รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 50 สาวสวยมากมายขนาดนั้น

บทที่ 50 สาวสวยมากมายขนาดนั้น
เกาะที่ห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่ในทะเลตง มันเป็นหนึ่งในเกาะพักฟื้น ในทะเลแปซิฟิกของตระกูลของฉินหลั่งจากสามสิบกว่าแห่ง ทีมที่สามของเขตหัวตงพาฉินหลั่งกับจงยู่ ไปส่งที่เกาะเล็กๆ เพื่อรักษาตัว
พวกเขาสองคนบาดเจ็บไม่ใช่น้อย ไม่ต้องพูดถึงฉินหลั่งแล้ว บนตัวเขามีกระสุนอยู่สองลูก ถึงแม้ว่าจงยู่จะมีชีวิตรอดกลับมาอย่างยากลำบาก แต่เพราะขาดอากาศไปนาน
สมองเลยได้รับบาดเจ็บ ตอนที่สลบไป
เมื่อทั้งสองคนไปถึง ก็ให้หมอที่ดีที่สุดในเกาะพักฟื้นนั้น เป็นคนผ่าตัดให้พวกเขา
ตอนนี้ พวกเขามาที่นี่ได้อาทิตย์กว่าแล้ว
จงยู่ยังคงไม่ได้สติเท่าไหร่ แต่เป็นครั้งแรกที่หมออนุญาตให้ฉินหลั่งลงจากเตียงไปเดินได้
ฉินหลั่งมาที่ห้องผู้ป่วยของจงยู่เพื่อเยี่ยมเธอเป็นอันดับแรก
เมื่อได้ฟังหมอที่ดูแลจงยู่บอก ว่าอาการของจงยู่อยู่ตัวแล้ว เดี๋ยวจะฟื้นในอีกไม่นาน ใจของฉินหลั่งก็อุ่นขึ้น เขามองใบหน้าของจงยู่ที่มีสีแดงระเรื่อมากขึ้นทุกวัน ฉินหลั่งก็ยิ้มเบาๆ
เขาใช้ไม้เท้า ก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาลทีละก้าวๆ นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอาทิตย์กว่านั้น ฉินหลั่งเบื่อจะแย่อยู่แล้ว เขากำลังคิดว่าจะปลดปล่อยบนเกาะพักฟื้นสักหน่อย
ฉินหลั่งเพิ่งจะออกมาจากห้องพยาบาล พยาบาลสองคนที่ดูแลจงยู่ก็ยกถาดยาเดินมาอยู่หน้าห้อง มองเงาของฉินหลั่งที่เดินจากไป พยาบาลคนหนึ่งก็พูดซุบซิบขึ้น： “คนที่เพิ่งเดินออกไปคือใครกันนะ โอ้ย เสี่ยวป๋าย ฉันบอกแล้ว ว่าเราน่าจะเปลี่ยนเวร ถ้าเกิดว่าคนอื่นมาทำอะไรคุณจงยู่ ใครจะรับผิดชอบไหวกันเล่า？”
พูดไป ผู้หญิงทั้งสองคนก็รีบเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นจงยู่พักอยู่อย่างสงบ พยาบาลทั้งสองคนถึงได้รู้สึกอุ่นใจอีกครั้ง
“ฉันบอกแล้ว ว่าระบบรักษาความปลอดภัยบนเกาะของพวกเรานั้นมันรัดกุมมาก อีกอย่างคุณจงยู่เป็นถึงแฟนสาวของคุณชายใหญ่ ใครจะไปกล้ามาแตะต้องเธอ คงไม่ต่างอะไรจากหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่เหรอ” เสี่ยวป๋ายพูดด้วยความตื่นตัว
“เมื่อครู่คุณยังตกใจเกือบตายอยู่เลยไม่ใช่เหรอ！” อะเหวินพยาบาลอีกคนเหล่ตามองเสี่ยวป๋าย ก่อนจะหันกลับมามองจงยู่： “แฟนสาวของคุณชายใหญ่สวยขนาดนี้ แต่ไม่รู้ว่านิสัยเป็นอย่างไร ดูๆ ไปคงจะนิ่งเงียบน่าดู”
