รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 66 เขาจะไปจองโรงแรมดีๆอะไรได้อีก

บทที่ 66 เขาจะไปจองโรงแรมดีๆอะไรได้อีก
“เห้อ……”ผู้จัดการโจวยิ้มแบบเจื่อนๆ เขาก็หมดคำพูดเช่นกัน เขาขาดทุนขนาดนี้เดิมทีคิดจะเอาหลุยส์สิบสี่สองขวดมอบให้ฉินหลั่งกับมือ คิดไม่ถึงว่าจะถูกเกาหยวนพูดว่านำมาให้เขาโดยเฉพาะ เขาก็ไม่รู้จะแย่งมาจากเกาหยวนได้อย่างไรต่อหน้าของฉินหลั่ง
มองดูเกาหยวนที่ยิ้มหน้าบาน ในใจของผู้จัดการโจวรู้สึกสงสัย ว่าตกลงเจ้าหนุ่มคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับฉินหลั่ง？
แล้วมองดูฉินหลั่งที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะ หน้าตาเหมือนไร้ทุกข์ไร้โศก ในสมองของผู้จัดการโจวเริ่มจินตนาการขึ้นมา
หมอนี่ต้องเป็นลูกน้องของฉินหลั่งแน่ๆ ฐานะของตนเองไม่สูงและไม่สามารถคุยกับฉินหลั่งได้ เหมาะสมพูดคุยได้กับแค่ลูกน้องของฉินหลั่ง
พอคิดมาถึงตรงนี้ ผู้จัดการโจวยิ่งเคารพในตัวของฉินหลั่งมากยิ่งขึ้น แล้วก็“เข้าใจ”การกระทำที่ทำเป็นพวกเดียวกันของเกาหยวน
“ทุกท่านสามารถมาทานอาหารที่ร้านของผมได้ นับว่าเป็นบุญวาสนาของผมแล้ว ผมขอดื่มให้ทุกท่าน”พูดจบ ผู้จัดการโจวก็บอกให้พนักงานเปิดหลุยส์สิบสี่หนึ่งขวด แล้วรินให้กับทุกคนที่อยู่บนโต๊ะ
ผู้จัดการโจวไล่ชนแก้วกับทุกคน
“ผู้จัดการโจวดื่มกับผมก็พอแล้ว ผมจะจดจำน้ำใจของผู้จัดการโจว”หลังจากที่ชนแก้วกับผู้จัดการโจวแล้ว เกาหยวนก็พูดพลางหัวเราะ
“ขอบคุณครับ”ผู้จัดการโจวหัวเราะพลางพูดไปหนึ่งประโยค แล้วก็ชนแก้วกับคนอื่นๆ
ลูกน้องของฉินหลั่งอย่างแกถือสิทธิ์อะไร แกคนเดียวจำฉันได้จะไปมีประโยชน์อะไร?ฉันต้องการให้ฉินหลั่งจำฉันได้เว่ย
ในตอนที่ผู้จัดการโจวกับเกาหยวน กำลังชนแก้วกันนั้น ถึงแม้ต่อหน้าจะมีที่เกรงใจ แต่ความจริงแล้วในใจไม่ได้คิดแบบนั้น
แต่ในตอนที่ชนแก้วกับจงยู่และช่ายหนงนั้น เขากลับยิ้มอย่างจริงใจ คนหนึ่งเป็นแฟนกับฉินหลั่ง อีกคนเป็นแม่ยายของฉินหลั่ง เขากล้าที่จะไม่เอาอกเอาใจดีๆเหรอ？
จนกระทั่งถึงฉินหลั่ง ผู้จัดการโจวโค้งตัวลงต่ำยิ่งขึ้น รอยยิ้มสดใสมากยิ่งขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจที่ได้รับความสำคัญ ท่าทางเหมือนโชคดีมากๆ
ให้ฉินหลั่งไอ้หมอนี่ได้เอาเปรียบคนอื่นไปพร้อมกับผม ถ้าผมไม่อยู่ที่นี่ เขาอยากให้ผู้จัดการโจวถ่อมตัวกับเขาอย่างนี้ ฝันไปเถอะ เกาหยวนคิดแสยะยิ้มในใจ
ท่าทีของผู้จัดการโจวทำให้หลิวหงพวกเธอรู้สึกอึ้งไปเลย
