รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 372 ปืนAKก็สู้ไม่ได้

#####บทที่ 372 ปืนAKก็สู้ไม่ได้
บทที่ 372 ปืนAKก็สู้ไม่ได้
เหตุการณ์ทั้งหมด มันเกิดขึ้นในชั่วพริบตา หลังจากที่เหลียงชิงหย่วนได้จัดการเก็บนักฆ่าผู้หญิง2คนที่แฝงมา และกราดยิงไปทางฉินหลั่งแล้วนั้น ชั่วพริบตา ฉินหลั่งก็กลายเป็นเงาลางๆ แสงไฟในห้องดับลง
ในตอนที่เหลียงชิงหย่วนกำลังจะค้นหานั้นเอง ไฟก็สว่างขึ้น มีเสียงนิ่งๆ เย็นๆ ส่งมาจากทางด้านหลังของเหลียงชิงหย่วน “Hi”
เหลียงชิงหย่วนหันไปมองด้านหลัง ฉินหลั่งก็ยืนอยู่ด้านหลัง เศษแก้วจากขวดไวน์จ่อที่คอของเขา
ทักษะที่ว่องไวดั่งปีศาจ ทำให้เหลียงชิงหย่วนเหงื่อออกมาที่หน้าผาก สามารถหลบลูกกระสุนมาได้ตั้งมากมาย ในโลกนี้คงไม่มีใครแล้ว
“ผมฆ่าผู้หญิง2คนนั้นไปแล้ว คุณก็ลงมือแก้แค้นเถอะ” เหลียงชิงหย่วนหลับตาลง เพื่อเตรียมตัวตาย
“คุณผิดแล้ว ผู้หญิง2คนนั้นก็เป็นยอดฝีมือนักฆ่า บนมือพวกเธอก็เต็มไปด้วยเลือดของคนที่รักในความสงบ ฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์มามากมาย พวกเธอร้ายกว่าคุณเสียอีกพวกคุณฆ่าแกงกันเอง ไม่เกี่ยวกับผม ไม่งั้นคุณคิดว่าจะฆ่าพวกเธอได้หรือ?”
“อืม คนอย่างพวกเราไม่มีคุณธรรมในหัวใจ มีแต่ความโลภและความอยาก คุณฉิน คุณไม่เหมือนกับพวกเรา พวกเราสามารถเป็นเพื่อนกันได้” สายตาของเหลียงชิงหย่วนมองไปยังเศษขวดแก้ว แล้วก็ครุ่นคิดอีกครั้ง
คำสั่งสอนของหัวหน้าแก๊งจ้านได้ผลจริง ตอนนี้เขาไม่ได้บ้าบิ่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
(เสียงจับปืน) ลูกน้องของเหลียงชิงหย่วนหยิบปืนAK47ขึ้นมา แล้วเล็งไปทางเหลียงชิงหย่วนและฉินหลั่ง
“พวกมึงบ้าไปแล้วหรือไงกัน? เอาปืนลง！” เหลียงชิงหย่วนตะโกน ตอนนี้เขาไม่สงสัยเลยว่าฉินหลั่งจะปาดคอตนเอง เพราะว่าตัวเขาเองก็เป็นเดนคนเหมือนกัน คนฆ่ามาแล้วหลายร้อยคน ฉินหลั่งเหมือนจะไม่ค่อยสนใจคนอย่างพวกเขา
ลูกน้องของเหลียงชิงหย่วนก็ถือปืน แบบไม่คิดว่าจะวางลง และหัวหน้าเหล่านักฆ่าหนึ่งในนั้น ก็เผยสายตาที่โหดเหี้ยมออกมา แล้วพูดว่า
“พี่ใหญ่ ตั้งแต่ที่พี่นักคุกเข่าให้มันไป พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาเป็นผู้นำของพวกเราแล้ว พี่เป็นความอับอายของแก๊งหัวชิง ถ้าพวกเรากลับอเมริกากับพี่ไปทั้งแบบนี้ หัวหน้าแก๊งจ้านคงไม่ปล่อยพวกเราไว้แน่ จะต้องฆ่าพวกทิ้งทั้งหมดแน่”
“มึงบ้าไปแล้วหรือ？！มันคือแผนของกู มึงเข้าใจไหม？” เหลียงชิงหย่วนตะโกนออกมาอย่างดัง
