รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 419 นั่งอยู่บนพื้นอันเย็นเฉียบ

บทที่ 419 นั่งอยู่บนพื้นอันเย็นเฉียบ
ฉินหลั่งพูดจบก็กลับไปที่โรงเรียนทันที แต่ไม่ได้พูดเรื่องการขอโทษกับหม่าเซียวเซียวเลย เพราะว่าเขารู้ดีว่าหม่าเซียวเซียวเป็นเด็กสาวที่ฉลาด
เช้าตรู่วันต่อมา ฉินหลั่งยังคงนอนหลับอยู่ที่พอหักของอาจารย์อยู่เลย หม่าเซียวเซียวมายืนรอที่หน้าประตูห้องของฉินหลั่ง
แต่ไม่ได้เคาะประตูเรียก ได้แต่ยืนรอคอยฉินหลั่งอยู่เงียบๆ
บางทีก่อนที่ฉินหลั่งจะมาก็ไม่ได้มีผลกระทบใดๆ กับหม่าเซียวเซียวเลย หม่าเซียวเซียวไม่เคยสนใจสิ่งใดในห้องหกเลย ทว่าถึงแม้ว่าเธอไม่ได้สนใจสิ่งใด แต่มีเรื่องอยู่เรื่องหนึ่งที่ยังสนใจอยู่
ความเป็นความตายของมารดา
ฉินหลั่งได้รักษาอาการป่วยของมารดาเรียบร้อยแล้ว สำหรับหม่าเซียวเซียวแล้วมันยังเป็นเรื่องที่ยังไม่จบ
สำหรับหม่าเซียวเซียวแล้ว รักษาอาการป่วยของมารดาให้ดีขึ้น ให้เธอไปทำเรื่องเป็นเรื่องตาย เธอก็ยอมทั้งนั้น
นิสัยนี้มาจากการที่หม่าเซียวเซียวไปเก็บค่าคุ้มครองมาเพื่อมารักษามารดาของตนเอง
เวลานี้เองหลังจากที่ฉินหลั่งตื่นนอน พลันรู้สึกว่าด้านนอกมีคน จึงให้หม่าเซียวเซียวเดินเข้ามา
“สวัสดีตอนเช้าหม่าเซียวเซียว มีธุระอะไรหรือเปล่า?” ฉินหลั่งรินน้ำชาให้เธอ
“ขอบคุณค่ะ” หม่าเซียวเซียวพูดตามปกติ แต่ว่าถือว่าเป็นคำพูดที่เกินคาดหมายแล้ว
มารดาของหม่าเซียวเซียวดูจากอาการดีขึ้นแล้ว ไม่งั้นเธอก็คงไม่มาขอบคุณตั้งแต่เช้าตรู่เช่นนี้
“อืม ไม่ต้องเกรงใจ ฉันได้รับปากกับพวกอาจารย์ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยไว้แล้ว ว่าเธอจะเขียนจดหมายสำนึกผิด และจะออกมาขอโทษคนที่เธอเคยทำผิดด้วย ทำได้ไหม?”
“อืม” หม่าเซียวเซียวพยักหน้าให้ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ พร้อมทั้งตกลงคำขอของฉินหลั่งทันที
“งั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องยื่นใบลาออกเพื่อเป็นการขอโทษแล้วสิ” ฉินหลั่งยิ้มให้ตอนพูด
เวลานั้นเองประตูของฉินหลั่งก็มีเสียงเคาะประตู
สถานการณ์เช่นนี้ทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่ายมาก หญิงชายอยู่ในห้องกันสองต่อสอง
เคยมีคนพูดเช่นนี้ตั้งแต่โบราณกาลมาแล้ว การที่หนุ่มสาวพัฒนาจนถึงขั้นไหนนั้น ต้องดูว่าตอนเช้ามืดพวกเขาอยู่ด้วยกันหรือไม่ แล้วนั่งกินข้าวเช้าด้วยกันไหมจำพวกนั้น….
