รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 783 พญามารบนโลก

บทที่ 783 พญามารบนโลก
และเพื่อการฝึก เจี่ยนโล่เฉินจนถึงปัจจุบันนี้ยังคงเป็นชายบริสุทธิ์ นิสัยใจร้อนเหมือนไฟ ถ้าเริ่มคุยไม่ลงรอยกันก็จัดการจนพิการ พญามารบนโลกที่เคยฉี่ใส่งานเลี้ยงพรมแดงมาแล้วไม่ว่าจะเป็นตัวตนตำแหน่งหรือความสามารถก็โดดเด่นเหนือใคร ถ้าเหล่าผู้นำเห็นเขาเข้าก็ทำได้เพียงยิ้มแหยๆ
เจี่ยนโล่เฉินรักหลานสาวเจี่ยนอี้คนนี้เป็นพิเศษ ปกติทั้งสองมักจะเล่นด้วยกัน นิสัยของเจี่ยนโล่เฉินเหมือนเด็ก ปัญหาในชีวิตประจำวันมากมายที่แก้ไขด้วยตัวเองไม่ได้ เจี่ยนอี้ต้องดูแลเจี่ยนโล่เฉินเหมือนดูแลคนรุ่นหลังอย่างไรอย่างนั้น
และก็เป็นเพราะเหตุนี้เอง ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจึงได้ดีมากขนาดนี้ เมื่อเจี่ยนอี้มีปัญหา แล้วเจี่ยนโล่เฉินจะไม่มาได้อย่างไรกัน?
ได้ยินเจี่ยนโล่เฉินจะมา เหรินเจ๋ก็กลัวขึ้นมาจริงๆ
เขาต้องรีบหนี ถ้าหนีช้ากว่านี้ ถูกเจี่ยนโล่เฉินดักไว้ที่นี่ จะไม่ใช่เป็นแค่รูปติดผนังง่ายๆแบบนั้นแล้ว เกรงว่าจะต้องเสียชีวิตเลยล่ะ
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เหรินเจ๋ก็แย่งมือถือจะหนีออกไปด้านนอก
แต่เขาเพิ่งจะหนีได้หนึ่งก้าว ประตูของห้องก็ปิดลงทันใด!
“แกจะเรียกคนมาไม่ใช่หรอ? มือถือก็อยู่ในมือของแก โทรไปหาเขาสิ! จะเรียกใครมาก็ได้ ฉันต่อกรได้หมด!”
ฉินหลั่งดูแคลนมองไปที่เหรินเจ๋ แค่ขยับร่างกาย ก็ไปขวางทางของเหรินเจ๋แล้ว
เจี่ยนโล่เฉินที่แตะต้องไม่ได้กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้ และยังมีคนที่สู้แพ้มาขวางทางไว้อีก ครั้งนี้เหรินเจ๋อยากร้องไห้ออกมาจริงๆแล้ว
“มึงแน่ใจว่าจะให้กูเรียกคนมา? มึงเดาไม่ถูกถึงความสามารถของตระกูลเหรินของกูแห่งเมืองหลวงนี้หรอกนะ มึงไม่กลัวตายหรือไง?”
ปากของเหรินเจ๋เต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมา เมื่อกี๊ฉินหลั่งทำให้เขาเจ็บหนัก ตอนนี้สามารถยืนคุยกับฉินหลั่งได้ก็เป็นกำลังอันเข้มแข็งได้เสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว แต่ก็ไม่ยอมเสียหน้า ทำได้เพียงใช้คำพูดมาบีบเท่านั้น
“ต่อให้แกจะเรียกใครมา จะให้ดีแกเรียกปรมาจารย์ของตระกูลเหรินของพวกแกมาจะดีที่สุด ไม่งั้นเกรงว่าจะไม่มีใครช่วยแกได้”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างสงบ
“มึง……”
เหรินเจ๋หมดคำพูดทันใด ปรมาจารย์ของตระกูลเหรินในตอนนี้ ก็มีนายท่านใหญ่เหรินอู๋ซาง แม้เขาเหรินเจ๋จะเป็นทายาท แต่กลับไม่มีสิทธิ์ และไม่มีปัญญาเรียกเหรินอู๋ซางมาได้ หมดหนทาง เหรินเจ๋ทำได้เพียงโทรหาพ่อของเขาเหรินหรงกวง
หลังจากที่เหรินหรงกวงรับสายแล้ว ก็เกรี้ยวกราดออกมา เขาไม่นึกเลยว่าลูกชายของเขาจะถูกคุมขังอยู่ในโรงแรมเมืองหลวง นี่มันเป็นเรื่องตลกชัดๆ ในความโกรธ เหรินหรงกวงได้โทรหาพี่ชายเหรินหรงหมิง ทั้งสองเดินทางออกจากตระกูลเหรินพร้อมกัน ออกไปด้วยความอาฆาต
หลังจากที่วางสายแล้ว เหรินเจ๋ทำได้เพียงพิงกำแพงอดทนกับความเจ็บแล้วรอคอย
ไม่ถึงห้านาที นอกห้องมีเสียงถามอย่างดังเข้ามาว่า “หลานสาวของฉันอยู่ไหน?”