ลูกสาวของฉันหาแฟนอย่างเสี่ยวเกาได้ มีความสามารถจริงๆเลยเชียว ไม่เพียงแต่ผู้จัดการโจวจะเคารพเขาแล้ว แม้แต่คนธรรมดาที่นั่งทานข้าวด้วยกัน เขายังเคารพขนาดนี้
นึกถึงก่อนหน้านั้นที่ลูกสาวพูด ฉินหลั่งกับจงยู่ฐานะพอๆกัน หลิวหงยิ่งรู้สึกว่าผู้จัดการเสียสละมากเกินไปแล้ว ถ้าหากไม่มีเกาหยวนอยู่ที่นี่ด้วย ให้ผู้จัดการโจวชนแก้วกับยาจกคนหนึ่ง จะเป็นไปได้อย่างไร ผู้จัดการโจวต้องไม่สนใจฉินหลั่งเป็นแน่
นี่เป็นตอกย้ำว่าหน้าตาทางสังคมของเกาหยวนยิ่งใหญ่ขนาดไหน
พอชนแก้วมาถึงที่หลิวหง ในเวลานี้นั่นเอง ผู้จัดการโจวรู้สึกว่าช่างคนข้างด้านหลังทั้งสามคนนั้นเถอะ
ในตอนที่ผู้จัดการโจวเดินมาต่อหน้า หลิวหงถึงพึ่งสังเกต ว่าผู้จัดการโจวหน้าตาหล่อเหลามาก ผิวหน้าเนียนละเอียด เป็นสเปคที่ตัวเองชอบพอดี
ก่อนหน้านั้นในขณะที่พูดคุยกันในห้องรับแขก ไม่ได้มีกะจิตกะใจในการสังเกตหน้าตาของเขาเลยแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นหลิวหงก็นึกแผนการอะไรขึ้นมาได้ ในเมื่อผู้จัดการโจวดูเคารพไอ้ขี้แพ้นั่นมาก ตนเองเป็นแม่ยายของเกาหยวน ฐานะสูงส่งกว่าฉินหลั่งมาก ถึงแม้ตนเองจะ“ลวนลาม”ผู้จัดการโจว เขาต้องไม่กล้าพูดอะไรแน่ๆ
“สวัสดีค่ะคุณผู้จัดการโจว ฉันเป็นแม่ของติงหรุ่ยนะคะ……”หลิวหงพูดไปด้วย สายตาก็จ้องมองไปที่ผู้จัดการโจวไปด้วย แล้วมือก็ค่อยๆกุมบนมือของผู้จัดการโจว ค่อยๆลูบไล้ นุ่มนิ่มจริงๆด้วย
เอ่อ……แก่ขนาดนี้ยังจะอยากลวนลามฉันอีก！
ใบหน้าของผู้จัดการมีสีหน้าของความตกตะลึง มองไปที่หลิวหงอย่างอึดอัด รู้สึกว่าผู้หญิงวัยกลางคนนี้น่าขยะแขยงสิ้นดี
แต่ตอนนี้อยู่ต่อหน้าของฉินหลั่ง เขาจึงไม่กล้าแสดงสีหน้าอะไรออกมา ได้แต่เพียงแต่ค่อยๆหลบ แต่หลิวหงยังขยับเข้ามาเบียดเขาอย่างหน้าไม่อาย ผู้จัดการโจวอยากจะฟาดฝ่ามือตบหลิวหงให้ปลิวจริงๆ
อิๆ เป็นเพราะความเกี่ยวดองของเกาหยวนจริงๆ ผู้จัดการโจวจึงไม่กล้าผลักฉันออกไปอย่างเปิดเผย
หลิวหงยิ่งรุกหนักขึ้นไปอีก เธอใช้คำแก้ตัวเพื่อลูบไปที่แขนของเขาหลายครั้ง ในใจรู้สึกว่าสะใจมากเต็มไม้เต็มมือ
หลังจากที่ชนแก้วกับหลิวหงเสร็จแล้ว ผู้จัดการโจวก็รีบปลีกตัวออกไปทันที ตอนแรกรู้สึกโล่งอกโล่งใจแล้ว ในที่สุดก็ออกมาจากเงื้อมมือของนังปีศาจร้ายอย่างหลิวหงได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าป้าสองคนที่อยู่ด้านหลัง จะเป็นเหมือนหลิวหง ใช้โอกาสชนแก้วกับเขา ลูบคลำเขาไปหลายครั้ง
หลังจากที่ชนแก้วเสร็จแล้ว ผู้จัดการโจวก็รีบพูดเปิดฉากไม่กี่ประโยค มองดูหลิวหงกับบรรดาป้าๆทั้งสามคน ยิ้มอย่างชั่วร้ายใช้และสายตาลึกซึ้งมองเขาอยู่ ผู้จัดการขนลุกซู่ไปทั้งตัว พูดจบ เขาก็รีบเดินจากไปทันที
