รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 841 ดูถูกดาบ

นางฟ้าไท่ยิงถูกฉิงเทียนถาม หน้าแดงก่ำ ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงหน้าแดงก้มหน้า “ฉัน……”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น จัดการไอ้แซ่ฉินนี่ก่อน กลับไปค่อยลงโทษเธอ!”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายฟาดฟันดาบไป วิชากระบี่ชิงซวงได้ใช้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง พลังจิตหายไปแล้วหนึ่งในสาม แต่ฉินหลั่งกลับเหมือนคนที่ไม่เป็นไรเลย พลันเก่งกล้ามากขึ้นกว่าเดิมอีก
พลังจิตของฉิงเทียนก็ได้ใช้ไปหนึ่งในสาม เกียรติยศของโลกเทพเท็จท่านนี้เห็นหน้าตาของฉินหลั่งสบายอารมณ์ ก็เหมือนกับจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็ลอยขึ้นไป ดาบในมือเชื่อมกับจุดเสมือน ทุกๆครั้งที่กดลงไป จะเป็นเครื่องหมายของดาบ
กดติดกันแปดครั้ง ในอากาศเกิดเป็นภาพลวงตาของดาบแปดอัน มีทั้งแนวตั้ง และแนวนอน บางอันชี้ไปที่ฉินหลั่ง บางอันกำลังรอภาพลวงตาของกระบี่ที่ต่างกันทั้งแปดกลายเป็นค่ายกลแปดทิศ พลังเพิ่มขึ้นหลายขั้น
“วิชากระบี่ฉินคุน！”
ฉิงเทียนตะคอกออกมา ลักษณะของกระบี่แตกต่างกันออกไปแล้วพุ่งไปที่ฉินหลั่ง
ทันใดนั้น อากาศเปลี่ยนแปลง พลังมหาศาลเกิดขึ้นบนท้องฟ้า เป็นค่ายกลของป่าช้ามรณะสั่นสะเทือนตามมา ช่องว่างทั้งหมดถูกวิชากระบี่ฉินคุณของฉิงเทียนสะเทือนจนไม่มั่นคง ช่องว่างจำนวนนับไม่ถ้วนแตกกระจายออกมา แม้แต่ท่านนักพรตไท้ป๋ายที่อยู่ข้างๆก็ชำเลืองมอง
“วิชากระบี่ฉินคุณของฉิงเทียนเป็นแดนสุขาวดี วิชานี้ ทำให้เป็นยอดฝีมือหนึ่งในห้าของโลกเทพเท็จ!”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายพยักหน้าเบาๆ มองสายตาของฉินหลั่งที่มีความเห็นอกเห็นใจ
“ชาวโลกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ใช้พรสวรรค์ฝึกฝนจนเป็นแดนนักพรตจินตาน กลับไม่รู้ถึงความเก่งกาจของยอดฝีมือโลกเทพเท็จ ครั้งนี้ถือว่าแกโชคร้าย กระบี่นี้ ต่อให้ฆ่าแกไม่ตาย ก็เพียงพอที่จะทำให้แกเจ็บหนักแล้วล่ะ”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายดูแคลน จากนั้นก็มองไปยังนกประหลาดยักษ์ที่บินวนรอบๆท้องฟ้าไม่หยุด ถุยน้ำลายออกมาอย่างขยะแขยง “ไอ้นกนี่น่าเกลียดจริงๆ เดี๋ยวฉันจะถอนขนแล้วจับแกกินซะ!”
