รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 61 คุณใกล้จะพังพินาศแล้ว

บทที่ 61 คุณใกล้จะพังพินาศแล้ว
ทุกคนต่างก็ไม่ได้สติกลับมา หมดเวลา“pk”แล้ว
สุดท้ายผู้ชนะก็คือเส้เหวินจิ้ง!
ในชั่วพริบตานั้นซับกระสุนก็ลดน้อยลง
สิ้นเสียงเพลงของจื่อซิน เธอรู้สึกว่าตนเองตาลาย ก่อนหน้าที่ตนจะเข้าไป3วินาทีเส้นบอกคะแนนยังมากกว่าเส้เหวินจิ้ง ทำไมแค่ชั่วพริบตา ก็จบแล้ว
“ทำไมล่ะ ระบบเกิดมีปัญหาแล้วเหรอ”จื่อซินก้าวมาข้างหน้า มองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เงินแสนของฉันล่ะ!
จะบอกว่าไม่สนใจก็คงจะเป็นการโกหก จื่อซินไถมือถืออ่านคอมเมนต์ไลฟ์สด ในเมื่อมีคนรวยให้เงินเส้เหวินจิ้งจริงๆ สุดท้ายกลายเป็นการฆ่าตัวเอง
เธอระเบิดอารมณ์แล้ว ขาดแค่สามวินาที เงินหนึ่งแสนก็จะเป็นของเธอแล้ว เธอให้แฟนคลับอดทนมานานแล้ว ก็เพื่อจะเอาชนะในช่วงPK ตอนนี้แฟนคลับเธอต่างก็หมดตัวแล้ว เดิมคิดว่าต้องชนะแน่กลับกลายเป็นพ่ายแพ้เสียได้!
“คนนั้นชื่อว่าชิงเฉิน เธอทำเรื่องวุ่นวายอะไรเนี่ยคิดว่าตนเองมีเงินก็เก่งกาจมากนักหรือยังไง？คิดอยากจะจ่ายเงินก็จ่ายตั้งแต่แรกสิ มาจ่ายตอนสามวินาทีสุดท้าย เธอคิดจะแกล้งฉันใช่มั้ย……”
จื่อซินด่าเธออย่างไม่พอใจ เวลานี้ หน้าจอที่เธอไลฟ์สดอยู่นั้นหายไปแล้ว
เส้เหวินจิ้งยังไม่ได้สติกลับมาจากอาการช็อค เพื่อนร่วมห้องเธอมากันหมดแล้ว เส้เหวินจิ้งชี้ไปที่หน้าจอ พูดอู้อี้ๆว่า“ฉัน……ชนะแล้ว หนึ่งแสนเป็นของฉันแล้ว”
เพื่อนร่วมห้องพากันมาดู ก็ช่างเหลือเกินจริงๆ จางเจียซินทักทายไปทางหน้าจอที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่นั้น：“พี่ชิงเฉิน ฉันบอกว่าทำไมพี่ไม่มาตอนที่ฉันไลฟ์อยู่ล่ะ เดิมพี่ก็มาตอนที่เหวินจิ้งไลฟ์อยู่นี่นา”
จางเจียซินเห็นชิงเฉินจ่ายให้เส้เหวินจิ้ง【เรือรบอวกาศ】20ชิ้น ในใจก็อิจฉาริษยาเป็นอย่างมาก นี่มันตั้งหนึ่งแสนเชียวนะ และในการประลองเส้เหวินจิ้งก็ยังชนะคว้าแสนนึงแล้ว！
ถ้าหากชิงเฉินได้เห็นที่ตนไลฟ์สด เงินเหล่านั้นก็เป็นของตนแล้วไม่ใช่หรอกหรือ
“เหวินจิ้ง เธอรีบมาทักมายกับพี่ชิงเฉินสิ พี่ชิงเฉินเป็นคนให้รางวัลเธอแสนนึงเชียวนะ รีบพูดสิ”พอจางเจียซินเตือนเส้เหวินจิ้งก็ได้สติกลับมา
“พี่ชิงเฉิน ขอบคุณพี่มากเลยนะคะ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรที่แสดงถึงความรู้สึกขอบคุณของฉันออกมาได้แล้ว ตอนนี้ฉันอยากจะพบหน้าพี่สักครั้งจริงๆ ฉันคิดว่าพี่ต้องเป็นสุภาพบุรุษที่สง่างาม ไม่ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปคาดคะเนว่าพี่จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าพี่จะเป็นอย่างไรฉันก็ชอบทั้งนั้น ความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานี้ของฉันก็คือได้พบพี่สักครั้ง ฉัน…ฉันอยากกอดพี่…จูบพี่สักครั้งแน่นอนว่าฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับพี่ แต่ฉันก็คิดอย่างนี้…..”