“ขอโทษด้วยพี่ใหญ่ ผมจะเรียกพี่ใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้พี่ไม่ใช่พี่ใหญ่ของพวกเราแล้ว” หัวหน้าเหล่านักฆ่าก็พูดออกมามากมาย แล้วก็ยกปืนขึ้น
(เสียงปืน) ปืนAK47ใส่ที่เก็บเสียง ยิงออกมาพร้อมกัน ชั่วพริบตาเหลียงชิงหย่วนก็ถูกยิงจนพรุน
พวกนักฆ่าพวกนั้นก็ตกใจ พวกเขามองหน้ากัน เพราะว่า ครั้งนี้ฉินหลั่งหายตัวไปได้อีกแล้ว
“ผีหลอกหรือเปล่าวะเนี่ย?” หัวหน้าเหล่านักฆ่าคนนั้น ไม่เชื่อสายตาตนเอง ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพบเหตุการณ์เช่นนั้น เหมือนว่าจะเคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้ในละครโทรทัศน์เท่านั้น
ในห้องนั้นเงียบจนน่ากลัว 1วินาที 2วินาที 3วินาที ฉินหลั่งก็ปรากฏกายออกมา เขายิ้มๆ แล้วพูดว่า
“ถ้ากูจะลอบโจมตีให้พวกมึงตายไปทีละคน ทีละคน ก็เกรงว่าพวกมึงจะตายกันตาไม่หลับ เอาอย่างนี้ พวกมึงยิงมาทางกูอีก โอกาสครั้งเดียวเท่านั้นนะ”
พวกนักฆ่าก็โกรธจนกัดฟัน ทั้งกลัวทั้งโกรธ จากนั้นก็ยกปืนยิ่งมั่วออกไป ครั้งนี้ พวกเขาเห็นกฎหลั่งค่อยกลายร่างเป็นแสงไฟเส้นๆ แล้วก็หลบกระสุนได้เร็วเสียกว่าสายฟ้า ไม่เพียงไม่ได้กระโดดหลบ แต่กลับพุ่งมาทางพวกเขา ได้ยินเพียงเสียงกระทบของโลหะ ปืนAK47ก็หล่นลงที่พื้น ส่วนฉินหลั่งก็กระโดดมาข้างๆ ยืนยิ้มมองพวกเขา
ภายในเสี้ยวของเสี้ยววินาที คนพวกนั้นถูกหักแขน แต่พวกเขาอดทนไว้ ไม่ได้ส่งเสียงออกมา ไม่เหมือนพวกนักเลงกระจอกที่ร้องโวยวาย แต่ดูจากสีหน้ากันแล้ว แขนนั้นก็คงจะใช้การไม่ได้แล้ว
ในใจทุกคนก็รู้ดี ไม่ต้องพูดถึงว่าจะเอาปืนยิง ต่อให้เอาจรวดยิง ก็ยิงไอ้คนนี้ไม่ตาย พวกเขามาประเทศจีนครั้งนี้ ถือว่าล้มเหลว
“แกชนะแล้ว” หัวหน้าเหล่านักฆ่าพูดหัวเราะๆ พร้อมหายใจเร็วๆ “แต่ต่อจากนี้ แกจะไม่มีชีวิตที่สงบสุขอีกต่อไป เพราะว่าแก๊งหัวชิงของพวกเรา จะต้องฆ่าให้สิ้นซาก”
“อย่างนั้นหรือ? มึงขู่กูหรือ? จะฆ่าให้สิ้นซากงั้นหรือ? ก็ได้ เดิมทีกูอยากจะไว้ชีวิตหมาๆ ของมึง แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว” ฉินหลั่งยิ้มเบาๆ ในใจก็คิดไอ้พวกแก๊งนี้ ทำไมมันชอบหัวเราะกันจริง จะตายอยู่แล้ว ยังจะหัวเราะออกมาได้
“ได้ เช่นนั้นกูจะให้มึงได้หัวเราะกันอย่างหนำใจดีไหม? พวกมึงไม่อยากร้องขอชีวิตหรือ เหมือนกับไอ้เหลียงชิงหย่วน” ฉินหลั่งถาม
ทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่มีใครร้องว่าเจ็บ และไม่มีใครร้องขอชีวิต
“เอาเถอะ เช่นนั้นพวกมึงก็ตายไปพร้อมๆ กันเลย” ฉินหลั่งผ่อนหัวไหล่ลง ไอ้พวกเดนคนพวกนี้ มันก็ใจเด็ดกันไม่น้อย
