รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 494 วิชาแปรร่าง

บทที่ 494 วิชาแปรร่าง
ฉินหลั่งหาสถานที่นั่งลงพักหนึ่ง และสมองก็เปลี่ยนเป็นมีสติขึ้น เมื่อครู่เขานึกถึงปัญหาที่ลอยอยู่ในหัวใจของเขา
หวงเกอถูกพิษทั้งบ้าน ทำไมถึงมาหาเขาให้รักษา? ควรทราบว่าหวงเกอรู้ว่าเขามีศิลปะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอดเป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร เขาควรจะโทรไปที่โรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก
เห็นได้ชัดว่า มีคนกำลังข่มขู่เขา หรือไม่ก็ชี้นำเขา และอย่างหลังมีความเป็นไปได้สูงกว่า
ฉินหลั่งเข้าใจในทันที ในบ้านหลังนี้มีคนอื่นอยู่ และกำลังแอบจ้องมองเขา แต่เขากลับไม่รู้ตัว ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลกมากจริงๆ!
อีกฝ่ายกำลังรอคอยโอกาสที่ดีที่สุด แล้วจึงเริ่มลงมือฆ่าฉินหลั่ง
เพราะว่าหูของฉินหลั่งพลันได้ยินเสียงที่แหบพร่า
พรึบ!
ขณะที่ฉินหลั่งก้มหน้าดื่มน้ำชานั้น ก็มีร่างเงาหนึ่งแวบผ่านอยู่ตรงที่มืด ยื่นมือขวาออกมาทันใด แล้วตีไปที่หัวของฉินหลั่งทันที
ฉินหลั่งยิ้มเย็นชาเล็กน้อย มือขวายังคงถือถ้วยน้ำชาอยู่ มือซ้ายก็สะบัดออกเบาๆ อีกฝ่ายล้มลงไปอย่างแรง ร่างกายที่อุ้ยอ้ายพุ่งชนไปที่กำแพง แล้วกำแพงนั่นก็ทลายลงมา
อีกฝ่ายคิดว่าตัวเองช่วยรักษาไปเจ็ดแปดคนแล้ว พลังภายในคงหายไป ความสามารถลดลง ซึ่งก็เป็นความจริง แต่เขาฉินหลั่งเป็นใคร ปรมาจารย์แดนฟ้า!
ปรมาจารย์ที่สามารถเข้าสู่แดนนี้ได้ จะมีความสามารถเชื่อมต่อกับพิภพและสวรรค์ แม้ว่าจะเสียพลังไปเจ็ดแปดส่วน ที่เหลืออีกสองส่วน ก็คือพลังที่สะเทือนฟ้าดิน
คนที่มาคือเฉียวปุ่น คนใจเหี้ยมรอบคอบร่างเตี้ยดำอุ้ยอ้ายนี้ ได้แอบสำรวจฉินหลั่งมานานแล้ว เขาคิดว่าหลังจากฉินหลั่งรักษาคนแล้วพลังจะลดลงเป็นอย่างมาก และเขาก็จะลอบโจมตีในเวลานี้ได้สำเร็จ น่าเสียดายที่เขาพลาดไป
เพราะว่าเมื่อเผชิญหน้าต่อพลังที่สุดยอดเช่นนี้ แผนการกลลวงทั้งหมดก็ล้มเหลว…
เฉียวปุ่นเห้าเอ้อเป็นมือดีของสำนักหมอผี ถึงจะกระแทกไปโดนกำแพงก็ไม่บาดเจ็บเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับเด้งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่เตี้ยแต่แข็งแรง พลางใช้มือสาดกลุ่มหมอกควันออกมา ไร้กลิ่นไร้เสียง แล้วจึงพุ่งมาหาฉินหลั่งโดยตรง
ฉินหลั่งยังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจ จิบน้ำชาเล็กน้อย เสื้อผ้าบนร่างกายพลันกระพือขึ้นมา ร่างกายเปล่งแสงละเอียดแน่นหนา และเห็นเพียงกลุ่มหมอกควันนั่นถูกแสงจำนวนนับไม่ถ้วนห่อหุ้มโดยพลัน แสงรวมตัวกัน เหมือนกับถุงผ้าที่กลับหัว แล้วดูดหมอกควันนั่นเข้าไปในถุง