สมองของเส้เหวินจิ้งวุ่นวายสับสนไปหมดแล้ว
“ฉันก็อยากพบพี่ อยากจูบพี่สักครั้ง……”จางเจียซินเอ่ยอย่างไม่ยอมน้อยหน้า เส้เหวินจิ้งช่างร้ายกาจนัก เห็นชัดว่าพี่ชิงเฉินมาตอนที่ฉันถ่ายทอดสดอยู่ เธอก็กระตือรือร้นขนาดนี้ ยังคิดชิงลงมือก่อน ฉันจางเจียซินก็ไม่ใช่จะยอมคนง่ายๆนะ
เวลานี้เอง หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งออกมา“ชิงเฉิน ออกจากไลฟ์สดแล้ว”
ฉินหลั่งมองโทรศัพท์มือถืออย่างเหม่อลอย เมื่อครู่เขาเห็นเส้เหวินจิ้งทำร้ายตัวเองอย่างน่าสงสาร สุดท้ายก็ยอมใจอ่อนช่วยเธอ
กลายเป็นว่าหวนกลับไปคิดถึงคืนวันดีๆที่เคยอยู่ด้วยกัน
ฉินหลั่งเตรียมที่จะกดโทรศัพท์มือถือให้เข้าสู่โหมดนอนหลับ ทันใดนั้นเอง ก็มีข้อความเข้ามา เป็นของเส้เหวินจิ้ง
“พี่ชิงเฉิน เมื่อครู่ขอบคุณพี่จริงๆนะคะ ตอนนั้นฉันเองก็หมดหวังแล้ว หากไม่ใช่เพราะพี่ คืนนี้ฉันคงต้องเสียใจตายแน่……ตอนที่ถ่ายทอดอยู่นั้นฉันหน้าสด อาจจะดูไม่ค่อยสวย ความจริงแล้วคนอื่นหากลบเครื่องสำอางออกก็เหมือนกันกับฉัน ไม่แน่อาจจะไม่ดีเหมือนฉัน ฉันแต่งหน้าแล้วสวยมากเลยนะ……”
ฉินหลั่งรู้ เส้เหวินจิ้งกำลังประจบเอาใจทายาทมหาเศรษฐี เขาไม่สนใจ ได้แต่ตอบกลับไปง่ายๆคำเดียวว่า“อืม”
เห็นชิงเฉินพูดกับเธอแล้ว เส้เหวินจิ้งก็ดีใจหัวใจพองโต เธอแอบเหลือบมองจางเจียซินที่ยังคงไลฟ์สดยู่ เกรงว่าหล่อนจะมองเห็นเธอเข้า
“ใช่แล้ว พี่ชิงเฉิน เมื่อวานประธานกูกูเจี้ยนหมิงเชิญพี่ไปร่วมงานเลี้ยงที่โรงแรมจิ่งซวนแล้วใช่มั้ยคะ แต่พี่ไม่ได้ไปร่วมงาน”เส้เหวินจิ้งที่สงบลงแล้วนึกได้เรื่องเมื่อวาน เธอจึงคิดจะใช้เรื่องนี้ เป็นข้ออ้างที่จะพบกับชิงเฉิน เวลาเดียวกัน ก็จะทำให้ฉินหลั่งได้รับการลงโทษ
“ทำไมเหรอ”
“คือเรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ มีคนปลอมตัวเป็นพี่ เข้ามาร่วมงาน ทั้งยังได้รับสร้อยเพชรราคา880000ไปด้วยหนึ่งเส้น ฉันรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร หากพี่คิดจะจับเขา ฉันจะบอกพี่ทันที！”เส้เหวินจิ้งเอ่ยอย่างลิงโลด
ฉินหลั่งเผยให้เห็นรอยยิ้มขมขื่น
“ช่างเถอะ 880000สำหรับผมแล้ว ไม่ได้มากมายอะไร เขาจะเอาก็ให้เขาเอาไปเถอะ”
