รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 418 ความจริง

บทที่ 418 ความจริง
“แม่ วันนี้แม่ลืมกินยาอีกแล้ว” หม่าเซียวเซียวพูดไปเปิดกล่องยาไปด้วย
เห็นได้ชัดว่า ยาเหล่านี้เป็นยาชั้นดี
“เฮ้อ ลูกสาว แม่ทำให้ลูกลำบากไปด้วย ร่างกายของแม่ ไม่มีวันจะหายดีแล้ว” แม่ของหม่าเซียวเซียวถอนหายใจ
“พูดมั่วๆ แม่ รอให้แม่ดีขึ้น พาหนูไปเที่ยวสวนสาธารณะตงไห่ด้วยนะ จำไว้นะ อย่าหลอกกันนะ” หม่าเซียวเซียวกล่าวออกมา จากนั้นก็เทน้ำลงแก้ว แล้วประคองมารดาเพื่อให้ดื่มยา
“อ้อใช่สิ วันนี้พ่อให้คนเอาเงินมาให้หนูสองพันหยวน งั้นพรุ่งนี้หนูจะไปซื้อยาให้แม่”
หม่าเซียวเซียวควักเงินออกมาวางบนโต๊ะ
“พ่อของแกเอาเงินมาให้แกบ่อยๆ แต่ว่าเขาไม่เคยมาหาฉันสักครั้ง” น้ำเสียงของหม่าเซียวเซียวหนาวเหน็บ
“เขานะเหรอแม่ยังไม่รู้อีก? งานยุ่งมาก ผละตัวออกมาไม่ได้ ทุกวันทำงานยุ่งกับงานที่บริษัทยังไฟลน เขากำชับให้หนูมาคอยดูแลแม่ให้ดี” หม่าเซียวเซียวยิ้มตอบ
มารดาของหม่าเซียวเซียวคลำเงินที่วางอยู่บนโต๊ะ สิ่งที่ให้ฉินหลั่งเข้าใจทันที มารดาของหม่าเซียวเซียวยื่นมือออกไปหาของที่วางอยู่บนโต๊ะ พฤติกรรมเช่นนั้นบอกได้ว่ามารดาของหม่าเซียวเซียวตาบอดสนิท!
หลังจากที่ปรนนิบัติมารดาให้เอนหลังแล้ว หม่าเซียวเซียวก็หยิบเอากาน้ำออกมา ทำท่าเหมือนว่าจะลงไปด้านล่างเพื่อเติมน้ำ
“นี่เป็นสาเหตุที่หล่อนไปเก็บค่าคุ้มครองมาเหรอ?” ฉินหลั่งปรากฏตัวต่อหน้าหม่าเซียวเซียวในเวลานี้
“คุณตามฉันมา?!” หม่าเซียวเซียวโมโหทันที พร้อมทั้งถลึงตามองฉินหลั่ง ท่าทางไม่มีอาการเกรงกลัวใดๆ เลย
“ใช่! ฉันตามหล่อนมา! แต่ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเรื่องลำบากของเธอคงจบสิ้นเสียที”
ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทว่าในใจนั้นสัมผัสความรู้สึกได้
“คุณอยากหลอกฉันเลย คุณจะออกค่ารักษาพยาบาลให้แม่ฉันเหรอ? คุณมีเงินเยอะขนาดนั้นเชียว? เงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉันสามารถซื้อตึกได้หนึ่งตึกเลย เก็บอาการไว้บ้างก็ดี!” หม่าเซียวเซียวหันกลับไปดูประตูบ้านของตนเอง จากนั้นก็ตะคอกใส่ด้วยเสียงต่ำๆ
“ไม่ คุณคิดผิดแล้ว นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน แม่ของคุณกินยาพวกนั้นแล้ว จะมีอาการหนักกว่าเดิมใช่ไหม?” ฉินหลั่งพูดขึ้น
หม่าเซียวเซียวตะลึงไปชั่วขณะ แต่ก็ใช้เสียงเย็นชาเช่นเดิม “คุณเดาเอาล่ะมั้ง? ตกลงว่าคุณคิดจะทำอะไร? อยากจะพูดอะไรกันแน่?”
“ฉันลองวิเคราะห์ดูแล้ว สีหน้าของเธอเห็นได้ชัดว่ามีอาการเป็นพิษเรื้อรัง กินยาเข้าไปแล้วยิ่งทำให้อวัยวะภายในทำงานหนัก และก็มีไม่ได้มีผลตอบรับที่ดีกลับมาเลย”
ฉินหลั่งหยุดพูด แล้วพูดต่อเสียงแข็ง “ดังนั้นต่อไปอย่าได้แต่งตัวเป็นแนวผู้มีอิทธิพลในโรงเรียนเพื่อเรียกค่าคุ้มครองแล้ว”
ดวงตาหม่าเซียวเซียวเปล่งประกาย จากนั้นก็พูดว่า “ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย?”
