รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 514 ตระกูลเสี้ยงตามแก้แค้น

บทที่ 514 ตระกูลเสี้ยงตามแก้แค้น
“นี่เป็นงานเลี้ยงศิลปะการต่อสู้สุดหรูของเย็นจีน ถ้าคุณไม่มีสถานะที่แน่นอนก็จะเข้ามาไม่ได้”
“พวกเราสามารถเข้ามาได้ ต้องขอบคุณพ่อบุญธรรมของคุณ”
เถียนเสี่ยวเอ๋อก้าวร้าวมาก “คุณเรียกเขามาที่นี่ คุณต้องการให้พ่อบุญธรรมของคุณขายขี้หน้าใช่ไหม”
หวงเกอตะลึง ไม่คิดว่าจะร้ายแรงขนาดนี้ ภายใต้ความกดดันของแม่เขาไม่เหมือนลูกผู้ชายเลย โบกมือแล้วพูดว่า “แม่ ฉันไม่ได้เรียกฉินหลั่ง………” “คุณไม่ได้เรียกเขา”
เถียนเสี่ยวเอ๋อตะลึง แล้วทำปฏิกิริยาต่อฉินหลั่งพูดว่า “แล้วคุณมายุ่งกับพวกเราทำไม น่าเบื่อจริงๆ เมื่อเช้าก็พูดเข้าใจแล้วนี่ บอกพวกคุณว่าต่อไปไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีก เข้าใจไหม”
“รีบไปซะ เร็วๆเลย”
เธอโบกมืออย่างไม่พอใจเพื่อขับไล่ฉินหลั่งออกไป
ฉินหลั่งมองเถียนเสี่ยวเอ๋อยิ้มจางๆ “น้าเถียน สถานที่ที่พวกคุณมาได้แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ ฉันมาทำให้แสงของพวกคุณจางลง ทำให้พวกคุณเสียหน้า พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกัน โอเคไหม ฉันก็มาเข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นกัน ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณเลย”
คืนนี้เป็นงานเลี้ยงศิลปะการต่อสู้ ฉินหลั่งยังไม่อยากฉีกหน้าเถียนเสี่ยวเอ๋อ
“โธ่ๆ คุณก็มาเข้าร่วมงานเลี้ยงศิลปะการต่อสู้”
เถียนเสี่ยวเอ๋อหายใจเข้าลึกๆ “ยาจกอย่างคุณเอาอะไรมาเข้าร่วม”
“พอเหอะ อย่าแอบอ้างเป็นบุคคลชั้นสูงเลย ตอนเรียนมหาวิทยาลัยแม้แต่ข้าวคุณยังไม่มีปัญญากินเลย ยังคงหลงใหลเรื่องหน้าตา ช่วยไม่ได้จริงๆ”
“คุณอย่าก่อให้เกิดเรื่องอัปยศอีกเลย”
“ถ้าคุณไม่ได้ยืนอยู่กับพวกเราในตอนนี้ แม้แต่ด้านนอกของงานเลี้ยงคุณก็ไม่มีสิทธิ์อยู่ได้แม้แต่สามนาที รปภ.คงจะโยนคุณออกไปได้ตลอดเวลา”
ที่ไม่ไกล หลัวต้ารุ่ยก็ส่ายหัวไม่หยุด แสดงถึงฉินหลั่งไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเลย
หวงเกอก็ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าได้รับอิทธิพลจากพ่อบุญธรรมและแม่ของเขา จนลืมนัดงานเลี้ยงของพี่น้องหอพักที่นัดกันไว้
“หวงเกอ ไป อยู่ห่าง ๆ เด็กคนนี้ไว้ เพื่อไม่ให้ขายหน้าพวกเรา”
เถียนเสี่ยวเอ๋อดึงตัวหวงเกอ “ฉันคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องปกป้องเขา ดูว่าเขาจะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหน”
“คุณก็คือฉินหลั่ง”
ในขณะที่หลัวต้ารุ่ยกับเถียนเสี่ยวเอ๋อรอหัวเราะเยาะฉินหลั่งอยู่ ทันใดนั้นเสียงที่เยือกเย็นก็มาจากด้านข้าง ตามมาด้วย มีชายและหญิงชาวจีนเจ็ดแปดคนเดินมา
คนนำคือชายหนุ่มหัวเกรียน ใส่รองเท้าทหาร ดูไม่ธรรมดา
เสี้ยงเฟยหลงเดินตามหลัง ใบหน้ามีรอยยิ้มที่ดุร้าย
