รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 476 คุกเข่าก็คุกเข่า

บทที่ 476 คุกเข่าก็คุกเข่า
ฉินหลั่งยิ้มเบาๆ: “ฉันพูดพวกเธอไม่เชื่อเอง งั้นก็ไม่มีทางอื่น เดี๋ยวภัยพิบัติจะมาหาพวกเธอเอง คอยดูเถอะ ดูสิว่าจะจริงหรือหลอก”
“ยังจริงหรือหลอกอีก? นายคิดว่าฉันโง่หรือไง?” เฉินเมิ่งลู่มือเท้าเอว ชี้หน้าฉินหลั่ง ทำท่าเหมือนฉินหลั่งจะทำอะไรเธอไม่ได้
“เอาเรื่องผีสางมาหลอกน่ะสิ แบบนี้คนอื่นก็ไม่กล้าว่าเขาอีก ชิ ไปตายไป” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นอย่างเดือดดาล
“ลู่เสี่ยวม่าน ตายามทำหน้าเหมือนดวงตกตลอดเวลา ฉันว่าภัยพิบัตินี้คงเกิดกับตัวเขามากกว่า ฮ่าๆๆ!” เฉินเมิ่งลู่เอ่ยขึ้น
“นั่นสิ พวกเราคอยดูเถอะ ดูสิใครจะตรงกว่ากัน” ผู้หญิงคนที่ชี้ตัวว่าฉินหลั่งเป็นยามแท้จริงชื่อว่าลู่เสี่ยวม่าน ตอนนี้กำลังชี้นิ้วมือมาทางฉินหลั่งและเพื่อนคนอื่นๆของเขา
“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ฉินหลั่ง ถ้าวันนี้พวกเราไม่เป็นอะไร งั้นก็พิสูจน์ได้ว่านายกำลังสาปแช่งพวกเราอยู่ ถ้านายไม่ขอโทษพวกเราละก็ นายได้ตายแน่!” เฉินเมิ่งลู่พูดอย่างเย็นชา ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความกดดัน
“ใช่ พี่เมิ่งลู่พูดถูก ไม่ขอโทษนายอย่าได้คิดจะอยู่ในเมืองเย็นจีนต่อเลย ฉันรับรองได้ว่าอาชีพยามของนายได้จบลงแน่” ลู่เสี่ยวม่านพูดอย่างเย็นชา
“ทำไมเหรอ? ทำไมถึงมารวมตัวที่นี่กันล่ะ?” ขณะนี้ ด้านนอกก็มีชายหญิงเดินเข้ามาอีก
“แม้ ดูสิ ป้าเขา……” โจวซินรีบเข้าไปอยากให้แม่และน้องสาวตัวเองมาช่วยหน่อย
แม่ของโจวซินเฉินเมิ่งหย่าแต่งตัวได้เหมาะสมกับเวลา แต่งหน้าก็ดี เธอแค่แต่งหน้าเบาๆ ผิวขาวตามธรรมชาติ หุ่นอวบพอดี ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูท่าทางเซ็กซี่ไม่เบา แม้จะเป็นแม่คนแล้ว แต่ท่าทางกลับดูมีสง่ามากกว่าเฉินเมิ่งลู่นั่นเยอะ และยังดูหรูหราอีกด้วย
แต่พอเฉินเมิ่งหย่าฟังคำด่าทอของเฉินเมิ่งลู่เสร็จแล้ว ก็มองฉินหลั่งและเพื่อนคนอื่นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก สีหน้ามีความโกรธเล็กน้อย
“ฉินหลั่ง? แม้นายจะเป็นแขกที่พวกเราเชิญมา แต่เมิ่งลู่กับเสี่ยวม่านไม่ใช่คนที่นายจะสู้ได้ ตอนนี้ฉันให้โอกาสนาย ขอโทษพวกหล่อนต่อหน้าทุกคนเดี๋ยวนี้”
“ไม่งั้นนายจะเกิดเรื่องใหญ่ในเมืองเย็นจีนแน่ ถึงตอนนั้นอย่าหาว่าป้าไม่ได้เตือนนะ”
คนนี้คือแม่ของโจวซิน รวมถึงหวงเกอ ก็โต้กลับไม่ได้อยู่แล้ว ในขณะนั้นทุกคนก็ต่างเงียบกันหมด
“เร็วสิ! รีบขอโทษเมิ่งลู่กับเสี่ยวม่านเดี๋ยวนี้เลย” เสียงของเฉินเมิ่งลู่เต็มไปด้วยคำสั่ง เห็นได้ชัดว่าเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
โจวซินรีบเข้าไปพูดว่า: “แม่……” ก็ถูกเฉินเมิ่งหย่าพูดตัดทันที: “ไม่ต้องพูดตอนนี้” โจวซินจึงต้องเงียบ เพราะนิสัยของแม่เธอรู้ดี ตัวเองยิ่งอธิบาย ก็ยิ่งจะสร้างปัญหามากขึ้น
“ช่างเถอะ” โจวซินเบะปาก มองหน้าฉินหลั่งและคนอื่นๆ ความหมายก็คือ “ถือว่าพวกเราฟาดเคราะห์ไปแล้วกัน” จากนั้นก็พูดว่า: “ฉินหลั่ง พวกเราเป็นผู้ชาย ขอโทษพวกหล่อนไปเถอะ ให้เรื่องจบๆไป……”
“ได้ แต่คำขอโทษนี้ควรรอก่อน เกรงว่าผ่านคืนนี้ไปค่อยว่ากันแล้วกัน” ฉินหลั่งยิ้มเหยาะๆ
ทำเอาทุกคนมึนงงกันไปหมด ฉินหลั่งพูดต่อว่า: “ถ้าก่อนคืนนี้ผู้หญิงสองคนนี้ไม่เป็นอะไร งั้นฉินก็ขอโทษสองคนนี้ต่อหน้าทุกคนหรือจะถ่ายเป็นคลิปวิดีโอก็ได้ และยังคุกเข่าขอโทษด้วย!”
