รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 479 นายมีรถเฉพาะ

บทที่ 479 นายมีรถเฉพาะ
ฮ่าๆๆๆ ลู่เสี่ยวม่านที่อยู่ข้างๆหัวเราะขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่
ต่อมาทุกคนก็มองฉินหลั่งด้วยสายตาเฉียบแหลม และฉินหลั่งก็ทำหน้าเหมือนตัวเองไม่ผิด: “ใช่ มีรถเฉพาะเป็นเรื่องที่แปลกมากเหรอ?”
“นี่ เสี่ยวหวัง นายรับมารับฉันที่วิลล่าจื่อจวู้นหน่อย ฉันจะรอนาย” พูดแล้วฉินหลั่งก็กดวางสาย รอเงียบๆ
“ดี หวงเกอ นายดูเพื่อนของนายนะจบมาได้ไม่นาน เขาก็เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมที่ดังที่สุด พวกเราจะคอยดู ว่าเดี๋ยวจะมีรถเฉพาะมารับไหม”
“ใช่ พวกเราจะคอยดู ฉินหลั่งนายกล้าให้พวกเรารอไหม?!” ลู่เสี่ยวม่านพูดเสียงดัง
หวงเกอตอนนี้ก็รู้สึกฉินหลั่งพูดโม้แล้ว ตอนแรกฉินหลั่งเป็นคนไม่ชอบโม้มาก แต่หลังจากที่จบไปก็เจอโลกภายนอกมาเยอะ อาจจะอยากโม้สักหน่อย นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ว่าป้าลู่ทำไมต้องพูดแทงใจดำคนอื่นแบบนี้ด้วย เป็นคนก็ช่วยถอยหน่อยไม่ได้เหรอ?
“ฉินหลั่ง วันนี้ก็ไม่ต้องกลับแล้ว นอนกับฉันที่นี่เถอะ” หวงเกอออกมาพูดให้ทุกคนแยกย้ายกันสักที
“ไม่แล้ว เดี๋ยวรถก็ถึงแล้วล่ะ” ฉินหลั่งรู้สึกโกรธขึ้นมาเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่คนพวกนี้เอาแต่ท้าทายเขา เขาหนีกลับไปนานแล้ว ยังต้องเรียกรถอีกเหรอ?
“พวกเราจะรอ ดูสิว่านายมีรถเฉพาะไหม อายุยังน้อย นายเป็นแค่ยามยังเรียกรถเฉพาะมาได้อีกเหรอ” เฉินเมิ่งลู่ไม่ยอมหยุด อยากจะดูว่าฉินหลั่งจะออกจากที่นี่ยังไง
“ใช่ๆๆ พวกเราจะดูรถเฉพาะของครูใหญ่ฉิน” ทุกคนต่างกระตือรือร้นขึ้นมา ใจคิดว่ายังไงทุกคนก็กินอิ่มแล้ว เล่นอีกเดี๋ยวคงไม่เป็นไร
“รอฉัน? ไม่ต้องแล้วล่ะ? รถคันเดียวมีอะไรน่าดูกัน ทุกคนก็แยกย้ายกันเถอะ นะ?” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย รู้สึกน่าขำสิ้นดี
“ก็ต้องจำเป็นอยู่แล้ว พวกเราเห็นรถเฉพาะมาเยอะ ก็ยังไม่เคยเห็นว่ายามจะมีรถกับเขาด้วย ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะเป็นข่าวใหญ่ของเมืองเย็นจีนก็ได้ พวกเราจะต้องเห็นเป็นพยาน” คนพวกนั้นต่างมองฉินหลั่งอย่างคิดไม่ดี
คืนนี้เพราะฉินหลั่งเห็นเพื่อนๆ ก็จึงไม่ได้ระเบิดความโกรธออกมา เมื่อก่อนเขาเป็นคนอ่อนโยน ดังนั้นก็จึงยักไหล่ ดูไม่สนใจอะไร
และสีหน้าของหวงฮ่านโจวก็เย็นชาลงเรื่อยๆ เขาไม่เคยดูถูกคนจนมาก่อน ตอนเด็กเขาก็เคยลำบากมาก่อน แต่ถ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองแบบนี้เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้มากที่สุด ตอนนี้เขารู้สึกว่าลูกชายตัวเองหวงเกอคบเพื่อนผิดแล้วล่ะ
โจวซินที่อยู่ข้างๆที่เห็นสีหน้าของทุกคน ทุกคนต่างกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกันหมด โกรธจนกระทืบเท้าแรงๆ: “ฉินหลั่ง! นายอยากจะจะได้หน้ามากหรือไงกัน?!”
