รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 438 เป็นครูวันเดียว

บทที่ 438 เป็นครูวันเดียว
ใบหน้าน่ารักของอึ้งย้งปรากฏขึ้นในหัวของฉินหลั่ง ในเมื่ออึ้งย้งเรียกเขาว่าครู นั่นก็หมายความว่ายังมีพรหมลิขิตและใจอยู่ เขาจะไม่สนใจไม่ได้
และในตอนนี้ รถสปอร์ตมากมายมาจอดอยู่ตรงหน้ามหาลัยเย็นจีน คนที่ลงมาก็ต่างเป็นนักเรียนหน้าตาอ่อนเยาว์
นักเรียนของห้องหก ยกเว้นอึ้งย้งก็มากันหมด
พวกยามเห็นคนกลุ่มนี้ เขาคิดว่าเป็นพวกคนรวยมาเยี่ยมชมมหาลัยเย็นจีน แต่กลับเห็นสีหน้าของนักเรียนพวกนี้เศร้าสลดกันหมด
ในตอนนี้ฉินหลั่งเดินออกมาข้างนอกพอดี เจอกันที่นอกประตูมหาลัยพอดี
พวกยามเห็นแล้วก็ตกใจ พวกเขาที่พอเห็นฉินหลั่ง แต่ละคนน้ำตาไหลพราก วิ่งเข้าไปหาอย่างตื้นตัน: “ครูฉิน ครูฉิน……”
สายตานั้นเต็มไปด้วยรักและความจริงใจ ทำเอาคนที่เดินผ่านไปมาต้องหยุดมอง
“ครูฉิน ขอร้องครูช่วยอึ้งย้งด้วย” หัวหน้าห้องจ้าวซิงพูดอย่างขอร้อง และเฉินเหมิงเลี่ยงพอเห็นไอดอลปรมาจารย์ฉินที่สวมชุดยามกลับดูหล่อมาก ก็แอบคิดในใจว่า: “ปรมาจารย์เป็นชายรูปหล่อที่สุดในโลกนี้เลย ทั้งหล่อ ทั้งเท่”
อึ้งย้งเป็นที่รักในห้องหก พวกนักเรียนชายต่างทำสายตาขอร้องกันหมด ส่วนพวกผู้หญิงก็ร้องไห้กันไม่หยุด
ห้องหกรวมตัวกันมาหาครูฉิน เป็นความคิดของเฉินเหมิงเลี่ยง และได้การสนับสนุนจากทุกคนทันที
ไม่เห็นวันเดียวเหมือนไม่เห็นมาเป็นปี นักเรียนพวกนี้เอาใจให้ครูฉินครูประจำชั้นคนนี้ไปแล้ว
เกือบทุกคนต่างก็นับถือเขากันหมด
ด้วยตำแหน่งและอำนาจของฉินหลั่ง กลับไปเป็นครูสอนพละในโรงเรียนพวกเขา นี่เป็นเรื่องที่ทั้งชีวิตนี้ของพวกเขาควรค่าต่อการจดจำไว้มากที่สุด ดังนั้นทั้งห้องต้องมา ไม่มาจะแสดงอำนาจของครูฉินออกมาได้ยังไง?