เส้เหวินจิ้งยังคิดจะหลอกใช้อำนาจบารมีของชิงเฉิน ทำให้ฉินหลั่งเข้าไปที่สถานีตำรวจ ตอนนี้ดูแล้ว ชิงเฉินนั้นแทบไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย เส้เหวินจิ้งรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย และก็รู้สึกยินดีในเวลาเดียวกัน 880000ยังไม่แยแส นี่ก็แสดงว่า ชิงเฉินนั้นไม่ใช่คนรวยธรรมดาๆ！
“พี่ชิงเฉิน ฉันเป็นอย่างไรในความคิดของพี่คะ”เส้เหวินจิ้งลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เอ่ยถามอกไป เขาเป็นตระกูลมหาเศรษฐี ข้างกายคงต้องไม่ขาดสาวสวยแน่นอน แต่โอกาสดีๆแบบนี้มาอยู่ตรงหน้า เส้เหวินจิ้งจะยอมปล่อยมันไปได้อย่างไรกันเล่า
“คุณเหมือนแฟนเก่าผมมาก”ฉินหลั่งพูดออกมาเบาๆหนึ่งประโยค
แฟนเก่า！ล้อเล่นรึเปล่า ใครบ้างจะไม่มีเยื่อใยกับแฟนเก่า
“อย่างนั้นแฟนเก่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง”เส้เหวินจิ้งมีความหวังขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
“เธอสวยมาก แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบคนรวยเกลียดคนจน และยังทรยศผมไปอยู่กับผู้ชายอื่น”
“ห๊ะ มิน่าเล่าพี่ถึงได้สะบัดหนีนางจิ้งจอกนั่นไปแล้ว ผู้ชายที่มั่นคงในความรักอย่างพี่ เธอยังไม่รู้จักรักษาเอาไว้ ช่างเลวเสียจริงๆ พี่วางใจเถอะค่ะ ผู้หญิงเลวๆแบบนี้ ร่านได้ไม่กี่วัน ฉันคิดว่าต่อไปต้องไม่มีใครต้องการเธออย่างแน่นอน ผู้ชายดีๆที่ไหนจะเอาผู้หญิงแบบนั้น”
“ไม่ต้องพูดแล้ว”
“ทำไมถึงไม่พูดล่ะคะ ในใจพี่คงไม่ได้ยังคิดถึงผู้หญิงแย่ๆแบบนี้อยู่นะ ไม่คู่ควรเลยค่ะ”เส้เหวินจิ้งรีบพิมพ์อย่างรวดเร็ว“ความจริงแม้ว่าฉันจะหน้าตาเหมือนเธอ แต่ฉันรับรองกับพี่ได้นะคะ ว่าฉันไม่ใช่คนแบบนั้นเด็ดขาด ปกติฉันชอบอ่านหนังสือ ฉันตั้งใจทุ่มเทอย่างมาก ถึงตอนนี้ฉันเคยคบกับแฟนเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น คบมา4ปีกว่าแล้ว ต่อมาเขาก็เปลี่ยนใจ จึงเลิกกัน แน่นอนว่า ฉันก็ไม่เคยให้เขาถูกเนื้อต้องตัวมาก่อน จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังโสด ยังคงเฝ้ารอคนคนนั้นมาตลอด……”