“เฮ้ ยังคงเป็นเสี่ยวเกาที่มีความสามารถ！”หลิวหงทั้งสามพากันชื่นชมเกาหยวน ถ้าไม่ใช่เพราะเสี่ยวเกา ยัยป้าที่รูปร่างอ้วนท้วมอย่างพวกเธอทั้งสามคน จะไปลวนลามเอาเปรียบเนื้ออ่อนๆอย่างผู้จัดการโจวได้เหรอ？
มองดูฉินหลั่งกับพวกเขาทั้งสามพูดคุยซุบซิบกัน เหมือนกับคนอื่นๆไม่มีตัวตนอยู่ หลิวหงจึงทำเสียงหึ“มีคนบางจำพวกนะ รู้จักแต่กินอย่างเดียว ไม่เคยคิดว่าอาศัยบารมีของใคร ถึงได้นั่งอยู่ในห้องหรูหราขนาดนี้ได้ ทานอาหารฝรั่งที่ดีที่สุด ดื่มไวน์ราคาขวดละสี่หมื่นหยวน เห้อ คนแบบนี้น่าสมเพชจริงๆเลย”
ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้นมามองหลิวหงด้วยความไม่พอใจ จงยู่จึงดึงตัวเขาเบาๆ
“หึ ความสามารถไม่มี นิสัยไม่ดีเลยนะ ให้พวกเธอได้กินอาหารฟรีๆพวกเธอยังจะมีหน้ามาจ้องฉันด้วยสายตาแบบนี้อีกเหรอห้ะ”หลิวหงเหมือนจะไม่เกรงกลัวฉินหลั่ง
“ช่างเถอะๆ อย่าไปสนใจพวกไม่มีมารยาทแบบนี้เลย”หลี่น่าเกลี้ยกล่อมหลิวหง
“เกิดเป็นคนโตมาได้แบบเธออย่างนี้ คงไม่มีใครแล้วสินะ”เฝิงโหย่หลันพูดแทรกไปหนึ่งประโยค
ฉินหลั่งถือว่าป้าๆพวกนี้พูดพล่ามไร้สาระ จึงไม่อยากสนใจพวกเธอมาก
การทานอาหารจบลงอย่างรวดเร็ว ผู้จัดการโจวจึงส่งพวกเขาไปที่ประตูของร้านอาหาร เขาอยากจะพูดกับฉินหลั่งอีกสักหน่อย แต่เกาหยวนยังคงพูดคุยกับเขาไม่หยุด ป้าทั้งสามที่หื่นกระหายก็เอาแต่เบียดอยู่ตรงกลาง คอยลวนลามทีเผลอ ถ้าหากไม่ได้รู้สึกว่าป้าพวกนี้อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับฉินหลั่งแล้วล่ะก็ พวกเธอจะยังกล้าแตะต้องตัวเขาขนาดนี้เชียวเหรอ ผู้จัดการอยากจะเตะพวกเธอให้กระเด็นไปไกลนานแล้ว
พอเดินมาถึงด้านนอกของร้านอาหาร ก็มีรถส่งของขนาดใหญ่จอดอยู่ข้างๆประตูพอดี พนักงานในร้านอาหารกำลังลำเลียงของลงจากรถ ลำเลียงปลาสดๆลงมาจากรถ เนื้อวัว แล้วอาหารทะเลกับผักสดและอื่นๆ ฉินหลั่งพวกเขารู้สึกว่าสดมากๆ จึงมองดูนานหน่อย
“วัตถุในร้านอาหารของเรานำเข้าจากยุโรปทั้งหมด ญี่ปุ่นกับประเทศอื่นๆ พอวัตถุดิบมาถึงฝั่ง ภายในสามชั่วโมง ต้องส่งมาถึงร้านอาหารทันที รับประทานอาหารในร้านของเรา รับรองว่าสดที่สุดในเมืองจีนหลิง รสชาติดีที่สุด”ผู้จัดการรีบแนะนำให้เขาอย่างรวดเร็ว
