รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 533 คนนับหมื่นคำรามด้วยกัน

บทที่ 533 คนนับหมื่นคำรามด้วยกัน
คนของจั่วหู่ในห้องบอลรูมล้วนตกตะลึง จากนั้นฉินหลั่งก็ผลักออกเบาๆ
จั่วหู่ราวกับโดนรถบรรทุกชนเข้าอย่างจัง ร่างทั้งร่างกระเด็นออกไป ดาบยาวเล่มนั้นกระเด็นไปปักบนกำแพง ทำให้จั่วหู่ติดอยู่บนกำแพงไปด้วย
แค่สองกระบวนท่าเท่านั้น จั่วหู่ก็ไปเจอกับยมทูตซะแล้ว
ไม่ ถ้าจะพูดให้ถูก ไม่ใช่สองกระบวนท่า เป็นแค่การออกแรงเล่นๆ2ครั้งแค่นั้น
ท่าทางดูดีราวกับหยก สง่ามากๆ
ห้ะ！
ในที่สุดก็มีแขกสาวส่งเสียงออกมาอย่างบ้าคลั่ง
การโจมตีแบบนี้ทำให้พวกเธอลืมไม่ลงจริงๆ และทำให้พวกเขาเกลียดชังฉินหลั่งสุดๆแล้วเหมือนกัน
“หยุดนะ！”ชายชราในชุดดำ2-3คนที่เพิ่งมาตะโกนมาแต่ไกล แต่ก็หยุดความเร็วที่เร็วกว่าสายฟ้านั่นไม่ทันอยู่ดี
เหล่าชายชราในชุดดำล้อมฉินหลั่งไว้ โจมตีทุกทิศทาง สาบานว่าจะทำให้ฉินหลั่งแหลกเป็นเสี่ยงๆให้ได้！
แต่ทว่า ในความคิดคิดซะดิบดี แต่ความเป็นจริงนั้นน่าอนาถนัก
ฉึบ！
ชายชราในชุดดำ5คนไม่ทันได้ตั้งตัว ก็พบว่าไหล่ข้างที่ตนจับดาบนั้นขาด จากนั้นร่างก็ลอยกระเด็นออกไป
ขาดแล้วหล่นลงบนโต๊ะอย่างแรง จนทำให้โต๊ะแตกไปด้วย
ชายชราทั้ง5คนสะดุ้งผวา มองไปยังชิ้นส่วนไหล่ของตน ก็รู้ทันทีว่าชีวิตนี้ไม่สามารถจับดาบได้อีกแล้ว
แต่พวกเขากลับคิดไม่ถึง ทันใดนั้นฉินหลั่งก็กางมือออกมา สายตาเยือกเย็นอย่างไม่ลดละ จากนั้นก็เห็นเพียงศิลปะการต่อสู้ที่ส่องแสงแปลกประหลาด ราวแสงดวงอาทิตย์พุ่งไปยังหน้าอกของชายชราทั้ง5คน ทำให้ชายชราทั้ง5คนตายไปในที่สุด
ในขณะนั้นเอง จงเส่นซานก็นำลูกน้องราว3พันคนบุกเข้ามา
โจวกางหยุงตระกูลโจว ฉางจื่อชงตระกูลฉาง ลู้เหมิงเถียนตระกูลลู้ ซ่งเสี้ยวหยู่ตระกูลซ่ง นำคนจำนวนนับหมื่นเข้ามายึดครองพันธมิตรศิลปะการต่อสู้
เหลิ่งเชียนชีวก็ติดตั้งจรวดขีปนาวุธอยู่ด้านนอก สายตาเต็มไปด้วยความทุกข์ ฝ่ายตรงข้ามทำตัวกำเริบเสิบสานอยู่ในวิลล่าเชียนชิวของเขา ต้องยิงจรวดขีปนาวุธให้เยอะหน่อยแล้วล่ะ ขอเพียงฉินหลั่งออกคำสั่ง เขาจะยิ่งให้เละเป็นจุณ
พันธมิตรศิลปะการต่อสู้อะไรกัน เขารู้จักแค่เพียงฉินหลั่ง
ตอนนี้เรื่องความแข็งแกร่งไม่ต้องพูดถึงแล้ว ฉินหลั่งเอาพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แห่งเย็นจีนของตนกลับคืนมาแล้ว และยังควบคุมอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งชายและหญิงของแผนกบังคับใช้กฎหมาย ถูกปิดล้อมไว้ในห้องบอลรูมแคบๆ สายตาเต็มไปด้วยความหวาดผวา หวั่นกลัว และความคับแค้น
“แกไม่มีสิทธิ์ทำร้ายคุณชายจั่ว……”
“แกทำร้ายคุณชายจั่วได้ยังไง เขาเป็นลูกชายแท้ๆของคุณจั่วนะ……”
ขณะที่ผู้หญิง2-3คนที่สนิทกับจั่วหู่กำลังโกรธแค้น
ชายชราในชุดดำคนหนึ่งก็พูดขึ้นเสียงดัง：“ฉินหลั่ง แกรู้ไหมว่าแกกำลังทำอะไรอยู่？”
“แกมีความผิดติดตัว ยังกล้ามาทำร้ายคุณชายจั่ว โทษแกหนักขึ้นอีกขั้นแน่”
“ท่านจั่วไม่ปล่อยแกไว้แน่”
“พรุ่งนี้ท่านจั่วจะมาเย็นจีน ถึงตอนนั้นฉันจะคอยดูว่าแกจะพูดกับเขายังไง ”
