รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 503 กำลังของตระกูลเมิ่ง

บทที่ 503 กำลังของตระกูลเมิ่ง
“มึงแม่งอะไรวะเนี่ย……” เมิ่งเหมิงเหมิงร้องตะโกน ในตอนนั้นฉินหลั่งก็ยกปลายเท้าขึ้น มีดพกที่พื้นก็เด้งเข้ามาในมือของฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็โจมตีกลับไป
ในตอนนั้นมือของเมิ่งเหมิงเหมิงก็กำลังค้ำอยู่ที่โต๊ะ พอมีดพกถูกโยนออกมา ก็ปักเอามือของเมิ่งเหมิงเหมิงคาอยู่ที่พื้นโต๊ะ
คมมีดทะลุฝ่ามือ ทะลุแผ่นไม้ ทั้ง3สิ่งปักคาอยู่กับที่ เลือดไหลไปทั่ว ทำให้ทุกคนต้องร้องกรี๊ดกันด้วยความตกใจ และอารมณ์นิ่งอึ้งไป
เมิ่งเหมิงเหมิงก็ร้องอย่างอนาถ “โอ้ย…” เมิ่งลี่ลี่ก็เอามือปิดปากด้วยความตกใจอย่างมาก
ใบหน้ายังคงมีเศษขี้เถ้าบุหรี่ติดอยู่ ส่วนฝ่ามือก็ถูกมีดปักทะลุโต๊ะ ตอนนี้เมิ่งเหมิงเหมิงทุเรศเสียยิ่งกว่าใครอีก
อดกลั้นจากความเจ็บปวด เมิ่งเหมิงเหมิงกัดฟันดึงมีดพกที่ปักมือกับโต๊ะออก เดิมทีเส้นผมที่ไม่ยุ่งเหยิงของเขา ตอนนี้ได้ยุ่งเหยิงไปหมด เขานึกไม่ถึง ว่าฉินหลั่งจะกล้าลงมือกำจัดมือของเขา แต่ไม่ใช่เพราะกลัวในพลังอำนาจที่เขาเผยให้ฉินหลั่งรับรู้
มันทั้งเร็ว ทั้งแม่น ทั้งอำมหิต
ทันใดนั้น มือของฉินหลั่งก็ขยับอีก เร็วจนคนมองไม่เห็นว่าทำอะไร ก็เห็นว่ามีดปอกผลไม้บนโต๊ะมาอยู่ในมือของฉินหลั่งแล้ว แล้วก็แทงออกไปอีก มืออีกข้างของเมิ่งเหมิงเหมิงก็ถูกเสีบลงกับโต๊ะอีก
มือทั้งสอง ถูกแทงปักลงกับโต๊ะพร้อมกันทั้งสองข้าง
คนรอบๆ ก็ตกใจจนต้องถอยหลังหลบไป มีผู้หญิงหลายคนตกใจจนขาอ่อนแรงไป จนเกือบจะล้มลงกับพื้น
ผ้าปูโต๊ะก็ถูกย้อมจนกลายเป็นสีเลือดอย่างเร็วไว ให้เห็นแล้วก็กลัวไปตามๆ กัน
สีหน้าของเมิ่งเหมิงเหมิงขาวซีด มองมือของตัวเองถูกปักลงทั้งสองข้าง ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ ความโกรธ ระทึก เจ็บปวด บิดเบี้ยว
“ฉินหลั่ง！ นายมันปีศาจ！” เมิ่งลี่ลี่ตัวสั่นระริก แล้วแย่งปืนเล็งไปทางฉินหลั่งแล้วลั่นไก
เธอไว แต่ฉินหลั่งนั้นไวกว่า จนเกือบจะเกินความสามารถมนุษย์ เห็นเป็นก้นบุหรี่ซิการ์ลอบมาตีมือเมิ่งลี่ลี่ เมิ่งลี่ลี่ก็รีกร้อน เลยสะบัดมือ
“ปัง！” ปืนถูกยิ่งใส่ฝ้าเพดาน คนอื่นๆ ก็ถอยหนีแยกย้ายไปคนละทิศละทาง
ปืนหล่นลงที่พรมบนพื้น เมิ่งลี่ลี่ก็จับมือสวยๆ ของเธออย่างทำอะไรไม่ถูก
จากนั้นบอดี้การ์ดของเมิ่งเหมิงเหมิงและผู้รักษาความปลอดภัยของโรงแรมก็บุกเข้าไปยังฉินหลั่ง โดยเฉพาะคนของโรงแรม ต่างก็หยิบปืนออกมา ฉินหลั่งก็ไม่อยากจะไปสนใจพวกนั้น ชักมีดออกมา แล้วพาดที่คอของเมิ่งเหมิงเหมิง
พวกเมิ่งลี่ลี่ก็โกรธมาก รีบบอกให้ฉินหลั่งปล่อยคน
ตอนนี้เมิ่งเหมิงเหมิงก็ยอมจำนนอย่างกับหมูตัวหนึ่ง นอกจากเสียงไม่พอใจ ก็เป็นความกลัวและความโกรธ
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฉินหลั่งจะไม่สนใจอะไรเลย ถึงได้กล้าโจมตีเขาต่อหน้าคนตั้งมากมาย
เขาสาบานว่าจะให้ฉินหลั่งชดใช้ด้วยเลือด
คนมีตำแหน่งอย่างเขา ไม่ใช่คนที่ฉินหลั่งจะมาดูถูกได้
คนที่ดูถูกฉินหลั่งพร้อมกับเมิ่งเหมิงเหมิงนั้น ต่างก็โกรธไปตามๆ กัน ฉินหลั่งไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายเมิ่งเหมิงเหมิง
เมิ่งเหมิงเหมิงพูดกันฟันว่า “ฉินหลั่ง มึงเคยนึกถึงผลที่ตามมาไหม?”
ฉินก็ขี้เกียจแม้แต่จะหัวเราะ “จัดการไอ้พวกกระจอก จะต้องมาคิดถึงผลลัพธ์ทำไมกัน?”
“ตอนนี้มึงบอกมาได้แล้วว่า อู๋หย่งอยู่ที่ไหน ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์มันจะร้ายแรงกว่านี้” พูดไป สายตาของฉินหลั่งก็เป็นประกาย เพราะว่าเมิ่งเหมิงเหมิงต่างหากที่ไม่สมควรมาท้าฉินหลั่งเองก่อน
“ใครกล้ามาเก่งที่นี่วะ?”
“ใครทำหลานกู?”
ในตอนนั้นเอง ประตูไม้ก็ถูกคนถีบเปิดออกอีกครั้ง
ผู้ชายกำยำราวกับฝูงเสือฝูงหมาป่าเดินกันเข้ามา แต่ละคนถือปืน มีรัศมีอาฆาตแค้นกันทั้งนั้น
จากนั้น ชายหน้าเหลี่ยมคนหนึ่ง ผู้หญิงสวมเสื้อผ้าสวยหรูอีกคนหนึ่ง และชายใส่เครื่องแบบก็เดินเข้ามาจากด้านนอก
เมิ่งลี่ลี่มองออกไป ใบหน้าก็เปลี่ยนก็เปลี่ยนไปเป็นความดีใจ “อาสาม น้องสี่ รองหัวหน้าตำรวจจวง！”
ชายหน้าเหลี่ยม คืออาสามของเมิ่งเหมิงเหมิง ชื่อว่าเมิ่งชิงอวี่
หญิงสาวสวยหรู คุณหนูสี่ของตระกูลเมิ่ง ชื่อว่าเมิ่งฮุ่ยเสียน
ส่วนชายใส่เครื่องแบบนั้น คือจวงจือเย้น รองหัวหน้าสถานีตำรวจของเขตหยางซื่อ เมืองเย็นจีน
พอเห็นพวกเขาปรากฏตัว คณบดีโหยวและพวกผู้ชายคนอื่นๆ ก็ใจชื้นขึ้น ของจริงมาแล้ว วันนี้ฉินหลั่งจบเห่แน่
เมิ่งลี่ลี่ก็เดินขึ้นหน้าไปแนะนำเล็กน้อย พวกของเมิ่งชิงอวี่ก็หน้านิ่งในทันใด
เมิ่งเหมิงเหมิงก็พอได้หายใจคล่องบ้าง “อาสาม……” แต่ต่อให้จะยังวางมากอยู่ แต่ฟังแล้วก็รู้ว่ากลัว ทำให้เมิ่งชิงอวี่ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาในทันใด
คิ้วของเขากระตุกบ่อย ถึงแม้จะไม่ได้พูดจา แต่ทุกคนก็มองออก ว่าตอนนี้เขาอยากจะฆ่าคนเสียแล้ว
“ดีจริงนะ ทำร้ายคนตระกูลเมิ่งของกู กล้าจริงๆ เก่งจริงๆ”
เดินมาถึงด้านหน้าของฉินหลั่งและเมิ่งเหมิงเหมิง เมิ่งชิงอวี่มองหน้าฉินหลั่งแล้วยิ้มอย่างโมโห “กูเกิดมาหลายสิบปี เพิ่งเคยเห็นคนบ้าระห่ำเช่นนี้”
รองหัวหน้าตำรวจจวงก็มีสายตาจับจ้องไปที่ฉินหลั่งอย่างเคร่งขรึม แล้วยิ้มให้กับพวกไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ฉินหลั่งพูดนิ่งๆ ว่า “ชมเกินไปแล้ว ถ้าพวกมึงไม่ยอม ก็เข้ามาพร้อมกันเลย”
เสียงของเมิ่งชิงอวี่ต่ำลง “นี่มึง！ บ้าสิ้นดี กูจะบอกให้นะ ความขายหน้าของหลานชายกูวันนี้ มึงต้องเอาชีวิตมาแลก”
ฉินหลั่งก็หัวเราะๆ “ลองดูก็ได้”
“ลองดูงั้นหรือ? ในเมืองเย็นจีนนี้ กูนี่แหละที่เป็นกฎหมาย กูนี่แหละเป็นฟ้าของพวกมึง”
เมิ่งชิงอวี่แทบไม่สนใจว่าหลานตนเองถูกจับเป็นตัวประกัน ยังคงวางมาดบาตรใหญ่ดังก่อน “จวงจือเย้น ไปจับมันเสีย ถ้ามันขัดขืน ก็ยิงแม่งทิ้งไปเลย”
“ถ้ากล้าเอาชีวิตหลานกูตายไปด้วย งั้นก็เอาชีวิตของคนทั้งบ้านเขามาแลก”
เมิ่งชิงอวี่เดิมทีก็ไม่ชอบให้ใครมาข่มขู่ แล้วครั้งนี้ยิ่งเป็นวัยหรุ่นอย่างฉินหลั่ง
“จับไว้！”
รองหัวหน้าตำรวจจวงก็ไม่รอช้า สั่งการลงไป ตำรวจในเครื่องแบบ10กว่าคนก็ไปล้อมไว้
เมิ่งฮุ่ยเสียนก็คว้าปืนออกมาเล็งไปที่ฉินหลั่ง แล้วตะโกนว่า “ปล่อยพี่ชายฉันนะ”
ฉินหลั่งเห็นเมิ่งชิงอวี่ ก็แกล้งพูดว่า “กูจะหาตัวอู๋หย่ง อย่าเพิ่งเข้ามาวุ่นวาย”
“ไอ้โง่ เวลานี้ยังจะมาแกล้งอีกหรือ?”
เมิ่งชิงอวี่ก็หัวเราะ “ชีวิตยังจะเอาไม่รอด ยังจะคิดถึงอู๋หย่งได้อีกหรือ? อู๋หย่งมันคนที่มึงจะไปหาเรื่องได้งั้นหรือ?”
น้ำเสียงของฉินหลั่งเป็นปกติ “เขาจะต้องตาย แล้วก็ มึงเองก็อาจจะต้องตาย”
เมิ่งฮุ่ยเสียนไม่ชอบความนิ่งไม่สนใจโลกของฉินหลั่ง ก็เลยตวาดเสียงหวานไปว่า “ไอ้หน้าด้าน จะตายอยู่แล้วยังจะปากดี?”
เธออยากจะยิ่งฉินหลั่งทิ้งเสียทีเดียวเลย
“สวบ…..” ฉินหลั่งเก็บมีดพก พลังอาฆาตก็ปรากฏออกมา
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยพลังออกมาได้ ถึงขนาดบอกได้เลยว่า เป็นช่วงที่ร่างกายไม่ดีที่สุดตั้งแต่ฝึกวิชามา แต่ว่าจะให้จัดการกับพวกกระจอกนี้ เขายังคงมีความมั่นใจอยู่
เมิ่งเหมิงเหมิงตัวสั่น สัมผัสได้ถึงพลังการฆ่าฟัน
ฉินหลั่งพูดเสียงนิ่งๆ “คุณชายเมิ่ง กูจะนับถึงสาม”
“สอง！” ฉินหลั่งเริ่มนับด้วย สอง เลย
เมิ่งเหมิงเหมิงก็ตัวสั่นอีก พูดอย่างยากลำบากว่า “พูดแล้ว กูยอมพูดแล้ว จริงๆ แล้ว อู๋หย่งอยู่ที่บ้านพักที่เมืองเทียนก่าง วันนี้จะเดินทางไปญี่ปุ่น”
เขาก็คิดได้ ว่าพูดเรื่องของอู๋หย่งออกไป ถึงแม่จะเสียหน้า แต่ก็ยังคงสำคัญกว่าชีวิตตนเอง
อีกอย่าง วันนี้ฉินหลั่งก็คงจะออกจากโรงแรมซีเอ่อไปไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงไปแก้แค้นกับอู๋หย่งเลย
พอได้ยินที่ซ่อนของอู๋หย่ง ฉินหลั่งก็หยิบโทรศัพท์ออกไป “ดีเลย” “ปัง…..” ในตอนนั้นเอง เมิ่งฮุ่ยเสียนก็ลั่นไกปืน ยังไปที่ฉินหลั่ง
ฉินหลั่งก็เตรียมการไว้แล้ว ดึงเมิ่งเหมิงเหมิงไปด้านหลัง ลูกกระสุนไปยิ่งที่หัวไหล่ของเมิ่งเหมิงเหมิงพอดี เลือดกระจาย
“หยุดนะ！” ก็มีเสียงผู้หญิงเย็นๆ ส่งเข้ามา