มองตัวอักษรที่อยู่บนหน้าจอ รอยยิ้มของฉินหลั่งยิ่งขมขื่น ในใจเขาค่อยๆเริ่มโกรธ
“เอาล่ะ ผมง่วงแล้ว ไปนอนก่อนนะ”
“อืมๆ ได้ค่ะ พี่ชิงเฉินไปนอนก่อนเถอะค่ะ ฉันไม่รบกวนแล้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
ฉินหลั่งโยนโทรศัพท์ไว้อีกทาง ร่างเกร็งไปหมด หลับตาลง
วันต่อมา ฉินหลั่งกับจงยู่กินข้าวที่โรงอาหารเสร็จ จงยู่ก็กอดหนังสือเรียน ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด
ฉินหลั่งออกจากโรงอาหารไปที่อาคารเรียน
“ฉินหลั่ง！”เวลานี้ บนทางเดินที่มีต้นไม้เรียงรายสองข้างทางนั้นก็มีเสียงสูงแหลมดังขึ้น
ฉินหลั่งหันไปดู เส้เหวินจิ้งที่ถือถุงพลาสติกสีดำ มองฉินหลั่งอย่างดูถูก เธอถือถุงพลาสติกนั้น เดินมาตรงหน้าฉินหลั่งอย่างยากลำบาก
“ตอนนี้คุณคงสะใจมากสินะ”
“สะใจเหรอ”ฉินหลั่งขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ไม่ใช่หรอกเหรอ เมื่อวานฉันเลี้ยงคุณที่ผับโอวโล่ คุณคงคิดว่าฉันเสียใจที่หลังที่ทิ้งคุณไป ที่พูดอย่างนั้นเมื่อวานก็เพราะอยากกลับไปคืนดีกับคุณสินะ”เส้เหวินจิ้งถามฉินหลั่งอย่างเยาะเย้ย ราวกับอ่านใจฉินหลั่งออก ฉินหลั่งยิ้มเล็กน้อยไม่พูดอะไร เตรียมตัวจะเดินไป
“ถูกฉันจี้ใจดำก็คิดจะเดินหนีเหรอ”เส้เหวินจิ้งขวางหน้าฉินหลั่งเอาไว้：“เมื่อวานคุณคงคิดอย่างนี้สินะ？ ฉันเส้เหวินจิ้งอาจจะกลับไปคืนดีกับหมาจนตรอกอย่างคุณ ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกคุณว่า เมื่อวานฉันแค่อยากจะหลอกเอาเงินคุณเล็กๆน้อยๆแล้วไหนจะไอ้หมาบ้าอย่างจูจี้เหวินนั่นอีก คิดไม่ถึงว่าเมื่อวานคุณจะไม่หลงกลมาติดกับ ฮาๆ ๆ นายคงคิดไม่ถึงสินะ”
ฉินหลั่งยิ้มอ่อนๆมองเธอ เหมือนกับกำลังมองผู้หญิงใกล้บ้าคนหนึ่ง ไม่มีความโกรธแม้แต่น้อย
“นายยิ้มอะไรของนาย”เส้เหวินจิ้งกัดฟันกรอดยกกำปั้นใส่ฉินหลั่ง：“นายกับจูจี้เหวินก็เหมือนกัน เป็นหมาจนตรอก！ไม่ได้คู่ควรกับฉันเส้เหวินจิ้งเลย ฉันเส้เหวินจิ้งทิ้งพวกนายไป ก็เป็นวิธีที่ฉลาด และ หลังจากการที่ฉันไปจากหมาสองตัวอย่างพวกนายนี้ ก็ยิ่งทำให้ฉันดีขึ้นเรื่อยๆ！”
