รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 395 อุทิศตัวเพื่อความปลอดภัยของคุณ

บทที่ 395 อุทิศตัวเพื่อความปลอดภัยของคุณ
อึ้งย้งหน้าแดงด้วยความอาย มือเท้าอยู่ไม่สุข เหล่าชายหนุ่มในที่นั้นที่ทะยานอยากไล่ตามอึ้งย้ง ในใจร้อนรุ่มดั่งไฟเผา แต่กลับไม่มีแม้สักคนที่กล้าออกเสียงช่วย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงด้วยซ้ำไป
ผมทองแน่ใจว่าไม่มีใครกล้าหือแน่ แม้แต่ตัวอึ้งย้งเองก็ตาม คงจะเห็นการต่อสู้จนตกใจกลัวไปแล้ว ดังนั้นถึงเขาจะเดินกะเผลกขาข้างเดียว ผมทองก็ยังแยกเขี้ยวยิงฟันได้โดยไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย
ความจริงแล้วเธอไม่ได้กลัว เธออับอาย หลายร้อยคนมองมาอย่างไร้มารยาท ในสมองเธอสับสนยุ่งเหยิง ทันใดนั้นก็ไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ได้
ภายใต้ความสิ้นหวัง อึ้งย้งตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ตะโกนดังเท่าไหร่ นอกจากเสียงหัวเราะแล้ว ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนในค่ายของเธอที่กล้วพูดออกมาเลย ฉินหลั่งคนนั้นผู้ซึ่งเธอตั้งความหวังไว้สูงมาโดยตลอด ก็ไม่เอ่ยอะไรอีก ความรู้สึกเย็นยะเยือกเกาะกุมหัวใจของเธอ ความสิ้นหวังจากก้นบึ้งชัดเจนขึ้นมาจนหน้าถอดสี
ในเวลานั้นเอง น้ำเสียงเย็นชาก็เอ่ยขึ้น
“หลีกไป”
น้ำเสียงเยือกเย็น ท่าทีราวกับมองดูซากสัตว์
คนคนนั้น แน่นอนว่าคือฉินหลั่ง
น้ำเสียงไม่ได้สูง แต่มีพลังที่แทรกซึมเข้าไปในจิตใจของผู้คน
จังหวะนั้น ทั่วบริเวณก็เงียบลงอีกครั้ง
เป็นเขาอีกแล้ว เป็นเขาทั้งสองครั้ง ที่ปรากฏตัวในช่วงเวลาสำคัญ
ผู้คนต่างมองไปที่ฉินหลั่งอย่างเงียบงัน ออกมาตอนนี้ก็เท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?
ผู้คนเฝ้าดูความระอุของสถานการณ์ต่อไปอย่างเงียบ ๆ
ผู้หญิงบ้าผู้ชายหลายคนพากันส่ายหัว ฉินหลั่งดูดีมากทีเดียว แต่ออกตัวช่วยอึ้งย้งในตอนนี้ ต่อให้เป็นคนบ้าก็ต้องดูสถานการณ์ซะบ้าง สมองใช้การไม่ได้แล้วรึไง!
ผมทองเหลือบมอง ไอ้หน้าหล่อนี่อีกแล้ว เขาถูกจ้องกลับมา รู้สึกกลัวฉินหลั่งอย่างประหลาด แต่จะยอมโอนอ่อนให้ตอนนี้มันจะได้เหรอ? กำลังคนสี่ห้าร้อยคนจะถูกสายตาในฝูงชนคุกคามรึไง?! ฮ่าฮ่า!
“แกพูดอะไรวะ?!”ผมทองยังคงจับมือถือแขนอึ้งย้งอย่างไม่ยอมรามือ ด้วยการหนุนหลังของกลุ่มอันธพาล คิดว่าตัวเองได้ยินผิดไปรึเปล่า? ก่อนเปลี่ยนอารมณ์เป็นคนโหดเหี้ยมไร้ความปรานี
ผมทองถึงกับแคะหูแล้วทำท่าทางเป็นฟังอีกครั้ง เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม ได้กล้ามาท้าทายพวกเขา?!
