รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 547 ตระกูลเหลียนแห่งเมืองเจียง

บทที่ 547 ตระกูลเหลียนแห่งเมืองเจียง
สำหรับคุณยายพริกนั้นฉินหลั่งนั้นซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก หากไม่มีคุณยายพริกคอยชี้แนะ เขาคงไม่สามารถเข้าสู่ขั้นแดนฟ้าได้
คุณยายพริกไม่ได้เรียกฉินหลั่งว่าเจ้านาย กลับกันโดยลึกๆแล้วเธอเห็นฉินหลั่งเป็นลูกศิษย์
ยายปี้หวู้ตายแล้ว คุณยายพริกจึงรับหน้าที่ในการอบรมสั่งสอนฉินหลั่ง ส่วนเรื่องในตำหนักคุณยายพริกไม่เคยสนใจเลยแม้แต่น้อย
“ฉันยังไม่ตายง่ายๆหรอก ร่างกายยังแข็งแรงดี เพียงแต่ภาพตรงหน้ามันมืดบอด หลั่งเอ๋อ ฉันรับใช้ยายปี้หวู้มานานหลายปี คุณเขาอยากรักษาดวงตาของฉันให้หายดี แต่สุดท้ายคุณเขาก็จากไปเสียก่อนเลยยังรักษาไม่หาย”
คุณยายพริกทอดถอนหายใจราวกับว่ากำลังระบายความในใจกับฉินหลั่ง
“ฉันฝากความหวังไว้ที่แกได้ไหม? ได้ข่าวว่าฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้ของแกพัฒนาขึ้น ด้านการแพทย์ก็อย่าทิ้งล่ะ คัมภีร์เต่าเย่านั้นละเอียดลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ครอบคลุมทุกอย่าง ส่วนการฝึกฝนวิชาก็อย่าได้ละเลย”
คุณยายพริกเอ่ย
“ครับคุณยาย ผมจะรักษาตาของคุณยายให้ได้ ทำให้คุณยายกลับมามองเห็นอีกครั้ง” ฉินหลั่งรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
“ดีๆ แกเป็นเด็กที่ดี” คุณยายพริกเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฉันก็ไม่อยากพูดมากแล้ว ได้ข่าวว่าแกกำลังเป็นที่โงดังในยุทธจักร ฉันปลื้มใจมาก เย่ฉางเฟิงของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ฉันก็ได้ยินมาบ้าง ในสายตายาวเย่วกงของพวกเรา เขาไม่ได้มีอะไรแปลกประหลาด แกไม่ต้องกลัวเขา”
“ครับ น้อมรับคำสอนของคุณยาย” ฉินหลั่งเอ่ยผ่านมือถือด้วยความเคารพ
“อืม แต่ว่าเยาวชนที่ทำให้เย่ฉางเฟิงสนใจได้ เกรงว่าคงมีแค่แกคนเดียว” คุณยายพริกเอ่ยอย่างซึ้งใจ
“คุณยายนึกถึงหลั่งเอ๋อ หลั่งเอ๋อตราตรึงไว้ในใจ คุณยายอยู่ที่ตำหนักก็กินของดีๆ สวมเสื้อผ้าดีๆ แล้วก็ให้สาวใช้ของลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์พาไปเดินเล่น ส่วนเรื่องอื่นคุณยายไม่ต้องคิดมาก” ฉินหลั่งกลัวว่าคุณยายพริกจะทำลายร่างกายตัวเองจึงเอ่ยปลอบใจ
“อืม ความกตัญญูของหลั่งเอ๋อยายรับรู้แล้ว แต่มีอีกเรื่องที่แกยังไม่รู้ ฉันเป็นคนที่พอมีตำแหน่งในเมืองเจียง ตอนเด็กถูกยายปี้หวู้รับเข้าตำหนัก ในเมืองเจียงฉันยังพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แกไปแทนยายได้ไหม?” คุณยายพริกที่อยู่อีกฟากของสายเอ่ยขึ้น
“ได้ครับ น้อมรับคำสั่ง” ฉินหลั่งรับปากอย่างรวดเร็ว
“แกไม่ถามหรือว่าเรื่องอะไร?” คุณยายพริกที่อยู่อีกฟากหัวเราะออกมา ตอนนี้ตำแหน่งของฉินหลั่งสูงขนาดนี้ ทว่ากลับเขื่อฟังคำสั่งของคุณยายพริกเป็นอย่างดี