ฉินหลั่งมองฝ่ายตรงข้ามด้วยความเย็นชา ไม่ใช่ศัตรูก็จะไม่มาเจอกัน คนตระกูลเสี้ยงก็มาแล้ว
แต่สามารถจินตนาการได้ เสี้ยงเฟยหลงที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นปรมาจารย์คนแรกของจีนจะไม่มาร่วมงานได้อย่างไร
“เด็กน้อย นี่เป็นพี่ชายของฉันเสี้ยงเฟยสง เขาเรียกเสี้ยงเฟยสงหมีบ้า” เสี้ยงเฟยหลงพูดด้วยเสียงแหบ “คุณไม่คุกเข่าลงเพื่อทักทาย”
ขาของเขาเป็นง่อยแล้ว ยืนมองอยู่ตรงนั้นอย่างเศร้าใจ
“พวกเราตระกูลเสี้ยงมีความแค้นที่ลึกเท่าทะเลกับคุณ อย่าคิดว่าจะจบกันง่ายๆ”
“วันนี้ ฉันจะทวงคืนทั้งต้นและดอกเลย”
เสี้ยงเฟยหลงแยกเขี้ยวยิงฟันพูดว่า พูดก็ส่วนพูด เขาแอบกลัวฉินหลั่งอย่างเห็นได้ชัด มีความวิตกกังวลอยู่นานในสายตาของเขา
วันนั้นเด็กที่ตระกูลเสี้ยงส่งไปถูกกวาดล้างจนหมด เสี้ยงเฟยหลงจะไม่สั่นคลอนได้อย่างไร แทบจะเป็นข่าวดังสนั่น แต่ความแค้นนี้จะต้องแก้แค้นให้ได้
ในสายตาของตระกูลเสี้ยงในตอนนี้ มองฉินหลั่งที่สุภาพเป็นเทพเจ้าที่ดุร้าย มีเพียงแค่เสี้ยงเฟยสง ที่ยังไม่พอใจอย่างมาก
ที่ไกล หลัวต้ารุ่ยกับเถียนเสี่ยวเอ๋อกำลังมองดูฉากนี้อย่างสนุกสนาน
ดูสิ มีคนเข้าไปตำหนิฉินหลั่งอีกแล้ว คนคนนี้ไม่รู้สึกรู้สา ไม่รู้จักอาย
บอกแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ แล้วยังไม่ยอมฟัง
ฉินหลั่งมองเสี้ยงเฟยหลงค่อยๆพูด “หลีกทางให้ด้วย”
“ไอ้เด็กน้อย บ้าจริงๆ”
เสี้ยงเฟยสงข้างนอกยิ้มแต่ข้างในไม่ยิ้ม “กล้าท้าทายกับพวกเราตระกูลเสี้ยง คุณดูมีศักดิ์ศรีมาก”
“วันนี้เป็นวันดี ฉันยังไม่อยากเห็นเลือด คุณยืนอยู่ตรงนี้ ให้น้องฉันตบหน้า”
“เขาตบจนพอใจ สบายใจแล้ว ถ้าคุณจัดการตัวเอง ก็จะละเว้นชีวิตของคุณชั่วคราว ดีไหม”
“อย่าปฏิเสธฉัน คนอย่างฉัน สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนอื่นไม่ไว้หน้า”
เขามองฉินหลั่งด้วยสายตาที่ดูถูก วันนั้นเด็กๆของตระกูลเสี้ยงรีบเกินไป ก็เลยเสียเปลี่ยนมาก วันนี้เขาหมีบ้าออกหน้าเอง ฉินหลั่งไม่ใช่คู่ต่อสู้แน่นอน
เพราะว่า ในตระกูลเสี้ยง อย่ามองว่าเสี้ยงเฟยหลงเป็นที่รู้จักในฐานะปรมาจารย์คนแรกของจีน ในความเป็นจริงแล้วเสี้ยงเฟยสงกับเสี้ยงเฟยหลงก็เทียบเคียงกัน เพียงแต่ว่า เขาไม่ค่อยเต็มใจออกหน้า
แต่สำหรับฉินหลั่ง ต้องได้รับการจัดการ ตอนนี้เรื่องมันก็ได้แพร่ออกไปแล้ว มีผลกระทบต่อชื่อเสียงของตระกูลเสี้ยงของพวกเขามาก
แต่ว่า เขาชอบทหารที่ชนะโดยไม่ต้องต่อสู้มาก
เช่นนี้สามารถแก้แค้นแล้ว ยังมีความรู้สึกของความสำเร็จด้วย
ณ เวลานี้เถียนเสี่ยวเอ๋อที่รู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่น รอดูฉินหลั่งถูกขับไล่ออกไป และถูกทุบตีล้มลงบนพื้นแล้วตามหาฟัน
เธอยังไม่รู้ว่าฉินหลั่งกับตระกูลเสี้ยงมีความสัมพันธ์กันอย่างไร
ฉินหลั่งพูดอย่างไม่แยแส “ถ้ายังไม่หลีก พวกคุณก็จะโชคร้ายแล้ว”
ประโยคนี้พูดออกไป ผู้ชมตะลึง
หวงเกอสูดลมหายใจและมองไปที่เขา
พี่ใหญ่ คนที่เผชิญหน้าอยู่เป็นเสี้ยงเฟยหลงของตระกูลเสี้ยงนะ