“นายอายุแค่ยี่สิบกว่า จะเป็นครูใหญ่ได้ยังไง นายโกหกให้เหมือนความจริงหน่อยไม่ได้หรือไงกัน?!”
โจวซินพูดแบบนี้ออกไป ที่จริงก็เจ็บปวดใจเหมือนกัน ฉินหลั่งเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่เด็กผู้ชายที่ไร้เดียงสาคนนั้นอีกต่อไป
พูดตรงๆ ฉินหลั่งพูดแบบนี้ คนที่เสียหน้าคือเพื่อนๆของเขา ถูกเปิดเผยแล้วก็ยังจะอดทนอยู่อีก ความจริงเป็นยังไง ทุกคนต่างรู้กันดีไหม?
เธอโกรธมาก ต้อยต่ำหน่อยไม่เป็นไร ทุกคนก็เป็นเพื่อนกันหมด ลำบากหน่อยมีผลดีกับอนาคตข้างหน้า แต่เป็นคนทระนงตัวแบบนี้ แล้วยังตีหน้าใหญ่อีก อยากจะเป็นตัวตลกของทุกคนหรือไง?
“ตอนนี้โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยฉันเป็นคนควบคุมอยู่ ทำไม มีปัญหาเหรอ? หัวหน้ากระทรวงการศึกษาเป็นคนจัดการเอง ตอนนี้ฉันใช้ห้องทำงานของครูใหญ่ ครูใหญ่ในตอนนี้ยังต้องมารายงานกับฉันก่อน ไม่มีปัญหาอะไรนะ?” ฉินหลั่งพูดตามความจริง
“นาย……” โจวซินโกรธจนหันหน้าไปทางอื่น
และคนอื่นก็หัวเราะกันเสียงดัง หัวเราะจนแทบหงายหลัง
“โกหก เป็นคนโกหกที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดเลย ถ้านายพูดแบบนี้ นายกเทศมนตรีก็มาพูดกับนายด้วยตัวเองเลยน่ะสิ พูดคุยเรื่องที่นายอู่ในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย จากนั้นก็ฝืนตกลงตามคำขอของนายเหรอ?”
หวงฮ่านโจวมีสีหน้าที่เย็นชาขึ้น เขามองฉินหลั่งด้วยสายตาที่เริ่มจะไม่พอใจ
“คงงั้น เป็นอย่างที่ว่าเลย” ฉินหลั่งครุ่นคิด และพูดตอบ
ตอนนี้ก็ยิ่งทำเอาทุกคนหัวเราะเสียงดังขึ้นอีก หวงฮ่านโจวชี้หน้าเขาโดยที่พูดไม่ออก: “นาย……เฮ้อ ช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ……”
ทุกคนต่างหัวเราะเขากันใหญ่ ทำไมเขาโม้ได้ขนาดนะ คนอื่นประชดก็ยังดูไม่ออกอีกเหรอ?
“ไร้ยางอาย……” เฉินเมิ่งลู่เบะปาก ไร้ยางอายจนเกินความคาดหมายของทุกคนแล้ว ทุกคนต่างหัวเราะกันใหญ่ ไม่รู้แล้วว่าคำว่าไม่มีหน้าเขียนยังไง
“คือว่า ทุกคนกลับไปก่อนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำต่อ……” หวงฮ่านโจวรู้สึกผิดหวังถึงขั้นสุด ยังคงปกป้องศักดิ์ศรีสุดท้ายของฉินหลั่งอยู่ ตอนนี้เขาสงสัยมากกว่าฉินหลั่งได้รับบาดเจ็บด้านจิตใจหรือเปล่า ถึงได้ใช้คำโกหกมาปกป้องศักดิ์ศรีตัวเองไว้
“กลับอะไรกัน”
“พวกเรารอรถเฉพาะของฉินหลั่งอยู่ จะรอชม มีอะไรไม่ดีกัน?”
