รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 440 กัดลิ้นตัวเอง

บทที่ 440 กัดลิ้นตัวเอง
อธิบดีเฉินหันกลับไปมองฉินหลั่ง: “คนบางคนก็ได้แต่มอง และละอายใจ……”
“หื้ม? อย่าพึ่งด่วนสรุปไปสิ ไม่งั้นระวังจะกัดลิ้นตัวเองทิ้งได้นะ” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย
ตอนนี้ฝีมือของฉินหลั่ง เข้าใกล้ระดับเซียนแล้ว เขารู้สึกได้ว่าภายในโรงงานร้างมีการต่อสู้กันที่ดุเดือด สถานการณ์ไม่ดีเหมือนกับที่อธิบดีเฉินคิดไว้
เมื่อกี้หลังจากที่เขาเจอเสี้ยงเฟยหลง ก็มองออกได้ทันทีว่าเขาเป็นระดับมาสเตอร์แล้ว แต่เป็นแค่มาสเตอร์ที่กำลังหล่อหลอมอยู่ เทียบกับจ้านอู๋หยาแล้วยังห่างกันเล็กน้อย
เสี้ยงเฟยหลงมีวรยุทธจริง แต่อีกฝ่ายไม่ได้สู้ง่ายขนาดนั้น ตอนนี้พวกทหารรับจ้างควบคุมการโจมตีของเสี้ยงเฟยหลงได้แล้ว ในสถานการณ์นี้ยังอยากจะช่วยอึ้งย้งออกมา บอกได้ว่ายากกว่าเดิมอีก
“สรุปง่ายๆ? นายแอบอ้างว่าตัวเองเป็นคนในวงการต่อสู้ กลับไม่รู้ชื่อเสียงของท่านเสี้ยงงั้นเหรอ?” อธิบดีเฉินพูดประชด
“เสี้ยงเฟยหลง มีชื่อเสียงตั้งแต่สิบสองขวบ กำลังภายในขั้นพื้นฐาน สามสิบสองปีกำลังภายในระดับกลาง สี่สิบสองได้เป็นมาสเตอร์ ตอนนี้อยู่ในระดับการหล่อหลอม ห้าปีก่อนการแข่งขันกระบี่ เสี้ยงเฟยหลงได้เป็นที่หนึ่งระดับมาสเตอร์ของประเทศจีน ประสบการณ์แบบนี้ นายเทียบได้เหรอ?” อธิบดีเฉินพูดอย่างได้ใจ เหมือนมีเสี้ยงเฟยหลงคอยอยู่ข้างๆ
“ที่หนึ่งของประเทศจีน?” ฉินหลั่งหัวเราะ น่าขำจริงๆ เสี้ยงเฟยหลงไม่คู่ควรกับลำดับนี้จริงๆ
พอเห็นฉินหลั่งไม่พูด อธิบดีเฉินก็แสยะยิ้มเย็นชา คิดว่าฉินหลั่งคงจะรู้สึกอิจฉาแล้ว เพราะถ้าฉินหลั่งเป็นคนยุทธภพจริง จะต้องเคารพต่อเสี้ยงเฟยหลงบุคคลคนนี้แน่
อธิบดีเฉินสีหน้าในตอนนี้ดูได้ใจอย่างมาก
แต่ว่าฉินหลั่งกลับหัวเราะ ทันใดนั้นก็พูดประชดว่า: “อธิบดีเฉิน ท่านเสี้ยงของนายเข้าไปนานจังเลยนะ ทำไมยังไม่ออกมาสักทีล่ะ?”
