รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 492 แฟนหนุ่มฉินหลั่ง

บทที่ 492 แฟนหนุ่มฉินหลั่ง
“คุณเฉียวปุ่นแลกชีวิตช่วยเหลือ ผมรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่งครับ แล้วก็นับถือคุณมากๆ” เมิ่งเหมิงเหมิงพูดด้วยรอยยิ้มอาบหน้า
นายเฉียวปุ่นคนนี้อุตส่าห์พูดขนาดนี้แล้ว ถ้าหากเขายังไม่ช่วยทำใบรับรองวิชาชีพแพทย์อีก อย่างนั้นก็คือการถีบหัวส่ง และจะถูกทุกคนที่อยู่ในนี้หัวเราะเยาะ
“ใบรับรองวิชาชีพแพทย์นี้ ผมเมิ่งเหมิงเหมิงจะเป็นคนทำให้คุณครับ” เมิ่งเหมิงเหมิงตอบรับเต็มที่
“เรื่องนี้จะมอบให้ลูกน้องทำผมไม่วางใจ ผมจะเป็นคนควบคุมและตรวจสอบด้วยตัวเองครับ ใบรับรองวิชาชีพแพทย์ของชาวต่างชาติจะมีความยุ่งยากและลำบากอยู่บ้าง ผมจึงต้องเป็นคนออกหน้าเองครับ”
การทำใบรับรองวิชาชีพแพทย์ สำหรับเมิ่งเหมิงเหมิงแล้ว นั่นก็คือการโทรศัพท์เท่านั้นเอง แต่เมิ่งเหมิงเหมิงออกตัวว่าจะออกหน้าด้วยตัวเองนั้น ไม่ใช่การเจตนาเสแสร้งโอ้อวดอะไร เพราะเขารู้ว่า การที่ตัวเองออกหน้านั้น ก็เป็นการแสดงว่าเขาคือผู้หนุนหลังของเฉียวปุ่นเห้าเอ้อ ต่อไปเฉียวปุ่นเห้าเอ้อเจอเรื่องอะไรก็ให้เขาเป็นคนรับผิดชอบ
การต้อนรับที่ทรงเกียรติแบบนี้ ใช่ว่าคนธรรมดาทั่วไปจะมีได้ หากไม่ใช่เพราะเฉียวปุ่นช่วยชีวิตพี่สาวของเขา เขาก็ยอมที่จะใช้เงินหลายร้อนล้านเพื่อแลกกับการต้อนรับอันทรงเกียรตินี้
เห็นได้ชัดว่าเฉียวปุ่นเข้าใจน้ำหนักในคำพูดของเมิ่งเหมิงเหมิงอย่างชัดเจน แล้วจึงยิ้มกริ่มพลางพูด “จะฟังการจัดการของคุณชายเมิ่งทุกอย่างครับ”
เมิ่งลี่ลี่ในยามนี้ กำลังนอนหลับปุ๋ย ความเจ็บปวดบนใบหน้าหายไปหมดแล้ว และมีรอยยิ้มที่รักษาโรคหายแล้วมาแทนที่ ริมฝีปากที่แห้งผากค่อยๆ มีความชุ่มชื่น ถึงแม้จะถูกพิษร้ายทรมานจนหมดสภาพ แต่ก็ยังสามารถมองออกว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาตั้งแต่เกิดคนหนึ่ง
“แค่ใช้เวลาอีกนิด ใบหน้าของพี่สาวของคุณก็จะกลับมาสวยเหมือนเดิม ร่างกายก็จะไม่มีโรคแทรกซ้อนใดๆ” เฉียวปุ่นเห็นเมิ่งเหมิงเหมิงให้ความเอาใจใส่เมิ่งลี่ลี่ จึงยิ้มพลางพูด
“ฉินหลั่ง…ฉินหลั่ง…” เมิ่งลี่ลี่หลับตาสนิท พร้อมกับพูดพึมพำเบาๆ พร้อมกับความใฝ่ฝันที่ไร้ขีดจำกัด
คิ้วของเมิ่งเหมิงเหมิงขมวดขึ้นมาอีกครั้ง พลางยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาแล้วเขวี้ยงลงไปบนพื้นอย่างแรง “พี่ แฟนของพี่เป็นใครกัน? ทำไมเวลานานขนาดนี้ผมก็ยังไม่เคยเห็นเขาปรากฏตัว?! ผู้ชายที่ทรยศความรักแบบนี้มีค่าพอให้พี่จดจำไม่ลืมเลือนหรือ?”