ถึงแม้ฝีมือของฉินหลั่งจะทำให้พวกเขาเกรงกลัว แต่พวกเขาคิดว่า ฉินหลั่งที่เคยพ่ายแพ้ให้กับเสี่ยวฉวน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านจั่วหรอก
นี่เป็นที่พึ่งสุดท้ายของพวกเขา
ทำร้ายจั่วหู่ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับแผนกบังคับใช้กฎหมาย ฉินหลั่งได้กลายเป็นศัตรูของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แน่
เขาไม่กลัวงั้นเหรอ？！
ฉินหลั่งยิ้มเบาๆ：“แม้จะมีคนขัดขวางนับหมื่น ฉันก็จะทำต่อไป”
เขาเสียใจนิดหน่อยที่จั่วเฉินบิงไม่ได้อยู่เย็นจีน ไม่งั้นคงได้ฆ่าให้สิ้นซากไปเสียแล้ว
คนที่ทำอะไรกับคนข้างกายฉินหลั่ง ฉินหลั่งไม่ปล่อยไว้แน่นอน
ผู้อาวุโสของแผนกบังคับใช้กฎหมายคนหนึ่ง เห็นฉินหลั่งยังคงยิ้มร่าอยู่ ก็ตะโกนขึ้น：“วันนี้แกอาจสามารถแก้แค้นให้พวกเขาได้ แต่พรุ่งนี้หลังจากแกตายจากการต่อสู้แล้วล่ะ？”
“ยังจะมีใครปกป้องพวกเขาได้อีก？”
“แกยิ่งทำผิดต่อแผนกบังคับใช้กฎหมายหนักขึ้น วันข้างหน้าของพวกเขาก็จะยิ่งลำบากขึ้นเช่นกัน”
ชายชราในชุดดำเตือนฉินหลั่ง：“บางผลลัพธ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่แกจะรับมันได้”
ชายชราในชุดดำคนนี้เหมือนเพิ่งได้รับข้อความอะไรมา จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้น
รีบเปิดคลิปแล้วฉายบนโปรเจ็กเตอร์ในห้องบอลรูม
ในวิดีโอเป็นหน้าของจั่วเฉินบิงอย่างชัดเจน เขารู้เรื่องแล้ว มองฉินหลั่งด้วยสีหน้าเดือดดาล：“ฉินหลั่ง ฉันคือจั่วเฉินบิง”
“ฉันจะบอกแกให้นะ แกสร้างความวุ่นวายให้พันธมิตรศิลปะการต่อสู้มาก ทำให้พันธมิตรศิลปะการต่อสู้กลายเป็นเรื่องตลก ตอนนี้แกยังอาศัยตอนที่ฉันไม่อยู่เย็นจีน มาคิดบัญชีลูกชายฉัน”
“ฉันขอสั่งให้แกรีบปล่อยจั่วหู่ซะ ไม่งั้นพอฉันกลับไป ฉันจะทำให้แกตายแน่”
“หากแกตายฉันก็จะเผากระดูกแกให้กลายเป็นเถ้าถ่าน ได้ยินรึยัง？”
จั่วเฉินบิงทำทาช่าทางเดือดดาล อาศัยที่ตนอายุมากกว่าไปข่มขู่：“รีบปล่อยเขาตอนนี้ เดี๋ยวนี้”
“ท่านจั่ว ปล่อยหน่ะมันง่าย แต่ท่านตอบคำถามผมมาก่อน……”ฉินหลั่งยิ้มๆ：“พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ข้อที่72 หากลูกศิษย์รังแกผู้ชายหรือผู้หญิง ยุ่งกับเรื่องในกาม ต้องลงโทษยังไงเหรอ？”
“ตอนนี้ไม่สนข้อที่72 หรือข้อที่92อะไรทั้งนั้น”
จั่วเฉินบิงแสร้งไม่ได้ยิน：“ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่า แกฆ่าศิษย์ในสำนักเดียวกัน โทษใหญ่หลวงและน่ารังเกียจนัก”
“ท่านจั่ว ผมขอฟ้องร้องจั่วหู่ เขาจับพ่อผมไปขังในคุกน้ำ ข้อถามหน่อยว่าพ่อผมทำผิดอะไร เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ ท่านเป็นผู้อาวุโสของแผนกบังคับใช้กฎหมาย ท่านจะจัดการเรื่องนี้ยังไง？”
จงเส่นซานคิดว่าถึงแม้พ่อของตนจะบาดหมางกับจั่วเฉินบิง แต่ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ จั่วเฉินบิงก็ยังคงเป็นท่านผู้บังคับใช้กฎหมาย คงไม่เล่นพรรคเล่นพวกหรอก
“เหอะ จั่วหู่จะจับใคร จะทำหรือไม่ทำตามกฎหมาย พวกแกไม่ต้องยุ่ง”จั่วเฉินบิงไม่เห็นด้วย：“ควรจับก็ต้องจับ”