“นายต้องสงสัยแน่ว่าทำไมฉันถึงได้พูดแบบนี้”รอยยิ้มของเส้เหวินจิ้งยิ่งกว้างมากขึ้น เธอหัวเราะออกมา：“บอกนายก็ได้ไม่เป็นไร ฉันเจอเพื่อที่เป็นมหาเศรษฐี เขารวยกว่าจูจี้เหวินนั่นมากมายนัก ！เมื่อวานยังไม่ทันได้เอ่ยปาก เขาก็ให้ฉันสองแสน！”
ฉินหลั่งทนไม่ไหวยิ้มออกมา
“นายคิดว่าฉันโกหกเหรอ ได้ นายไม่เชื่อใช่มั้ย”สายตาของเส้เหวินจิ้งที่มองฉินหลั่งเปลี่ยนไปเป็นคมกริบขึ้นมาเล็กน้อย“คุณอยากรู้มั้ยว่ามหาเศรษฐีที่ฉันรู้จักคนนั้นคือใคร”
“คือใคร”ฉินหลั่งถามอย่างให้ความร่วมมือ
เส้เหวินจิ้งเอามือไว้ที่ข้างริมฝีปาก ค่อยๆพูดทีละคำชัดๆ“หลี่–ชิง–เฉิน”
“ฮาๆๆ กลัวแล้วล่ะสิ มหาเศรษฐีที่ฉันรู้จักก็คือหลี่ชิงเฉินคนที่นายสวมรอยเป็นเขาเมื่อวาน ฉันได้ติดต่อกับเขาแล้ว！นายสบายใจเถอะ ฉันจะต้องให้เขาเอาเรื่องที่นายสวมรอยเป็นเขาไปร่วมงานงานเลี้ยงของเจ้านายอย่างกูเจี้ยนหมิง และยอมมอบสร้อยเพชรราคา880000ที่นายขโมยเขาไปออกมาให้ได้！ทำให้นายต้องไปกินข้าวแดงในคุก！”
ฉินหลั่งไม่อยากจะเห็นหน้ายโสโอหังของเส้เหวินจิ้งอีกต่อไปแล้ว เขารู้สึกสะอิดสะเอียน ฉินหลั่งไม่อยู่รอดูเธออีก ผลักเส้เหวินจิ้งออกแล้วเดินที่อาคารเรียน เส้เหวินจิ้งถูกผลักจนเซถลา
“ฉินหลั่งนายนี่มันเลวจริงๆ ฉันจะต้องเอาความชั่วช้าสารเลวของแก ไปบอกให้พี่ชิงเฉินได้รู้ ปล่อยให้นายได้กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจไปก่อน แกใกล้จะบรรลัยแล้ว รอไปนอนในคุกเถอะ！”เส้เหวินจิ้งชี้นิ้วอยู่ด้านหลังฉินหลั่ง ด่ากราดเหมือนผู้หญิงปากร้าย
วิชานี้ เส้เหวินจิ้งไม่ได้มาเข้าเรียน ฉินหลั่งเองก็ถูกเส้เหวินจิ้งทำลายสมาธิจนเรียนไม่รู้เรื่อง คิดฟุ้งซ่านวุ่นวายอยู่ในหัว จนเลิกเรียนโดยไม่รู้ตัว
ฉินหลั่งเดินตามผู้คนออกมาจากห้องเรียน เวลานี้เองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเสี่ยวหงผู้จัดการของ“CHIU·SHUI”โทรมา
“เจ้านาย คุณรีบมาเร็วเข้า มีลูกค้าคนหนึ่งอาละวาดในร้าน อาละวาดจนเราไม่สามารถขายของได้แล้วค่ะ พนักงานรักษาความปลอดภัยของในห้างก็เอาไม่อยู่……”ในสาย เสี่ยวหงพูดอย่างร้อนใจอย่างมาก
ฉินหลั่งขมวดคิ้ว ให้เสี่ยงหงอดทนต่ออีกนิด ตนเองจะรีบไปเดี๋ยวนี้