“วางใจได้ ท่านเสี้ยงต้องจัดการเรื่องนี้ได้ดีแน่!” อธิบดีเฉินพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้น ทุกอย่างต่างตกใจกันหมด
ต่อมาก็เห็นทางโรงงานร้างมีเงาสีดำหนึ่งปรากฏขึ้น กำลังพุ่งมาที่พวกเขาด้วยความเร็ว รอบด้านมีเสียงปืนดังขึ้น เป็นพวกหน่วยรบพิเศษที่เห็นและเริ่มโจมตี
“นั่นคือท่านเสี้ยงนี่ ท่านเสี้ยง!” อธิบดีเฉินยกโทรโข่งขึ้นมาตะโกนเรียก ผู้คนต่างยกกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู เป็นเสี้ยงเฟยลงจริง
แต่เสี้ยงเฟยหลงตอนนี้กลับออกมาในสภาพที่ทรุดโทรม เขาวิ่งได้ไม่ถนัด วิ่งไปเขตปลอดภัยอย่างทุลักทุเล ด้านหลังยังมีศัตรูหลายคนตามมา แต่กลับถูกหน่วยรบพิเศษกันไว้ได้ก่อน เสี้ยงเฟยหลงถึงรอดมาได้
ตอนนั้นก่อนที่จะเข้าไปในโรงงาน เสี้ยงเฟยหลงบอกได้ว่าเป็นเจ้าป่าสิงโตเลยก็ว่าได้ แต่ตอนนี้กลับเหมือนสุนัขจรจัดที่ไม่มีที่ไป ด้านหลังเต็มไปด้วยคราบเลือด หายใจถี่
ไม่นานก็มีคนมากันไว้ และยังแบกเสี้ยงเฟยหลงวิ่งขึ้นตึกไป
อธิบดีเฉินอึ้ง
ท่านเสี้ยงบาดเจ็บขนาดนี้เชียวเหรอ?! งั้นตัวประกันล่ะ ตัวประกันถูกฆ่าตายหรือยังปลอดภัยอยู่?
การต่อสู้ของอีกฝ่ายอยู่ในระดับที่น่าหวาดกลัวแล้ว ขนาดปรมาจารย์อันดับหนึ่งของประเทศจีนยังเกือบเอาตัวไม่รอด?
อธิบดีเฉินขาสั่น ตอนแรกคิดว่าเป็นการลงมือที่ไม่มีผิดพลาด ตอนจบกลับหดหู่มาก งั้นช่วงชีวิตการเป็นข้าราชการของเขาคงจะต้องจบแล้วล่ะ เพราะคนที่เขาแน่ใจกลับตายหรือไม่ก็แพ้กันหมด และยังยืดเยื้อเวลาจนไม่สามารถแก้ไขวิกฤตได้
เขาเป็นคนรับผิดชอบสูงสุด!
ตอนนี้ทำยังไงดี? ทำยังไงดี? สีหน้าอธิบดีเฉินซีดเผือด ตอนแรกผู้พันหลี่เสี่ยนบอกให้ฉินหลั่งและเสี้ยงเฟยหลงร่วมมือกัน ตัวเองกลับขัดขวางไว้อีก โง่ดักดานจริงๆ ถ้าเสี้ยงเฟยหลงช่วยคนออกมาได้ ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก แต่ตอนนี้กลับจบลงแบบนี้ เขาอาจจะต้องถูกลากไปสอบสวนในศาลก็ได้!
เสี้ยงเฟยหลงตอนนี้ถูกแบกขึ้นมา สีหน้าซีดเซียว สายตาดูอนาถมาก
ตอนแรกเขายังเป็นปรมาจารย์ที่ทรงคุณวุฒิ ตอนนี้กลับเหลือเพียงร่างกายที่แทบจะตายไม่ตายแหล่อยู่แล้ว
ขาถูกยิงไปหนึ่งนัด แขนถูกยิงไปอีกนัด แม้จะไม่เป็นจุดที่อันตรายถึงชีวิต แต่ก็ทำให้คนคนนั้นเสียการทรงตัวไปได้
หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่สบตากัน เห็นได้ชัดว่ายังอยู่ในอาการตกใจ พวกเขาไม่พอใจกับการกระทำของเสี้ยงเฟยหลงอย่างมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะกลับมาในสภาพแบบนี้ เต็มไปด้วยเลือดทั้งตัวเลย
“เป็นไปได้ยังไง?” อธิบดีเฉินถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำเสียงที่พูดกับเสี้ยงเฟยหลงไม่เคารพมากเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ทำไมคนพวกนี้ต่างก็สาบานต่อหน้าเขา สุดท้ายกลับต้องตายกันทุกคนกัน?!