“คุณอย่าคิดไปเลย เธอเป็นถึงแฟนของคุณชายใหญ่นะ จะให้เงียบๆ เรียบร้อยเหรอ？จะเป็นไปได้อย่างไร คุณไม่เคยเห็นแฟนสาวคนอื่นๆ ของคุณชายเหรอ แต่ละคนเหยียดหยามคนเก่งจะตาย！” เสี่ยวป๋ายพูดด้วยความไม่เห็นด้วย： “หมายถึงพวกแฟนที่คุณชายแปดพามาใช่ไหม คุณว่ามีใครเข้าถึงง่ายบ้างล่ะ？เกิดมาก็รู้จักแค่ศัลยกรรม รักษาหุ่น เพื่อล่อคุณชายแปด คุณดูพวกเธอสิ มีใครดูเหมือนพวกผู้หญิงชนชั้นสูงบ้างล่ะ……”
เสี่ยวป๋ายพูดเป็นต่อยหอย ด้วยความเหน็บแนมอย่างไม่ต้องสงสัย
“จะว่าไปมันก็จริง” อะเหวินพยักหน้า： “เสี่ยวป๋าย ทำไมฉันถึงคิดว่าคุณกำลังหึงหวงล่ะ？คุณเองก็อยากจะตกคุณชายแปดเหรอ？”
“ฉันหึงที่ไหนกันล่ะ？” เสี่ยวป๋ายพูดด้วยความมีประกายออกมาจากแววตา เมื่อเห็นอะเหวินยังหัวเราะเธอ เสี่ยวป๋ายเองก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะตาม： “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่อยากตกคุณชายแปด บอกสิ ว่าคุณอยากไหม……”
พยาบาลสองคนหยอกล้อกัน
ในตอนนั้นเอง เปลือกตาของจงยู่เริ่มขยับเล็กน้อย จากนั้นตาก็เริ่มลืมขึ้น
ลูกตาของจงยู่ขยับเล็กน้อย เพื่อมองดูบรรยากาศรอบๆ กำแพงที่สว่างไสว หน้าต่างติดพื้น โต๊ะที่สะอาด บนโต๊ะมีดดอกไม้สดและผลไม้วางอยู่……
ที่นี่ที่ไหน？
จงยู่ที่หมดสติไปถึงอาทิตย์กว่า หัวสมองในตอนนั้นยังไม่ค่อยได้สติสักเท่าไหร่ เลยคิดไม่ออกว่าที่นี่ที่ไหน
เมื่อเห็นจงยู่ฟื้นแล้ว พยาบาลทั้งสองคนก็ตื่นเต้นดีใจมาก พวกเธอมองจงยู่พลางยิ้ม
จงยู่เห็นพยาบาลสองคน จงยู่ก็ตกใจอย่างควบคุมไม่ได้ ที่นี่คือโรงพยาบาล แต่ก่อนเธอเลยนอนโรงพยาบาล ค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลมันแพงมาก มันไม่ใช่ราคาที่เธอจะรับได้เลย จงยู่อยากจะยืนขึ้นมา แล้วรีบเดินออกจากโรงพยาบาล ถ้าอยู่ในโรงพยาบาลน้อยลงสักหน่อย คงจะได้จ่ายน้อยลง
เพียงแต่ร่างกายของจงยู่ในตอนนี้มันอ่อนแอมาก เพิ่งจะพยุงตัวขึ้นมา ก็ล้มลงที่เตียงอีกครั้ง
“คุณจงยู่ นอนแล้วอย่าขยับเถอะ” เห็นจงยู่ขยับยุกยิก พยาบาลทั้งสองคนก็ตกใจแทบตาย ถ้าเกิดว่าไม่ดูแลจงยู่ให้ดี เบื้องบนจะต้องลงโทษพวกเธอแน่นอน
“ขอให้พวกคุณทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้หน่อย ฉันอยากจะออกจากโทรพยาบาล” จงยู่มองพยาบาลสองคนพลางพูด
“คุณยังไม่หายบาดเจ็บ ตอนนี้ยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้” เสี่ยวป๋ายพูดอย่างจริงจัง
