รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 811 การกลับมาของเย่จี่ออยู่

“งั้นพวกเราไปพร้อมกันเถอะ!”
ฉินหลั่งกำลังจะไป นกประหลาดตัวนั้นส่ายไปส่ายมาแล้วมาที่ด้านหน้าของเขา แล้วแนบเข้าไปที่หน้าอกของเขา ลูบไล้ไปมา
“แกก็อยากออกไปด้วยหรอ?”
ฉินหลั่งมองนกยักษ์ประหลาดอย่างแปลกใจ
นกยักษ์ส่ายหัวไปมา มันเป็นราชาของอ่าช้านี้แล้ว ไปมาอิสระ แล้วจะไปกับฉินหลั่งได้ไงกัน
“ไม่อยากไป งั้นแกก็อยู่ที่นี่ไปแล้วกัน จำไว้นะ ถ้ามีคนออกมาจากประตูนั่น ถ้าต่อสู้ได้ก็ทำให้มันกลับไป ถ้าต่อสู้ไม่ไหว รอให้ฉันมาจัดการพวกมันเอง”
ฉินหลั่งเคาะสมองของมันแล้วพูด
‘ชู่ชู่……’
นกยักษ์ประหลาดพยักหน้า ร้องส่งเสียงออกมา แล้วกระพือปีก กระโดด บินไปอย่างมีความสุข
ฉินหลั่งยิ้มแหยๆ ส่ายหัว พานางฟ้าไท่ยิงและเสี่ยวชิงออกจากป่าช้ามรณะไป
……
ขณะเดียวกัน การกลับมาของเย่จื่ออยู่ ทำให้วงการต่อสู้สั่นสะเทือน ทั้งในประเทศ และต่างประเทศ ไม่รู้ว่ามีนักต่อสู้มากมายเท่าไหร่ที่คุยกันเรื่องนี้
ปีนั้นหลี่สวนคงออกจากทะเลสาบเทพปี้โล่มา ได้เป็นคนแรก สิบปีให้หลัง เย่จื่ออยู่ก็ได้ออกมาจากทะเลสาบเทพปี้โล่ ไม่รู้ว่าฝีมือของทั้งสอง ถ้าเทียบกันใครจะชนะ?
แล้วยังมีฉินหนานจงที่ตอนนี้เริ่มแข็งแรงขึ้นมา ฆ่านักพรตอีซิน มีชื่อเสียงดังไปทั่ว ไม่มีใครไม่รู้จัก ทั้งสามคนนี้ ใครจะเป็นที่หนึ่งของโลก?
ฝ่ายบุ๋นอันดับหนึ่ง ฝ่ายบู๊อันดับสอง ความสามารถของทั้งสามประหลาดเป็นอย่างมาก เมื่อรู้ว่าเย่จื่ออยู่ไปรอฉินหนานจงที่ป่าช้ามรณะ ทั้งโลกก็ระส่ำระสาย
ผู้แข็งแกร่งจำนวนไม่ถ้วนบุกป่าฝ่าดง ไปทั่วสารทิศ
ขณะนี้ได้รวบรวมผู้แข็งแกร่งจำนวนมากมาย อ่อนสุด ก็คือผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ เพราะฝีมือยังไม่ถึงปรมาจารย์ ไม่สามารถอยู่รอบๆได้
ระดับเทพ ปรากฏมาหลายคน นอกจากหลี่สวนคง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพฝั่งตะวันตกหลายคนก็มาถึงแล้ว
นอกจากรอบนอกทะเลทรายแล้ว ยังมีเรือบินที่ลอยอยู่อย่างประหลาดอีกด้วย
เรือบินลำนี้ในจักรวาลถือว่าเป็นตัวแทนของเทคโนโลยี มีหลายเทคโนโลยี ใช้เรือบินในการไปดาวต่างๆได้
นักบินที่ขับเรือบินนั้นตัวเตี้ย หัวล้าน ตาเล็กๆหนึ่งคู่ สวมชุดอวกาศยืนอยู่ที่นั่น
ข้างๆเขา เป็นวัยรุ่น ใส่ชุดสูท สูงยาว ผมบรอนด์ทอง
วัยรุ่นคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพที่มีชื่อเสียง—-โอลิน
แม้โอลินนี้จะวัยรุ่น แต่เวลาที่เขาฝึกฝนการต่อสู้นั้นไม่น้อยเลย เพราะเขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ ตอนอยู่ในท้องแม่ได้สืบทอดการต่อสู้มาแล้ว ดังนั้นเขามีวิชาต่อสู้ที่เก่งกาจขนาดไหน ไม่มีใครรู้
ได้ยินมาว่าชีวิตของเขานั้นอมตะ ฆ่าไม่ตาย
“จ๊อค แกคิดว่าฉินหนานจงจะออกมามั้ย?”
โอลินมองคนหัวล้านข้างๆแล้วถาม
“ไม่รู้สิ ที่นี่ของจีนเป็นที่ต้องห้าม พวกเราขับเรือบินเข้าไป ไม่แน่ว่าจะปลอดภัย พวกเราทำได้เพียงรออยู่ตรงนี้ รอให้มันออกมา จากนั้นค่อยไปฆ่ามัน!”
จ๊อคพูดเสียงสงบ
โอลินมองที่จอบังคับ แล้วกล่าว “ไฟทุกจุดนี้ เป็นตัวแทนของปรมาจารย์ ถ้าพวกเราสามารถยิงตรงนี้ได้นะ จุ๊จุ๊……”
“เรามีกระสุนเลเซอร์เพียงสามนัด ทุกๆนัดเปรียบเสมือนการโจมตีของนักพรตสมดุลย์ ใช้มันกับคนนี้ ไม่คุ้มค่า!”
