รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 802 ไม่คิดชีวิตแล้ว

ร่างกายของนักพรตอีซินถูกสะบัดเหมือนก้อนหินอย่างไรอย่างนั้น โยนทิ้งลงไปในหุบเขา ชนเข้ากับหลุมใหญ่ของสันเขาสิงโต ไม่เห็นร่างใดๆ
“จบแล้วหรอ? นักพรตเฒ่านี้ถูกเล่นหนักเหมือนกันนะ! แค่สองครั้งก็จบแล้ว!”
คนจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังมองไปที่หลุมใหญ่ที่ถูกกระแทกไปที่สันเขาสิงโตนั้นอย่างมึนงง รู้สึกว่าความสนุกเพิ่งเริ่มก็จบแล้ว
“เหอะ ผู้แข็งแกร่งระดับเทพ จะตายง่ายอย่างงั้นได้ไงกัน”
มีคนที่กำลังจินตนาการอยู่พูดออกมา
แต่ไม่นาน เขาก็ต้องหุบปากไป
เห็นเพียงแค่ฉินหลั่งร่างใหญ่โตใช้มือเดียว เรียกแท่งไม้หุนเทียนมาอยู่ในมือ แล้วกระแทกไปยังหลุมที่นักพรตอีซินตกลงไปนั้นอย่างแรง!
“เย็ดแม่ นี่มันจะบดให้ละเอียดเลยหรอเนี่ย?”
มีคนที่ทนดูต่อไปไม่ไหว แต่กลับอยากรู้จุดจบ ก็พยายามดูต่อไป!
“แกทำลายตีนเขาของฉัน ฉันจะให้แกเป็นปุ๋ยของที่นี่แล้วกัน!”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด แท่งไม้หุนเทียนทิ่มเข้าไปอย่างรุนแรง แล้วยกขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็ทุบลงไปอีกครั้ง
“เชด รุนแรงไปป่ะเนี่ย?”
“นี่มันบ้าคลั่งเกินคนแล้ว!”
“ตลก พวกเขาเป็นเทพ เทพจริงๆ!”
‘ปังปังปัง……’
ฉินหลั่งทุบลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกๆการทุบลงไป พื้นที่บริเวณกว้างก็สั่นหนึ่งนาที เมื่อทุบอีกครั้ง พื้นดินก็สั่นอีกครั้ง
ในสันเขาสิงโต เต็มไปด้วยเสียงทุบ‘ต็องต็องต็อง’
หลังจากที่ทุบติดต่อกันแล้ว ฉินหลั่งก็นกแท่งไม้หุนเทียนขึ้น ทุกคนเห็นเพียง เลือดและเนื้อที่ถูกบดละเอียดด้านใต้นั้น แล้วไม่มีอะไรอีกเลย!
“จบง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ?”
ท่อนไม้ใหญ่ยักษ์ท่อนหนึ่ง กับร่างยักษ์ร่างหนึ่ง ทำให้ทุกคนตกใจตาค้าง
“นั่นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพจริงๆนะ แค่ไม่กี่วิชา ก็ตายแล้ว?”
ในสันเขาสิงโต แท่งไม้หุนเทียนในมือของฉินหลั่งทุบลงไปเบาๆสองครั้ง เพื่อให้เลือดเนื้อที่ติดอยู่ด้านบนของท่อนไม้หลุดออก จากนั้นก็มองไปที่หลุมที่เต็มไปด้วยเลือดอย่างเคร่งเครียด
ที่บนหลุม มีควันสีแดงลอยขึ้น เป็นลักษณะของนักพรตอีซิน แตกสลายหนีไป
“ฉินหนานจง มึงทำลายร่างอมตะของกู กูฆ่าล้างบางตระกูลของมึงทั้งหมด เพื่อระบายความแค้นที่กูมี”
จิตวิญญาณของนักพรตอีซินหนีไปทั่ว เกรี้ยวกราดผิดปกติ
“เอะอะโวยวาย!”
ฉินหลั่งมองไปที่จิตวิญญาณเหล่านั้น แล้วกดไปที่ไหล่ขวา “เผาวิญญาณ!”
