รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 549 ของดีแน่นอน

บทที่ 549 ของดีแน่นอน
แค่นี้ยังไม่พอ โม่เป้ยเป้ยยังคงพิงฉินหลั่งแล้วโพสท่าถ่ายรูปไม่หยุด อิงแอบแนบชิดเป็นอย่างมาก เดี๋ยวก็ทำปากจู๋ เดี๋ยวก็ชูสองนิ้ว เดี๋ยวก็ขยับตัวเข้าไปแนบชิดใบหน้าของฉินหลั่ง
ตามมาด้วยเสียงแชะๆไม่หยุด โม่เป้ยเป้ยถ่ายไปเก้ารูปติด จากนั้นก็อัพรูปเก้าคอลัมน์ลงในโมเมนต์แล้วถึงยอมหยุด จากนั้นค่อยเอารูปให้ฉินหลั่งดู
แน่นอนว่าฉินหลั่งไม่พอใจ ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร จะถ่ายก็ถ่ายไปแต่นี่ยังอัพรูปลงในเมนต์ด้วย ราวกับว่าพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันอย่างนั้นแหละ
เมื่อคืนพวกเขาสองคนได้เพิ่มวีแชทกัน ฉินหลั่งบึนปากมองรูปถ่ายในโมเมนต์ของตัวเองก็พบว่ามีรูปถ่ายที่ทั้งสองคนแนบชิดสนิทสนมกันด้วย มือถือของเขาเกือบจะล่วงลงพื้น ไม่ได้การแล้ว หากยู่เอ๋อมาเห็นเข้าอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ก็เป็นได้
นี่น่าเศร้ากว่าก็คือคำบรรยายที่โม่เป้ยเป้ยโพสต์ในโมเมนต์ ความว่า พบกับคนที่ฉันรักที่เย็นจีน……
“เธอจะทำอะไร?” ฉินหลั่งรู้สึกว่าตัวเองช็อกไปแล้ว ไม่เคยเจอผู้หญิงที่แสบสันขนาดนี้มาก่อน จู่ๆก็มาแสดงความเป็นเจ้าของโดยไม่ถามความคิดเห็นของตนเองเลยสักนิด
“ไม่เป็นไรหรอกฉินหลั่ง ฉันก็แค่ลงรูปคุณเพื่อยั่วโมโหใครบางคน คุณไม่ต้องกลัวฉันไม่ตอแยคุณหรอก” โม่เป้ยเป้ยสะบัดผมพลางเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งยังคงบึนปากอยู่ แววตาของโม่เป้ยเป้ยก็มีประกายพาดผ่าน “เดี๋ยวฉันก็ลบรูปของเราแล้ว ไม่ทำให้คนอื่นเข้าใจคุณผิดแน่นอน วางใจได้”
“คุณกลัวว่าเขาจะมาหาเรื่องคุณหรือ” โม่เป้ยเป้ยกัดริมฝีปากเล็กน้อย เอวบางสุดเซ็กซี่นั้นส่ายเบาๆ กลิ่นหอมธรรมชาติลอยมาตามลม
ของดี ของดีแน่นอน ผู้โดยสารหลายคนในรถหันมามองหลายครั้งพลางมองโม่เป้ยเป้ยอย่างเพ้อๆ ราวกับอยากจะกลืนกินโม่เป้ยเป้ยก็ไม่ปาน
จากนั้นโม่เป้ยเป้ยก็หยิบนาฬิกาวาเชอรอง-คองสตองแตงที่ยังไม่ได้เปิดกล่องออกมาจากกระเป๋า แล้วสวมลงบนข้อมือของฉินหลั่งด้วยความคล่องแคล่ว “นี่เป็นของของขวัญแรกพบที่ฉันให้คุณ และก็ถือเป็นของขวัญขอบคุณ”
เธอยิ้มเจิดจ้า “ขอบคุณที่คุณช่วยฉันไว้เมื่อคืน”
“เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร”
ฉินหลั่งโบกมือปฏิเสธก่อนจะถอดนาฬิกาออก “นาฬิกานี่แพงเกินไป ผมรับไว้ไม่ได้ คุณเอาคืนไปจะดีกว่า”
เขาไม่ได้รู้เรื่องนาฬิกาเท่าไหร่ ทว่าดูจากแบรนด์และวัสดุที่ใช้ราคาคงไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสน อีกอย่างการรับนาฬิกาจากผู้หญิงก็ไม่เหมาะสม
“ฉินหลั่ง!”