“รอเดี๋ยว ผมไม่เหมือนกับพวกนั้น ขอให้คุณฉินหลั่งไว้ชีวิตด้วย” มีนักฆ่าคนหนึ่งยกมือขึ้น
ฉินหลั่งก็หัวเราะแล้วพยักหน้า แล้วนิ้วมือก็จี้ออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังสนั่นขึ้นในห้อง ให้คนฟังแล้วรู้สึกกลัว
“เรียบร้อยแล้ว มึงกลับไปได้แล้ว เอาผลการต่อสู้ไปบอกแก๊งหัวชิง” ฉินหลั่งดึงนักฆ่าคนนั้นลุกขึ้นมา เหมือนหยิบไก่ตัวหนึ่ง สายตามองไป แล้วก็ทำให้ขาของนักฆ่าคนนั้นข้างหนึ่งหัก นักฆ่าคนนั้นก็ร้องอย่างเจ็บปวด จากนั้นก็ถูกฉินหลั่งโยนออกไปนอกห้อง
“ไสหัวไป อย่ามาที่ประเทศจีนอีก！”
นักฆ่าคนนั้นก็กระเสือกกระสนคลานออกมายังทางเดิน ชั่วพริบตา ก็ไม่รู้ว่าวิ่งออกไปทางไหน
เหลือเพียงพวกนั้นที่ยังหัวเราะอยู่ บ้างก็หัวเราะจนน้ำตาอาบหน้า บ้างก็หัวเราะจนไอ บ้างก็หัวเราะจนหน้าบูดเบี้ยว แต่เหมือนว่าในห้องจะเก็บเสียงได้เป็นอย่างดี ไม่มีพนักงานของโรงแรมมาตรวจสอบ ทั้งตึกเหมือนอยู่ในป่าไม่มีผิด
ฉินหลั่งเดินเอามือไพล่หลัง เดินอย่างสบายๆ พวกที่อยากจะทำร้ายญาติสนิทมิตรสหายของเขา สมควรได้รับการลงโทษ มันคือเส้นตาย แม้แต่นักฆ่าที่ดูเหมือนจะถูกปล่อยตัวไป เขาก็ใช้วิชาลับของยาวเย่วกง หลังจากนี้3เดือน นักฆ่าคนนั้นก็จะร่างแหลกสลายตายไป ที่ไว้ชีวิตชั่วคราวไว้ ก็เพื่อจะให้เขาไปบอกข่าวแก่จ้านอู๋หยา！
“เฮ้อ อย่ามาโทษว่ากูโหดร้ายก็แล้วก็หัน พวกมึงทำเกินไปกันเอง” ฉินหลั่งเดินมาด้านนอก มองไปยังทัศนียภาพที่จรรโลงจิตใจคน รู้สึกในใจว่าได้ยกภูเขาออกจากอกแล้ว
หลังจากฉินหลั่งกลับไปนอน ก็มีโทรศัพท์ลึกลับโทรมายังโรงแรมชาเมียร์ แล้วก็เก็บกวาดสถานที่จนเรียบร้อยหมดจด เหมือนกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
โทรศัพท์ลึกลับนั้น ซ่งจงผิงเป็นคนโทรเอง นักฆ่าสาว2คนที่ซ่งจงผิง ก็ถูกจัดการไปเรียบร้อย เดิมทีเขาอยากจะจับเป็น แล้วไต่สวนเองว่าลูกชายของตนเองนั้น ถูกแก๊งหัวชิงฆ่าตายอย่างไร
เพราะว่า บนรถปอร์เชวันนั้น มีวัตถุที่แสดงถึงแก๊งหัวชิงเท่านั้น เป็นจี้สร้อยหัวกะโหลก ซ่งจงผิงรู้จักสิ่งของที่มีสัญลักษณ์ประจำแก๊งเช่นนี้ ดังนั้น เขาก็เลยมั่นใจว่าลูกชายตนเองนั้นถูกแก๊งหัวชิงฆ่าตาย
เขาคิดไม่ถึงว่า นอกจากเขาแล้ว ฉินหลั่งก็รู้จักสัญลักษณ์เช่นกัน วันนั้นเขาก็ได้มันมาจากมือปืนหนึ่งชิ้น
ส่วนซ่งจงผิงนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยสงสัยว่าฉินหลั่งและบ้านตระกูลจง อาจจะเป็นคนฆ่าลูกชายตนเอง แต่ต่อให้สงสัยไป เขาก็ไม่รู้ เพราะร่องรอยทั้งหมด ถูกฉินหลั่งทำลายหมดแล้ว