รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 809 ตอนฉันไปเขาก็ตายแล้ว

ผู้แข็งแกร่งแดนนักพรตจินตานใช้พลังระเบิดตัวเอง เมื่อเทียบกับพลังของระเบิดดั้งเดิม สะท้านฟ้าสะท้านดิน แท่งไม้หุนเทียนที่ถูกแช่แข็งอยู่เป็นพันลี้ได้ถูกแรงระเบิดของแดนนักพรตจินตานนี้ทำลาย
แท่งไม้หุนเทียนที่ใหญ่โตถูกระเบิดจนลอยไปกว่าพันเมตร ร่วงลงบนพื้น
ร่างของเทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงถูกแรงของระเบิดจนกลิ้งเป็นลูกมะนาว หัวหมุนไปมา
ฉินหลั่งที่อยู่ในศูนย์กลางของระเบิดไม่เห็นแม้แต่ตัว
ตอนที่เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงกลับมายังจุดระเบิดนั้น สีหน้าของทั้งสองดูไม่ดี
“ไม่คาดคิด แค่คนบนโลก สามารถบีบนักพรตชื่อสุ่ยให้ระเบิดแดนนักพรตจินตานเองได้!”
นางฟ้าไท่ยิงนึกถึงเมื่อกี๊ที่นักพรตชื่อสุ่ยระเบิดตัวเองในตอนนั้น ก็ยังคงหวาดผวาอยู่ในใจ
“เหอะ แค่คนหนึ่งบนโลก ทำให้เขาตายแบบนี้ ง่ายไปเปล่า ถ้าไม่ใช่เพราะนักพรตชื่อสุ่ยระเบิดจิตวิญญาณแดนนักพรตจินตานของตัวเอง ฉันจะเอาจิตวิญญาณของเขาไปขังไว้ในโลกบำเพ็ญเซียน ให้เขาลำบากตลอดกาล”
เทพจื่อเส่นึกถึงฉินหลั่งที่ดูถูกเขาก็โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่ อยากที่จะหั่นฉินหลั่งเป็นชิ้นๆเพื่อล้างแค้น
“ช่างมัน นักพรตคนนั้นได้ตายไปแล้ว พวกเราจัดการเรื่องนี้ก่อน จากนั้นก็ปรับปรุงช่องทาง ให้โลกใกล้ชิดกับเราให้มากที่สุด”
นางฟ้าไท่ยิงพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็น
“ทั้ง……ทั้งสอง นั่นมันแซ่ฉิน ยังไม่ตายหนิ!”
เสียงสูงดังขึ้นมาจากด้านหลังของทั้งสอง ทำเอาทั้งสองคนตกใจ
ทั้งสองหันหน้าไปมอง พบว่าเป็นเสี่ยวชิง
เสี่ยวชิงที่เมื่อกี๊ตอนต่อสู้หลบหนีไปอยู่ที่ไกลๆ เธอในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ที่เลื่อนขั้นโดยการกินยา เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็เหมือนมดไม่ต่าง ความสามารถแค่นั้นทำอะไรไม่ได้ และไม่เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย
แต่การหนีตายของเสี่ยวชิงนี่ขึ้นชื่อจริงๆ เธอหลบไปไกลมาก ถ้าไม่ใช่เพราะนักพรตชื่อสุ่ยแดนนักพรตจินตานระเบิดตัวเองล่ะก็ ไม่มีทางกระทบเธอแน่นอน
ถึงแม้แดนนักพรตจินตานระเบิดตัวเอง จะมีก็แค่การสั่นสะเทือนของลูกหลงหลังจากนั้น ดังนั้นสาวอ้วนคนนี้มากสุดก็คือร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น ก้อนหินกระเด็นไปโดนผม บนหน้ามีบาดแผลเล็กๆน้อยๆเท่านั้น สำหรับเธอแล้ว ไม่เป็นอะไรเลย
“คุณว่าอะไรนะ? แซ่ฉินยังไม่ตาย? เสี่ยวชิง อย่าพูดมั่วๆนะ”
เทพจื่อเส่กล่าวอย่างเกรี้ยวกราด เสี่ยวชิงตกใจตัวสั่น
“เสี่ยวชิง คุณโดนระเบิดจนบ้าแล้วหรือเปล่า? นักพรตชื่อสุ่ยใช้แดนนักพรตจินตานร้อยปีระเบิด คุณบอกว่าฉินหนานจิงไม่ตาย เป็นไปได้ไง?”