“ยังไม่ทันจะหายดีก็ต้องออกจากโทรพยาบาลแล้ว เพราะฉันไม่มีเงิน โรงพยาบาลพวกคุณหรูขนาดนี้ จะต้องแพงแน่นอน พวกคุณเองก็เหมือนกัน โรงพยาบาลเก็บเงินก่อน ถึงจะรักษาได้ไม่ใช่เหรอ ฉันนอนอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว พวกคุณวางใจเถอะ ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะไม่มีเงิน แต่ฉันทำงานได้นะ จะเอาเงินมาคืนให้ได้แน่นอน” จงยู่พูดอย่างจริงใจ
พยาบาลทั้งสองคนฟังจนงงไปหมด
“คุณจงยู่ คุณพูดอะไรกัน คุณเป็นแฟนสาวของคุณชายใหญ่ พักอยู่ในโรงพยาบาลของครอบครัว ทำไมต้องจ่ายตังด้วย？คุณอยากให้ทิปส์กับพวกเราเหรอ？ไม่ได้หรอก ถ้าเกิดว่าถูกจับได้ จะโดนลงโทษอย่างหนักหน่วงเลยล่ะ” อะเหวินอธิบายให้จงยู่ฟังอย่างจริงจัง
“คุณชายใหญ่…ตระกูล…” ครั้งนี้ทำให้จงยู่งงเป็นไก่ตาแตกแทน เธอถามพยาบาลสองคนอย่างระมัดระวัง： “ที่พวกคุณบอกว่าคุณชายใหญ่…”
“คุณชายใหญ่ก็คือคุณชายฉินหลั่ง แฟนของคุณไง คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ？” พยาบาลสองคนถามพร้อมกัน
จงยู่อึ้งไป หลายวินาที เธอให้พยาบาลทั้งสองคนนั่งข้างๆ เตียง ก่อนจะถามพวกเธอ ถึงได้รู้ ว่าที่แท้มันเป็นเกาะพักฟื้นของครอบครัวของฉินหลั่ง ฉินหลั่งเป็นลูกมหาเศรษฐีจริงๆ
ในตอนนั้นเอง เธอค่อยๆ จำเรื่องราวที่ถูกเจิ้งเย่นกดลงไปในน้ำได้ แถมยังได้ยินเสียงตะโกนของฉินหลั่ง เมื่อคิดว่าสุดท้ายฉินหลั่งเป็นคนช่วยเหลือตัวเธอเอง ในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
“คุณจงยู่ ขอถามหน่อยว่าคุณเป็นคุณหนูจากตระกูลไหน？” เสี่ยวป๋ายมองจงยู่พลางถาม อะเหวินเองก็มองจงยู่อย่างตื่นเต้น
“พวกคุณเรียกฉันว่าจงยู่ก็ได้” จงยู่พูดพลางยิ้มเบาๆ ： “ฉันไม่ได้อยู่ในตระกูลร่ำรวยอะไร ฉันเป็นแค่เด็กจากหมู่บ้านชุมชนในภาคอีสานเท่านั้นเอง”
พยาบาลทั้งสองคนตกใจ เพราะต้องรู้ด้วยว่าผู้หญิงที่คุณชายพามานั้น ไม่มีใครไม่ใช่คนตระกูลสูงส่งเลย หลายครั้งคือนางแบบหุ่นดีมีชื่อเสียง
พยาบาลสองคนคุยกับจงยู่อยู่สักครู่ พวกเธอพบว่าจงยู่อย่าไม่ถือตัวเลย เธอคุยกับพวกเธอเหมือนเพื่อน พวกเธอรู้สึกดีกับจงยู่เป็นอย่างมาก
พวกเธอพาจงยู่ไปนอนอยู่ที่เตียงนอน ก่อนจะยกถาดยาพลางเดินออกจากห้องผู้ป่วยไป
“คุณว่าคุณชายใหญ่จะชอบคนอย่างคุณจงยู่เนี่ย งั้นพวกเราก็น่าจะมีสิทธิ์ใช่ไหม？” เสี่ยวป๋ายถามอะเหวินอย่างยิ้มแย้ม
“น่าจะนะ แค่มองคุณจงยู่ก็รู้แล้วว่าคุณชายใหญ่ต้องเป็นคนที่เป็นกันเอง เท่ และหล่อมากแน่นอน ฉันอยากเจอเขาจังเลย！” อะเหวินพูดอย่างบ้าบอ แต่ก็เศร้าหมองด้วย： “แต่ว่าพวกเรารู้เพียงว่าคุณชายใหญ่ชื่อฉินหลั่ง นอกจากนั้นก็ไม่รู้อะไรอีกเลย ถึงจะได้เจอคุณชายใหญ่ ก็คงจะตาบอดไปเลยล่ะ！”