โม่เป้ยเป้ยหน้าหงิกงอแสร้งทำเป็นโกรธ “ถึงแม้เราเพิ่งจะเคยเจอกันแค่สองครั้ง แต่ฉันเห็นคุณเป็นเพื่อนตั้งนานแล้ว อีกทั้งคุณก็เคยช่วยฉันไว้ ฉันให้ของขวัญแก่คุณก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว คุณรับไปซะ”
“ไม่อย่างนั้นจะถือว่าคุณไม่ให้เกียรติฉัน รังเกียจฉัน”
เธอเผยด้านโหดออกมา “ถ้าคุณคืนมันมาให้ฉัน ฉันจะไม่เห็นคุณเป็นเพื่อนแล้ว”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีแน่วแน่ขนาดนี้ แถมยังทำเหมือนโดนทำร้ายจิตใจ ฉินหลั่งจึงเอ่ยปากอย่างเอือมระอา “ก็ได้ ผมจะรับไว้”
ขณะเดียวกันเขาก็กำลังครุ่นคิดว่าในอนาคตหากมีโอกาสค่อยคืนให้เธอ หรือไม่ก็ตอบแทนในรูปแบบอื่น
“แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย”
เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งรับของไว้ โม่เป้ยเป้ยก็มีสีหน้าดีใจก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “คุณจะไปเมืองเจียงหรือ?”
ฉินหลั่งพยักหน้ารับ “ใช่ครับ มีญาติอยู่ทางนู้น ผมเลยจะไปเยี่ยมเยียนเสียหน่อย”
“เช่นนั้นคุณต้องอยู่หลายๆวันหน่อย”
โม่เป้ยเป้ยหัวเราะออกมา “ฉันเป็นคนเมืองเจียงโดยกำเนิด หากคุณไปเยี่ยมเยียนญาติเสร็จแล้วก็โทรหาฉัน เดี๋ยวฉันพาคุณไปเที่ยวเอง”
ฉินหลั่งพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม “ครับ หากเสร็จธุระแล้วผมจะให้คุณมาเป็นไกด์ให้”
เขาเป็นคนสบายๆ โม่เป้ยเป้ยก็เป็นคนจริงใจ เขาไม่ถือสาหากจะได้เพื่อนเพิ่มมาอีกคน
“ให้เป้ยเป้ยเป็นไกด์หรือ?”
“นายมีสิทธิ์รึไง?”
ไม่รอให้โม่เป้ยเป้ยได้เอ่ยปากก็มีเสียงเย็นยะเยือกดังมาจากทางด้านหลัง “นายก็ไม่ดูตัวเองหน่อยว่าเป็นคนระดับไหน?”
“ไอ้น้อง ฉันไม่รู้ว่านายมีจุดประสงค์อะไร แต่ฉันขอเตือนว่าอย่ามายุ่งกับเป้ยเป้ยของฉัน”
“เธอไม่ใช่หงส์ที่คางคกอย่างนายจะมีสิทธิ์กิน”
เหอซินหย่าที่กลับมาจากเข้าห้องน้ำก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน กดสายตามองฉินหลั่งอย่างดูถูก “นายรู้ไหมว่าเป้ยเป้ยเป็นใคร?”
รู้ไหมว่าบ้านของเป้ยเป้ยรวยขนาดนั้น?
“บอกไปก็กลัวนายจะช็อก”
ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเธอจะช็อกเพราะลัมโบกินี่ของฉินหลั่ง ทว่าเมื่อเห็นเสื้อผ้าราคาถูกของฉินหลั่ง เธอจึงเดาว่าฉินหลั่งคงเป็นพนักงานร้านซ่อมรถ
และเพื่อเติมเต็มความหยิ่งยโสในใจของตนจึงขับรถหรูของลูกค้ามาเพื่ออวดรวย
เพราะเธอไม่เคยเห็นคุณชายคนไหนที่ขับรถหรูราคาหลายสิบล้านแต่ไปกินอาหารข้างทางราคาไม่กี่บาทมาก่อน
คิดมาถึงตรงนี้เธอจึงเย้ยหยันความหยิ่งยโสของฉินหลั่งมากกว่าเดิม
“ซินหย่า!”