“พวกเธอ รวมตัวกันโดดเรียนเหรอ?!” ฉินหลั่งขมวดคิ้ว
“ครูฉิน ขอร้องครูล่ะ……” เหวินเหวินร้องไห้ขอร้อง
“นั่นสิ ครูฉิน ครูจะลงโทษพวกเรายังไงก็ได้ แต่รีบอึ้งย้งกลับมาด้วยนะครับ” เฉินเหมิงเลี่ยงลุกขึ้นพูด
ฉินหลั่งรู้สึกหวั่นไหว ขนาดเรื่องที่กระทรวงรักษาความปลอดภัยยังทำไม่ได้ คนของห้องหกกลับมั่นใจเขาเพียงคนเดียว
“ก็ได้ ฉันตกลง พวกเธอกลับไปเรียนต่อเถอะ” ฉินหลั่งตอบตกลง
“เย้! ฉันรู้อยู่แล้วว่าครูฉินไม่มีทางทิ้งพวกเราไม่สนใจแน่……”
“นั่นสิ ครูฉิน ครูที่แสนดีของพวกเรา……”
ห้องหกต่างดีใจกันใหญ่
หลังจากที่หลี่เสี่ยนออกไปก็คิดอยู่นาน เรื่องของอึ้งย้งเป็นเรื่องใหญ่ เกี่ยวข้องไปทุกที่ แม้อธิบดีเฉินจะเกินเหตุไปหน่อย แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะใช้อารมณ์ ยังไงก็ต้องคิดวิธีให้คุณฉินลงมืออีกครั้ง พอนึกถึงตรงนี้ เธอก็ลองติดต่อไปหาฉินหลั่ง ทางนั้นกลับโทรติดแล้ว
“คุณฉิน……” หลี่เสี่ยนก่อนหน้านี้คิดวิธีการพูดมาหลายวิธี แต่ฉินหลั่งก็รีบตัดสายเธอทิ้งทันที
“ฉันตกลงไปช่วยอึ้งย้ง……”
“ขอบใจ ขอบใจในความใจกว้างของคุณฉินมา ขอบใจคุณฉินที่ให้สำคัญกับเรื่องนี้!” หลี่เสี่ยนตื่นเต้นมาก รีบรายงานเรื่องนี้กับเบื้องบน
ไม่นานมหาลัยเย็นจีนก็มีเฮลิคอปเตอร์มา ลงจอดที่สนามมหาลัยทันที คนที่ลงมาคือหลี่เสี่ยนและจางต้าไห่ พวกเขายิ้มแย้ม เพราะถ้าเชิญฉินหลั่งมาไม่ได้ พวกเขาคงต้องถูกตัดคะแนน ตอนนี้พวกเขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว
และยามของมหาลัยเย็นจีนก็ต้องตกใจอีกครั้ง นี่มันเรื่องอะไรกัน ฉินหลั่งได้ขึ้นไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์งั้นเหรอ? งั้นจะมาเป็นยามทำไมกันนะ!?
เฮลิคอปเตอร์รีบบินไปที่เกิดเหตุ ตรงข้ามโรงงานร้างเขาเทียนถายมีผู้คนยืนอยู่เต็มไปหมด ทุกคนต่างมีสีหน้าจริงจัง เหมือนเจอกับศัตรูครั้งใหญ่
และข้างๆก็มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มากมาย หลังจากที่หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่หาฉินหลั่งมาแล้ว ก่อนอื่นก็เห็นอธิบดีเฉินท่านนั้น กำลังมองมา พอเห็นพวกเขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาออกมา
สีหน้าของอธิบดีเฉินตอนนี้ดูสบายใจมาก เพราะแม้เขาจะไม่ได้เชิญฉินหลั่งมา แต่กลับเชิญปรมาจารย์เสี้ยงเฟยหลงแห่งประเทศจีนมาได้
เสี้ยงเฟยหลงเป็นเจ้าของบ้านตระกูลเสี้ยงแห่งเย็นจีน มีชื่อเสียงในเย็นจีนมาก ในตอนที่แก๊งหัวชิงท้าทายวงการต่อสู้ของจีน เสี้ยงเฟยหลงกำลังหยุดพักพอดี เขาหยุดครั้งนี้ต้องหยุดสามปี ทุกครั้งที่ออกจากการพักก็ทำเอาประเทศจีนสะเทือนได้ พลาดโอกาสที่จะได้สู้กับแก๊งหัวชิง เสี้ยงเฟยหลงไม่ได้เสียดายอะไร
ตอนแรก เขามั่นใจต่อการเอาชนะจ้านอู๋หยามาก แต่จ้านอู๋หยากลับถูกฉินหลั่งฆ่าเสียก่อน! ทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะทำชื่อเสียงให้สั่นสะเทือนไปทั่วโลก!