แสงสีม่วงเหล่านั้นห้อมล้อมร่างของฉินหลั่งไว้ ขึ้นไป ไล่ตามฆ่าจิตวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนนั่นไป
จิตวิญญาณสีม่วง ไล่ตามไปฆ่าจิตวิญญาณของนักพรตอีซิน ไม่นานก็เผาเหล่าจิตวิญญาณนั้นจนหมด
“หา…..คนแซ่ฉิน จะฆ่าล้างบางเลยหรอ!”
จิตวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนเหล่านั้นของนักพรตอีซินในเวลาเดียวกันถูกเผาไหม้ ก็ทนทุกข์ทรมานเหลือเกิน
“บอกแล้วว่าแข็งแกร่งกว่าแกเยอะ ไม่มีทางปล่อยแกเอาไว้แน่ กล้าข่มขู่ฉัน ให้แกตระหนักถึงความตาย!”
ฉินหลังกล่าวอย่างสงบ
“มึงคิดว่าไฟแค่นี้จะฆ่ากูได้งั้นหรอ? ดูถูกผู้แข็งแกร่งระดับเทพเกินไปแล้ว”
จิตวิญญาณมากมายของนักพรตอีซินรีบไปอย่างเร็ว
แสงสีม่วงที่ไล่ตามจิตวิญญาณนี้ ได้ถูกไฟสีม่วงเผาไหม้อีกครั้ง
“อืม? ที่แท้ก็เป็นกระดูพระเจ้า! ”
ฉินหลั่งยิ้มพลางกล่าว “แกคิดว่าใช้กระดูกของนักบวชแล้วจะหนีได้งั้นหรอ?”
ถ้าเป็นนักบวช บางทีฉินหลั่งอาจระแวงขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าเพียงแค่กระดูกของนักบวชล่ะก็ ฉินหลั่งไม่สนใจ
เขาเก็บแท่งไม้หุนเทียน ขยับตัว ไล่จิตวิญญาณนั้นของนักพรตอีซินด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้า
“คิดจะหนี? ฉันจะตามแกไปทุกที่ ไม่ว่าแกจะไปที่ไหน! ”
ฉินหลั่งเร็วมาก แว็บเดียวก็ไล่ทันนักพรตอีซินแล้ว
นักพรตอีซินตกใจจนขนลุกซู่ จะกล้าต่อปากต่อคำกับฉินหลั่งยังไงอีก เผาไหม้จิตวิญญาณทั้งหมด ในขณะที่ได้เพิ่มกระดูกเทพไปนั้น เหมือนกับมีแสงวิบวับ ออกไปจากจังหวัดหลินอัน แล้วไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
“ฉันจะดูว่าแกจะหนีไปไหน!”
ฉินหลั่งเห็นความเร็วของนักพรตอีซินก็ตะลึง นักพรตเฒ่าผู้นี้ในสภาวะที่ถูกเล่นงาน ได้ใช้พลังกระดูกเทพทั้งหมด ความเร็วเท่ากับคนสมดุลย์ ฉินหลั่งไล่ไม่ทันแล้ว!
แต่กระดูกเทพนี้มีพลังของนักบวชอยู่ ถ้าใช้นานๆไม่มีทางเทียบกับฉินหลั่งได้แน่นอน ฉินหลั่งตัดสินใจไล่ตาม นักพรตอีซินสลัดเขาออก
ร่างที่เหมือนเส้นที่ลอยอยู่บนฟ้าได้หายไปจากสายตาของผู้คน ทุกคนสงสัยต่างประหลาดใจ
ร่างหนึ่งอยู่ข้างหน้าร่างหนึ่งอยู่ด้านหลัง แว็บเดียวก็ไปที่ราบสูงไร้คน เข้าไปยังทะเลทรายทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
ไกลๆ ทะเลทรายมีลมเย็น มหาศาลพัดมา ถ้าดูจากที่สูง สามารถมองเห็นทะเลทรายนั้นเหมือนกับหูที่ใหญ่มโหฬารได้ ในนั้นมีต้นกระบองเพชรเป็นประกายอยู่ แล้วยังมีซากปรักหักพังอยู่ด้านใน
ที่นี่คือหูของโลก หรือเรียกอีกอย่างว่าทะเลทรายแห่งความตาย
นี่เป็นสถานที่ที่ลี้ลับของโลก แม้แต่เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์เองก็ไม่สามารถเดาได้ว่าที่นี่เป็นอย่างไร
ผู้แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งเหมือนระดับเทพ ก็ไม่กล้าเข้ามาที่นี่ ไม่รู้ว่ามีผู้แข็งแกร่งระดับกี่คนแล้วที่เข้ามา สุดท้ายจิตก็ดับไป ทำให้ที่ตรงนี้ในวงการต่อสู้มีอีกชื่อว่า—-ป่าช้ามรณะ
แต่ผู้ฝึกฝนที่เข้ามาในป่าช้ามรณะ ไม่มีใครมีชีวิตกลับออกไปได้เลย
ขณะนี้ นักพรตอีซินถูกฉินหลั่งไล่ตาม ไล่ตามจนถึงป่าช้ามรณะ
“คนแซ่ฉิน ด้านหน้าคือป่าช้ามรณะ ถ้ามึงไม่อยากตาย เราก็จบกันแค่นี้ มึงไปทางสว่างของมึง ส่วนกูก็ไปตามทางของกู แค้นนี้จบกันแค่นี้ ใครก็ไม่ติดค้างใครแล้วดีมั้ย?