ตอนที่พวกเธอพูด ฉินหลั่งที่เดินเล่นอยู่ในเกาะก็เดินมา
“ทำไมถึงจำไม่ได้ล่ะ ท่าทีหล่อเหลาร่ำรวยและสูงส่งของคุณชายใหญ่น่ะมันปิดบังไม่ได้หรอกนะ” เสียงของเสี่ยวป๋ายเปลี่ยนเป็นเบาลง： “ไม่มีทางเป็นพวกดูไม่ได้แน่นอน”
“ก็จริง” เมื่อพูดจบ พยาบาลทั้งสองคนก็เดินออกไปไกลทางด้านคุณชายใหญ่
ฉินหลั่งกำลังไม้เท้าค้ำและเดินพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ ตอนเขาเด็กๆ เคยมาที่เกาะนี้ ตอนนี้เลยมีความรู้สึกย้อนความหลัง
“คุณชายใหญ่” มีคนวัยกลางคนมองฉินหลั่ง ก่อนจะเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เมื่อมาอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง ก็ก้มหน้าเล็กน้อย： “เจ้าเกาะของเกาะพักฟื้นหมายเลขสิบสาม ฉินกางได้มาเจอคุณชายใหญ่ คุณชายใหญ่อาการดีขึ้น ก็คือว่าเป็นโชคดีแล้ว”
“ลุงกาง ไม่ต้องมีมารยาทมากก็ได้” เมื่อเห็นฉินกาง ฉินหลั่งก็ดีใจมาก ฉินกางเป็นญาติห่างๆ กับตระกูลฉิน เป็นคนละสายกับฉินหลั่ง พวกเขามีแค่หน้าที่ดูแลเรื่องพื้นๆ ของตระกูล
ตระกูลฉินเป็นตระกูลที่มีมายาวนานเป็นร้อยๆ ปี รุ่งเรืองและมีแตกกิ่งก้านสาขา เหมือนกับภรรยาคนโตที่ทำต่อไปเรื่อยๆ ลูกของจักรพรรดิก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนคนปกติเยอะแยะเต็มไปหมด
ตอนนี้ท่ามกลางคนทั่วไปหลายๆ คน ก็มีลูกหลานของตระกูลฉินอยู่ไม่น้อยเลย
“ฉันพักฟื้นอยู่บนเกาะ แถมยังต้องลำบากคุณมาดูแลฉันด้วย” ในใจของฉินหลั่ง รู้สึกขอบคุณฉินกางมาก ที่เขามาที่เกาะหลายวันมานี้ ฉินกางดูแลเขาอย่างละเอียด
“คุณชายใหญ่อย่าพูดแบบนี้เลย ทั้งเกาะนี้เป็นสมบัติส่วนตัวของตระกูล ฉันเพียงแค่ดูแลมันอย่างสุดกำลัง มีอีกหลายจุดที่ฉันยังทำได้ไม่ดีพอ ขอให้คุณเข้าใจ……” ฉินกางก้มหน้าพูด
ฉินหลั่งมีแต่รอยยิ้มที่ขมขื่น ลุงกางคนนี้ เกรงอกเกรงใจคนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“คุณชายใหญ่ เจ้าบ้านส่งข่าวมา ว่าจะมาเยี่ยมที่เกาะในวันนี้……” ฉินกางเพิ่งจะพูดสิ่งที่สำคัญที่สุดออกมา
“ปู่จะมาเหรอ！” ฉินหลั่งพูดด้วยความตื่นเต้น เขาไม่ได้เจอปู่ของเขามา7ปีแล้ว ในตอนนั้นเองหัวของเขานึกถึงช่วงเวลาของปู่กับเขา ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น
“ฉันจะให้คนมาดูแลอาบน้ำคุณเดี๋ยวนี้ คุณรอเจอเจ้าบ้านสักครู่” ฉินกางพูดด้วยความเคารพ ฉินหลั่งยังคงเหมือนกับตอนแรก ตอนที่เพิ่งมา ฉินกางก็เตรียมเสื้อผ้าให้ฉินหลั่งแล้ว เขาไม่ใส่ตามฉินหลั่ง ตามเขาเองแล้ว ชุดที่ใส่อยู่ก็สบายดี