เสี้ยงเฟยหลงในห้าปีมานี้ ไว้หนวดยาว ร่างกายผอมแห้ง สายตาแหลมคม ลมหายใจหนักแน่น ฉินหลั่งกวาดมองท่ามกลางผู้คน ก็รู้ว่าท่านผู้นี้เป็นคนสำคัญในวงการต่อสู้
และยังบอกได้ว่า ท่านผู้นี้เป็นปรมาจารย์ตัวจริง ถ้าสู้ไปด้วยกันไม่มีทางแพ้แน่นอน
แน่นอนฉันไม่ค่อยเข้าใจ ทำไมแก๊งหัวชิงที่รังแกวงการการต่อสู้ของจีน ท่านผู้นี้ถึงไม่ยอมออกมา
และฉินหลั่งสำรวจมองเสี้ยงเฟยหลงสักพัก สายตาของเสี้ยงเฟยหลงก็เปร่งประกาย มองฉินหลั่งเป็นพักๆ
ด้านนี้หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่เห็นอธิบดีเฉินไม่สนใจในการมาของพวกเขาเลย จางต้าไห่เป็นคนตรงไปตรงมา อารมณ์ความโกรธก็เขียนไว้บนหน้าทั้งหมด แต่นี่เป็นช่วงสำคัญ เขาพยายามอดทนไม่มีเรื่องกับอธิบดีเฉิน
คนโง่นี้คิดว่าคุณฉินมาขอร้องหรือไงกัน กลับทำหน้าทำหน้าเย็นชาแบบนี้ แค่ไม่เอาพวกเขาสองคนไว้ในสายตาเท่านั้นเอง
“ท่านเสี้ยง ครั้งนี้เชิญท่านมาได้ เป็นเกียรติมาก ผมเชื่อว่าครั้งนี้ท่านต้องทำได้สำเร็จแน่ และชนะกลับมาได้!” อธิบดีเฉินพูดกับเสี้ยงเฟยหลงด้วยรอยยิ้ม ดูเคารพและเป็นมิตรมาก
“ที่ไหนกัน ศัตรูมาก่อกวน ฉันจะสู้ให้เต็มที่ แต่ว่า เหมือนยังมีเพื่อนในโลกจอมยุทธอีกคนอยู่ด้วยนะ?” พูดแล้ว เสี้ยงเฟยหลงก็กวาดสายตามองฉินหลั่งตั้งแต่หัวจรดเท้า
อธิบดีเฉินเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มและมองฉินหลั่ง: “เพื่อนในโลกจอมยุทธอะไรกัน ผมเชื่อว่าถ้าท่านเสี้ยงลงมือ ไม่ต้องให้คนอื่นมาแทรกก็ได้ ท่านเสี้ยงต้องทำได้แน่นอน ไม่มีปัญหาอะไรแน่”
สายตาเต็มไปด้วยความท้าทายที่ไร้เสียง
ฉินหลั่งเป็นแค่ยาม ก็ยังได้สี่ห้าหมื่นนี่? ไม่ใช่ว่าเชิญมาไม่ได้หรือไง?
ตอนนี้มีท่านเสี้ยงก็สามารถแก้ปัญหาได้หลายอย่างแล้ว!
“ท่านเสี้ยง นี่คือคุณฉินหลั่ง พวกคุณสองคนเป็นปรมาจารย์ในตอนนี้ ต่อสู้ด้วยกัน เป็นความโชคดีของประชาชนเฟิงโจวค่ะ” หลี่เสี่ยนพูดอย่างดีใจ
แต่ต่อมาที่ทำให้หลี่เสี่ยนและจางต้าไห่อึ้งคือ ท่านเสี้ยงแค่ลืมตาขึ้นมอง และพูดเรียบเฉยว่า: “ฉินหลั่ง? ปรมาจารย์ฉินที่ไม่เคยแพ้นั่นเหรอ?”
“เขาจะมาเทียบกับฉันได้ยังไง?” เสี้ยงเฟยหลงพูดอย่างเย็นชา สายตามีความหยิ่งยโสขั้นรุนแรง
“ท่านเสี้ยง……” หลี่เสี่ยนก็พูดอึดอัดใจว่า: “คุณฉินก็เป็นคนที่ฉันเชิญมาค่ะ”
“โลกไร้จอมยุทธ มีแต่อันธพาลได้ชื่อเสียง” เสี้ยงเฟยหลงพูดขึ้น สายตามองไปไกล น้ำเสียงหนักแน่น
ฉินหลั่งเข้าใจว่า เสี้ยงเฟยหลงกำลังดูถูกตัวเองอยู่ ได้ยินหลี่เสี่ยนเอาตัวเองไปเปรียบกับเขา ก็จึงแสดงความเห็นออกมา
หลี่เสี่ยนได้ยินคำนี้ ก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ท่านเสี้ยง คำพูดนี้หมายความว่ายังไง?”