รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 41 ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผมเอง

บทที่ 41 ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผมเอง
จากนั้นท่านหวงพูดอะไร ฉินหลั่งก็ไม่สนใจแล้ว
เขารู้สึกว่าตัวเองช่างโชคร้ายเสียจริง ทำไมตัวเองตอนที่ตัวเองต้องการตำแหน่งลูกคนรวยนี้ สวรรค์กลับล้อเล่นกับเขาหนักขนาดนี้？
“ฉินหลั่ง โทรศัพท์เสร็จยัง？ไม่ใช่ว่าคุณอยากพิสูจน์กับพวกเราว่าคุณเป็นลูกคนรวยหรือไง？หลักฐานล่ะ？หรือว่าไม่มีใครเล่นละครกับคุณแล้ว？”เส้เหวินจี้งเห็นฉินหลั่งหน้านิ่งเหมือนปลาตาย ในใจก็รู้สึกดีใจสุดๆ
คนอื่นๆก็เริ่มปากพล่อยกันขึ้นมา คำพูดแต่ละคำที่ดูถูกนั้น เหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ยิงไปที่ฉินหลั่ง！
เวลานี้ฉินหลั่งไม่มีหนทางจริงๆ เขาได้แต่มองคนอื่นด้วยความโกรธ
“ฉินหลั่ง…”จงยู่มองไปที่ฉินหลั่ง เรียกเบาๆ ในสายตาเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเป็นห่วง ฉินหลั่งไม่พูดอะไร สีหน้าจริงจังของเขาคิดอยู่ในหัวอย่างรวดเร็ว
“นักเรียนฉินหลั่ง รีบเอาเงินขโมยที่เหลือคืนมา ไม่งั้น พวกเราจะส่งไปที่โรงพักแน่！”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษากดดันฉินหลั่งอีกครั้ง
“ใช่ ให้เขาเข้าคุก”
“ผมว่าเขาไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา！พาไปที่สถานีตำรวจน่ะดีแล้ว”
ฉินหลั่งอยากโต้กลับ แต่ตอนนี้บัญชีเขาถูกอายัด จับมือของจงยู่ไว้แน่น ขอบตาสั่นเล็กน้อย
“ขยับตัว ส่งตัวไปที่โรงพักเลย！”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาร้องเสียงดัง ดูเหมือนว่าไม่สั่งสอนฉินหลั่งจะไม่ได้แล้ว พวกผู้ชายใจร้อนสองสามคน ก็พุ่งไปตรงหน้าฉินหลั่ง
“ไม่ต้องจับเขา ฉันเองที่กดเงินไป！”ตอนนี้เอง จงยู่พูดออกมาเสียงดัง
ทันใดนั้นในห้องคนไข้ก็เงียบลง สายตาทุกคนมองไปที่ร่างของจงยู่
“จะเป็นคุณได้ไง จงยู่ คุณอย่าโง่หน่อยเลย”อาจารย์ซูที่อยู่บนเตียงคนไข้มองไปที่จงยู่อย่างไม่อยากจะเชื่อ
จงยู่ในเวลานี้สงบนิ่งมาก เธอมองไปที่ซูมั่นหยูนนิ่งๆ โค้งคำนับใส่เธอ：“ขอโทษค่ะ อาจารย์ซู ที่ทำให้ความคาดหวังที่คุณมีต่อฉันลดลงไป ฉันต้องขอโทษท่านด้วย โทรศัพท์ฉันขโมยมาเอง เงินในบัตรฉันก็ถอนออกไป เรื่องทุกอย่างฉันทำเองคนเดียวค่ะ ที่บ้านฉันจนมาก ดังนั้น ขอโทษนะคะ ……”