“ใช่นี่ไง” ฉินหลั่งชี้มาที่ดวงตาของตนเอง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถอ่านใจได้ แต่ว่าการเป็นคนเรียนด้านศิลปะการต่อสู้มานั้น สามารถรู้จักเรื่องยาได้เป็นอย่างดี
“ฉันรู้ว่าหล่อนคงไม่เชื่อ เช่นนั้น แม่ของหล่อนถูกหล่อนฆ่าให้ตายอย่างไม่รู้ตัว งั้นฉันขอตัวไปก่อนก็แล้วกัน” ฉินหลั่งคิดแล้วคิดอีก เขาแค่ต้องการอยากช่วยเหลือคนที่เชื่อมั่นในตนเอง
ความจริงแล้วหม่าเซียวเซียวเชื่อ เธอรู้สึกว่าดวงตาของฉินหลั่งสามารถเห็นชัดว่าทำให้คนมั่นใจได้ อีกอย่าง คนคนนี้แสดงท่าทีอยู่ในห้องหกแล้วด้วย อีกอย่างยังสะกดรอยตามตนเองมาตั้งนาน เมื่อครู่ตอนที่ปรากฏกายอยู่ด้านหน้าเธอนั้น ฉินหลั่งก็เว้นระยะห่างออกจากเธอเป็นร้อยเมตร แต่ว่าเผลอแวบเดียว ฉินหลั่งก็มียืนด้านข้างเธอแล้ว
นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถทำได้
“คุณเป็นใครกันแน่?” หม่าเซียวเซียวรู้สึกความกลัวเล็กน้อยกับความรู้สึกของตนเอง น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยกว่าเมื่อตอนกลางวัน
“ฉันจะบอกหล่อนให้ว่าฉันเป็นใคร” ฉินหลั่งพริบตาเดียว ก็เห็นว่าในตึกมีคนเอานมสดๆ มาส่ง ก็วางไว้ตรงประตูห้องมุมหนึ่ง เขาหยิบขึ้นมา แล้วฉีกหีบห่อออก จากนั้นก็ดื่มทันที
หม่าเซียวเซียวมึนงง เดินสะกดรอยตามมาก็เพื่อจะมาแอบกินนมสดๆ ที่บ้านของคนอื่นเนี่ยนะ? อาจารย์ท่านนี้ทำตัวไม่ค่อยปกติเลย
ฉินหลั่งดื่มลงไปหลายอึก จากนั้นก็เอาเงินออกมาวางด้านล่างของขวด แล้วก็หันหน้าไปหาเธอ
จากนั้นก็เอามือทั้งสองข้างของหม่าเซียวเซียวหมุนไปหมุนมา มีเพียงมือสองข้างเท่านั้น ไม่มีอะไรอื่น
“คุณจะทำอะไร?” หม่าเซียวเซียวถาม
“ฉันเอานมที่ดื่มลงในท้องเอาขึ้นมา ให้มันอยู่ในมือ” ฉินหลั่งพูดจบก็เริ่มใช้พลัง ก็เห็นว่ามีน้ำสีขาวไหลออกมาจากปลายนิ้วของฉินหลั่งเป็นทาง จากนั้นก็หยดลงบนพื้น
หม่าเซียวเซียวเบิกตาโต นี่มันไม่ใช่มายากล นี่เป็นเรื่องที่วิเศษเอามากๆ!
