รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 446 ม.6 สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้

บทที่ 446 สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้
“ทุกคนก็เรียนกันเครียดแล้ว สู้ลองมาจุดไฟเล่น เพื่อให้ทุกคนผ่อนคลายดีกว่า” จ้าวซิงยิ้มกริ่มพลางพูดกับจูจี้เหวิน
“พวกแกรีบไปเอาชุดข้อสอบคณิตศาสตร์มาเร็วๆ แม่งนั่งทำข้อสอบมาทั้งวัน จนคนจะโง่อยู่แล้ว” จ้าวซิงพลางพูดสบถด่าไปที่นักเรียนคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้าม
และนักเรียนคนนั้นไม่เพียงไม่โกรธ แต่ยังไปยกกองข้อสอบหนาเตอะมาอย่างเชื่อฟัง
แล้วโยนเข้าไปในกองไฟโดยตรง!
เขาเคยฝันถึงภาพที่โยนแบบทดสอบเข้าไปในกองไฟแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน ปกติก็ได้แต่คิด ไม่คิดว่าความฝันนี้จะกลายเป็นความจริงแล้ว
หลังจากที่จ้าวซิงออกมือแล้ว จึงหมุนตัวและพูดด่าว่า “นี่จูจี้เหวิน คุณอย่ายืนแหกปากอยู่ไกลๆ สิ แม่งเอ้ยเข้ามาสิ มาห้ามพวกเราสิ ไหนบอกว่าอยากเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเราไม่ใช่เหรอ? มาสิ?”
“หยุดนะ ฉันขอสั่งให้พวกนายหยุด พวกนายรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?” จูจี้เหวินตะโกนด้วยความโกรธไปพลาง
“ผมบอกให้คุณเดินเข้ามาห้ามพวกเราไง?! คนขี้ขลาด!” จ้าวซิงพลางถือท่อเหล็กขึ้นมา แล้วแผดเสียงพูดด้วยความโหดเหี้ยมสุดๆ
เฉินหลิงเลี่ยงก็ถือท่อเหล็กขึ้นมาเหมือนกัน แล้วจ้องจูจี้เหวินตาเป็นมัน
จูจี้เหวินเงียบไม่พูดอะไร เขาอยู่ห่างจากเหตุเกิดไฟไหม้ไกลมาก จึงมองเห็นแค่ไกลๆ และตกใจจนไม่กล้าทำอะไรด้วยซ้ำ
ควรทราบว่านักเรียนห้อง 6 ไม่ได้แค่พูดเฉยๆ จูจี้เหวินรู้ว่าถ้าหากตัวเองเข้าไปใกล้ ก็จะต้องนอนอยู่บนรถ พยาบาลทันที
เดิมทีคิดว่าไล่ฉินหลั่งออกไปได้แล้ว เขาก็จะเลื่อนขั้นได้อย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เหรอ? เฮ้อ แม่งเอ้ยขายหน้าหมดแล้ว ได้ยินว่าผู้อำนวยการก็ชอบเขาเป็นอย่างมาก
ส่วนอาจารย์คนอื่นๆ ถึงแม้จะตกอับยับเยินเหมือนกัน แต่เมื่อเห็นจูจี้เหวินกับหลิวซูเซิงที่มีท่าทางดูไม่ได้แล้ว ก็อดกลั้นหัวเราะไม่อยู่เช่นกัน
สองคนนี้เป็นตัวอะไร ไม่เหมาะเป็นอาจารย์เลยสักนิด
ตอนนี้เรื่องก็บานปลายใหญ่โต จะจัดการอย่างไรเล่า ดูเหมือนจะไม่มีแววที่จะหยุดอะไรได้ ตรงกันข้ามกลับทำให้เกิดการกบฏของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ทั้งหมด ดังนั้นอาจารย์คนอื่นจึงไม่พอใจการทำงานที่ไม่ได้เรื่องของจูจี้เหวินเป็นอย่างมาก
ดูท่าทางแล้ว นักเรียนห้อง 6 ถ้าไม่เผาโรงเรียนให้ได้ก็คงไม่หยุด
“จูจี้เหวิน เป็นใบ้แล้วเหรอ? แม่งเอ้ยถ้าไม่หุบปากอีกนะ ผมจะจับคุณโยนเข้าไปในกองไฟเป็นเนื้อแดดเดียวไปเลย!” เฉินหมิงเลี่ยงชี้นิ้วด่าไปที่จูจี้เหวินโดยตรง
จูจี้เหวินก็ยิ่งไม่พูดอะไร และอาจารย์เกือบทุกชั้นของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยต่างก็มองอยู่ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดมาก เฉินหมิงเลี่ยง จูจี้เหวินจะหาเรื่องเขาไม่ได้เด็ดขาด
แต่ อาจารย์ใหญ่กลับโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
“จูจี้เหวิน คุณอยากเป็นอาจารย์ประจำชั้นของนักเรียนห้อง 6 มาตลอดไม่ใช่เหรอ ผมตกลงคำขอของคุณแล้ว ให้คุณเป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้องนี้ แต่คุณลองเป็นให้ผมดูหน่อยสิ ลองจัดการให้ผมดูหน่อยสิ!”