“คุณทำเองคนเดียวจริงๆเหรอ？คุณอย่าปกปิดให้ฉินหลั่งนะ”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาถามไถ่
จงยู่ส่ายโทรศัพท์ของซูมั่นหยูน：“ท่านดูนะคะ โทรศัพท์ของอาจารย์ซูอยู่กับฉัน วันนี้ถ้าไม่ใช่ว่าถูกนักเรียนเส้เหวินจี้งจับได้ ตีให้ตายฉันก็ไม่ยอมรับหรอก สองล้านไม่ใช่ความผิดเล็กๆน้อย ฉันจะโง่ไปรับผิดแทนเขาได้ไงล่ะคะ？”
ดูเหมือนว่าเป็นแบบนี้จริงๆ คำพูดของจงยู่ หลอกคนอื่นๆได้แนบเนียน
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็ไปโรงพักกับผม！”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาดึงเสื้อของจงยู่ จะออกไปข้างนอก
ตอนจงยู่ออกไป ก็เหลือบมองฉินหลั่ง ความเด็ดเดี่ยวในแววตา เธอเห็นฉินหลั่งทำอะไรไม่ถูก ในใจไม่อยากให้เขารับความผิดที่ไม่เป็นธรรม เธอยินยอมให้ตัวเองแบกรับความผิดนี้ไว้
เวลานี้ถึงแม้เธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินสองล้านที่หายไปนั่นอย่างไร แม้ว่าอาจต้องเผชิญกับบทลงโทษที่รุนแรง แต่ในใจของจงยู่ไม่มีความกลัวสักนิด กลับกันมีแค่ความสงบนิ่ง
ในใจฉินหลั่งตอนนี้กลับไม่มีทางสงบลงได้ ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า จงยู่ที่อ่อนแอมาเสมอ จะเลือกวิธีนี้มาปกป้องตัวเอง
ช็อกสุดๆ เขารู้สึกถึงความรักที่จงยู่มีต่อตัวเองอย่างลึกซึ้ง
ฉินหลั่งจะให้จงยู่มาแบกรับความผิดแทนตัวเองได้ไง？
ตอนมองเห็นความน่าทึ่งของจงยู่นั้น ในใจฉินหลั่งก็โทษตัวเอง รู้สึกผิด ในฐานะผู้ชาย ตัวเองดันให้ผู้หญิงมาปกป้องตัวเองเนี่ยนะ？นี่ไม่ใช่สไตล์ของฉินหลั่งเลย！
“จงยู่ คุณไม่ต้องปกปิดแทนผมหรอก！”ฉินหลั่งยิ้มบางๆมองจงยู่แล้วพูดไป ได้มีผู้หญิงแบบนี้ ถือเป็นความโชคดีของเขาทั้งชีวิต
จงยู่ตะลึง ไม่เข้าใจว่าฉินหลั่งกำลังพูดอะไร
“คุณหมายความว่าไง？”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาถาม เขาคิดคำพูดของฉินหลั่งดีๆ แล้วก็รู้สึกปีติยินดี：“คุณจะบอกว่าเธอโกหก สองล้านนั่นเป็นคุณที่เอาไป！”
“ผมบอกว่าไม่ใช่ผม พวกคุณจะเชื่อไหม？พวกคุณมาไม่ใช่ว่ามั่นใจว่าเป็นผมเหรอ？”ฉินหลั่งถามย้อน