“อาจารย์ฉินอยู่บ้านไหม?” ด้านนอกมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมา ฉินหลั่งฟังเสียงออก ว่าเป็นเสียงเหลียงลี่ยุ่นที่เป็นอาจารย์ท่านที่เข้ามารับหน้าตนเองในวันแรก
ฉินหลั่งยังคงตาปรืออยู่ แต่เสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ในเวลานี้เป็นชุดนอนอีกต่างหาก
“ซ่อนตัวซะ!” ฉินหลั่งกระซิบเสียงต่ำ
หม่าเซียวเซียวไม่รีรอ รีบวิ่งเข้าไปแอบในห้องนอนของฉินหลั่งทันที
“มีธุระอะไรไหม?” ฉินหลั่งเดินไปเปิดประตู
“อาจารย์ฉิน ฉันมาบอกคุณ หม่าเซียวเซียวไม่ใช่คนง่ายดายเช่นนั้น คุณอยากให้นักเรียนคนนี้เข้ามาขอโทษทุกคนในโรงเรียน นั่นเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก คุณอย่าตกหลุมพรางคนพวกนั้นเลย จึงได้พูดคำพูดนี้ออกมา” เหลียงลี่ยุ่นพูดอย่างเป็นห่วง
น่าจะเป็นเพราะว่าเหลียงลี่ยุ่นไปได้ข่าวซุบซิบมาเมื่อวาน ดังนั้นเช้าตรู่เลยรีบมาตักเตือนฉินหลั่งเอาไว้ก่อน “อาจารย์ฉิน ฉันไม่หวังให้คุณถูกพวกเขาไล่ออกจากโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยไปง่ายดายเช่นนี้”
“ผมไม่ฉันคนถูกทำอะไรง่ายๆ นักเหรอ ขอบคุณ คุณด้วยนะ” ฉินหลั่งกล่าวออกมา อาจารย์เหลียงดูเหมือนว่ามาแจ้งข่าวโดยเฉพาะ เพราะว่าเกรงว่าเขาจะตกหลุมพรางที่บรรดาอาจารย์ท่านอื่นขุดหลุมเอาไว้ฝังตนเอง
เหลียงลี่ยุ่นเดิมทีก็อยากจะพูดว่าไม่ต้องเกรงใจ แต่ว่าพลันสูดจมูกเขาหากัน
“ทำไมมีกลิ่นผู้หญิงด้วยล่ะ?”
“ห๊ะ? ไม่มีนะ อาจารย์เหลียงคุณก็เป็นผู้หญิงนะ?” ฉินหลั่งเริ่มโกหกทันควัน
“ฉันไม่ใช่กลิ่นนี้” เหลียงลี่ยุ่นรู้สึกว่าถ้าขืนพูดต่อก็จะเทความหมายไปทางนั้นแล้ว เลยรีบพูดทันที “อาจารย์ฉินอย่าใส่ใจเลย เฮ้อ ไม่อยากทำให้คนดีๆ ต้องมาพลอยเสียหายเพราะของพวกนี้เลย”
จากนั้นเหลียงลี่ยุ่นทำก็ทำหน้าเสียดายแล้วเดินออกไป
จากนั้นหม่าเซียวเซียวก็เดินออกมาจากห้องนอน ส่วนเรื่องที่อาจารย์เหลียงพูดออกมานั้นเธอก็ไม่ได้เอ่ยขึ้น แถมยังเตือนสติ “อาจารย์ฉิน ถึงแม้ว่าฉันรู้สึกว่าคุณเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องการทำงานที่นี่สักเท่าไหร่ แต่ว่าฉันอยากพูด ถ้าต้องการที่จะเอาห้องหกให้อยู่หมัด ก็ต้องจัดการเฉินเหมิงเลี่ยงให้อยู่หมัดก่อน”
“เหรอ? ไอ้เด็กเซ่อซ่าที่เป็นลูกสมุนของเขตเฟิงโจวอ่ะนะ?” ฉินหลั่งยิ้มเล็กน้อย
“เขาไม่ได้โง่” หม่าเซียวเซียวกลอกตามองบน ในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยนั้นมีเพียงฉินหลั่งเท่านั้นที่กล้าพูดเฉินเหมิงเลี่ยงเช่นนี้
“พอแล้ว หล่อนรีบออกไปเขียนเลยจดหมายสำนึกความผิด” ฉินหลั่งรีบไล่ไป
หม่าเซียวเซียวเดินมาตรงประตู จากนั้นก็ตัดสินใจ หันกลับไปถาม “อาจารย์ คุณมีแฟนไหม?”