“รอให้ผมตามหาแฟนหนุ่มคนนี้ให้ได้ก่อน ผมจะให้เขาชดใช้อย่างสาสมแน่นอน!” เมิ่งเหมิงเหมิงโกรธเดือดดาลไม่หยุด
“ฉินหลั่ง…ฉันชอบคุณ…” เมิ่งลี่ลี่ยังคงอยู่ในความฝัน พร้อมกับน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา และยิ้มมุมปากขึ้นมา
“พอแล้ว…ชอบเขาจะมีประโยชน์อะไร สุดท้ายได้แล้วก็ทิ้ง ตอนนี้เขาก็ไม่ได้สนใจพี่สักนิด!” เมิ่งเหมิงเหมิงทำสีหน้าอิจฉาและโกรธไม่หยุด เขารู้สึกว่าพี่สาวมีนิสัยที่ไร้เดียงสานัก จะต้องถูกแฟนหนุ่มคนนั้นหลอกจนน่าเวทนามากๆ แต่พี่สาวกลับคิดไม่ได้
“ทุกท่าน ขอโทษที่ทำให้ต้องขายหน้านะครับ…” เมิ่งเหมิงเหมิงรู้สึกว่าขายหน้า จึงพูดกับเฉียวปุ่นและอู๋หย่งกับคนอื่นๆ
“ฉินหลั่ง.” อู๋หย่งที่อยู่ข้างๆ พลันนึกอะไรออกอย่างฉับไว “ช่วงนี้ชื่อของฉินหลั่งมีชื่อเสียงมากอยู่ในยุทธภพ ผมได้ยินจนหูของผมจะอื้อเป็นรังไหมหมดแล้วครับ”
“คิดไม่ถึงว่าพี่สาวของคุณจะเป็นแฟนคลับของฉินหลั่งเหมือนกันนะครับ ดูเหมือนประธานเมิ่งจะคลั่งเอามากๆ ฉินหลั่งคนนี้มีเสน่ห์ล้นเหลือจริงๆ สามารถทำให้คุณหนูของคุณจดจำไม่ลืมเลือนแบบนี้” ความสับสนและโหดเหี้ยมปรากฏอยู่ในสายตาของอู๋หย่ง
เมิ่งเหมิงเหมิงสั่นสะท้านด้วยความตกใจ “ท่านรู้จักฉินหลั่งคนนี้?”
อู๋หย่งพูดเช่นนี้ เมิ่งเหมิงเหมิงถึงได้ตระหนักถึงคำว่าแฟนหนุ่มว่าน่าจะเป็นชื่อชื่อหนึ่ง เพราะในสังคมปัจจุบันนี้ยังจะมีใครเรียกคนรักของตัวเองว่าแฟนหนุ่ม?