ได้ยินเสียงนี้ สีหน้าของเหรินเจ๋ก็แย่ลงเข้าไปอีก แต่เจี่ยนอี้กลับตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบมิได้ขึ้นมา วิ่งและกระโดดไปที่ประตู
“หนูอยู่นี่ เจี่ยนโล่เฉิน หนูอยู่นี่!”
เจี่ยนอี้พลางวิ่งพลางตะโกน
“ปัง……”
พลังอันมหาศาลพังประตูไม้ของห้องเพลสสิเดนท์สูทลง ทับเจี่ยนอี้อยู่ด้านล่าง
คนที่ความสูงเกือบสองเมตร กล้ามเนื้อกำยำ สวมใส่ชุดบาสเกตบอลสีฟ้าพุ่งเข้ามา
ฉินหลั่งกำลังดูชายรูปร่างกำยำที่สวมชุดบาสเกตบอลอย่างตลก นึกไม่ถึงว่าคนที่ยิ้มอย่างคนบ้าจะเป็นเจี่ยนโล่เฉินหนึ่งในพญามารทั้งสองของเมืองหลวง
เจี่ยนอี้ตกใจจนหน้าซีด แล้วตะคอกอย่างโมโหว่า “เจี่ยนโล่เฉิน จะพังบ้านหรือไง? ประตูพังหมดแล้วเนี่ย”
เจี่ยนโล่เฉินร่างกำยำลูบหลังศีรษะแล้วกล่าวอย่างขอโทษว่า “ฉันกำลังเล่นบาสเกตบอล แกโทรหาฉัน ฉันก็รีบวิ่งมานี่ไง!”
“วิ่งมา?”
เจี่ยนอี้กุมขมับ เจี่ยนโลเฉินนี่ มักจะทำเรื่องให้คนตกใจได้เสมอ คุณคิดดูคนหนึ่งที่สวมชุดบาสเกตบอลบ้าคลั่งดึกดื่นค่อนคืนอยู่บนถนน แล้วยังถือลูกบาสมาด้วยอีก อืม พูดได้ว่าเป็นคนบ้าคลั่งกีฬาจริงๆ
“อ่า วิ่งมา……”
เจี่ยนโล่เฉินที่ไม่คิดอะไรมาก ปาดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วมองไปยังสามคนที่อยู่ในห้อง ตาโตขึ้นมา สะบัดมือ เอาลูกบาสโยนไปที่หัวของเหรินเจ๋ มีเสียง‘ปัง’ดังขึ้น ชนจนหัวของเหรินเจ๋โยกไปมา เกือบจะสลบไปแล้ว
“ไอ้เด็กเปรตตระกูลเหรินที่เลวทราม มึงกล้ารังแกหลานสาวกู?”
เจี่ยนโล่เฉินด่าออกมา แล้วพุ่งไปที่เหรินเจ๋ ตอนที่เหรินเจ๋ยังไม่ทันมีสติกลับมาจากการที่ถูกลูกบาสโยนใส่หัว ก็จับคอเหรินเจ๋ไว้ แล้วจับไปที่พื้น ฟาดหัวเหรินเจ๋เข้ากับพื้นอย่างรุนแรง
เหรินเจ๋รู้สึกเพียงแค่เหมือนถูกวัวตัวผู้ชนเข้ากับสมอง บนหัวเริ่มมีเลือดไหลออกมา
เจียนโล่เฉินที่เห็นเลือดก็ตื่นเต้นขึ้นมา อีกมือหนึ่งจับหลังคอของเหรินเจ๋ไว้ แล้วโยนไปที่กำแพง
‘ปัง……’
เหรินเจ๋นักรบพลังภายในขั้นสูงผู้น่าสงสาร ถ้าอยู่ที่เมืองอื่น ก็เป็นคนที่โดดเด่นคนหนึ่ง แต่ในมือของเจี่ยนโล่เฉิน เหมือนกับลูกบอลที่ถูกโยนไปโยนมา กลับไปกลับมา มาแต่ลมหายใจออก แต่ไม่มีลมหายใจเข้า
จากนั้นเจี่ยนโล่เฉินก็จับเหรินเจ๋มาเขย่าสองครั้ง เขย่าจนเหรินเจ๋ตัวจะแตก ทำเอาเจี่ยนอี้ผวาจนต้องห้ามเจี่ยนโล่เฉินไว้
“วัวบ้า ลุงจะเอาเขาให้ตายเลยหรอ? เขาเป็นเชื้อสายของตระกูลเหริน ถ้าฆ่าเขา จะมีปัญหาได้นะ”
เจี่ยนโล่เฉินคือไอ้เบื๊อก เขาไม่ฟังคำพูดของพ่อเขา แต่กลับฟังคำพูดของหลานสาว
เจี่ยนโล่เฉินหัวเราะ “มันกล้าทำแก ต้องตายสถานเดียว”
“พอแล้วพอแล้ว ฉันไม่อยากให้คุณปู่ขังบริเวณฉัน หยุดได้แล้ว มาหนูจะแนะนำคนๆหนึ่งให้รู้จัก คุณต้องคิดหาวิธีพาเขากลับไปตระกูลเจี่ยนให้ฉันนะ!”