“ฮ่าฮ่า คุณยอมรับสักทีนะ ฉันก็ว่าแล้วว่าไม่มีทางจะเป็นเด็กผู้หญิงเชยๆคนนี้ที่ออกมาจากเหว แล้วทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้”เส้เหวินจี้งชี้นิ้วไปที่ฉินหลั่ง
“ไม่ใช่ค่ะ เขากำลังโกหก ทั้งหมดนี้เป็นฉัน ……”จงยู่รู้ว่าฉินหลั่งอยากปกป้องเธอ
“จงยู่ อย่าโง่น่า ทั้งหมดนี้ผมวางแผนเอง ผมเอาเงินสองล้านของอาจารย์ซูไป จากนั้นเพื่อจะเอาไปเผาผลาญ ผมเลยจงใจใกล้ชิดคุณ จุดประสงค์ก็คือเอาเงินไปใช้กับคุณให้มากที่สุด แต่ต่อมา ผมถึงเห็นว่า ใช้เงินมันช้าไป ก็เลยตัดสินใจบริจาคหนึ่งล้าน……”
“ไม่ใช่ งั้นทำไมฉันยอมรับไปแล้ว คุณถึงสารภาพล่ะ？คุณโกหกอยู่ชัดๆ”จงยู่ส่ายหน้าเบาๆ แค่ฟังเธอพูดถึงคำนี้ คนอื่นๆก็เข้าใจ อย่างน้อยจงยู่ก็ไม่ใช่คนที่ขโมยเงิน
“ฮ่า”สายตาผ่อนคลายของฉินหลั่งยิ้มออกมา ：“คุณไร้เดียงสาจริงๆ คุณคิดว่าพอถึงโรงพัก คุณจะปิดได้อีกนานแค่ไหน？ในเมื่อตอนนี้ถึงทางตันแล้ว ทำไมผมต้องดื้อรั้นด้วยล่ะ？”
จงยู่ตะลึง เผชิญหน้ากับฉินหลั่ง เธอตอบโต้ไม่ได้
“ฉินหลั่ง คุณทำจริงๆเหรอ？คุณมาหาฉันเพื่อที่จะหลอกใช้ฉัน？”ขอบตาของจงยู่ มีน้ำเป็นประกายอยู่รอบวง สำหรับเธอแล้ว ความรู้สึกที่ฉินหลั่งหลอกเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งกว่าให้เธอไปติดคุก
“ขอโทษ”สายตาฉินหลั่งขยับเล็กน้อย
ตอนที่ฉินหลั่งพูดมานั้นเอง น้ำตาสองข้างไหลไปที่หน้าของจงยู่ เหมือนเธอหมดแรงไปทั้งตัว เหมือนว่าแค่ลมหายใจก็เป่าเธอล้มลงไปได้
“จงยู่ คุณเป็นไงบ้าง……”ฉินหลั่งถามอย่างเป็นห่วง ยื่นมือไปประคองเธอ
“ไสหัวไป！ไอ้คนหลอกลวง”จงยู่พูดอย่างแรง พร้อมกับตบไปที่หน้าฉินหลั่งหนึ่งฉาด เธอมองฉินหลั่งด้วยน้ำตา ปากไม่หยุดพึมพำ：“ทำไมต้องมาหลอกฉัน ทำไมต้องหลอกฉันด้วย ……”
จงยู่จ้องฉินหลั่งเขม็ง น้ำตาไหลรีบวิ่งออกไปจากห้องคนไข้ ฉินหลั่งมองแผ่นหลังของจงยู่ออกไปด้วยความตะลึง
จงยู่ดูถูกความรู้สึกที่ฉินหลั่งมีต่อเธอ เธอแบกรับความผิดเพื่อฉินหลั่งได้ หรือฉินหลั่งทำไม่ได้เหรอ？
“ฉินหลั่งนะ ฉินหลั่ง ฉันคิดว่าคุณจริงใจต่อจงยู่ซะอีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะหลอกใช้เธอ ดีที่ฉันทิ้งคุณไปก่อน！”เส้เหวินจี้งเยาะเย้ยฉินหลั่ง นักเรียนรอบๆกำลังพูดคำพูดไม่ดีต่างๆ จากนั้นฉินหลั่งในตอนนี้ก็ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ความคิดของเขาตามจงยู่ออกไปนานแล้ว แค่หวังว่ายัยโง่จงยู่คนนี้จะไม่ทำเรื่องโง่อะไร