“มี” ฉินหลั่งตอบสั้นๆ
“งั้นฉันล่ะ?” หม่าเซียวเซียวเอ่ยปากถามอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“หล่อน? ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่ต้องเอาเรื่องพวกนี้ไปคิดมันไม่มีประโยชน์เลย” ฉินหลั่งกล่าว
“ฉันใกล้จะบรรลุนิติภาวะแล้ว” หม่าเซียวเซียวเม้มริมฝีปาก ตอนนี้เธอแต่งหน้าตามปกติแล้ว ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เธอเป็นคนที่สวยมาก
“พอก่อน งั้นรอให้หล่อนบรรลุนิติภาวะก่อนเถอะ” ฉินหลั่งกล่าวออกมาอย่างเย็นชา
“ได้!” หม่าเซียวเซียวพูดอย่างหนักแน่น
หลังจากที่หม่าเซียวเซียวออกไปแล้ว ฉินหลั่งก็เดินไปทางตึกสอน ก็เผชิญหน้ากับจู้จี้เหวินพอดี
เหมือนว่าจูจี้เหวินไม่ได้นอนไปหนึ่งคืนเต็มจนดูแก่ไปเยอะ ขอบตาคล้ำ ด้านข้างใบหน้าบวมฉึ่ง หน้าตึงตลอดเวลา
“เฮ้ นี่ไม่ใช่คณบดีจูหรือเนี่ย?” ฉินหลั่งพูด
เมื่อคืนจูจี้เหวินถูกลงโทษ ไปนั่งกับพื้นเย็นๆ ในคุกทั้งคืน!
หลังจากถูกพาตัวไปที่สถานีตำรวจ ก็ไม่มีใครสนใจเขากับหลิวซูเซิงอีกเลย พวกเขานั่งอยู่บนพื้นเย็นๆ ทั้งคืน
“แซ่เฉิน! แกอย่าเพิ่งได้ใจ ฉันว่าวันนี้แกจะรับผิดชอบยังไงกับทางคณะกรรมการโรงเรียน?” จูจี้เหวินพูดใส่ความ
ฉินหลั่งตะลึง ที่แท้เขาก็รู้ว่าวันนี้ที่โรงเรียนมีการประชุม ไม่ใช่บอกว่าเป็นวันพรุ่งนี้หรอกเหรอ?
ทว่าการที่จูจี้เหวินมาฟ้องครูใหญ่ของโรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อให้เปลี่ยนแปลงเวลา เวลานี้ทางการประชุมของโรงเรียนก็จะจัดประชุมในวันนี้ตอนเช้า
จูจี้เหวินยิ้มให้อย่างเย็นชาโดยตลอด พร้อมทั้งกระซิบบอก “ก่อนกำหนด เพื่อจะดูเรื่องตลกๆ ของแก!”
ฉินหลั่งก็เข้าใจทันที ท่าทางการแสดงออกเช่นนี้เป็นการกดดันเวลาของเขา เพื่อให้ตนเองไม่สามารถต่อสู้ใดๆ ได้ทัน ดังนั้นก็เหลือแค่วิธีในการเขียนใบลาออกเท่านั้น
“โอ้โห จี้เหวิน คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบไปพักเถอะ” ฉินหลั่งอยากจะหัวเราะออกมาเสียจริง
“ปึง!” จูจี้เหวินสะบัดมือ แล้วก็เดินเม้มปากอย่างโมโห
ผลที่ได้คือ สักพักทางโรงเรียนก็มีประกาศเปลี่ยนแปลงวันการประชุมของทางโรงเรียนออกมา สักเดี๋ยว ทุกชั้นเรียนเริ่มไปเข้าแถวในสนาม ส่วนแถวที่เข้าแถวเรียบร้อยต่างก็ยืนรอในสนามเรียบร้อยแล้ว
จูจี้เหวินเดินออกมาด้วยใบหน้าบวมฉึ่งถมึงทึง หัวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างได้ใจเหลือเกิน
“ฮ่าๆ คิดไม่ถึงใช่ไหม? ดูสิว่าจะเก็บของแล้วไสหัวไปยังไง!” จูจี้เหวินดูมั่นอกมั่นใจว่าชนะขาดแน่นอน
“ตามสบาย จูจี้เหวิน” ฉินหลั่งหัวเราะให้ พร้อมทั้งมองด้วยท่าทางเหมือนมองลิงหลอกเจ้า
“หึ! เมื่อคืนแกกลับไปแล้วก็คงกลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าหม่าเซียวเซียวแล้วใช่ไหม ฉันจะให้โอกาสกับแกได้ยังไง ฝันไปเถอะ”
เวลานั้นเอง ครูใหญ่ก็เริ่มแถลงบนเวทีเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ขนาดทางตำรวจต้องเข้ามาจัดการเรืองนี้ แถมจูจี้เหวินที่ปากสว่าง จนทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ในโรงเรียน
บรรยากาศมันอึดอัดไปทั่วโรงเรียน
“พอแล้ว ถึงตาที่ครูประจำชั้นอย่างแกต้องขึ้นไปบนเวทีแล้ว เพื่อให้ครูและนักเรียนทุกคนดูแกให้เต็มสองตา ดูว่าแกจะถูกขับไล่ไปยังไง” จูจี้เหวินแสยะยิ้ม