นกประหลาดยักษ์เหมือนจะเข้าใจความหมายของท่านนักพรตไท้ป๋าย แล้วส่งเสียง‘ชู่ชู่ชู่’สามครั้งอย่างไม่พอใจไปที่เขา จากนั้นก็สะบัดปีกให้เกิดเป็นลมมาท้าทาย
ลมนี้พลังไม่เยอะ แต่ขยะแขยง ทำให้นักพรตไท้ป๋ายโมโหจนจะไปฟันนกประหลาดยักษ์
จากนั้นจึงปล่อยวิชากระบี่ชิงซวง เหมือนกับคริสทัลสีขาว ฟันไปที่หัวของนกยักษ์
“ชู่ชู่……”
นกประหลาดยักษ์ตกใจจนร้องออกมา มันเป็นแค่ระดับเทพ จะไปหลบการโจมตีของผู้แข็งแกร่งที่ฝึกถึงระดับสี่แดนนักพรตจินตานได้อย่างไรกัน โชคดีที่นกประหลาดยักษ์ให้นางฟ้าจื่อเถานั่งบนหลัง ยกมือขึ้นมาไหลเวียนพลังม่วง แขนเสื้อสีม่วงพลิ้ว ชนเข้ากับพลังดาบนั้น ทำให้พลังดาบสลายหายไป ช่วยชีวิตนกประหลาดยักษ์ไว้
“อืม? ผู้แข็งแกร่งที่ฝึกถึงระดับสามดาวแดนนักพรตจินตาน?”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายมองไปที่นางฟ้าจื่อเถา ขมวดคิ้ว กำลังจะจู่โจมต่อ แต่กลับได้ยินเสียงดัง‘ตูม’ที่ดังสนั่นมาจากด้านหลัง
วิชากระบี่ฉินคุณของฉิงเทียนชนเข้ากับพลังของฉินหลั่ง
เสียงดังสนั่นไปทั่วสารทิศ กระบี่ยาวทั้งแปดด้าม ทำเอาจุดที่ฉินหลั่งอยู่เกิดเป็นหลุมใหญ่
“ฆ่าแล้วเหรอ?”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายม่านตาหดลง พลางมองไปที่ฉิงเทียน กลับพบว่าฉิงเทียนกำลังหอบ ตาแดงก่ำมองไปยังจุดที่ฉินหลั่งยืนอยู่เมื่อกี้ ด้วยความสงสัย
วิชากระบี่ฉินคุณแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วยังเป็นแดนสมดุลย์อีก ฉิงเทียนก็เชื่อมั่นว่าจะต่อสู้ได้ แต่ทำไมเขาเหมือนกับรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ตาย
กระบี่นี้ ได้ใช้พลังจิตของเขาไปเกือบครึ่งหนึ่งแล้ว ถ้ายังไม่สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ เขาจะต้องแพ้แล้วจริงๆ
ทั้งสองที่มาจากโลกเทพเท็จต่างพากันสงสัย แต่นกประหลาดยักษ์กลับไปสงสัยใดๆ เพียงแค่กระพือปีก บินไปบินมา อยู่บนท้องฟ้าอย่างไม่หยุด แล้วยังส่งเสีย‘ชู่ชู่’อีกด้วย ทำให้ท่านนักพรตไท้ป๋ายเกลียดจนอยากจะฆ่าทิ้ง
“โธ่ๆ วิชากระบี่ไม่เลวนะ พลังโจมตีเยอะดี แค่ ช้าไปหน่อย!”
เสียงของฉินหลั่งจู่ๆก็ดังขึ้นในหูของฉิงเทียน ทำให้ฉิงเทียนและท่านนักพรตไท้ป๋ายตกใจจนมองไปอีกทิศทางหนึ่ง
เห็นเพียงฉินหลั่งกำลังยื่นมือมาที่จมูกตัวเอง เหมือนกับสำลักควันอย่างไรอย่างนั้น
มือหนึ่งของเขาถือแท่งไม้หุนเทียน ไว้ด้านหลัง อีกมือพัดไม่หยุด เดินไปที่ฉิงเทียนทีล่ะก้าว “ดูๆแล้วแกฝึกฝนระดับสามดาวแดนนักพรตจินตานมาเต็มที่นะ ถ้าหาสมบัติสวรรค์ได้ ไม่แน่อาจจะทำจินตานลูกที่สี่ได้ก็เป็นได้ แต่ เสียดาย……”
ตอนที่พูดถึงจุดนี้ ทันใดนั้นฉินหลั่งก็ขยับตัว แว็บเดียวก็ปรากฏกายอยู่ตรงหน้าของฉิงเทียน
“อืม? ทำไมมันยังเร็วได้ขนาดนี้ แล้วทำไมมันยังมีพลังจิตคอยช่วยอยู่อีก?”
ฉิงเทียนยังไม่ทันได้ระวังตัว ก็เห็นมือหนึ่งล้วงเข้าไปในจุดเลือดลม พลังจิตมหาศาลเหมือนกับแม่น้ำ ที่เข้าไปในร่างกายของฉิงเทียนอย่างไม่หยุด ควบคุมแขนขาของเขาไว้
จากนั้นก็ใช้ดวงจิตเข้าไปในสมองของเขา ควบคุมจิตวิญญาณเทพของเขาโดยตรง ให้เขาระเบิดตัวเองไม่ได้!
“ทำลายซะ!”
ฉินหลั่งตะคอกออกมา จินตานสามลูกของฉิงเทียนถูกเขาเอาไป ฉิงเทียนที่จิตวิญญาณเทพถูกควบคุมไว้ไม่มีโอกาสระเบิดตัวเอง ได้ถูกฉินหลั่งฉีกเป็นชิ้นๆ แม้แต่จิตวิญญาณเทพก็ต้องแตกสลายไปด้วย!