“กล้าหาญซะจริงนะ? อยากจะเป็นฮีโร่มาช่วยสาวงามรึไง?!”ผมทองยืนพิงไม้ค้ำ ชายฉกรรจ์เจ็ดแปกคนเดินมาล้อมด้วยรอยยิ้ม รอเพียงคำสั่งฆ่าคำเดียวเท่านั้น
แต่ฉินหลั่งนั้นแม้แต่เปลือกตาก็ไม่กระตุก ราวกับว่าไม่เห็นคนพวกนั้นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว
“ฉันบอก ให้ปล่อยอุ้งตีนนั่นซะ”ฉินหลั่งมองผมทองอย่างเย็นชา เดิมทีก็ขี้เกียจจะพูดให้มันหลายคำอยู่แล้ว เขาไม่อยากเสวนาอะไรให้มากความ
น้ำเสียงของฉินหลั่งราบเรียบ แต่กลับทำให้ผมทองแทบคลั่ง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าท้าทายเขา
พรึบ!
ชายฉกรรจ์สีหน้าถมึงทึงล้อมกรอบเข้ามาอีกครั้ง
แน่นอนว่า ในสายตาของฉินหลั่ง คนเหล่านี้ไม่เพียงใช่ไม่ใช่เสือก แม้แต่สุนัขก็ยังเทียบไม่ได้
“โอ้โห กล้าหาญมาก ในเจ้าขยะพวกนี้มีนายที่กล้าลุกขึ้นมา แถมยังถึงสองครั้ง? ได้คิดถึงผลสรุปบ้างรึเปล่า?”ผมทองตัดสินใจไว้แล้ว วันนี้จะต้องฆ่าไอ้คนไม่รู้จักกลัวตายนี่ให้ได้
ฉินหลั่งแค่ยิ้มก็ยังคร้านจะยิ้ม ถึงแม้ว่าผมทองที่จะดูตลกอยู่บ้าง เขาเพียงแค่เอามือข้างหนึ่งออกจากกระเป๋าแล้วชี้สองนิ้วไปที่ผมทอง
“ฉันจะพูดอีกแค่ครั้งเดียว ฉันจะเอาเงินให้นายจริง ๆ สำหรับผู้หญิงคนนี้ อย่าได้แตะต้องเธอ ไม่งั้นผลที่ตามมาได้ร้ายแรงแน่”
“โอเค โอเค งั้นก็ดี…..”ผมทองฉีกยิ้ม หัวเราะอย่างน่าสะพรึงกลัว เขาถูกท่าทางอย่างราชาของฉินหลั่งยั่วโมโหเข้าแล้ว ในที่นี่คนที่เป็นราชาควรจะเป็นเขาไม่ใช่รึไง?!
“เสียบมัน สิบมีดหกรู!”ผมทองโบกมือ สีหน้าแววตาดุร้าย
ถ้าไม่สับฉินหลั่งซะ จากนี้ใต้หล้าคงไม่มีที่ให้เขาผมทองแล้ว บอสของแก๊งม้าก็คงไม่ปล่อยเขาผมทองไปแน่
ชายฉกรรจ์หลายคนรีบพุ่งเข้ามาทันที ฉินหลั่งไม่แม้แต่จะปกปิดร่างกาย เขายกมือขึ้นเกาหน้า…..
“พี่ชาย！”
อึ้งย้งที่อยู่ข้าง ๆ จะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเธอเอาความกล้ามาจากไหน ถึงได้พุ่งตัวเข้าไป เธอยื่นแขนเข้าไปกอดขาของพวกอันธพาล แล้วพูด “ฉันตกลงกับพวกนาย แต่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ!”
“เงื่อนไขอะไร?”หัวใจของผมทองสั่น แม่งรูปร่างโคตรยั่ว…..
น้ำลายของผมทองแทบจะหกออกมา เสียงของพวกสาวน้อยน่ะน่าฟัง ราวกับนกขมิ้นร้องเพลงบนยอกไม้
อึ้งย้งนั้นคิดเพียงว่าจะช่วยพี่ชายที่ไม่ประมาณตนคนนี้ยังไง ความจริงเธอก็ไม่ใช่ติ่งดารามืออาชีพ เพียงแค่เชื่อคำยกยอฉินหลั่งในทีวีจึงคิดวิธีการเผชิญหน้ามาอย่างดี ตอนนี้แม้แต่ชื่อของฉินหลั่งก็นึกไม่ออกแล้ว เธอพูด
“ขอแค่พวกนายปล่อยฉินตงพี่ชายฉันคนนี้ไป ก็ได้ตามที่พวกนายต้องการ แต่พูดให้ชัดนะ….ว่า…..ว่า….หนึ่งคืนเป็นยังไง?!”