ตอนนี้ความจริงปรากฏแล้ว จากนั้นพวกผู้นำของโรงเรียนก็มาที่โรงพยาบาล หลังจากผ่านการพูดคุยหารือกันของพวกผู้นำหลายท่านและคำขอร้องของซูมั่นหยูน พอคิดว่าเอาคืนมาได้หนึ่งล้านหนึ่งแสนสามหมื่นแล้ว หากเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ก็ไม่ดีต่อชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยจีนหลิง
สุดท้ายก็ตัดสินใจ ไม่แจ้งความ แต่กำหนดให้ภายในเวลา 5ปี ต้องเอาเงินคืนมา
พอเห็นด้วยเสร็จ ทุกคนก็แยกย้าย
ตอนฉินหลั่งกลับไปที่โรงเรียนคนเดียว ห้าทุ่มครึ่งแล้ว เดิมทีอยากโทรหาจงยู่เพื่อถามอาการของเธอ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้โทร ตอนนี้ฉินหลั่งยังไม่มีความสามารถจัดการเรื่องนี้ โทรไปก็ยังสารภาพกับจงยู่ไม่ได้
ให้เวลาเธอใจเย็นลงสักหน่อย
กลับไปถึงหอพัก พวกเหรินห้าวได้ยินเรื่องของฉินหลั่ง ต่างโน้มน้าวฉินหลั่งอย่างกังวล ฉินหลั่งให้พวกเขาไม่ต้องห่วงตัวเอง วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ฉินหลั่งแค่อยากนอนพักดีๆ
วันถัดมา ฉินหลั่งตื่นมาก็สิบโมงครึ่งแล้ว โทรศัพท์ของเขาดัง เป็นเสี้ยฉีงหัวหน้าเชียร์ลีแดอร์โทรมา
“ฉินหลั่ง ทำไมรับสายฉันช้าขนาดนี้ ฉันจะบอกให้นะ วันนี้ลูกพี่ลูกน้องฉันว่าง ฉันช่วยนัดคุณกับเธอไว้แล้ว วันนี้ตอนเที่ยงคุณมากินข้าวกับเธอที่สนามจัตุรัสจงยาง ตอนมาก็จัดการตัวเองดีๆด้วยนะ”
“เสี้ยฉีง ทำไมคุณไม่บอกผมล่วงหน้าก่อนล่ะ วันนี้ผมไม่อยากไป”เมื่อวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ฉินหลั่งไม่มีอารมณ์จริงๆ
“เฮ้ ฉันทำอะไร ต้องรายงานคุณเมื่อไหร่กันเหรอ ไม่มาก็ได้ งั้นคุณก็คอยดู”เสี้ยฉีงพูดจบ ก็ตัดสายไป
ครั้งที่แล้วฉินหลั่งรับปากเสี้ยฉีงจริงๆ ว่าจะช่วยพี่สาวเธอ ฉินหลั่งเป็นคนที่น่าเชื่อถือ ในเมื่อตอนนี้เรื่องเงินสองล้านนั่นไม่มีทางจัดการได้ ตัวเองก็ไม่ต้องไปจมดิ่งมากไปนัก ควรไปดูเสี้ยฉีงก่อน
ฉินหลั่งมาล้างหน้าล้างตา แล้วก็รีบไปที่สนามจัตุรัสจงยาง
ตอนนี้ที่สนามจัตุรัสจงยาง เสี้ยฉีงกำลังนั่งดื่มน้ำมะนาวกับหยางซือฉีใต้ร่ม เสี้ยฉีงตัดสายของฉินหลั่งอย่างภูมิใจ