“ตกลง คำพูดลูกผู้ชาย คำไหนคำนั้น พูดแล้วเอากลับมาไม่ได้ พวกเราจะคอยดู” เฉินเมิ่งลู่เห็นมีพี่สาวคอยสนับสนุน ก็ยิ่งทำตัวได้ใจมากขึ้น
“แต่ว่า ถ้าก่อนคืนนี้พวกหล่อนไม่เกิดอะไรขึ้น งั้นฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะขอโทษ พิสูจน์ได้ว่าคำที่ฉันพูดไม่ใช่คำสาปแช่ง แต่เป็นความจริงใช่ไหม?” ฉินหลั่งพูดต่อ
เฉินเมิ่งลู่ได้ยินว่าภัยพิบัตินองเลือดก็โกรธมาก: “ปากแข็งมากใช่ไหม?”
“จะปากแข็งหรือเปล่า วันนี้ก็จะได้รู้กัน พวกคุณเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองเย็นจีน เรื่องแค่นี้ก็ยังไม่เข้าใจเหรอ?” ที่จริงฉินหลั่งฝ่ามือเดียวก็ตบพวกหล่อนตายได้ทันที แต่เพราะต้องไว้หน้าหวงเกอ ให้พวกหล่อนไปตายข้างหน้าเองแล้วกัน
ในตอนนี้ก็มีคนวัยกลางคนเดินเข้ามา เขาตัวสูงใหญ่ สวมชุดสูทแบรนด์เนม สวมแว่นตากรอบทอง: “ทุกท่าน พวกคุณต่างก็เป็นคนใหญ่คนโต ก็ขอไว้หน้ากระผมหน่อย ปล่อยเด็กพวกนี้ไป อย่าว่าอะไรพวกเขาเลย”
คนวัยกลางออกมาพูดคลี่คลายสถานการณ์ อีกทางก็มาขวางตรงหน้าฉินหลั่งไว้ มองไปที่หวงเกอ
คนวัยกลางนี้ก็คือพ่อของหวงเกอหวงฮ่านโจว ประสบความสำเร็จเล็กน้อยในทางธุรกิจ แต่ก็นับว่าเป็นคนใหญ่คนโตอยู่บ้าง บวกกับเขาก็ยังเป็นพ่อของหวงเกอ ทุกคนก็ต้องให้หน้าเขาอยู่แล้ว
พวกหล่อนเงียบไปสักพัก เฉินเมิ่งหย่าก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป พูดต่อว่าทันที: “สายตาไร้ผู้ใหญ่ มารยาทต่ำทราม มีวันหนึ่งนายต้องถูกลงโทษแน่!”