จิตวิญญาณของนักพรตอีซินลอยไปรอบๆ แต่ไม่กล้าลงไป
เขาเป็นแค่จิตวิญญาณ เมื่อเข้าไปที่ป่าช้ามรณะ ก็มีแต่ตายกับตาย
แต่ฉินหลั่งเป็นคนเข้าไป มีเปอร์เซ็นต์ที่จะมีชีวิตรอดกลับมามากกว่าเขา
นักพรตอีซินเพียงแค่จะใช้ป่าช้ามรณะ ขู่ฉินหลั่งเท่านั้น ถ้าไม่ไหว ก็แอบในป่าช้ามรณะ แล้วมึงยังกล้าไล่มาอีกงั้นหรอ?
ฉินหลั่งมองไปที่จิตวิญญาณของนักพรตอีซินแล้วดูแคลน “สถานที่แห่งนี้ฝังคนได้ แต่ทำอะไรฉันไม่ได้ ฉันบอกแล้วว่าจะฆ่าแก แม้จะเป็นนรก ฉันก็จะตามแกไป!”
พูดพลาง แท่งไม้หุนเทียนในมือของฉินหลั่งก็ระเบิด กลายเป็นมีดสั้นคริสทัล ราวกับดาวตกห้อมล้อมจิตวิญญาณของนักพรตอีซินไว้
“ไอ้แซ่ฉิน มึงบีบกูเองนะ!”
ไปที่มีดดาวตกเหล่านั้น นักพรตอีซินทุกข์ทรมานเหลือเกิน หันไป แล้วพุ่งเข้าไปในป่าช้ามรณะ
ฉินหลั่งข้ามเข้าไป มือใหญ่ขึ้น แขนยื่นยาว แล้วจับนักพรตอีซินที่กำลังหันมา
ในขณะที่ฉินหลั่งคิดว่าครั้งนี้จะสามารถจับนักพรตอีซินได้แน่นั้น ทั้งสองที่อยู่ด้านล่าง ในป่าช้ามรณะ มีกลิ่นอายแปลกๆออกมา ลากร่างของฉินหลั่งลงไป
ฉินหลั่งตกใจ ใช้พลังที่มีอยู่ในตอนนี้ ต่อต้านการดูดนั้นเท่าที่ทำได้ ถ้าทำแบบนี้ ก็ต้องปล่อยนักพรตอีซินไป
ถ้าปล่อยนักพรตอีซินไปตอนนี้ เขาก็ไม่สบายใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉินหนานจง วันนี้มึงไม่ฆ่ากู อนาคตกูจะต้องล้างบางมึงทั้งตระกูลให้ได้!”
นักพรตอีซินหัวเราะฉินหลั่งอย่างบ้าคลั่งจากด้านบน
ฉินหลั่งดูแคลน “ถ้าวันนี้กูไม่ฆ่ามึง อย่าเรียกกูแซ่ฉิน!”
พูดจบ ฉินหลั่งกระโดด บวกกับการพลังการดูดอย่างรุนแรงจากพื้นดิน ความแรงของทั้งสองดึงกัน แว็บเดียวก็ไล่ตามจิตวิญญาณของนักพรตอีซินได้ จับเข้ามาไว้ในมือได้ทันใด
“มึง……นี่คือป่าช้ามรณะ มึงไม่คิดชีวิตแล้วหรือไง?”