“แม่งเอ้ยดูสิ โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย ที่มีชื่อเสียงนับร้อยปีตอนนี้มีสภาพเป็นยังไงแล้ว!” อาจารย์ใหญ่ชี้ด่าไปที่จูจี้เหวิน พร้อมกับเบื้องหลังที่มีเปลวไฟลุกโชนสว่างไปทั่ว
นี่เป็นการด่าครั้งที่สองแล้ว อาจารย์ใหญ่ที่ไม่เคยพูดคำหยาบมาก่อน กลับนำมาใช้กับจูจี้เหวิน แสดงว่าในใจของอาจารย์ใหญ่มีความโกรธเคืองมากแค่ไหน
แต่จูจี้เหวินกลับหน้าแดงและขาวสลับกันไปมา เขาถูกด่าจนอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ทั้งโรงเรียน เขาจึงได้แต่กำหมัดแน่น และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
เพราะตำแหน่งของเขาสำหรับนักเรียนห้อง 6 นั้นทุกคนก็เห็นแล้ว พวกนักเรียนไม่ปฏิบัติตัวกับเขาเหมือน กับคนด้วยซ้ำ
นักเรียนห้อง 6 ได้ยินอาจารย์ใหญ่พูดแบบนี้ จึงรีบด่าจูจี้เหวินกันเสียงดังจ๊อกแจ๊ก
“จูจี้เหวินแม่งไม่รู้จักประมาณตัวเองเลย เพราะเป็นความอิจฉาของคุณถึงทำให้โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยมีสภาพเป็นแบบนี้”
ตอนที่อาจารย์ฉินอยู่ นักเรียนห้อง ม.6/6 เกือบจะเป็นแบบอย่างของนักเรียนที่ดีแล้ว แต่แม่งเอยคุณกลับแทรกเข้ามา พอมาอยู่ในมือคุณพวกเราถึงกลายเป็นแบบนี้ จูจี้เหวิน คุณทำตัวเหมือนเป็นลูกผู้ชายสักครั้งจะได้ไหม รีบไสหัวออกไปจากประตูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยเดี๋ยวนี้?!”
“อาจารย์จู คุณรีบจัดการนักเรียนห้องของคุณเร็วๆ สิ คุณเห็นไหมหนังสือเรียนของชั้นเรียนพวกเราจะถูกนักเรียนห้อง 6 ของพวกคุณย้ายไปหมดแล้ว” อาจารย์คนหนึ่งออกมาพูดตำหนิจูจี้เหวิน
“อาจารย์จู ผมจำเป็นต้องพูดแล้ว นักเรียนของพวกเราถูกต่อยตีบาดเจ็บห้าคน ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมคุณไม่ไปเยี่ยมบ้าง?” อาจารย์อีกคนหนึ่งก็ไม่พอใจจูจี้เหวินมากเหมือนกัน
“ที่สำคัญตอนนี้คือไฟกองนี้จะถูกเผาไปถึงเมื่อไร อาจารย์จู คุณต้องห้ามนะครับ จะอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรและมองดูโรงเรียนถูกทำลายแบบนี้ไม่ได้!”
เสียงตำหนิติเตียนต่างก็ชี้มาที่จูจี้เหวิน เขาถูกด่าเหมือนกับสุนัขไร้บ้าน ในหูมีแต่เสียงก่นด่าเขาทั้งหมด
แล้วเขาจะทำอะไรได้? เหตุผลพวกนี้เขาเข้าใจ แต่เขาจะทำอะไรได้?
เฮ้อ ห้อง 6 ใช่ว่าจูจี้เหวินจะแตะต้องได้ แต่เขากลับอยากจะรับมัน คิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมกว่าฉินหลั่ง…
เขาทำไม่ได้!
“หมิงเลี่ยง ห้องสมุดของโรงเรียนมีตำราหนังสือนับหมื่นไม่ใช่เรอะ? พวกเราไปขนออกมา แล้วเผาไปพร้อมกันดีไหม?”