“ทำไม ฉินหลั่งไม่อยากมาเหรอ？”หยางซือฉีถามอย่างกังวลหน่อยๆ
“แล้วไงล่ะ？พี่วางใจเถอะ เขาต้องมาแน่นอน ถ้ากล้าไม่มา กลับไปฉันจัดการเขาแน่！”เสี้ยฉีงพูดอย่างมั่นใจ
ในใจของหยางซือฉีสบายขึ้นเล็กน้อย ดูดน้ำมะนาวไป ตาเหลือบมองเสี้ยฉีงอย่างไม่แสดงแววตาใดๆ
น้องสาวเมีท่าทางเอาแต่ใจต่อคุณชายฉินแบบนี้ หมายความว่า สำหรับตัวตนลูกคนรวยอย่างคุณชายฉินแล้ว น่าจะมองเบาะแสไม่ออกเลยสักนิด งั้นก็ดีสิ ฉันก็มีคู่แข่งที่แข็งแกร่งน้อยลงไปอีกคน
“พี่คะ ผู้ชายธรรมดาๆอย่างฉินหลั่งทำเรื่องอะไรได้นั้น พี่คิดไม่ออกจริงๆเหรอ？”คิดถึงเหตุการณ์วันนั้นที่กุ้งคิง เสี้ยฉีงก็อยากจะหัวเราะ
“ทำไม？”สำหรับข่าวคราวของฉินหลั่ง หยางซือฉีสนใจเป็นพิเศษ
“เขาน่ะ เอาเงินกับคนอื่นที่หน้าร้าน！อย่างกับขอทาน ไม่ต้องพูดเลยนะว่าทุเรศแค่ไหน……”เสี้ยฉีงพูดเรื่องวันนั้นให้หยางซือฉีฟังรอบหนึ่ง
“ใช่ จนจริงๆเลย”หยางซือฉีพูดเสริม แน่นอน ในใจเธอไม่เชื่อ ฉินหลั่งจะไปไถเงินที่หน้าร้านจริงๆ เธอเดาว่าเสี้ยฉีงเข้าใจฉินหลั่งผิดแน่ๆ ครั้งแรกที่เธอเห็นฉินหลั่ง ก็ไม่ใช่คิดว่าฉินหลั่งจนหรอกเหรอ？
“แต่คนธรรมดาๆแบบนี้ต่อมากลับทำให้ฉันตกใจ เขาขับ Mercedes-Benz G500คันหนึ่งมา！”เสี้ยฉีงมองตาของหยางซือฉีแล้วพูด
“แค่ก”หยางซือฉีสำลักทันที：“อะไรนะ？ขับMercedes-Benz G500มา！”
หยางซือฉีไม่ได้ตกใจเพราะMercedes-Benz G500 คนที่ออกบัตรวีไอพีที่ธนาคารซิตี้แบงก์ได้ ขับMercedes-Benz G500มาไม่ใช่เรื่องธรรมดาเหรอไง？เธอแค่กลัวเสี้ยฉีงจะรู้ว่า ฉินหลั่งคือลูกคนรวยสุดๆ！
“ฮ่าฮ่า พี่สาว ดูสิพี่ตกใจหมดแล้ว พี่คิดว่า คนธรรมดาๆอย่างฉินหลั่งนั่นคือลูกคนรวยสุดๆเหรอ？”เสี้ยฉีงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข：“ไม่ใช่ ต่อมาฉันเลยตั้งใจไปถามหรั่นหญิง หรั่นหญิงบอกฉันว่า นั่นไม่ใช่รถของฉินหลั่ง แต่เป็นของคนอื่นที่ฉินหลั่งขับ เขาทำเป็นขับมาเฉยๆ”
“แบบนี้นี่เอง？น้องสาวนี่ตาดีจริงๆ แวบเดียวก็มองออก”ในใจของหยางซือฉีโล่งใจขึ้นอีกครั้ง ยังดีที่เสี้ยฉีงไม่สงสัย
“ไม่ใช่เด็ดขาด คนธรรมดาอย่างฉินหลั่ง ฉันใช้นิ้วก้อยคิด ยังรู้เลยว่าไม่ใช่ของเขา”เสี้ยฉีงพูดอย่างมั่นใจ แต่วันนั้นก็ไม่รู้ว่าใคร ตามรถของฉินหลั่ง ร้องไห้ให้ฉินหลั่งขับพาเธอไป