“ไม่ต้องหรอก ชุดนี้ก็ไม่เลวเลย ปู่ก็รู้ว่าฉันเป็นคนอย่างไร เขาไม่อะไรหรอก” ฉินหลั่งยิ้มขึ้นมาเบาๆ
“คุณชายใหญ่ยังคง……” ฉินกางยังคงพยายามโน้มน้าวฉินหลั่ง แต่ว่าฉินหลั่งค้ำไม้เท้าเดินไปแล้ว： “ลุงกาง คุณอย่ากังวลไปเลย ฉันจะเดินเล่นที่เกาะ ถ้าปู่มา เดี๋ยวฉันไปเจอเขาเอง”
ฉินกางส่ายหัวอย่างไร้ทางเลือก แววตามีความอิจฉาและเยือกเย็น ในขณะเดียวกันลูกหลานของตระกูลฉินนั้น ฉินหลั่งใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่ตัวเองนั้น เมื่อเขาตาย ลูกหลานของเขาก็ต้องกลายเป็นคนธรรมดาแล้ว
ฉินกางไม่ได้รู้สึกเลย ว่าเขากำหมัดแน่นแล้ว
ฉินหลั่งเดินไปทางถนนเส้นเล็กๆ อย่างช้าๆ รอบๆ มีดอกไม้ใบหญ้าสวยงาม หลากหลายสีสัน ทำให้สีเขียวดูโดดเด่น มันดูน่ารักมากเลย！
อารมณ์ของฉินหลั่งนั้นร่าเริงขึ้นมา เขาหายใจอากาศบริสุทธิ์เข้าลึกๆ เหมือนกับได้ชำระร่างกาย
“ฮ่าๆ ……ที่นี่……สวยงาม……ส่งมาให้ฉัน……”
ในตอนนั้นเองมีเสียงโหวกเหวกดังขึ้น เขาได้ยินเสียงคนไม่น้อย เหมือนกำลังเล่นสนุกกันอยู่
ฉินหลั่งเดินตามเสียงไปทางต้นมะพร้าว จนเดินมาถึงริมทะเล เขาหยุดยืนอยู่ พลางมองไปอย่างเหม่อลอย
เห็นเพียงผู้หญิงสวยๆ ใส่ชุดบิกินีสิบกว่าคน กำลังเล่นวอลเลย์บอลอยู่ พวกเธอทุกคนหุ่นดีมาก ใบหน้าสะสวย สวยกว่าพวกเน็ตไอดอลที่ไลฟ์สดอีก ไม่เพียงแค่คนในชาติ มันมีคนขาวผมทองตาฟ้าและ “ไข่มุกดำอีกด้วย” ！
พวกเธอเล่นวอลเลย์บอลได้ไม่ดี เหมือนจะเล่นกันเฉยๆ สาวสวยตีลูกหนึ่งที ก็ลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้น เมื่อเก็บบอลขึ้นมา ก็นอนคุดคู้อยู่ที่พื้น เมื่อเธอคายทรายออกมาแล้วก็นั่งขึ้นมา ที่ที่เธอล้มลงทิ้งร่องรอยเป็นวงเอาไว้ด้วย
มีสาวสวยผมทองคนหนึ่งกระโดดตบบอล เมื่อเธอล้มลงกับพื้น หน้าอกคัพEทั้งสองก็สั่นไหว ตาของฉินหลั่งเป็นประกาย คิดว่าหน้าอกทั้งสองของเธอที่มีผ้าเล็กๆ ปิดอยู่จะล้นออกมาแล้ว
ผู้หญิงในชุดบิกินีสองคนจะฉลองชัยชนะกัน หน้าอกมาโดนกันอย่างไม่สะดวกสักเท่าไหร่ ชนกันจนเริ่มเจ็บขึ้นมา พวกเธอเลยมองดูอีกฝ่าย พลางยิ้มออกมาอย่างประหม่า สุดท้ายเลยใช้มือตีกันแทน
ขาสวยขาวราวหิมะกระโดดอยู่บนหาดทราย แขนที่สวยงามก็ขยับอยู่ริมหาด หน้าอกคัพDเกือบEก็สั่นเหมือนคลื่นทะเล……
ตาของฉินหลั่งแทบบอด หน้าของเขายิ้มออกมาแบบคนโง่ เขานั่งคุดคู้อยู่ที่ริมทะเล พลางมองภาพที่ทำให้คนมีความสุข……