โม่เป้ยเป้ยเอ่ยตัดบทเหอซินหย่าด้วยความโกรธ “นี่แกพูดเพ้อเจ้ออะไร! ฉันเป็นคนขอให้ฉินหลั่งช่วย ไม่ใช่ฉินหลั่งมาตามตอแยฉัน”
“อีกอย่าง เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉันและก็ถือเป็นเพื่อนฉันด้วย ถ้าแกยังว่าเขาแบบนี้อีก ฉันจะโกรธจริงๆแล้วนะ”
เธอเผยด้านแข็งแกร่งออกมา “ไม่ว่าฉันจะเป็นใคร บ้านฉันจะมีเงินเยอะแค่ไหนก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการที่ฉันจะเป็นเพื่อนกับฉินหลั่ง”
ฉินหลั่งปรากฏแววตาชื่นชม
เหอซินหย่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก “เป้ยเป้ย ฉันไม่ได้จะดูถูกเขา เพียงแต่หวังว่าเขาจะไม่คิดเกินเลยไปเอง”
“ถึงแม้ฉันจะโกรธเหลียนไห่ปอมาก แต่ถึงเขาจะเลวขนาดไหนก็ดีว่าฉินหลั่ง เพราะไม่ว่ายังไงเหลียนไห่ปอก็เป็นทายาทของตระกูลเหลียน”
“คนที่กินอาหารข้างทางไม่สามารถเทียนกับคนที่บ้านรวยหลายพันล้านได้”
“เขาอยากยัดเยียดตัวเองเข้ามาอยู่ในวงการเดียวกับเราก็ไม่รู้จักดูหน่อยว่าตัวเองเป็นใคร”
เธอมองฉินหลั่งอย่างดูถูกพลางขยับนาฬิกายี่ห้อจิราร์ดบนข้อมือ “เคยเห็นนาฬิกาแบรนด์เนมไหม?”
เรือนละสามแสน
“มีปัญญาซื้อไหม?”
พอขยับข้อมือ ร่างกายส่วนบนของเธอก็ขยับตามไปด้วยอย่างภาคภูมิใจ
“ซินหย่า ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ”
โม่เป้ยเป้ยหน้าหงิกงอ “สำหรับฉัน ฉินหลั่งดีกว่าเหลียนไห่ปอเป็นร้อยเท่า ฉันไม่อนุญาตให้แกดูถูกฉินหลั่ง”
เมื่อเห็นว่าโม่เป้ยเป้ยโกรธ เหอซินหย่าจึงจำเป็นต้องเก็บคำพูดของตัวเองลงไป ทว่าสายตาที่ยังคงจับจ้องฉินหลั่งแฝงไว้ซึ่งการเตือน
จากนั้นโม่เป้ยเป้ยก็หันกลับมาพลางเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด “ขอโทษด้วยนะฉินหลั่ง คุณอย่าถือสาซินหย่าเลย เธอไม่ได้ตั้งใจหรอก”
ฉินหลั่งยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร ถือสาคนที่ใกล้ตายไม่มีประโยชน์หรอกครับ”
“สารเลว! แกว่าไงนะ?!” ฉับพลันไฟโทสะของเหอซินหย่าก็ลุกโชน
“ฉันอยากจะฆ่าแกจริงๆไอ้ยาจก!”
โม่เป้ยเป้ยก็คาดไม่ถึงว่าฉินหลั่งจะพูดแบบนี้ จึงเอ่ยขึ้นด้วยความตะลึง “ฉินหลั่ง…….”
ฉินหลั่งตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “อ๋อ เลือดมีการกลายพันธุ์อย่างรวดเร็ว คงจะเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวประมาณนั้น”
เขาจ้องหน้าเหอซินหย่าพลางสำรวจอย่างละเอียดครั้งหนึ่ง
“ไอ้เลว นี่แกแช่งฉันหรือ?!” เหอซินหย่าหน้าบูดบึ้ง ไอ้ยาจกนี่พูดเพ้อเจ้อ เธอกินอิ่มนอนหลับทุกวัน ไม่เคยมีอาการเจ็บป่วยมาก่อน มันสมควรตายจริงๆ!
“เป้ยเป้ย แกดูสิแกไปรู้จักคนประเภทไหน? เห็นคนอื่นรวยไม่ได้เลย ฉันแค่ให้ดูนาฬิกาของฉันที่เงินเดือนของมันหลายเดือนรวมกันก็ซื้อไม่ได้ มันก็เลยสาปแช่งฉัน แกยังจะไปสนิทสนมกับมันอีกหรือ?!”
เหอซินหย่าตวัดสายตามองฉินหลั่ง “ฉินหลั่ง! แกรีบออกห่างจากเป้ยเป้ยเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับเป้ยเป้ยอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะให้แกได้เห็นถึงความโหดของฉันเหอซินหย่าคนนี้!”
“คนอย่างแก คิดว่าตัวเองดูดีหน่อยเลยตั้งใจจะจับลูกสาวเศรษฐี จิตใจต่ำทรามหยาบช้า ฉันจะบอกอะไรให้นะ! นอกจากจะออกไปให้ห่างจากเป้ยเป้ยแล้ว แกยังต้องขอโทษฉันด้วย เข้าใจไหม? คำว่าต้องน่ะ!”