“ใช่แล้ว โรงเรียนที่ลูกชายหัวหน้าพวกเราอยากจะเรียน ครูใหญ่ฉินก็ใจดี จัดการเรื่องนี้ให้ด้วยสิ?” เฉินเมิ่งลู่พูดประชด
ฉินหลั่งไม่อยากสนใจเธออีก ฉันมีความสามารถนี้ก็จริง แต่อย่าคิดจะเดินประตูหลังเลย
“อายุเท่าไหร่แล้ว? ยังมาทะเลาะกับเด็กอีก?” หวงฮ่านโจวตะโกนขึ้นกะทันหัน
เขารู้สึกโกรธแล้ว: “พวกเธอก็เป็นภรรยาคนอื่นกันหมดแล้ว ว่างมากจนถึงขนาดมารังแกยามเลยงั้นเหรอ? เป็นยามต่ำต้อยกว่าพวกเธอหรือไง? ยามไม่ใช่คนหรือไง?”
“จึ๊ๆ พี่หวง อย่าโกรธไปเลย เขาอยากบอกเองวางตัวเองมีรถเฉพาะ งั้นพวกเราก็รอดูสิ” เฉินเมิ่งลู่เกือบจะหัวเราะออกมา
“พี่หวง เรื่องนี้โทษเมิ่งลู่ไม่ได้นะ ฉินหลั่งเขาพูดแบบนี้เอง”
“นั่นสิ เขาอยากจะโกหกเอง พวกเราแค่รอดูเราเท่านั้น ต่างก็ยอมกันทั้งนั้น พี่หวงอย่าโกรธไปเลย”
ฉินหลั่งหัวเราะ อาฮ่านโจวดูแล้วก็ไม่เชื่อเขาเหมือนกันสินะ งั้นก็รอดูเถอะ อยากรอก็รอไป
ห้านาที หกนาที สิบนาที สิบห้านาทีแล้ว……
ในขณะที่ทุกคนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ก็ยังไม่มีรถขับเข้ามาในวิลล่าจื่อจวู้นสักที
“เหอะ ทำไมยังไม่มาล่ะ รถเสียกลางทางหรือเปล่าน่ะ?”
“ไม่ใช่หรอก ฉันว่ารถไม่เสียหรอก คนขับน่าจะเจอผู้หญิงคลอดลูกอยู่ รีบลงไปช่วยส่งไปโรงพยาบาล ถึงได้มาช้าแหละ”
“พวกเธอผิดแล้วล่ะ ฉันคิดว่าคนขับดื่มเหล้า ถูกคุณตำรวจยึดรถไว้ ดังนั้นคืนนี้อยู่ในคุกไปแล้ว เกรงว่าฟ้าสว่างถึงจะมีรถเฉพาะขับมารับล่ะ”
……
พูดประชดเสร็จแล้ว หวงฮ่านโจวก็ถอนหายใจ: “ฉินหลั่ง ยอมรับผิดเถอะ”
เขารู้สึกว่าฉินหลั่งควรจะจริงใจหน่อย บางทีอาจจะมีภาพลักษณ์ที่ดีต่อทุกคนได้เหมือนเดิม ทำตัวหน้าใหญ่แบบนี้ยิ่งทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี
ติ๊ดๆ……
ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงแตรรถดังขึ้น จากนั้นไฟหน้ารถก็สว่างขึ้นมา สว่างไปทั่วประตูคฤหาสน์เลยทีเดียว
“อะไรน่ะ? เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?” ทุกคนต่างตกใจกันหมด รีบวิ่งไปออกไปดูว่ารถนั่นเป็นของใคร
“ฉันว่าสามีฉันมารับฉันมากกว่า” เฉินเมิ่งลู่เดินออกไปและพูดไปด้วย “นี่เป็นเสียงรถออดี้ ฉันคุ้นเคยดี”