“แก……”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายเห็นฉิงเทียนตายอย่างกระทันหัน ก็ช็อกมาก
“ตอนนี้ ถึงตาแกล่ะ!”
ฉินหลั่งยิ้มมีเลศนัย ขยับตัว ก็ไปถึงด้านหน้าของท่านนักพรตไท้ป๋าย ต่อยไปที่ท่านนักพรตไท้ป๋ายอย่างแรง
“เร็วมาก!”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายไม่ทันได้ใช้ดาบ จึงทำได้เพียงใช้หมัดต่อกรกับฉินหลั่ง
ท่านนักพรตไท้ป๋ายไม่คาดคิด หมัดนี้ออกไป เขาเหมือนกับชนเข้ากับภูเขาอย่างไรอย่างนั้น สะเทือนจนลอยไปกว่าสิบเมตร ลงไปที่บนค่ายกลสมดุลย์ ถูกการควบคุมการโจมตีของค่ายกลหยุดไว้ ทันใดนั้นก็สูญเสียพลังจิตไปมหาศาล
“เป็นไปได้ยังไงกัน?”
กว่าจะลุกออกมาจากค่ายกลนั้นได้ก็เสียพลังไปอย่างมาก เขามองไปที่ฉินหลั่งด้วยความกลัวราวกับเห็นผี
ฉินหลั่งต่อสู้กับพวกเขาไปไม่ถึงสามสิบนาที พลังจิตของพวกเขาทั้งสองได้สูญเสียไปอย่างน้อยก็ครึ่งหนึ่งแล้ว ทำไมเจ้านี่ยังมีพลังจิตที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้อยู่อีกนะ? ท่านนักพรตไท้ป๋ายไม่เข้าใจว่าทำไมพลังจิตของฉินหลั่งยังคงเต็มขนาดนี้ ขณะนี้ไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องนี้แล้ว ทำได้เพียงกัดฟันสู้ ใช้จินตานหนึ่งลูก!
ใช้จินตาน ความเร็วของท่านนักพรตไท้ป๋ายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แว็บเดียวก็ลอยอยู่บนฟ้าแล้ว
ในดาบที่อยู่เต็มท้องฟ้า ร่างกายของท่านนักพรตไท้ป๋ายอาบอยู่ในแสงสีทอง ดาบยาวปรากฏออกมาจากด้านหลังของท่านนักพรตไท้ป๋าย ค่อยๆลอยขึ้นในอากาศ
ด้ามมีดของดาบนี้ยาว ตัวดาบส่องประกาย เหมือนหอกด้ามตรง
ร่างกายของท่านนักพรตไท้ป๋ายค่อยๆแคบลง เรือนร่างก็สูงขึ้น ดาบที่อยู่ด้านหลังเขาเจาะเข้าไปในร่างกายของเขา ราวกับดาบที่บ้าคลั่ง พุ่งไปยังฉินหลั่ง
“ดาบคนรวมเป็นหนึ่ง ดูๆแล้วแกจะลึกซึ้งกับดาบมากเลยนะเนี่ย!”
ฉินหลั่งกำลังดูท่านนักพรตไท้ป๋ายกับดาบบ้าคลั่งอย่างเยือกเย็น แล้วพยักหน้า
“เหอะ ฝึกดาบสามปี นอนกับมัน กินกับมัน อยู่กับมัน ไม่ห่างกันไปไหน ดาบนี้ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน” ท่านนักพรตไท้ป๋ายรวมเข้ากับดาบ แว็บเดียวก็มาถึงด้านหน้าของฉินหลั่ง
“ยังไงแกก็ใช้จินตานไปแล้วหนึ่งลูก ฉันจะให้แกดู ว่าวิชาดาบที่แท้จริงคืออะไร แกอยู่ที่แดนเทพเท็จเล็กๆแห่งนั้น ฝึกฝนวิชาดาบมาไม่กี่ปี ก็คิดว่าตัวเองเป็นระดับสุดยอดแล้วงั้นหรือ?”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างไม่พอใจ พลางครุ่นคิดในใจ จากนั้นแท่งไม้หุนเทียนในมือของเขาค่อยค่อยชูขึ้น
“นี่มันไม้! ไม่ใช่ดาบ!”
ท่านนักพรตไท้ป๋ายมองฉินหลั่งชูไม้ขึ้น แล้วกล่าวอย่างไม่พอใจ “แกกำลังดูถูกดาบอยู่นะ!”