ใบหน้าของอึ้งย้งเป็นสีเทาซีดราวกับคนตาย แต่ก็แน่วแน่มาก ฉันปกป้องนายเต็มที่ พี่น้องที่ดีต้องมีน้ำใจ พูดยังไงให้ไม่ต้องเห็นฉินตงถูกแทงกลายเป็นสิบรู ตอนนี้ต่อต้านไปก็ไม่มีความหมาย ต่อให้วรยุทธจะสูงส่ง แต่จะให้สู้กับคนสี่ห้าร้อยที่อาวุธครบมือได้หรือ?!
“ฉินตง?! ไม่เคยได้ยินนะ ฮึ ๆ ๆ คำไหนคำนั้น ฉันกำลังรอคำนี้ของเธออยู่เชียว! วางใจเถอะ ในเมื่อพูดออกมาแล้วย่อมมีค่า ฉันจะไม่ปล่อยเธอแม้แต่นาทีเดียว!”ผมทองกลืนน้ำลาย จ้องมองหน้าอกอวบอั๋นของอึ้งย้งอย่างเพ้อฝัน
“ตกลง คำไหนคำนั้น! ปล่อยเขาไปซะ!”อึ้งย้งเอ่ยเสียงกังวาน ท่าทีน่าเกรงขามทำเอาเหล่านักเรียนที่อยู่ด้านหลังเบิกตาตะลึงมอง บางคนหลั่งน้ำตาอย่างเลื่อมใสต่ออึ้งย้ง!
จังหวะนั้น ในที่สุดฉินหลั่งก็เคลื่อนไหว จงยู่ยิ่งซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก
ทั้งสองสบตากัน เขาเอ่ยขึ้นในใจ “เด็กสาวคนนี้มีคุณธรรมนัก…”
ดวงตาเหมือนหนูของผมทองฉายประกายชั่วร้าย เขาขยิบตาให้พวกอันธพาล ก่อนที่อันธพาลเหล่านั้นจะตะโกนออกมาอย่างจงใจ
“แก ไม่มีอะไรแล้ว ไปซะ!”
ฉินหลั่งยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยอะไร ส่วนผมทองนั้นจ้องเขม็งไปที่ฉินหลั่ง เอ่ยขึ้นในใจ “อย่าได้ใจนัก! รอให้พวกแกไปก่อน ฉันจะส่งคนตามไปเก็บแก พวกสาว ๆ ก็จะขึ้นเตียงกับฉันอย่างเชื่อฟัง! ฮ่าฮ่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว…..”
ในขณะที่กำลังกลอกตาไปมาอยู่นั้น ทันใดนั้นฝูงชนก็แตกตื่น รูปขบวนของลูกน้องผมทองก็ยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็ว จากนั้นชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็วิ่งมาหาผมทอง
“พี่ผมทอง รีบไปดูเถอะ! ทางนั้น!”
ชายฉกรรจ์ตะโกน
“ตกใจอะไรฉันไม่ได้จะฆ่าแกสักหน่อย!”ผมทองสะดุ้งตื่นจากฝัน ด่าไปยกใหญ่ ก่อนมองตามสายตาของทุกคนไปด้านหลัง ชั่วพริบตานั้น เขาตกตะลึงจนแข็งทื่อ!
เสียงฝีเท้าดังกระหึ่มขึ้นในสนามม้า พื้นราวกับถูกเสียงฝีเท้านี้สั่นสะเทือน ดั่งกลองกัมปนาท
แล้วทุกคนก็มองไปด้านหลัง
เพียงปราดเดียว ทันใดนั้นกำลังห้าร้อยคนของแก๊งม้า อีกทั้งผู้คนน่าสงสารที่ถูกล้อมไว้ ก็ต้องตกตะลึงจนเบิกตาแทบถลน!
ตึงตึงตึงตึง……
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว!