รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 509 กิเลนหยกที่แตก

บทที่ 509 กิเลนหยกที่แตก
หวงฮ่านโจวเพิ่งบรรจุศพ ยังไม่ได้ฝังศพเลย เถียนเสี่ยวเอ๋อก็ไปเล่นชู้กับชายคนอื่นแล้ว สายตาของฉินหลั่งเริ่มเดือดเพราะโมโห
เขาได้ยินหวงเกอบอกว่า เถียนเสี่ยวเอ๋อและหวงฮ่านโจว มีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ครั้งก่อนไปวิลล่าจื่อจวู้น ก็ไปถึงแล้วก็กลับ ฉินหลั่งกลับจดจำใบหน้าของเธอได้ไม่ลืม
แต่ก็ยังคิดไม่ถึง ว่าเธอจะหักหลังหวงฮ่านโจว
เดิมที เรื่องของคนอื่นแบบนี้ ฉินหลั่งจะไม่อยากไปสนใจ แต่พอเห็นเข้า ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไร
จากที่กอดกันก็เห็นว่า ทั้งสองไม่ได้พบกันครั้งแรก ไม่ใช่ความรู้สึกอ่อนโยนที่มีให้กันครั้งแรก
ฉินหลั่งเขย่าโทรศัพท์ถามจงยู่ “รูปนี้คุณเป็นคนถ่ายหรือ?”
“ใช่นะสิ ฉันรู้ว่าคุณบาดเจ็บ บ่ายเมื่อวานก็เลยขึ้นเขาไปเก็บยาแถวๆ นี้”
จงยู่พูดกะพริบตาตอบกลับไป “ฉันเห็นบริเวณนั้นมีสมุนไพรที่สามารถรักษาบาดแผลภายนอกได้ ก็เลยไปเก็บมา”
“พอเก็บเสร็จแล้ว ก็เห็นว่าวิวมันสวยดี ก็เลยถ่ายรูปกลับมาด้วย”
เธอถามอย่างสงสัย “ทำไมหรือ?”
“รูปนั้นมันเป็นอะไรหรือ?”
“เปล่า ถ่ายได้สวยดี”
ฉินหลั่งเอารูปของเถียนเสี่ยวเอ๋อส่งมายังโทรศัพท์ของตนเอง จากนั้นก็พูดยิ้มๆ กับจงยู่ว่า “โอเค พวกเรากินข้าวเถอะ”
จงยู่พยักหน้า “ปะ”
เธอยกอาหารเช้าเข้ามา ใบหน้าผมเรียวสวยสง่า
อาหารที่เลือกก็สดใหม่ แล้วยังมีสรรพคุณบำรุงร่างกาย จงยู่ละเอียดลออเช่นนี้เสมอ
“ฉินหลั่ง ตระกูลเมิ่งไม่ได้เป็นตระกูลเล็กๆ ที่ไหนนะ คุณไปหาเรื่องเช่นนั้น เดี๋ยวมีภัย”
สายตาของจงยู่ดูเป็นห่วง
“ทำไมไม่คิดเพื่อนฉันด้วย?”
“ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะทำอย่างไร? ฉินหลั่ง ฉันอยากจะออกไปอยู่อย่างสงบๆ ออกไปจากการฆ่าฟันพวกนี้”
“ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่?”
ฉินหลั่งยิ้มตบหน้าอกตนเอง
จงยู่ใช้สายตาอ่อนโยนมองฉินหลั่ง “คุณตาของฉันบอกว่า เมิ่งชิงอวี่ไปหาเขา หวังว่าเขาจะลงมือแทนตระกูลเมิ่ง จะต้องไม่เป็นผลดี…….ต่อคุณแน่”
ปากของจงยู่กระตุกๆ แต่ก็ไม่อยากพูดคำว่า ตาย ออกมา
“คุณตาของฉันก็เลยแกล้งโง่ไป เสนอ3ข้อเสนอไป ต้องเป็นเงินสด3ร้อยล้าน เอาโรงแรมซีเอ่อ แล้วก็ที่ดินเปล่าในเมืองเย็นจีน”
“ไม่คิดว่าเมิ่งชิงอวี่จะรับปากเลยทันที แต่คุณตาของฉันไม่ได้รับตอบรับไป เลยให้ฉันมาถามคุณว่าจะรับมืออย่างไร”
“มันนี่นะ ไอ้โง่เมิ่งชิงอวี่นี่ ผมเป็นถึงหลานเขยของคุณท่านจง ใครเขาจะขายหลานเขยตัวเองกัน? ฮ่าๆ”
“แต่ทำไมเขาถูกปล่อยตัวออกมาเร็ว? หวังเฉินก็ไม่ใช่เล่นๆ นะ……” ฉินหลั่งสงสัย
“เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆ วันนั้นตระกูลเมิ่งยิงปืนมาทางผม ดูถูกเหยียดหยามผมสารพัด ผมคิดว่าพวกมันยังได้รับกรรมไม่สาสม” ฉินหลั่งกล่าว
“เช่นนั้นก็ขอให้คุณท่านจงรวยๆ ให้คุณท่านจงรับค่าจ้างมาเลย ตอบรับไปเลย เพื่อหลอกซื้อใจมัน”
ฉินหลั่งจะกระทืบเมิ่งเหมิงเหมิงให้ตายคาตีน มันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว แต่ที่พวกตระกูลเมิ่งยังรอดมาได้นั้น ก็จะไม่พ้นไม่กี่วันนี้แล้ว
“ทำไมท่านจงไม่โทรหาผมโดยตรงเลย จะอ้อมค้อมทำไมกัน?” ฉินหลั่งถาม
“คุณตาอาจจะไม่สะดวก กำลังของตระกูลเมิ่งจะดูถูกไม่ได้ แต่คุณตาบอกว่า ถ้าคุณมีปัญหาอะไร เขาจะช่วยเหลือแน่นอน”
“อืม” ฉินหลั่งพยักหน้า
ตอนเย็น จงยู่ออกไปซื้อกำข้าวด้านนอก ฉินหลั่งก็เดินลมปราณฟื้นพลังอยู่ที่บ้าน ในตอนนั้นเสียงโทรศัพท์ของจงยู่ก็ดังขึ้น
“ฉินหลั่ง เมื่อครู่ฉันเห็นคนสะพายกระเป๋าคนหนึ่ง ฉันชนเขาแล้วกระเป๋ามันหล่นพื้น ของด้านในมันแตก เขาเปิดมันออก เป็นกิเลนหยกตัวหนึ่ง”
“เขาจะให้ฉันชดใช้3แสน”
ฉินหลั่งขมวดคิ้วเบาๆ รู้สึกว่าจงยู่จะถูกพวกต้มตุ๋นเสียแล้ว แกล้งทำให้ของเสียหายเพื่อเอาเงิน
จงยู่พูดจากฝั่งนั้น “เขายังได้เอาใบเสร็จการซื้อกินเลนหยกออกมาให้ดูด้วย แล้วยังลากฉันไปร้านขายหยกเพื่อคุยด้วย”
“ตอนนี้ พนักงานในร้านก็ยืนยันว่าเขาเพิ่งซื้อกิเลนหยกไปเมื่อเช้า ตอนที่ซื้อไปยังสมบูรณ์ดี”
ฉินหลั่งครุ่นคิด ถ้าร้านหยกนั้นสร้างเรื่องขึ้นมา เข้าจะไปพังร้านมันเสีย
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ฉินหลั่งก็มาปรากฏที่ร้านหยกเฟยหลง
ฉินหลั่งที่เพิ่งเดินเข้าร้านขายหยกเป็นครั้งแรก ก็เห็นว่าร้านนี้มีสองชั้น กว้าง2000ตารางเมตร รอบๆ เต็มไปด้วยเครื่องหยกและหินหยกที่ยังไม่ได้แกะ
พอมองจำนวนและคนงาน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เถ้าแก่คงจะมีทรัพย์สินเป็นพันล้าน
แต่ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจความรวยของเถ้าแก่ พอเดินเข้าไป ก็มองหาจงยู่
ไม่นาน เขาก็มองเห็นจงยู่ที่กำลังถือตะกร้าผัก
จงยู่ถูกล้อมไว้ในกลุ่มคนหลายคน
หัวหน้าก็คือผู้หญิงวัยกลางคน อายุ40กว่าปี ใส่เงินใส่ทองเต็มตัว จมูกโด่ง ดูปากร้ายๆ ดูแล้วไม่น่าจะคุยง่าย
“จงยู่ อย่าเพิ่งรีบร้อน”
ฉินหลั่งวิ่งเข้าไป แล้วแยกคนที่มุงอยู่ แล้วจับแขนจงยู่พูดว่า “เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง”
“ฉินหลั่ง คุณมาแล้วหรือ?”
จงยู่จับฉินหลั่งแล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณอย่าเพิ่งโมโหนะ ทำของเขาเสียหาย ก็ชดใช้แล้วกัน”
“แต่ว่า ฉันแค่เดินเฉียดไหล่เธอไปเท่านั้น ถูกแค่มุมเดียวของกระเป๋า แต่ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย”
จงยู่รู้ไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่ก็ได้แต่พูด เธอเตรียมยอมรับความซวยแล้ว
“มันตกลงมาเองจริงๆ”
“เอะเถอะ จงยู่ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ฉินหลั่งยิ้มๆ ตบไหล่จงยู่ “คุณไปพักก่อน”
“คุณเป็นใคร เป็นสามีเธอหรือ?”
หญิงวัยกลางคนส่งเสียงไม่พอใจ “คุณมาก็ดี ภรรยาของคุณทำกิเลนหยกฉันแตก แล้วไม่มีเงินชดใช้ คุณไปเอาเงินมาให้แทนเธอเลย”
“ไม่เช่นนั้นฉันจะโทรหาตำรวจให้มาจับพวกคุณไป”
“ฉันก็ไม่ได้เป็นคนมั่ว กิเลนหยกซื้อมาเท่าไร พวกคุณก็ชดใช้เท่านั้น”
เธอเอาใบเสร็จการซื้อมาวางตรงหน้าฉินหลั่ง
ฉินหลั่งมองไป ราคา3แสน พอดิบพอดี เพิ่งซื้อมาได้ไม่นาน
“วางใจเถอะ ถ้าพวกเราทำเสียหายเอง ผมจะชดใช้ แต่ถ้าไม่เกี่ยวกับภรรยาผมเลย ก็อย่าคิดจะได้เงินสักแดงเดียว”
ฉินหลั่งเปิดกระเป๋าเป้นั่นออก ด้านในเป็นเศษหยกที่แตกจริงๆ ดูรอยแตก ก็มองยากว่าแตกนานหรือยัง แต่คุณภาพ ถือว่าเป็นของอย่างดีเลยทีเดียว
กิเลนหยกเช่นนี้ ราคา3แสนก็ถูกต้องแล้ว
“หมายความว่าอย่างไรกัน?”
หญิงวัยกลางคนตวาดด้วยความโมโห “ทำไมมาว่าฉันโกง?”
“ทั้งหยกนี่ ใบเสร็จนี่ คุณตาบอด มองไม่เห็นหรือไง?”
“ฉันเพิ่งซื้อไปจากที่นี่ ยังไม่ถึงชั่วโมงก็แตกแล้ว ถ้าไม่ใช่ภรรยาคุณทำมันแตก หรือว่าฉันจะสมองเบลอทุบมันแตกเองละ?”
“ถ้าไม่เชื่อฉัน ก็ไปถามคุณผู้หญิงในร้านดู ดูสิว่าฉันได้ซื้อที่นี่หรือไม่?”
“ยังมีลูกค้าคนอื่นๆ ด้วย พวกเขาก็เห็นฉันซื้อกิเลนหยกนี่”
“คุณอยากจะโมเม ก็บอกมา อย่ามาพูดปั่นประสาทฉัน”
หญิงวัยกลางคนโมโหมาก “สรุปว่า วันนี้คุณต้องจัดการให้ฉัน”
ฉินหลั่งหยิบโทรศัพท์มา อยากจะตรวจสอบกล้องวงจรผิดในที่เกิดเหตุ
“3แสน ฉันชดใช้ให้”
ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงใหญ่ๆ ส่งเข้ามา
ฉินหลั่งและคนอื่นๆ หันไปมอง เห็นเถียนเสี่ยวเอ๋อและชายหญิงหลายคนเดินเข้ามา
หนึ่งในนั้น ก็คือชายคนในรูปที่ฉินหลั่งเห็น
“เถ้าแก่！”
เห็นชายวัยกลางคนปรากฏตัว พนักงานและยามในร้านก็ทำความเคารพ
ชายวัยกลางคนไม่ได้ส่งเสียงอะไร พยักหน้าตอบรับเบาๆ เพื่อเป็นการตอบรับ
เขาทำท่าวางมากอยู่เบื้องบน ราวกับคนในร้านไม่คู่ควรอยู่ในสายตาของเขา
ฉินหลั่งหยีตา รู้สึกไม่ค่อยดีกับไอ้ชายคนนี้เสียเท่าไร