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตามฉินหลั่งคนนี้มีความสามารถมาก หลอกลวงพี่สาวของผม ผมจะไม่ปล่อยเขาเด็ดขาด หัวหน้าอู๋ครับ คุณช่วยบอกข้อมูลทั้งหมดของฉินหลั่งให้กับผม ผมจะไปถามให้ชัดเจน และช่วยแก้แค้นให้พี่สาวของผม”
เมิ่งเหมิงเหมิงโกรธมาก เห็นได้ชัดว่าฉินหลั่งไม่ได้รักพี่สาวของตัวเอง เพราะหลังจากที่เมิ่งลี่ลี่ประสบอันตรายเกือบถึงชีวิต ก็ไม่เคยเห็นฉินหลั่งปรากฏตัวด้วยซ้ำ เขาไม่ใส่ใจพี่สาวของเขาแม้แต่นิดเดียว แต่พี่สาวของตัวเองกลับร้องเรียกหาเขา แบบนี้มันทนไม่ได้จริงๆ
“เฮ้อ คุณชายเมิ่งครับ ฉินหลั่งเป็นยอดฝีมือชั้นสูง เขาแย่งเงินเจ็ดร้อยล้านหยวนไปจากเรือพนันของผมก็ยังไม่อยากจะพูด แถมยังป่าวประกาศบนเรือสำราญหยูนติ่งว่าพวกผมขี้โกรงอย่างกำเริบเสิบสาน ตอนนี้บ่อนพนันขนาดใหญ่ต่างถูกฉินหลั่งรบกวนกันไปหมด แขกเหรื่อมากมายลดลงอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ก็เงียบเหงาไร้ผู้คน หอการค้าเทียนอิงก็ได้รับความเสียหายหลายพันล้านไปกับเรื่องนี้ เฮ้อ ผมกำลังหาคนไปจัดการเขา และอยากจะทุบร่างของเขาให้แหลกเป็นหมื่นชิ้น…”
“คุณชายเมิ่ง ไม่คิดว่าฉินหลั่งก็ทำให้พี่สาวของคุณต้องแปดเปื้อนไปด้วย หลอกพี่สาวของคุณแล้ว แบบนี้มันทนไม่ได้จริงๆ หรือว่าพวกเราสองสามคนก็ยังสู้ยอดฝีมือชั้นสูงคนนี้ไม่ได้?” อู๋หย่งยิ่งพูดก็ยิ่งแค้น พลางจ้องตาเขม็งไปที่เมิ่งเหมิงเหมิง
เมิ่งเหมิงเหมิงก็พูดด้วยความโกรธเช่นกัน “ตอนนี้ในโลกยุทธภพมีคนเก่งคนนี้แค่คนเดียว? หัวหน้าอู๋ คุณไปเอาตัวมันมา ผมจะเป็นคนสอบถามด้วยตัวเอง ดูสิว่ามันหลอกพี่สาวของผมได้ยังไง ผมจะไม่ปล่อยมันแน่นอน ตอนนี้พวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน แต่พวกกุ๊ยแบบนี้ไม่จำเป็นต้องให้คุณกับผมออกมือหรอก แค่หาคนที่เตะต่อยเก่งๆ สักสองสามคน ไปซัดฉินหลั่งให้น่วมและก็เอามาส่งให้ผมก็พอแล้ว”
เขาไม่พอใจฉินหลั่งเป็นอย่างมาก และก็ดูถูกเขาเช่นกัน พวกกุ๊ยที่หลอกทั้งเงินและความรู้สึกแบบนี้มันน่าโมโหนัก แต่กุ๊ยก็คือกุ๊ยอยู่วันยังค่ำ แค่ฆ่าอย่างเงียบๆ ก็จบเรื่องแล้ว ไม่อย่างนั้นจะไม่เป็นผลดีกับชื่อเสียงของพี่สาว
“เฮ้อ ขอโทษที่ผมต้องพูดตรงๆ คุณชายเมิ่งคิดง่ายเกินไปแล้วครับ ฉินหลั่งไม่ใช่นักเลงธรรมดาทั่วไป ช่วงนี้ผมได้ส่งนักฆ่ายอดฝีมือของหอการค้าเทียนอิงปลอมตัวไปฆ่าเขา ก็ยังไม่สำเร็จ คนคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน ถ้าอยากจะสั่งสอนคนคนนี้จำเป็นต้องต้องระดมหัวคิดช่วยกันวางแผน คุณชายเมิ่ง ช่วงนี้ฉินหลั่งทำอะไรกันแน่ ถึงทำให้พี่สาวของคุณสลักฝังอยู่ในใจไม่ลืม หากเรื่องนี้แพร่ออกไป เกรงว่าจะเป็นผลเสียต่อชื่อเสียงของประธานเมิ่งนะครับ”
