะเลาะหรือฆ่ากันทุกวันด้วย ดื่มด้วยกันมีความสุขจะตาย”
“อืม มีเหตุผล คุณฉิน คุณเป็นชายหนุ่มรุ่นหลังที่ฉันชื่นชมมากที่สุด ฉันเชื่อว่าความสำเร็จของคุณในอนาคตจะไม่อยู่ภายใต้ฉันและจงจิ่วเจิน บางที คนอย่างพวกเราอาจจะไม่อยู่ในสายตาของคุณด้วยซ้ำ”
สามคนคุยกัน ดูแล้วไม่เหมือนเป็นศัตรูกันเลย
ถึงแม้ฉินหลั่งจะมาเป็นเพื่อนจงเส่นซาน แต่ในความเป็นจริงซ่งจงผิงไม่ค่อยสนใจจงเส่นซานเลย พูดคุยกับฉินหลั่งตลอดเวลา
“ฉินหลั่ง ฉันก็ไม่อยากพูดอ้อมแล้ว มีคนจะฆ่าคุณ แต่ฉันสามารถช่วยคุณหาที่หลบซ่อนของพวกมันให้คุณได้”
“อ้อ พูดเช่นนี้ แสดงว่าคุณรู้ว่าใครเป็นผู้ก่อเหตุวางระเบิดเมื่อเร็ว ๆ นี้” ฉินหลั่งถาม
“ใช่ แก๊งหัวชิงอาศัยพัวพันในโรงแรมชาเมียร์มานานแล้ว อ้างว่าเป็นชาวจีนโพ้นทะเลที่มาลงทุนในจีน พวกเขามีความทะเยอทะยานสูง จะฝังรากไว้ที่จีน” ซ่งจงผิงพูด แล้วยื่นกระดาษให้ฉินหลั่งหนึ่งแผ่น ในนั้นมีที่อยู่
“ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ แก๊งหัวชิงไม่ใช่พันธมิตรของคุณเหรอ” ฉินหลั่งพูด
“ฉินหลั่ง ไม่ต้องถามอะไรมาก ฉันก็ทำเพื่อตัวฉันเอง” ซ่งจงผิงขณะพูด ความโกรธแค้นประกายสะท้อนในดวงตา
“และฉันสามารถใช้ความสามารถของฉันพาคุณไป รู้จักกับญาติพี่น้องของแก๊งหัวชิงในเย็นจีน ฉันเชื่อว่า ขอแค่พวกเราร่วมมือกัน เรื่องการลอบสังหารคุณจะสิ้นสุดลง”
“ตกลง คุณซ่ง ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอของคุณ” ฉินหลั่งยืนขึ้น “เช่นนั้นขอตัวก่อน”
ซ่งจงผิงก็ไม่ห้ามไว้ ฉินหลั่งกับจงเส่นซานเดินออกจากตระกูลซ่งอย่างผยอง
ระหว่างทางจงเส่นซานรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ ถามว่า “ที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ แก๊งหัวชิงอยู่ที่นั่นจริงๆเหรอ”
ฉินหลั่งไม่ลังเลพูดว่า “ตอนนี้คุณรีบไปแจ้งท่านจงเกี่ยวกับสถานการณ์ใหม่ เขารู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ส่วนฉัน จะไปที่สถานที่นัดพบในคืนนี้”