“แล้วปืนเลเซอร์นี้มีแค่ดาวหลักของพวกเราเท่านั้นที่มี จากดาวหลักมาที่นี่ใช้เวลาสี่สิบล้านปีแสง แค่ส่งมาก็ใช้เวลาเป็นหมื่นปีแสงแล้ว ยิงปืนเลเซอร์นี่เสร็จ ก็ต้องรออย่างน้อยหลายพันปีถึงจะมี แกจะเอาอะไรมาปลุกพวกปีศาจพวกนั้น?”
จ๊อคมองโอลินอย่างไม่พอใจ ไม่เห็นเขาพูดใดๆ
นี่เป็นการสื่อสารผ่านจิต เหมือนกับพลังจิตของฉินหลั่ง
โอลินได้ยินคำพูดของจ๊อคก็หัวเราะ “ฉันก็แค่เห็นเนื้อชิ้นใหญ่ ถ้าไม่ทำอะไร ก็รู้สึกคันๆ ช่างเถอะ ไม่สนใจพวกมดพวกนี้ล่ะ ”
“แกรีบบรรลุธรรมขั้นสูง แล้วฉันจะได้ยินไปสองนัด”
จ๊อคดูโอลินอย่างไม่พอใจ
โอลินหน้าบึ้ง บึนปากกล่าว “ถ้าฉันบรรลุธรรมขั้นสูง แล้วยังต้องใช้ปืนเลเซอร์อีกหรอ ฉันจัดการพวกมันเองไม่ดีกว่าหรอ”
“พอล่ะ ตั้งหน้าตั้งตารอไป ดูว่าฝีมือของฉินหนานจงนั่นเป็นไง ถ้าเป็นอย่างที่แกพูดล่ะก็ ฆ่าเทพเหมือนฆ่าไก่ งั้นไม่แน่ก็ต้องใช้ปืนเลเซอร์ ต้องรู้ไว้นะ บุคคลระดับนี้ มีไม่เยอะบนโลก”
จ๊อคเคร่งเครียดขึ้นมา
“รีบดูเร็ว มีการสั่นสะเทือน!”
โอลินชี้ไปที่มุมของหน้าจอบังคับ
“อืม?”
จ๊อครีบเลื่อนหน้าจอ แล้วซูมเข้าไปที่มุมนั้น
ขอบเขตเรดาร์ของเรือบินของเราอยู่รอบๆป่าช้ามรณะ เพราะในป่าช้ามรณะมีรูปเชิงวิทยายุทธของแดนสมดุลย์อยู่ ทำให้ปิดสัญญาณของเรือบินไป มีเพียงอยู่รอบนอกจึงจะสามารถดูได้
“หนึ่งคน สองคน สามคน! ทำไมถึงมีสามคนได้? ระดับเทพสองคน ปรมาจารย์หนึ่งคน!”
จ๊อคมองไปยังจุดสีทองสองจุดบนหน้าจอและจุดสีขาวแล้วกล่าว
“จุดสีทองที่ใหญ่ที่สุด น่าจะเป็นฉินหนานจง! ฉันลงไปดูก่อนล่ะกัน!”
โอลินกล่าวอย่างหน้าบึ้ง
“แกระวังหน่อยก็แล้วกัน ฝีมือของฉินหนานจงน่าจะเก่งกว่าแก ห่างจากนักบุญไม่มากแล้ว ดูๆแล้วครั้งนี้เอาปืนเลเซอร์มาด้วยนั้นถูกต้องแล้ว”
จ๊อคพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“โอเค พวกแกควบคุมไป ถ้าไม่ได้จริงๆก็อย่าไปคิดมากเรื่องปืนเลเซอร์ ไอ้นั่นมันหายไปตั้งหลายพันปีแล้ว ไม่รู้ว่าไปหลบจำศีลอยู่ที่ไหน เก็บปืนเลเซอร์นี้ไว้ก็ไม่เป็นผล ยิงเข้าไปเลยก็จบ”
โอลินกล่าวอย่างไม่พอใจ หันหลังแล้วควบคุมเรือบินไปข้างนอก
ขณะนี้ด้านล่างของเรือบิน เย่จื่ออยู่และหลี่สวนคงและคนอื่นพบว่าไม่ชอบมาพากล อีกด้านของป่าช้ามรณะ หลังจากที่มีเสียงตูมแล้วนั้น ฉินหลั่งและสาวสวยเดินออกมาพร้อมกัน เหมือนเป็นคู่กัน ทำให้คนอิจฉา คนที่เดินตามหลังทั้งสองมา เป็นผู้หญิงที่ยน่ารัก
“ผู้แข็งแกร่งระดับเทพอีกแล้ว! กลิ่นอายนี้ มันชั่งแข็งแกร่งเหลือเกิน!”
หลี่สวนคงสังเกตการณ์นางฟ้าไท่ยิงก่อน ตอนที่เขาเห็นฉินหลั่ง ก็ส่งเสียงตกใจ “ไอ้นี่ ฝีมือมันพัฒนาอีกแล้ว พอเข้าไปในป่าช้ามรณะ ก็ดูฝีมือมันไม่ออกแล้ว”
เจี่ยนชิวหลิงหน้าตาเยือกเย็น จากนั้นก็ยิ้มแหยๆ ก่อนหน้านี้พอจะเทียบกับอีกฝั่งได้ แต่ตอนนี้เทียบกันแล้ว การพัฒนาของฉินหลั่งเร็วเกินกว่าที่เขาจะคาดคิดไว้