ดวงตาของเธอเปล่งประกายทันที ตอนเองได้พบกับจอมยุทธ์คนหนึ่งแล้ว นี่ไม่ใช่ความฝัน
“ฉันเคยใช้พลังภายในขับพิษในร่างกายให้คน อาการเรื่องนั้นยังไม่สำคัญกับแม่ของหล่อน” ฉินหลั่งพูด
คำพังเพยที่ว่าการปรนนิบัติให้กับศัตรูมักไม่ยอมทำให้ แต่เมื่อปรนนิบัติให้กับชาวบ้านธรรมดาทั่วไปนั้นย่อมเต็มใจทำอย่างยินดี ตอนนี้ฉินหลั่ง สัมผัสกับความรู้สึกรสชาตินี้ได้
เมื่อเปิดประตูเข้ามา ทั้งสองคนเดินมาที่บริเวณด้านหน้าเตียงของแม่หม่าเซียวเซียว เขามั่นใจกับการที่ตนเองได้วิเคราะห์ไว้แล้ว ว่าโดนยาพิษจริงๆ
แม่ของหม่าเซียวเซียวมองไม่เห็นว่าใครมา เธออยากจะลุกขึ้นพูด ทว่าฉินหลั่งใช้นิ้วจี้จุด ขยับเพียงเล็กน้อย แม่ของหม่าเซียวเซียวก็สลบทันที
ฉินหลั่งส่งสัญญาณให้หม่าเซียวเซียวหมุนร่างกายของแม่หม่าเซียวเซียวมาทางนี้ เพื่อใช้เคล็ดลับของทางยาวเย่วกงในการรักษา
ขนาดความหนาวเหน็บของขั้วโลกเหนือยังถูกฉินหลั่งปล่อยพลังบังคับให้ออกมาได้ อย่าได้พูดถึงพิษร้ายที่แสนธรรมดาเช่นนี้เลย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา มันสบายมาก ฉินหลั่งก็รักษาอาการแม่ของหม่าเซียวเซียวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ครืดคราด…” ลำคอของแม่ของหม่าเซียวเซียวที่หลับสนิทอยู่ก่อนนั้นพลันมีเสียงประหลาดดังออกมา
“กระโถน!” ฉินหลั่งตะโกนเสียงดัง
หม่าเซียวเซียวรีบเอากะละมังล้างหน้ามา เพื่อไว้ด้านข้างของมารดา
พลันก็มีเลือดสดๆ ไหลทะลักออกมา ทว่าสีของเลือดสดนั้นช่างแปลกประหลาดมาก เพราะว่ามีเพียงเลือดสดแดงอ่อนๆ เล็กน้อย แต่ประเด็นสำคัญก็คือมันเป็นน้ำสีฟ้า
ฉินหลั่งมองแวบเดียว ก็พูดทันที “น่าจะเป็นพิษงู แต่ว่าอาการค่อยๆ กำเริบ พิษงูทำไมอาการถึงได้ค่อยๆ กำเริบ เรื่องนี้ถือว่าประหลาดอยู่บ้าง”
หม่าเซียวเซียวตกตะลึง พลันฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ จนสีหน้าเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้ทันที พร้อมทั้งแสดงท่าทีโศกเศร้าเสียใจ
“พอแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว ต่อไปก็กินของบำรุง ร่างกายจะค่อยๆ ฟื้นตัวเรื่อยๆ” ฉินหลั่งพูด
“แค่นี้ก็โอเคแล้วเหรอ?” เหมือนว่าฝันไป หม่าเซียวเซียวไม่กล้ามั่นใจ
ฉินหลั่งเคาะหัวของหม่าเซียวเซียวไปหนึ่งที “อย่าสงสัยในตัวของอาจารย์ของหล่อนสิ!”
“พูดออกมาเถอะ ลูกสาวเศรษฐีทำไมมาอยู่ที่นี่? แถมยังเรียกเก็บค่าคุ้มครองอีก?”
หม่าเซียวเซียวหน้าแดงทันที
“อาจารย์ พ่อกับแม่ของฉันหย่าร้างกันแล้ว พ่อของฉันได้สิทธิในการเลี้ยงดูฉัน แต่ว่าเรื่องของแม่ฉันเขาไม่สนใจใยดีทั้งนั้น ฉันเคยเอาเงินจากพ่อฉันตั้งมากมายอยู่หลายครั้งเพื่อต้องการเอาเงินมาให้แม่ในการรักษา พักหลังพ่อฉันรู้แล้วก็ไม่ให้เงินเยอะอีก ฉันจึงต้องเก็บค่าคุ้มครอง”
“ไม่งั้นแม่ฉันก็จะตาย” หม่าเซียวเซียวตาแดง
ฉินหลั่งฟังอย่างเงียบๆ เขารู้สึกว่า เรื่องราวมันก็ชัดเจนขึ้นมาแล้ว หม่าเซียวเซียวถูกวางยาพิษอย่างไม่มีที่มาที่ไป เมื่อดูท่าทีของบิดาที่มีต่อภรรยาแล้ว คงมีความลับบางอย่างที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องแน่
ก็แค่ เขาไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ เลยกระแอมเสียงตอบไป “ได้ ฉันรู้เรื่องแล้ว ต่อไปอย่าทำเรื่องชั่วๆ แบบนี้อีก จำไว้ให้ดี เรื่องชั่วๆ พวกนั้น เพื่อนที่จ่ายค่าคุ้มครองนั่นก็มีพ่อแม่เช่นกัน”
“ทำเรื่องอะไรก็ต้องอยู่ในกฎหมาย รู้ไหม?”
“อืม” หม่าเซียวเซียวพยักหน้ารับ แววตาจริงใจซื่อสัตย์มาก