น้ำเสียงของคุณยายพริกแฝงไปด้วยความกังวล “ญาติของฉันคนหนึ่งที่อยู่เมืองเจียงกำลังป่วยหนัก ไม่รู้ว่าใช้วิธีไหนถึงส่งคนมาหาฉันจนเจอ คุกเข่าขอร้องอยู่หน้าตำหนักเพื่อขอให้ฉันรักษาให้ ฉันก็อายุเยอะแล้วเลยนึกถึงเพื่อนเก่ามากกว่าแต่ก่อน เห็นว่าพวกเขาน่าสงสาร แกไปเถอะ ลองดูสักหน่อย ถ้าไม่ได้ยายก็ไม่ว่าแกหรอก”
“คำสั่งของคุณยาย ผมจะทอย่างสุดความสามารถ” ฉินหลั่งคิดๆดูแล้ว เรื่องนี้ต้องไปที่เมืองเจียงโดยเร็วที่สุด เมืองเจียงอย่างนั้นหรือ เมื่อสักครู่เขาเพิ่งถามถึงเรื่องของเมืองเจียง ถือว่ามีวาสนาต่อเมืองเจียงแล้ว
โรคที่ญาติของคุณยายพริกเป็นต้องไม่ใช่โรคทั่วไปแน่นอน ไม่อย่างนั้นทางโรงพยาบาลคงวินิจฉัยไปนานแล้ว หรือไม่คุณยายพริกเขียนตำรับยาให้สักตำรับก็คงรักษาหายแล้ว
“อืม ตระกูลเหลียนแห่งเมืองเจียง แกไปตามหาหญิงสาวที่ชื่อฉินเอ๋อ เธอนอนไม่ได้สติอยู่ที่บ้านตระกูลเหลียน”
ฉินหลั่งชะงักไป “เมืองเจียง? ตระกูลเหลียนอย่างนั้นหรือ?”
“แม่ของฉินเอ๋อเป็นคนในองค์การศิลปะการต่อสู้ และก็เป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเหลียน”
คุณยายพริกเอ่ยขึ้น “เกิดเรื่องกับฉินเอ๋อ เธอจึงดูแลด้วยตัวเอง เพราะยังไงก็เป็นลูกสาวของตน ดูแลเองจะดีกว่า”
ฉินหลั่งกังวลเรื่องอาการป่วยของฉินเอ๋อ “ครับ ผมจะบินไปคืนนี้เลย……”
คุณยายพริกแนะนำ “แกไม่ต้องรีบร้อน ฉินเอ๋อไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิต แกจัดการเรื่องของแกก่อนค่อยไปก็ยังไม่สาย”
“ครับ พรุ่งนี้ผมจะนั่งรถไฟความเร็วสูงไป”
ฉินหลั่งเหลือบมองเวลา บินไปตอนนี้ก็เป็นช่วงกลางคืนจะเป็นการไปรบกวนการพักผ่อนของคนตระกูลเหลียนเปล่าๆ เขาจึงตัดสินใจว่าจะไปเมืองเจียงในวันรุ่งขึ้น
หลังจากวางสาย ฉินหลั่งก็ขบคิดถึงหญิงสาวที่ชื่อฉินเอ๋อ เธอป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่ คุณยายพริกก็ไม่ได้บอกไว้
ระหว่างที่ครุ่นคิด ฉินหลั่งก็ขยับพวงมาลัย ขับลัมโบกินี่เลี้ยวเข้าไปในตรอกด้านหลัง
ลัมโบกินี่คันนี้มีไว้ให้คนระดับสูงของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ใช้โดยเฉพาะ ฉางจื่อชงกลับยกให้ฉินหลั่งใช้โดยไม่ถามสักคำ
เขาจะกลับบ้านโดยใช้ทางลัด
“หิวแล้ว หาอะไรกินหน่อยดีกว่า”
สามนาทีต่อมา ฉินหลั่งขับรถเข้าไปในถนนเส้นรอง จากนั้นก็มาถึงร้านริมทางที่ขายเนื้อแกะโดยเฉพาะ
เขาจอดรถไว้ฝั่งตรงข้ามของตรอกซอยนี้
หลังจอดรถเสร็จ ฉินหลั่งก็มาร้านริมทางแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย เหนื่อยมาทั้งวันหิวชะมัดเลย
ขณะที่ฉินหลั่งอิ่มหนำสำราญแล้วเดินกลับรถ ฉับพลันก็มีเสียงผู้หญิงดังมาจากอีกฝั่งของซอย
“ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน……”
“อย่ามาแตะต้องฉัน อย่ามาแตะฉัน……”
ฉินหลั่งจึงรีบวิ่งไปจนถึงอีกฝั่งของตรอกซอย
มีกระเป๋าตกอยู่บนพื้นและยังมีหูฟังกับโทรศัพท์มือถือ
และด้านหลังมีรถตู้สีทองจอดอยู่
ชายหนุ่มห้าคนกำลังจับตัวหญิงสาวกึ่งเมาคนหนึ่ง ก่อนจะยัดตัวเธอเข้าไปในรถราวกับเธอเป็นเหยื่อ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเวทนา
หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาสะสวย เสี่ยงต่อการถูกลวนลาม
เธอถูกปิดปาก ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าขาดวิ่น ผิวเนื้อที่โผล่ออกมาโดนลมเย็นจนเกิดอาการสั่นสะท้าน
ตอนนี้แววตาของสาวสวยคนนี้เต็มไปด้วยความกลัว
ฉินหลั่งไม่ต้องถามมากก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ถูกคนกลุ่มนี้บังคับเก็บศพ และยังรู้ว่าคืนนี้เธอจะต้องถูกล่วงละเมิดอย่างตายทั้งเป็น
“ไอ้น้อง อย่ามายุ่ง”
ขณะนั้นเองชายหนุ่มสวมเสื้อกันลมคนหนึ่งก็เห็นฉินหลั่ง ก่อนจะตะคอกออกมาเสียงดัง
“ไสหัวไป”
พรรคพวกอีกสี่คนก็หันมาดูด้วยท่าทีดุร้ายและโหดเหี้ยม
หนึ่งในนั้นยังมีคนหยิบมีดออกมาพลางตวัดมีดกลางอากาศเพื่อข่มขู่
สาวสวยเห็นฉินหลั่งแววตาก็เป็นประกาย ก่อนจะตะโกนอย่างอ่อนแรง “ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย……”
“เพี๊ยะ—-”
ชายหนุ่มที่สวมชุดขนสัตว์สีดำฟาดมือลงบนใบหน้าของเธอ
“ช่วยอะไร ดื่มเหล้าของพวกเราไปเยอะขนาดนั้น เล่นกับแกหน่อยจะเป็นไรไป?”
ใบหน้าของหญิงสาวปรากฏรอยนิ้วห้านิ้ว
ชายหนุ่มชุดดำชี้หน้าฉินหลั่งพลางตะคอกเสียงแข็ง
“ไสหัวไป”
“คนที่ควรจะไสหัวไปคือพวกแกต่างหาก”
ฉินหลั่งก็ไม่ได้พูดให้เสียเวลาแต่กลับพุ่งเข้าไปหาทันที
“รนหาที่ตาย!”
เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งจะเข้ามาทำลายเรื่องดีๆของตน ชายชุดดำห้าคนจึงเกิดอาการโมโหพอใจ ชักอาวุธออกมาแล้วเข้ามาล้อมฉินหลั่งไว้
ฉินหลั่งทำตัวสบายๆก่อนจะลอดเข้าไปตรงช่องว่างที่ไม่มีคนแล้วทะลุผ่านห้าคนนั้นไป
ทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหวก็มีเสียงร้องโหยหวน ทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหวก็จะมีคนถูกเตะกระเด็นออกไป
ชั่วอึดใจผ่านไป ทั้งห้าคนต่างก็กองกันอยู่ที่พื้นในท่างอตัว ข้อมือและหัวเข่ามีเลือดไหลอาบ
น่ากลัวมาก ช่างน่ากลัวจริงๆ
ในแววตาของชายหนุ่มชุดดำทั้งห้าคนปรากฏความกลัว ฉินหลั่งดูเป็นคนรูปร่างสง่างาม ทว่าลงมือทั้งโหดเหี้ยมและแม่นยำ แถมยังเร็วจนน่ากลัว
ทั้งสองฝ่ายไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำ
เขาคำรามออกมา “ไอ้น้อง กล้ามีเรื่องกับห้าเจ้าพ่อแห่งเย็นจีนอย่างพวกเรา ได้คิดถึงผลที่จะตามมารึยัง?”
“เพี๊ยะ—-”
ฉินหลั่งตวัดฝ่ามือครั้งหนึ่งจนชายชุดดำฟันร่วงตกพื้น
“อย่างพวกแกนี่ยังเรียกว่าห้าเจ้าพ่ออีกหรือ พวกแกเคยเห็นเจ้าพ่อที่แท้จริงหรือยัง”
“ถ้าพวกแกเป็นเจ้าพ่อ อย่างนั้นฉันก็เป็นปฏิปักษ์ของเจ้าพ่อ”
ฉินหลั่งตวัดฝ่ามือใส่อีกครั้ง
ชายหนุ่มชุดดำฟันร่วงหล่น สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทว่ากลับไม่สามารถตอบโต้ได้ ทำได้เพียงฝืนกัดฟันไว้ “ฉันจะบอกอะไรแกนะ เบื้องหลังของพวกเรายังมีคน……”
“เพี๊ยะ—-”
ฉินหลั่งยกเท้าขึ้นถีบจนชายหนุ่มชุดดำกระเด็นปลิวออกไป