หมอกควันที่เฉียวปุ่นปล่อยออกมานั้นคือพิษที่ตัวเองปรุงขึ้นมาเป็นพิเศษเฉพาะ แค่ร่างกายของคนสัมผัสเข้าไป ผิวหนังก็จะเน่าเปื่อย เจ็บปวดแสนทรมาน แต่ใบหน้าของฉินหลั่งไม่ขยับเลยสักนิด เพียงแต่สะบัดมือแล้วจึงเก็บกลุ่มหมอกควันนี้อย่างง่ายดาย
ถุงของแสงที่รวมกันนั่นลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ลอยออกไปจากวิลล่า แล้วกระจายออกเองกลางอากาศ
“ที่แท้ก็ไม่ธรรมดาจริงๆ ข้อมูลของอู๋หย่งมีความผิดพลาด คุณไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมือ แต่ยังเป็นปรมาจารย์แดนสุขาวดี ผมเฉียวปุ่นดูถูกคุณเกินไปแล้ว” เฉียวปุ่นไม่ลนลานแต่กลับยิ้ม
“และมีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถแก้พิษร้ายที่ผมได้ใส่เข้าไปในร่างของคนตระกูลหวงได้ในระยะเวลาเพียงสองสามชั่วโมง”
“คุณชายเมิ่งประเมินคุณต่ำไป ผมก็ประเมินคุณต่ำไป อู๋หย่งก็ประเมินคุณต่ำไปเช่นกัน”
ฉินหลั่งไม่ชายตามองเขาแม้แต่น้อย “คุณแข็งแกร่งกว่าอิงจิ่งหลิงมาก น่าเสียดายไม่ว่าศิลปะการป้องกันตัวใดๆ ก็ทำไมอะไรผมไม่ได้”
“หมายความว่าอะไร?” เฉียวปุ่นยิ้มอย่างน่านะพรึงกลัว พร้อมกับสีหน้าที่เงียบสงบ
“สำนักหมอผี? เหอะๆ เหมือนกับผีที่คอยตามรังควานผู้คน?” ฉินหลั่งทำสีหน้าดูถูก และระหว่างสีหน้านั้นก็มองเฉียวปุ่นเหมือนกับผีตนหนึ่งจริงๆ
“สิ่งที่พวกคุณตามหาก็คือผม ทำไมต้องทำร้ายหวงฮ่านโจว? เขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่เป็นแม้แต่ศิลปะป้องกันตัวขั้นพื้นฐาน คุณเอาพวกเขาเป็นหมากเดินของคุณ มันไม่มีประโยชน์อะไรกับคุณสักนิด”
“คุณผิดแล้ว นอกจากครอบครัวของหวงฮ่านโจว แฟนคลับคนนั้นของคุณพวกเราก็จับได้แล้ว” เฉียวปุ่นยิ้มหน้าตาอัปลักษณ์
ยามนี้เกิดแสงแวบผ่านหน้าจอภายในห้องโถงใหญ่ ปรากฏสายน้ำแห่งหนึ่ง ทุกคนที่อยู่บนเรือจ้องมองด้วยสายตาที่ระแวดระวัง มีผู้หญิงที่คุ้นเคยคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ข้างกายของอู๋หย่งกับอี้แร้ง
ส้งเส่นเอ๋อ
ส้งเส่นเอ๋อสวมชุดกี่เพ้าสีขาวถูกเชือกมัดเป็นลูกบ๊ะจ่าง ยัดของไว้ในปาก พลางตะโกนร้องไห้ฮือๆ มาที่หน้า จอ แต่ถูกชายร่างสูงใหญ่สองคนดึงไว้ไม่ให้ขยับ
“ปล่อยเธอ” ฉินหลั่งวางถ้วยน้ำชาลง “จับส้งเส่นเอ๋อไปสนุกนักใช่ไหม?”
“ท่านเป็นบุรุษที่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี คงไม่อยากเห็นแฟนคลับของคุณต้องตายเพื่อคุณหรอกใช่ไหม?” เฉียวปุ่นยิ้มพูด
“แล้วยังไง ตายก็ตายสิ นี่คือโชคชะตาของส้งเส่นเอ๋อ ปล่อยไปตามกรรมเถอะ!” ฉินหลั่งสีหน้านิ่ง
จับตัวส้งเส่นเอ๋อ? ไม่รู่ว่าคนโง่พวกนี้คิดอย่างไรจริงๆ
เฉียวปุ่นสีหน้าเปลี่ยนไป “คุณอยากเห็นเธอตายไปต่อหน้าต่อตา? ท่านไม่มีความเป็นคนจริงๆ!”
“เธอตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?” ฉินหลั่งยังคงทำสีหน้าไร้อารมณ์
แต่ในใจกลับคิดว่าสงสัยจงยู่ต้องการการปกป้องแล้ว หอการค้าเทียนอิงเกิดพลาดปล่อยความลับหรืออย่างไร ถึงไม่ได้ลงมือกับจงยู่ มีเพียงจงยู่เท่านั้นที่เป็นจุดอ่อนของเขาฉินหลั่ง คนอื่นก็เป็นแค่สาวงามคนหนึ่งเท่านั้นเอง
“คุณยังมีศีลธรรมไหม?” เฉียวปุ่นพูดด้วยความน่าเกลียดขยะแขยง
“รีบๆ ฆ่าเถอะ ผมจะได้หมดความรำคาญ” ฉินหลั่งพูดเร่งรัด
ยามนี้มีเสียงร้องไห้โฮดังมาจากหน้าจอใหญ่ “ฉินหลั่ง ทั้งชีวิตนี้ของฉันจะไม่ให้อภัยคุณ ไม่ ชาติหน้าก็จะไม่ให้อภัย! ที่คุณพูดเมื่อครู่ฉันได้ยินหมดแล้ว เกิดเป็นคนจะหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้ไม่ได้! ฮือๆๆ…” ส้งเส่นเอ๋อร้องไห้โฮอยู่บนหน้าจอ เสียใจสุดขีด น่าสงสารเป็นที่สุด
“รีบฆ่าเธอซะ เธอร้องไห้แล้วน่าเกลียดจริงๆ…” ขณะที่พูดฉินหลั่งพลางหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาให้ แล้วสาดน้ำชาที่อยู่ในถ้วยน้ำชาออกไป กระเด็นถูกหน้าจอ เสียงดังปัง สายน้ำไหลที่อ่อนโยนกลับทุบหน้าจอให้เป็นหลุมโดยตรง เกิดเสียงช็อตแล้วควันกลุ่มหนึ่งก็ลอยขึ้นมา หน้าจอดับมืดแล้ว
เฉียวปุ่นยิ้ม ฉินหลั่งไม่สนใจความเป็นความตายของผู้หญิงคนนี้เลย แต่ไม่เป็นไร มีเขาเฉียวปุ่นอยู่ทั้งคน ฉินหลั่งก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอด
เขารู้สึกว่าถึงแม้ฉินหลั่งจะเกินความคาดหมายของเขา มีศิลปะการต่อสู้ที่สูงส่ง แต่สำนักหมอผีก็ไม่ได้โง่
ฟึบ!
ขณะที่ฉินหลั่งเผลอ เฉียวปุ่นเห้าเอ้อจึงระเบิดพลังที่ทรงคุณภาพภายในพริบตา แล้วพุ่งยิงออกไปทั้งตัว
เมื่อครู่เขาโจมตีพลาดเป็นความประมาทของเขาเอง ก้นบึ้งหัวใจของเฉียวปุ่นไม่มีความหวั่นไหวเลยสักนิด
ลมขนาดใหญ่กลุ่มหนึ่งแวบผ่านไป ทันใดนั้นก็เกิดแสงเงาที่หนักหน่วงโผล่ออกมาจากในมือของเฉียวปุ่น มือจับดาบที่แหลมคมเล่มหนึ่ง แล้วพุ่งแทงไปที่ฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว
“ฆ่า!” ในมือของเฉียวปุ่นมีดาบสั้นแสงแวววับเพิ่มขึ้นมา แล้วจึงมุดตัวเองเข้าไปอยู่ในแสงเงานั่น
“วิชาแปรร่าง?” ใบหน้าของฉินหลั่งมีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
แสงเงาจำนวนนับไม่ถ้วนแยกกันเข้าโจมตีแต่ละมุม แยกไม่ออกว่าอันไหนคือเฉียวปุ่นตัวจริง อันไหนคือเฉียวปุ่นตัวปลอม บรรยากาศอยู่ในความตึงเครียดสุดขีด แรงอาฆาตที่อัดแน่น ปกคลุมไปทั่วฉินหลั่ง
แสงเงานับสิบสายยกดาบสั้นขึ้นมาแล้วพุ่งแทงไปที่ฉินหลั่ง ทำให้ฉินหลั่งไม่มีพื้นที่หลบหลีกใดๆ
ภายใต้การโจมตีที่ต่อเนื่อง ฉินหลั่งค่อยๆ ลุกขึ้น แต่กลับไม่ได้หลบหลีกเลยสักนิด แล้วจึงเห็นดาบสั้นนับสิบเล่มนั้นแทงมาที่ร่างกายขอฉินหลั่งติดต่อกัน จากนั้นก็เกิดเสียงดังติงๆๆๆ
ดาบสั้นพวกนั้นอยู่บนร่างของฉินหลั่ง พลันกระพริบแสงเย็นวาบส่ายไปมา
“ฮ่าๆๆๆ” เฉียวปุ่นหัวเราะดังลั่น “ปรมาจารย์แดนสุขาวดีก็เก่งแค่นี้เอง ถ้ารู้ว่าง่ายขนาดนี้ ก็ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมองแล้ว”
“ภายใต้วิชาแปรร่างของผม ไม่มีใครสามารถหนีรอดความตายไปได้ คุณก็เหมือนกัน”
ตอนนี้เฉียวปุ่นโจมตีสำเร็จ แล้วจึงพูดด้วยความได้ใจไม่หยุด “ต่อให้ตอนนี้คุณสามารถอดกลั้นไม่ให้เลือดไหลได้ แต่พิษก็จะกำเริบภายในสามวัน และอวัยวะทั้งห้าของคุณก็จะเน่าเปื่อยแล้วตาย”
“ยาพิษที่ผมปรุงขึ้นมา เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร” เฉียวปุ่นยิ้มด้วยใบหน้าดูร้ายอัปลักษณ์