นางฟ้าไท่ยิงมองไปที่เสี่ยวชิงอย่างโกรธแค้น
ฉินหลั่งทำให้พวกเขากลัวอย่างมาก กลัวมากจนพวกเขาไม่อยากใช้มีชีวิตสำหรับคนนี้
“แต่……เมื่อกี๊ฉันเห็นเขาลอยไปทางนั้นจริงๆนะ!”
เสี่ยงชิงชี้ไปอีกทางที่ตรงกันข้ามกับสามคนนั้น ปากสั่นพลางพูด
“อะไรนะ? คุณแน่ใจว่าคุณเห็นฉินหนานจงยังไม่ตาย?” นางฟ้าไท่ยิงมองเสี่ยงชิงแล้วถามอย่างประหลาดใจ
เสี่ยวชิงกลืนน้ำลาย แล้วพยักหน้าอย่างจริงจัง
“ต่อให้มันไม่ตายก็เจ็บหนัก พวกเราไปดูกัน ถ้ามันยังไม่ตาย ยิ่งดี ให้ฉันได้ลงโทษไอ้นี่แทนนักพรตชื่อสุ่ยอย่างหนักหน่วงสักครั้ง!”
เทพจื่อเส่พูดพลาง ก็ลอยไปที่ๆเสี่ยงชิงชี้เมื่อกี๊
เขาเพิ่งจะไปได้ครึ่งทาง ก็เห็นที่มุม45องศา มีไม้ลอยมา ทิ่มเข้าไปที่เอวของเทพจื่อเส่จนหล่นลงกับพื้น
“นี่มันเครื่องรางของฉินหนานจง! มัน ยังไม่ตายจริงๆ!”
นางฟ้าไท่ยิงกำลังมองแท่งไม้หุนเทียน พึมพำอย่างหน้าซีด
“ใครบอกแกว่าฉันตายแล้ว?”
เสียงอันเยือกเย็นดังมา ทำให้เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงจิตตก
ทั้งสองมองไปตามเสียง เห็นเพียงนกยักษ์กางปีกอยู่บนฟ้า กำลังจะบินลงมา
บนตัวของนกประหลาด ฉินหลั่งเอามือไขว้หลัง บนร่างกายเหมือนไม่มีการบาดเจ็บ ไม่เหมือนกับคนที่ได้การระเบิดของแดนนักพรตจินตานมาก่อน
“เป็นไปได้?”
เทพจื่อเส่กลืนน้ำลาย ยังไงก็ไม่คิด ว่าเมื่อกี๊หลังจากที่มีการระเบิดเหมือนระเบิดไปแล้ว ฉินหนานจงคนนี้ไม่เพียงไม่เป็นอะไร แต่กลับเอ้อระเหยลอยชายยิ้มร่าได้อีก ต่อให้แกจะเก่งกาจขนาดไหน แต่โดนระเบิดผิวหนังก็ต้องลอกหน่อยมั้ย?
ไม่ อีกฝ่ายแม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ขาด สุดยอดขนาดนี้เลยล่ะ!
“แกหลบการระเบิดตัวเองของนักพรตชื่อสุ่ยได้ไง?”