เจี่ยนอี้ชี้ไปที่ฉินหลั่งแล้วกล่าว
“เขาเป็นใคร? ผู้ชายของแก?”
เจี่ยนโล่เฉินมองไปที่ฉินหลั่งอย่างงงงวย
“ถุย ผู้ชายของแก”
หลังจากที่เจี่ยนอี้ส่างเมาแล้ว ก็ไม่มีความใจกว้างอย่างเมื่อก่อนอีกต่อไป มองบนแล้วด่า
“ฉันเป็นผู้ชาย มีแฟนเป็นผู้ชายไม่ได้!”
เจี่ยนโล่เฉินยิ้ม มองฉินหลั่งตั้งแต่หัวจรดเท้า “ลักษณะใช้ได้นะ พากลับไปที่ตระกูลเจี่ยนใช่มั้ย? ง่ายมาก!”
พูดพลาง เจียนโล่เฉินก็ยิ้มแหยๆ ก้าวเดียวมาถึงด้านหน้าของฉินหลั่ง ยื่นมือไปโอบที่เอวของฉินหลั่ง
ฉินหลั่งไม่แม้แต่จะขยับ เพียงแค่แอบมองเจี่ยนโล่เฉินเท่านั้น
“เฮ้……”
เจี่ยนโล่เฉินตะโกนออกมา เดิมทีอย่างจะอุ้มฉินหลั่งขึ้นมา แต่กลับพบว่าแม้เขาจะออกแรงสุดกำลัง ฉินหลั่งก็ยังคงยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ
“โอ้ว……”
เจี่ยนโล่เฉินกล้ามเนื้อทั้งตัว ใช้มือเดียวยังหนีบฉินหลั่งไม่ขึ้น เลยใช้สองมือ สองมือกอดไปที่เอวของฉินหลั่ง ท่าทางเหมือนกอดต้นไม้อย่างไรอย่างนั้น แล้วออกแรงอีกครั้ง!
แต่ครั้งนี้ ขาสองข้างของฉินหลั่งเหมือนติดอยู่ในโคลนอย่างไรอย่างนั้น ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
“เชด ไอ้นี่มันมีพลังขนาดไหนกันนะ? แม้แต่เจี่ยนโล่เฉินยังยกเขาไม่ไหว!”
สายตาของเหรินเจ๋ที่อยู่อยู่ข้างๆแทบจะหลุดออกมาแล้ว
เจี่ยนอี้ใช้มือปิดปากตัวเองไว้ ตะลึงจนแทบจะตะโกนออกมาแล้ว
“อืม?”
เจี่ยนโล่เฉินแข็งทื่อ จากนั้นสองมือลงข้างล่างไป จับขาทั้งสองข้างของฉินหลั่งไว้ ยกขึ้นอย่างแรง!
‘แคร็ก……’
หลายคนได้ยินเสียงกระดูกหักดังขึ้น
เหรินเจ๋คิดว่ากระดูกของฉินหลั่งถูกเจี่ยนโล่เฉินหักแล้ว เจี่ยนอี้ยิ่งกว่าตกใจจนหน้าซีด เจี่ยนโล่เฉินนี่ ไม่น่าเชื่อถือเลยสักครั้ง คุณทำเขาพิการแล้ว แล้วเค้าจะกลับไปกับคุณได้มั้ยเนี่ย?
แต่ไม่นานเจี่ยนอี้ก็พบว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล
ฉินหลั่งยังคงนิ่งสงบ ไม่เหมือนคนที่บาดเจ็บ แต่กลับเป็นเจี่ยนโล่เฉิน ลากแขนข้างหนึ่งอย่างแยกเขี้ยวยิงฟัน