“ไม่ได้ เก่งมากเกินไป ศัตรูไม่เหมือนที่ฉันคิดไว้เลย?” ท่านเสี้ยงพูดและหายใจถี่
“คุณฉิน งั้นพวกเราต้องเตรียมตัวแล้ว ขอร้องคุณฉินด้วย” เวลาคับขัน หลี่เสี่ยนพูดกับฉินหลั่ง เธอรู้สึกเกลียดคนที่คุยโวโอ้อวดมาตัวเองเก่งนักเก่งหนา แต่สุดท้ายกลับมาในสภาพแบบนี้น่ะเหรอ
ฉินหลั่งไม่ตอบ และไม่ขยับตัว
“เหอะ ฉันช่วยไม่ได้ เขาที่เป็นยามมีวรยุทธแค่ระดับพื้นฐาน จะทำอะไรได้?” ท่านเสี้ยงพูดอย่างดูถูก
เสี้ยงเฟยหลงมั่นใจกับวรยุทธตัวเองมาก เขาเป็นปรมาจารย์ลำดับหนึ่ง ถ้าเขาช่วยไม่ได้ คนอื่นจะทำได้ยังไง?!
“ฉันไปแล้วยังเอาชีวิตรอดกลับมาได้ ถ้าเจ้าเด็กนี่ไปก็คงเป็นศพกลับมาแน่” ท่านเสี้ยงมองอย่างเย็นชา พูดผลสรุปที่ฉินหลั่งจะเจอในไม่ช้านี้
“งั้นจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย!” อธิบดีเฉินลนลาน
ถ้าตอนนี้หยุดการลงมือ อธิบดีเฉินต้องลงเอยด้วยการถูกจับตัวไป ต่อมาพวกคนมีอำนาจก็จะถูกเชื่อมโยงไปด้วย ทุกคนก็จะต้องรับผิดชอบไปด้วย
หรือว่าพวกเขาประเทศจีนจะจัดการกับพวกหน่วยรบพิเศษของต่างประเทศไม่ได้เหรอ?
ผู้คนเศร้าสลดกันหมด
เวลาผ่านเลยไปอย่างไม่มีเยื่อใย ตอนนี้เหลือเวลาแค่สิบนาทีแล้ว
“ไม่มีทางอื่นแล้ว วันนี้ฉินคงแพ้แล้วล่ะ แต่แพ้อย่างไม่มีข้อสงสัย ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป คาดหวังปรมาจารย์สองคนเข้าไปช่วยตัวประกัน คงเป็นไปไม่ได้”
ท่านเสี้ยงตอนนี้บาดเจ็บสาหัส ก็ไม่วางมาดแล้วล่ะ สถานการณ์ตอนนี้แย่มาก เพราะสงครามครั้งนี้ไม่เพียงแต่เจ็บตัว และยังชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาทั้งชีวิตก็ถูกพังทลายลงไปด้วย
“ฉันจะบอกทุกคนให้ หยุดทุกอย่างเถอะ คาดหวังกับยามคนนั้น เป็นเรื่องน่าขำสิ้นดี”
พูดถึงตรงนี้ โทรศัพท์ของหลี่เสี่ยนกับอธิบดีเฉินต่างก็ดังขึ้น
พอวางสายแล้ว สีหน้าทั้งสองก็ต่างเข้มงวดกันมาก
“คุณฉิน ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ท่านเสี้ยงเข้าไปทำให้ศัตรูไหวตัว ตอนนี้พวกเขายิ่งรัดกุมมากขึ้นไม่ว่า และยังติดต่อไปหาพ่อของอึ้งย้งแล้ว คาดว่าภายในห้านาทีนี้ถ้าช่วยอึ้งย้งออกมาได้ พ่อของเธอคงจะทนไม่ไหวแล้ว!” หลี่เสี่ยนพูด
และถ้าอึ้งย้งเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา พ่อของอึ้งย้งทนไม่ไหว หน่วยรบพิเศษประเทศจีนทางนั้นก็จะลงมือทันที นี่เป็นภาพเหตุการณ์ที่ไม่มีคนอยากเห็น
และอธิบดีเฉินทนไม่ไหวอีกต่อไป ข่าวที่เขาได้เห็นคล้ายๆกัน ตอนนี้เขาแน่ใจได้ว่าตัวเองจะต้องถูกเบื้องบนสอบสวนแน่ และเตรียมตัวจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ตะโกนพูดว่า:
“ตอนนี้พวกเราถูกศัตรูบีบบังคับอยู่ในทางตันแล้ว ฉันแนะนำให้ปล่อยระเบิด! จะให้พวกนั้นอยู่ที่นั่นตลอดไปไม่ได้!”
“พูดบ้าอะไรกัน!” หลี่เสี่ยนเข้าไปด่า หมอนี่เอาแต่ทำเรื่องเสีย ไม่สนใจความเป็นความตายของตัวประกันเลยด้วยซ้ำ!