“งั้นก็ไปสิ” เฉินหมิงเลี่ยงก็ทำสีหน้าไม่แคร์ ถึงอย่างไรตอนนี้เรื่องก็บานปลายใหญ่โตแล้ว เช่นนั้นก็ทำให้สุดฤทธิ์ไปเลย ตอนนี้จูจี้เหวินเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเขา ทุกคนทำอะไรจูจี้เหวินก็ต้องซวยไปด้วย แบบนี้มันสุดยอดมากจริงๆ
เมื่อได้ยินว่าจะไปขนหนังสือที่ห้องสมุด อาจารย์ใหญ่จึงตกใจเหม่อทันที
ถ้าพวกเขาจะเผาจริงๆ อาจารย์ใหญ่ก็ห้ามไม่อยู่ ตอนนี้นอกจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแก่ๆ สองคนที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นต่างก็ถูกนักเรียนห้อง 6 ชกต่อยบาดเจ็บหนักทั้งหมด และนอนรักษาตัวอยู่ในห้องพยาบาล
ส่วนเรื่องการแจ้งความนั้น ตอนนี้ทุกคนไม่อยากจะสนใจ ขอเพียงตำรวจเข้ามาในรั้วโรงเรียน นักเรียนพวกนั้นก็จะวิ่งไปที่ห้องเรียนและนั่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พอหลังจากตำรวจก้าวขาออกไป พวกเขาก็ก่อความวุ่นวายอีก สุดท้ายตำรวจก็มาจนเบื่อแล้ว
อีกอย่างถ้าจะหาความรับผิดชอบจากนักเรียนจริงๆ อาจารย์เหล่านี้ในฐานะผู้ใหญ่ก็ยากจะหนีความผิด พลาดไปได้ ดังนั้นเรื่องนี้จึงจัดการยากมากจริงๆ
และคนอย่างเฉินหมิงเลี่ยงก็ยังมีนักเรียนห้อง 6 อีกหลายคนที่ไม่กลัวตำรวจ ตรงกันข้ามอาจารย์ของพวกเขากลับค่อนข้างกลัวตำรวจเสียเอง สุดท้ายก็ผลักภาระทั้งหมดไปที่พวกเขา
ดังนั้นอาจารย์ใหญ่และอาจารย์กลุ่มนี้ พอได้ยินว่าห้อง 6 จะเอาหนังสือที่ห้องสมุดมาเผา จึงตกใจทันที และจะห้ามก็ห้ามไม่อยู่ หลังจากก่อเรื่องไปแล้ว ตำแหน่งของอาจารย์ใหญ่คงต้องหลุดไปแน่นอน
ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวก็คือไล่จูจี้เหวินคนหน้าด้านออกไป ถึงอย่างไรเขาก็จะถูกไล่ออกอยู่แล้ว ก็ให้เขารับผิดไปก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นใครจะคอยสะสางเรื่องไม่ดีให้เขา?
“จูจี้เหวิน!” อาจารย์ใหญ่ตวาดเสียงดังก้องไปทั่วสนามกีฬา!
“คุณมัวยืนทำอะไรอยู่!” อาจารย์ใหญ่พูดเสียงดัง
จูจี้เหวินตกใจตัวสั่น จึงรีบเดินเข้าไปห้าม เวลานี้เฉินหมิงเลี่ยงจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “จูจี้เหวิน ถ้าคุณกล้ามาห้ามผม ผมจะโยนคุณออกไป”
จูจี้เหวินแค่อ้าปาก แต่ก็ต้องรีบหุบปากทันที ต่อหน้าคนมากมาย บวกกับการเร่งรัดของอาจารย์ใหญ่ จูจี้ เหวินยังคงเป็นไอ้ขี้ขลาดเหมือนเดิม
“แม่งเอ้ย! อาจารย์จู คุณไม่มีแม้แต่ความหยิ่งในศักดิ์ศรีเหมือนอาจารย์ฉินเลยสักนิด!”
“อาจารย์จูคนนี้แม่งเป็นไอ้ขี้ขลาดจริงๆ รีบไปผูกคอตายเสียไป!”
“เศษสวะ ยังกล้ามาเบียดเบียนอาจารย์ฉิน อยากจะเป็นอาจารย์ประจำชั้นห้อง 6 แม่งคนอย่างคุณไม่รู้ว่าตอนแรกคิดยังไง!”
“ไม่กล้าควบคุมนักเรียน ฉันว่าฉันดูคนนี้ออกหมดแล้ว”
มีเสียงตำหนิติโทษจูจี้เหวินไปทุกทิศ พร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยการถูกและไม่พอใจ
และจูจี้เหวินก็อดกลั้นจนหน้าแดง เหมือนกับหัวหมูที่ถูกลวก
และในตอนนี้ เฉินหมิงเลี่ยงเป็นคนนำทีม พานักเรียนห้อง 6 เดินเข้าไปในห้องสมุดแล้ว