“ผู้จัดการโจว คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ผมแค่มองดูเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ คุณก็แนะนำอย่างละเอียดแบบนี้ให้ผมทันที เกรงใจคุณจริงๆ จากนี้ผมจะให้พ่อผมมาทานอาหารที่นี่บ่อยๆนะ”เกาหยวนหัวเราะพลางตบบ่าของผู้จัดการโจว เขามักรู้สึกว่า ผู้จัดการโจวเห็นแก่หน้าพ่อของเขา ถึงได้เกรงใจขนาดนี้
ไอ้หมอนี่หลงตัวเองชะมัด แนะนำให้แกเนี่ยนะ แกคู่ควรรึไง？ถ้าไม่ได้เป็นเพราะฉินหลั่งอยู่ที่นี่ อยากจะให้ฉันส่งแกออกมา แกฝันไปเถอะ？เถ้าแก่ธุรกิจเล็กๆอย่างพ่อแก ร้านของเราไม่สนใจหรอกเว้ย แกคงคิดว่าพ่อแกแน่มากใช่ไหม? น่าขำชะมัด
ผู้จัดการโค้งทำความเคารพมองดูพวกฉินหลั่งเดินจากไป ถึงได้เดินกลับเข้าไปในร้าน คิดถึงเรื่องที่วันนี้เขาให้การต้อนรับฉินหลั่งดีๆ ในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสุขแล้ว
“ฉินหลั่ง นายจองโรงแรมแล้วไม่ใช่เหรอ？อยู่ไหนล่ะ？ตอนนี้ฉันจะพาพวกคุณน้าไปแล้ว”เกาหยวนยักคิ้วถามฉินหลั่ง
“อะไรนะ เขาเป็นคนจองโรงแรมเหรอ？”หลิวหงพูดขึ้นอย่างตกใจ เธอเหล่ตามองไปที่ฉินหลั่ง แล้วพูดพึมพำ“เขาจะไปจองโรงแรมดีๆอะไรได้กัน นานๆทีพวกเราจะออกมาเที่ยวเล่นที่เมืองจีนหลิง ไม่พักที่ดีๆหน่อยจะได้เหรอ？”
“แม่ อย่าคิดมากสิคะ โรงแรมที่ฉินหลั่งจองอาจจะดีมากๆก็ได้”ติงหรุ่ยพูดเกลี้ยกล่อมแม่เสียงดัง แบบนี้พอเห็นโรงแรมที่ฉินหลั่งจองแล้ว เธอจะได้กล่าวโทษฉินหลั่งได้อย่างเต็มที่ ติงหรุ่ยใช้สายยิ้มเยาะไปให้ฉินหลั่ง“ฉินหลั่ง นายจองโรงแรมอะไรเหรอ”
“จื่อซวนเกสท์เฮ้าส์”ฉินหลั่งพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย ตอนนี้เขาไม่อยากพูดกับครอบครัวนี้แม้แต่ประโยคเดียว ถ้าไม่เป็นเพราะว่าเขาได้สัญญาว่าจะช่วยพวกเขาจองโรงแรมนะ ตอนนี้ฉินหลั่งคงทิ้งพวกเขาแล้วพาจงยู่กับช่ายหนงพวกเธอไปแล้ว
“จื่อซวนเกสท์เฮ้าส์？”ติงหรุ่ยถามเกาหยวนว่ารู้จักไหม เกาหยวนส่ายหัว
โรงแรมที่โด่งดังที่สุดในประเทศคือ“จงหนานไห่สเตทเกสต์เฮาส์”สาขาอื่นๆก็ถูกแบ่งอยู่ตามเมืองต่างๆชื่อเสียงก็โด่งดังไม่ใช่น้อย จื่อซวนเกสท์เฮ้าส์เป็นหนึ่งในนั้น เพราะว่าไม่ได้เปิดบริการต้อนรับบุคคลธรรมดาทั่วไป เพราะฉะนั้นน้ำหน้าอย่างติงหรุ่ย คนธรรมดาอย่างเกาหยวน จึงไม่ค่อยได้ยินชื่อของมัน
“อะไรนะ หรุ่ยรุย โรงแรมนี้พวกเธอไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ？อั้ยหยา คนคนนี้จะต้องหาโรงแรมตามซอกตามซอยเล็กๆแน่ๆ ที่แบบนั้นจะไปได้ยังไงล่ะ？ปลอดภัยรึเปล่าก็ไม่รู้ ให้เขากับจงยู่สองแม่ลูกไปเองเถอะ พวกหล่อนไม่เคยได้พักอยู่ที่ดีๆกัน เหมาะสมกับที่แบบนั้น พวกเราอยู่กันไม่ได้หรอกนะ”หลิวหงรู้สึกจริงๆ ที่ที่ฉินหลั่งหาต้องไม่ใช่สถานที่ดีอะไรแน่
ฉินหลั่งก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ได้เพียงแต่หัวเราะเบาๆ ถ้าพวกหล่อนไม่ไปก็ดีเลย
“แม่ ไปกันเถอะ ฟังจากชื่อแล้วดูไม่เลวเลยนะคะ”ติงหรุ่ยพูดเกลี้ยกล่อมแม่ด้วยใจที่คิดเรื่องอื่นอยู่
ท้ายที่สุด หลิวหงก็ฟังคำพูดของติงหรุ่ย จึงตัดสินใจลองไปดู เกาหยวนขึ้นรถ พาติงหรุ่ยและคนอื่นๆ ขับตามแผนที่ไปยังจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ ฉินหลั่งกับจงยู่ ช่ายหนง โบกรถแท็กซี่ ไปยังจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์
บนรถของเกาหยวนนั้น หลิวหงบอกให้เกาหยวนพาพวกเธอไปเที่ยวรอบๆเมืองจีนหลิง ไปชมวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองจีนหลิง
เกาหยวนขับรถ ไปตามท้องถนนอันกว้างใหญ่ของเมืองจีนหลิงอย่างสบายใจ
บนทางยกระดับ น้ำในแม่น้ำแยงซีส่องสะท้อนระยิบระยับ บนฝั่งมีเสียงเพลงของโซลดังคลอเบาๆ ทำให้พวกหลิวหงป้าทั้งสามคนที่มาจากอำเภอ จึงตกใจกับความหรูหราและความทันสมัยของเมืองจีนหลิง
“โรงแรมนั้นสวยจังเลย”ในเวลานี้เอง หลิวหงที่อยู่บนรถ ก็ชี้ไปที่ตึกสูงใหญ่ตึกหนึ่งที่อยู่นอกหน้าต่างแล้วพูดขึ้นมาว่า“ถ้าได้พักที่นี่ก็ดีสินะ”
เธอพูดแบบนี้ เป็นการบอกกับเกาหยวน ว่าตนเองชอบที่นี่ เพียงแต่ถ้าที่ที่ฉินหลั่งจองไม่ดี ก็ให้พาพวกเธอมาพักที่นี่
เกาหยวนมองไปนอกหน้าต่าง เป็นBerkeley Hotel พอดี
“นี่เป็นโรงแรมBerkeley Hotelหนึ่งในโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองจีนหลิง ปกติจะมีแต่พวกแขกวีไอพี นักธุรกิจยักษ์ใหญ่ก็ต่างพักกันที่นี่ คืนหนึ่งถูกที่สุดก็สองพันกว่า”เกาหยวนพูดแล้วหัวเราะ
เขาจะไม่เข้าใจความหมายของหลิวหงได้อย่างไร ถ้ามีแค่หลิวหงคนเดียว เขาเลือดซิบหน่อย แล้วให้หลิวหงได้พักBerkeley Hotelก็คงไม่เป็นอะไรมาก แต่หลิวหงยังพาเพื่อมาอีกสองคน ค่าใช้จ่ายเพิ่มไปอีกสองเท่า ถึงเขาจะหน้าใหญ่แค่ไหน ก็ไม่สามารถออกเงินเยอะขนาดนี้หรอก
พอได้ยินคำพูดของเกาหยวน ถึงในหน้าจะไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แต่ในใจกลับผิดหวังมาก ดูท่าแล้วเกาหยวนจะไม่ใช่คนรวยเหมือนที่คิดไว้ ยังคงมีความห่างไกลหน่อย
“ไปดูโรงแรมที่ฉินหลั่งเลือกกันก่อนเถอะ ถ้าไม่ไหวล่ะก็ ผมค่อยจองโรงแรมใหม่ให้นะครับ ถึงแม้จะเทียบกับBerkeley Hotelไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ต่างอะไรกัน”พูดจบ เกาหยวนก็ขับรถมุ่งไปยังทางไปจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์