“ทำไมพูดแบบนี้กับฉินหลั่งล่ะ?” เสียงที่น่าฟังดังขึ้น เห็นหญิงสาวสวมชุดสีชมพูรีบเดินมาอย่างไหว ขายาวเพรียว สายตาหยิ่งยโส ใบหน้าที่งดงาม ทำเอาผู้หญิงที่อยู่ในนั้นก็ต่างต้องก้มหน้ากันหมด
“เส่นเอ๋อเองเหรอ ป้าพูดอะไรผิดไปเหรอ?” เฉินเมิ่งหย่าแม้จะรู้สึกอารมณ์ไม่ดีแค่ไหน แต่ก็ยังพยายามฝืนยิ้มพูดออกไป
ส้งเส่นเอ๋อ ตอนนี้ท่าทางดูจะเด่นกว่าเมื่อก่อนอยู่มาก เธอเป็นเด็กสาวที่มองแค่พริบเดียวก็รู้ว่าเด่นสง่ามาก พอออกมาแค่เท่านั้นก็ดึงดูดสายตาของผู้ชายได้ไม่น้อย ทุกคนต่างพูดในใจกันว่า สวยจริงๆ
ส้งเส่นเอ๋อตอนแรกยังรังเกียจที่จะเชิญฉินหลั่งมา แต่ในช่วงเวลาหนึ่งเธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉินหลั่งและยังมากกว่าหวงเกอกับโจวซินด้วยซ้ำ แต่เธอแค่ไม่เคยบอกกับใครมาก่อน ที่จริงในใจคิดอยากจะจีบฉินหลั่งให้ติด
ตอนนี้เจอฉินหลั่งอยู่ที่นี่ส้งเส่นเอ๋อดีใจอย่างมาก เห็นเขาที่แม่น้ำเหลืองแค่แวบเดียว ส้งเส่นเอ๋อก็หลงรักฉินหลั่งหัวปักหัวปำแล้ว
“ผิดอยู่แล้วสิคะ” ส้งเส่นเอ๋อพูดต่ออย่างไม่เกรงใจ: “ผู้ใหญ่บางคนก็ไม่สมควรเป็นผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ แล้วจะเคารพไปทำไมกัน อีกอย่างพี่ฉินหลั่งต่ำยังไง ฉันว่าพวกคุณมากกว่าที่ต่ำ เขาแค่สวมใส่ชุดธรรมดา แต่งตัวธรรมดาเท่านั้น ก็คิดจะเหยียบคนอื่นให้จมดิน พวกคุณก็แค่คนที่ชอบดูถูกคนอื่น!”
ส้งเส่นเอ๋อพูดออกไป ก็ทำเอาเฉินเมิ่งลู่และลู่เสี่ยวม่านต่างกลอกตาขึ้นบนกันหมด เฉินเมิ่งลู่ถึงขั้นโกรธจนตัวสั่นพูดว่า: “เธอ……เธอ……เธอว่าใครกัน?”
“ถ้าเธอคิดว่าตัวเองเป็นก็เป็นไง ฉันไม่ว่าหรอกนะ!” ส้งเส่นเอ๋อสายตาเต็มไปด้วยความท้าทาย ฉินหลั่งเป็นใครกัน ถูกพวกเธอด่าขนาดนี้ พวกเธอมันตาบอดไปแล้วแน่ๆ มีตาหามีแววไม่ แต่คำพูดข้างหลัง ส้งเส่นเอ๋อพูดในใจ เธอไม่อยากพูดข้อมูลของฉินหลั่งออกไป ให้ทุกคนเป็นกบในกะลาต่อไปแล้วกัน บางครั้งข่าวบางอย่างพูดออกไปทุกคนก็ไม่เชื่ออยู่ดี พวกเขาเชื่อแค่ตาเห็นเท่านั้น
พ่อของส้งเส่นเอ๋อทำธุรกิจไม่ใหญ่เหมือนหวงฮ่านโจว แต่ผู้ชายตระกูลใหญ่ดีๆก็มาตามจีบเธออยู่มากมาย มีแต่ข้อดีทั้งนั้น เฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านก็รู้ความสามารถของส้งเส่นเอ๋อดี ดังนั้นเห็นหวงฮ่านโจวและส้งเส่นเอ๋อต่างเดินออกมาปกป้องฉินหลั่ง ก็ต้องยุติเหตุการณ์นี้ไปอย่างไม่พอใจ
ไม่ว่ายังไง ทะเลาะกับยาม เป็นเรื่องที่น่าอายมาก ต้องชนะกลับมาให้ได้ งั้นก็รอคืนนี้เถอะ ดูสิว่าฉินหลั่งจะคุกเข่าไหม?!
“ได้ ครั้งนี้ก็ให้หน้าฮ่าวโจวกับเส่นเอ๋อแล้วกัน” เฉินเมิ่งลู่พูดอย่างไม่พอใจ เมื่อกี้ส้งเส่นเอ๋อด่าได้ระคายหูมาก แต่เธอก็ต้องอดทนไว้ก่อน
“ครั้งหน้าถ้ากล้าแช่งพวกเราอีกละก็ อย่าหาว่าฉันโหดร้ายล่ะ” เฉินเมิ่งลู่พาลโกรธแต่ฉินหลั่งคนเดียว สายตาดูโกรธแค้นมากและโหดร้ายมาก