จั่วเฉินบิงไม่ฟังคำฟ้องร้องแม้แต่น้อย：“ฉินหลั่ง อย่าเสียเวลาเลย ปล่อยเขาซะ ไม่งั้นฉันจะโมโหแล้วนะ”
ฉินหลั่งมองจั่วเฉินบิงพลางพูดออกรอบ：“พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ข้อที่72 หากรังแกผู้ชายหรือผู้หญิง ใส่ร้ายคนสำนักเดียวกันตามอำเภอใจ ลงโทษโดยพลการ ควรจัดการยังไง？”
“โทษสถานเบาคือสามดาบหกรู โทษสถานหนักคือฆ่าอย่างไร้ข้อยกเว้นทันที！”（สามดาบหกรูคือกฎเกณฑ์ของแก๊งค์ หากมีคนทำสิ่งที่ผิดพลาดอย่างแก้ไขไม่ได้และขอให้อีกฝ่ายยกโทษให้คนที่ทำผิดต้องใช้ใบมีดคมหรือดาบแทงทะลุร่างกาย แทงไปสามครั้งร่างกายจะมีหกรู）
ทันใดนั้น ก็มีเสียงแก่ๆอันทรงพลังดังมาจากทางด้านประตู
จงจิ่วเจินปรากฏตัวขึ้นโดยมีคนช่วยประคอง
ซ่งซื่อหยูนมีสีหน้าเต็มไปด้วยความโมโหอยู่หลังท่านจง
“ถามหน่อยสิ จั่วหู่ทำผิดกฎพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ข้อที่72 ผลที่ตามมาร้ายแรง มีผลกระทบที่เลวร้าย จากบทลงโทษแล้วควรฆ่าหรือไม่？”
ฉินหลั่งชี้จั่วหู่ที่ห้อยอยู่ตรงกำแพง พลางพูดเสียงขรึม
“ฆ่า！”
“ฆ่า！”
“ฆ่า！”
ผู้คนในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แห่งเย็นจีนมากว่า1หมื่นคน ตะโกนกันอย่างพร้อมเพรียง แต่ละคนมีสีหน้าโกรธแค้น
เสียงดังสนั่นอย่างฟ้าถล่มดินทลาย
จั่วเฉินบิงเดือดมาก：“แกกล้างั้นเหรอ！”
“ฉึบ！”
พูดเช่นนั้น จั่วหู่ที่ห้อยอยู่บนกำแพงก็ร่วงลงพื้นทันที กล้องก็แพนไปร่างที่ตายแล้วของเขา
จั่วเฉินบิงที่วิดีโอคอลอยู่ปลายสายโ มโหจนล้มลงไปกับพื้น
“ไอ้หมอนี่—-”
จั่วเฉินบิงโศกเศร้าจนไม่อาจควบคุมได้
ชายชราในชุดดำที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็ปามันจนแตก แล้วพุ่งไปจะฆ่าฉินหลั่ง
แต่ไม่ทันถึงตัวฉินหลั่ง ซ่งซื่อหยูนก็แย่งดาบยาวจากลูกน้อง แล้วแทงเข้าไป เขาเป็นนักต่อสู้ที่มีพลังภายในระดับสูง ดาบยาวทั้งรวดเร็วและดุดัน เขาแทงชายชราล้มลงกับพื้นอย่างง่ายดาย
จากนั้นจงจิ่วเจินก็ออกคำสั่ง ชายหญิงที่อยู่ตรงนั้นล้วนโดนจับ
ฉินหลั่งถีบจั่วหู่ออก：“คนต่อไป เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งสินะ”
ทุกคนได้รับการช่วยเหลือ จงยู่โดนจับไปอีกห้องหนึ่ง เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เมื่อฉินหลั่งเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอ ก็โมโหขึ้นมาทันที
จนจงยู่หลับไป เขาถึงค่อยๆสงบลงมาหน่อย
ส่วนความโกรธแค้นของจั่วเฉินบิง เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาฆ่าลูกศิษย์ของแผนกบังคับใช้กฎหมายไปร้อยกว่าคน ทั้งสองฝ่ายไม่มีช่องทางที่จะประนีประนอมกันได้มาตั้งนานแล้ว
สำนักใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้จะรู้สึกยังไง เขาไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงมัน
หมัดเดียวจอดก็จบแล้ว
เหลิ่งเชียนชีวที่อยู่ด้านนอกค่อนข้างผิดหวัง เพราะจรวดขีปนาวุธของเขาไม่ได้ใช้ ในบรรดานักต่อสู้ เขาเป็นคนที่หลงใหลพวกอาวุธที่สุดแล้ว ถึงแม้การฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของเขา จะเก่งกว่าซ่งซื่อหยูนเพียงเล็กน้อยก็ตาม