หลังจากที่อู๋หย่งลอบฆ่าเฉินเมิ่งหลี่พ้ายแพ้ เขาก็เกลียดฉินหลั่งเข้ากระดูกดำ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรวู่วามชั่วคราว ตอนนี้แม้แต่คุณชายเมิ่งก็ยังเกลียดฉินหลั่งเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่พลาดโอกาสที่จะดึงพรรคพวกเข้ามาเป็นทีมลอบฆ่าอยู่แล้ว
และแล้วเมื่อได้ยินคำว่าชื่อเสียงสองคำนี้ ใบหน้าของคุณชายเมิ่งก็เผยสีหน้าโกรธเคืองขึ้นมาจริงๆ แววตาอาฆาตหนัก พร้อมกับโบกมืออย่างรุนแรงและพูดว่า “พวกคุณออกไปก่อน” เอาคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องไล่ออกไปให้หมด
ในห้องคนไข้เหลือเพียงเฉียวปุ่น อู๋หย่ง แล้วก็ยังมีลูกน้องที่พามาเองอีกสองสามคน จากนั้นเมิ่งเหมิงเหมิงถึงพูดด้วยความดุเดือดว่า “คนแบบนี้แม้ว่าจะแตะต้องแค่ปลายขนของพี่สาวของผม เขาก็ต้องตาย คุณเฉียวปุ่นครับ คุณได้โปรดช่วยผมอีกครั้ง ช่วยจัดการฉินหลั่ง ให้เขาหายไปแบบไม่รู้ตัว”
“ผมไม่เพียงแต่จะปกป้องการเปิดโรงพยาบาลในเมืองเย็นจีนของคุณแล้ว ผมยังสามารถทำให้คุณได้รับใบอนุญาตการผลิตยาอีกด้วย หมายความว่า คุณไม่เพียงแต่จะได้รักษาคนไข้ แถมยังสามารถสร้างโรงงาน และผลิตยาที่คุณวิจัยออกมาได้”
สายตาของเขาจ้องมองไปที่เฉียวปุ่น “ถึงแม้การดูและรักษาคนไข้จะทำเงินได้ แต่ก็เร็วไม่สู้ปริมาณการซื้อขายยา ที่มากกว่าหรอกนะครับ”
เมิ่งเหมิงเหมิงตอนนี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วจึงมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเฉียวปุ่นอีกครั้ง ฆ่าฉินหลั่ง ความวุ่นวายทั้งหมดที่อยู่บนตัวของเมิ่งลี่ลี่ เขาก็จัดการหมดแล้ว และเขาก็ทนลำบากเพียงครั้งเดียวหลังจากนั้นก็สบายตลอดไป
“คุณชายเมิ่ง ผมเป็นแค่หมอคนหนึ่ง ไม่ใช่นักฆ่าอะไรครับ” เฉียวปุ่นยิ้มด้วยความน่าสะพรึงกลัว
“ผมจะไม่ฆ่าคนมั่วซั่วหรอกนะครับ”
“เหอะๆ คุณเฉียวปุ่น คนจริงไม่พูดจาอ้อมค้อม ผมพอเข้าใจสถาบันการแพทย์ทั่วโลกอยู่บ้าง แม้แต่คณบดีโหยวก็รู้จักสำนักหมอผี แล้วผมจะไม่รู้ได้ยังไงครับ?”
เมิ่งเหมิงเหมิงเดินมาข้างหน้าแล้วพูดว่า “พวกคุณไม่เพียงเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ และยังเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ กับวิชาฉีเหมินปากว้าอีกด้วย”
“สำหรับยอดฝีมืออย่างพวกคุณแล้ว ฆ่าคนแค่คนเดียวก็ไม่ต่างจากการฆ่าสัตว์เดรัจฉาน มันจะไปยากอะไรครับ? แม้ว่าฉินหลั่งจะเป็นยอดฝีมือเหมือนกัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณเฉียวปุ่นที่เชี่ยวชาญวิชาสำนักหมอผีแล้วจะไปเก่งอะไร?”
“ผมจะเพิ่มเงื่อนไขอีกหนึ่งข้อ ขอเพียงคุณฆ่าฉินหลั่งได้ ผมสามารถออกทุนจดทะเบียนกิจการและโรงพยาบาลร่วมกับคุณ พวกเราร่วมกันบริหาร คุณหกผมสี่ เป็นยังไงครับ?”
เงื่อนไขที่เมิ่งเหมิงเหมิงเสนอมานั้นเป็นค่าตอบแทนที่เยอะมาก เต็มไปด้วยแรงจูงใจ ขอเพียงมีการสนับสนุนของเมิ่งเหมิงเหมิง เฉียวปุ่นก็สามารถเดินอยู่ในแวดวงทางการแพทย์ในประเทศจีนได้แล้ว และยังเป็นการลดความไม่สะดวกต่างๆ ได้อีกมากมาย