“โชคร้าย”
ในที่สุด เสี้ยงเฟยสงหัวเราะอย่างเย็นชา “ได้ ฉันจะสั่งสอนให้”
ผั๊วะ เสี้ยงเฟยสงรู้สึกเหมือนลมเย็นพัดผ่าน ปฏิกิริยาของเขาเร็วมาก ป้องกันหมัดทันที เห็นแค่แขนของเขาตีไปที่เสี้ยงเฟยสงอย่างเร็ว เสี้ยงเฟยสงป้องกันแขนของฝ่ายตรงข้าม แต่แขนนั้นเหมือนเคลื่อนน้ำ ทันใดนั้นโค้งงอเป็นรูปร่างที่น่าทึ่ง เสี้ยงเฟยสงโดนตบไปที่หน้าอย่างแรง
ฉินหลั่งใช้วิชาล็อกกระดูกของซ่าหมี่เทอ ศิลปะการต่อสู้ของสำนักช้างจันทรา ในประเทศจีนมีคำสอนที่แตกต่างกัน ดังนั้นเสี้ยงเฟยสงไม่สามารถต่อต้านได้ ด้วยฝีมือของเขาเขาไม่รอดพ้นจากการตบนี้ได้
เสี้ยงเฟยสงรับมือไม่ทัน เกิดปัญหาครั้งใหญ่ ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็มีความละอายและโกรธมาก นี่เป็นงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ของวงการต่อสู้ ไม่รู้ว่ามีคนดูอยู่เท่าไหร่ แต่ตัวเองถูกเด็กตบที่หน้า
นี่คือศิลปะการต่อสู้แบบไหน เสี้ยงเฟยสงไม่มีเวลามาคิด กำลังจะกระโจนเข้าใส่ ณ เวลานั้นมีเสียงดังขึ้น ไม่รู้ว่าด้านนอกอนุญาตผู้ชายจำนวนมากเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ชั้นในสามชั้น ชั้นนอกอีกสามชั้นล้อมคนตระกูลเสี้ยงไว้อย่างแน่นหนา
“ใครมารบกวนสถานที่จัดงานที่นี่” เสียงเย็นชาส่งมา
“ล้อมไว้ วันนี้อย่าให้ตระกูลเสี้ยงวางอำนาจแถวนี้” มีอีกเสียงตามมา
เห็นผู้ชายอีกกลุ่มใหญ่ ขยายวงล้อม ทันใดนั้นกลุ่มของเสี้ยงเฟยหลงก็ถูกล้อมไว้เหมือนเกี๊ยวที่โดนห่อ
ชายชราผู้สง่างามในชุดสูทและรองเท้าหนัง ก้าวย่างมา อีกคนที่สั่งให้ล้อมพวกของเสี้ยงเฟยหลงไว้ เป็นชายวัยกลางคนสวมเครื่องแบบศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมที่มีความสามารถ ขึ้นมากล่าวกับชายชราอย่างเคารพว่า “ท่านจง ซ่งซื่อหยูนขอคารวะ”
“ฮ่าๆ คุณซ่ง งานเลี้ยงวันนี้เป็นงานเลี้ยงวงการต่อสู้ของเย็นจีน เสี้ยงเฟยหลงอาศัยกำลังตัวเองในการขัดคำสั่งของสถานที่จัดงาน คุณคิดอย่างไร” จงจิ่วเจินถามด้วยสายตาที่จ้องมอง ดูแล้วอารมณ์เสียมาก
“ฉันซ่งซื่อหยูนก็นับเป็นคนคุ้นเคยในวงการต่อสู้ของเย็นจีน ก็มีความรับผิดชอบในการดูแลรักษาสถานที่ให้เป็นไปตามปกติและเป็นระเบียบเรียบร้อย ท่านเสี้ยงเป็นปรมาจารย์รุ่นแรก แต่ก็ไม่สามารถทำสิ่งตามอำเภอใจได้ เสี้ยวหยู่”
ซ่งเสี้ยวหยู่เดินออกจากฝูงชน โค้งคำนับพูดว่า “คุณพ่อ เชิญสั่งการ”
“ถ้าใครไม่พอใจ หาเรื่องคุณชายฉิน ช่วยจัดการให้ฉันด้วย” ซ่งซื่อหยูนตะโกน
“ได้” ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบรับทันที
จงจิ่วเจินก็จะสั่งเช่นนี้เช่นกัน อันที่จริงชื่อเสียงของทั้งสองตระกูลนั้นต่ำกว่าตระกูลเสี้ยงเล็กน้อย แต่ในเรื่องกำลังคน เกี่ยวกับทรัพยากรทางการเงิน ตระกูลเสี้ยงต่างกันมาก โดยปกติน้ำบาดาลจะไม่รบกวนน้ำในแม่น้ำ เวลาพบกันก็ผงกศีรษะ คิดไม่ถึงว่าวันนี้เพื่อฉินหลั่ง มีการเตรียมการสำหรับการต่อสู้กับตระกูลเสี้ยง