นางฟ้าไท่ยิงแปลกใจอย่างมาก เธอก็ยากที่จะเข้าใจได้
“ก็แค่แดนนักพรตจินตานระเบิดตัวเองเท่านั้น ฉันกลัวว่ามันจะทำลายนกของฉัน ไม่งั้นฉันไม่อยากหลบหรอกนะ!”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างสงบ
ที่แท้เมื่อกี๊ ฉินหลั่งหลบไป ไม่ใช่ว่ากลัวพลังการระเบิดของแดนนักพรตจินตาน แต่เพราะนกประหลาดอยู่ไม่ไกลจากสถานที่เกิดเหตุ การระเบิดนี้มีพลังมากกว่าระเบิดดั้งเดิมอย่างมาก นกประหลาดต้านทานไม่ไหวแน่นอน ดังนั้นฉินหลั่งจึงรีบพุ่งไปหานกประหลาดนั่น ให้มันบินไปไกลๆ
รอให้แรงสั่นสะเทือนของระเบิดหายไปทั้งหมด ฉินหลั่งจึงค่อยให้มันพาเข้ากลับมาอย่างช้าๆ
เมื่อกี๊ ฉินหลั่งไปอยู่ไกลๆ นกประหลาดจะเร็วเท่าฉินหลั่งได้อย่างไรกัน บินกลับมาก็ช้ากว่าหลายนาที ดังนั้นเทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงจึงคิดว่าเขาตายแล้ว
“ฉินหนานจง แกเก่งจริง และถ้ามายังโลกบำเพ็ญเซียนของเรา ฝีมือของแกก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ถ้าแกยินยอม ฉันสามารถพาแกเข้าร่วมโลกบำเพ็ญเซียนของเรา เข้าสำนักฉัน จะได้ศึกษาคัมภีร์โบราณของสำนักพวกเรา แล้วยังไปเมืองหลวงของโลกบำเพ็ญเซียนได้ด้วย ด้วยฝีมือของแก อนาคตได้เป็นสมดุลย์แน่นอน!”
“แล้วพวกเรายังมีนักพรตสมดุลย์ฝึกฝนอยู่ด้วย แกเข้าร่วมได้นะ”
เทพจื่อเส่กำลังดึงดูดความสนใจ นางฟ้าไท่ยิงที่อยู่ข้างๆอดเหลือบดูไม่ได้
การฝึกฝนของนักพรตสมดุลย์หรอ!
นั่นเป็นสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งแดนนักพรตจินตานต้องการมากที่สุด
ในฐานะที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนนักพรตจินตาน จะมีอะไรดึงดูดเลื่อนขั้นเป็นแดนสมดุลย์ได้อีก?
ในฐานะที่เทพจื่อเส่เป็นปรมาจารย์โลกบำเพ็ญเซียน มีชื่อในโลกบำเพ็ญเซียน อาจารย์ต่างๆของแต่ละสำนักไม่มีใครเก่งเท่าเขา พูดได้ว่าถ้าได้รับคำสัญญาจากเทพจื่อเส่ เมื่อไปอยู่ที่โลกบำเพ็ญเซียนก็จะราบรื่นแล้ว
แต่ฉินหลั่งไม่แต่มองเขา “การฝึกฝนนักพรตสมดุลย์? มีดีบ้าอะไร ต่อให้อยู่ต่อหน้าแดนสมดุลย์จริงๆ ฉันก็จะฆ่า ใครกล้าเข้ามาในโลก ต้องตาย!”
ฉินหลั่งดูแคลน เอาแท่งไม้หุนเทียนเข้ามาในมือ กวาดเข้ามา แล้วผลักออกไปอย่างแรง เหมือนย้ายเขาอันใหญ่อย่างไรอย่างนั้น
“ไอ้เด็กน้อย แกคิดว่าจะรังแกฉันได้ง่ายๆงั้นหรอ?”
เทพจื่อเส่เกรี้ยวกราด ทั้งตัวละลาย กลายเป็นทะเลเลือดสีม่วง บรรยากาศเต็มไปด้วยทะเลเลือด แท่งไม้หุนเทียนลอยเข้าไป ไม่เพียงไม่เกิดคลื่น แต่กลับติดอยู่ด้านในอีกด้วย ขยับไม่ได้
“อืม? ยังมีท่าไม้ตายแบบนี้ด้วย? ฉันจะทำลายท่าไม้ตายนี้ของแก!”
ฉินหลั่งใช้พลังจิต กระบี่สีเงินที่อยู่ในที่เก็บของลอยมาอย่างเร็ว ด้วยออร่าสีเงิน ห้อมล้อมไว้เหนือทะเลเลือด
ตั้งแต่ฉินหลั่งรวบรวมแดนนักพรตจินดาวได้ ระดับเจ็ดดาวแดนนักพรตจินตานก็ไม่หยุดที่จะปล่อยพลังจิต พลังนี้เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนแข็งแกร่งไม่รู้กี่เท่า เมื่อกระบี่เงินออกมา ก็วนรอบๆ แล้วเจาะเข้าไปด้านใน
กระบี่นี้มีพลังจิตในร่างกายของฉินหลั่งรวมอยู่ด้วย สติปัญญา และร่างเทพ