รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 861 เข้าร่วมวังเทพหิมะ

“เก้ากระบี่รวมเป็นตัวหนึ่ง ปราณกระบี่ดั่งเส้น ไป！”
ฉินหลั่งดีดนิ้ว
ทันใดนั้น เก้ากระบี่ลอยฟ้า พุ่งเข้าไป ในอากาศ เห็นเพียงแสงบางๆ ราวกับพลังกระบี่ แทบจะไม่ได้ยินเสียงใดๆ แต่เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนตะลึง
หินยักษ์เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ที่สูงกว่าสิบฟุต ภายใต้แสงสีทอง มันแตกออกทันใด แตกง่ายราวกับผ่าเต้าหู้นิ่มๆออกมาเลยทีเดียว
แสงสีทองผ่าหินยักษ์เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ ก็ฆ่าย่าจื่อตาม
ลมปราณห้อมล้อมย่าจื่อ คุ้มกายไว้เป็นชั้นๆ ห่อหุ้มไว้ แต่ในแสงสีทอง ปังๆแตกกระจาย จนสุดท้าย ย่าจื่อประหลาดใจ ที่ถูกฉินหลั่งผ่าเป็นสองท่อน
ปราณกระบี่ดั่งเส้น
ดีดนิ้วฆ่าย่าจื่อ! ปราณกระบี่!
แบ่งเป็นหลายระดับ แข็งแรงมากทำลายได้ทุกสิ่ง ไม่มีอะไรที่ทำลายไม่ได้! แม้จะเป็นเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำ แต่การทำลายหินยักษ์เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ และฟันย่าจื่อ กลับง่ายดายเป็นอย่างมาก
ทุกคนในงาน ต่างพากันชะงักไป ไม่อยากเชื่อ แม้แต่แปดเซียน ก็พูดไม่ออก แม้ย่าจื่อจะเป็นเซียน ยัง ไม่รู้เรื่องปรัชญา การฝึกพลัง แต่เป็นเซียนดิน
ฉินหลั่งดีดนิวฆ่าคน ราวกับการฆ่าไก่ในกำมือก็มิปราณ มีใครที่ไม่ถูกบีบบ้าง?
แม้แต่ย่าจื่อเอง ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ! เขาคือย่าจื่อสำนักไท่กู่ ผู้กล้าอันดับหนึ่งของโลกเทพเท็จ แล้วจะแพ้ในมือฉินหลั่งแบบนี้เหรอ? สำหรับย่าจื่อผู้หยิ่งผยอง เป็นการโจมตีอย่างรุนแรง
“อ๊าก!”
ย่าจื่อแผดเสียงออกมาดังลั่น สะท้านฟ้า เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ร่างเซียนดิน ห่างไกลจากคนธรรมดามาก ต่อให้ถูกผ่าเป็นสองท่อน ก็แค่เจ็บหนัก แต่ไม่ตาย ต่อไปยังสามารถหายาวิเศษไปใช้ได้ แต่ถ้าโดนฟัน สำหรับย่าจื่อเป็นการเหยียดหยามอย่างมาก
“ฉินหนานจง แกกล้าทำลายร่างฉัน ฉันจะฆ่าแก!”
ย่าจื่อพูดออกมา ดวงตากลายเป็นตาโปร่งใส่ ประกายมากมาย ในนัยน์ตาเขา จู่ๆก็เห็นร่างของฉินหลั่งปรากฏกายขึ้น ในอากาศ เห็นเพียงร่างสีอ่อนๆผ่านไป
“คือดวงตาควบคุมเวลาของย่าจื่อ และแล้วเขาก็ใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์จากพรสวรรค์”
เทียนเสว่หลับตา
แต่ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือหน้าถอดสี “ว่ากันว่าตาทั้งสองข้างของย่าจื่อ สามารถควบคุมเวลาได้ ทำให้หยุดการเคลื่อนไหว เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ไร้เทียมทาน ฉินหนานจงซวยแล้ว!”
และยินยินกับเสี้ยวๆคนอื่นๆ อารมณ์เปลี่ยนไป มองไปทางนั้นอย่างเคร่งเครียด
เห็นฉินหลั่งหยุดอยู่ในอากาศ ราวกับยุงที่เกาะอยู่ในอำพัน ตอนนั้น เวลารอบๆตัวของฉินหลั่ง ทั้งหมดถูกหยุดไว้
ย่าจื่อยิ้มออกมา
อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของเขา แม้จะทำยาก ต้องใช้พลังชีวิตของตัวเอง แต่พลังมหาศาล จากการฝึกฝนเซียนดินของเขาในตอนนี้ เพียงพอที่จะต้านทานการดีดนิ้วสิบครั้งที่พลังมหาศาลได้แล้ว ในการประลองครั้งนี้ อาจทำให้เกิดการเสียชีวิตได้ ฉินหลั่งแม้แต่เซียนดินก็ยังไม่ใช่ อย่างน้อยก็ต้านทานได้สามสิบนาที
“ดูสิว่าฉันจะฆ่าแกยังไง!”
ย่าจื่อดูแคลน พลางใช้มีดบินระดับสูงออกมา ก่อนจะฟันไปที่ฉินหลั่ง
เซียนดินและคนอื่นๆ ส่ายหน้า คิดแน่นอนแล้วว่าฉินหลั่งต้องตายแน่ๆ โดยเฉพาะนางฟ้ายู่ปอ ที่ดูแคลน ฉินหลั่งกระบี่เดียวฟันไปที่ร่างพรตของย่าจื่อ ทำให้เธอเกลียดฉินหลั่งเป็นอย่างมาก ดีที่ย่าจื่อยังมีไม้ตาย มิเช่นนั้นเธอออกโรงไปนานแล้ว
“ตาย!”
มีดบินลอยอยู่บนฟ้า ก่อนจะพยายามที่จะฟันไปที่ฉินหลั่งนั้น
แต่เห็นเพียงฉินหลั่งแค่ยกนิ้วขึ้น แล้วชี้ไปที่มีดบิน
“เป็นไปได้ไง?”
ย่าจื่อชะงัก ด้วยสีหน้าตกใจ ผู้คนรอบๆ ช็อกไปตามๆกัน ไม่ใช่ว่าฉินหลั่งถูกดูดอยู่ในห้วงเวลาหรอกเหรอ? แล้วออกมาได้ไงกัน? นี่มันไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่เลย”
“แค่วิชาเวลาเล็กๆน้อยๆ กล้าจะมาใช้กับฉันงั้นเหรอ? สอนจระเข้ว่ายน้ำจริงๆ”
ฉินหลั่งทำลายมีดลอย จากนั้นก็ก้าวออกไป ปรากฏกายต่อหน้าย่าจื่อ เหยียบกลางอากาศ
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว มาจากอีกฝั่งของยอดเขา แต่ฉินหลั่งไม่สนใจ เหยียบลงไปอีก จนกะโหลกของย่าจื่อระเบิดเป็นผุยผง ไปพร้อมกับจิตวิญญาณเทพ ตายอย่างละเอียด!
ร่างเทพขั้นต้นของฉินหลั่ง แข็งแกร่งได้ขนาดนี้เลยเหรอ? แม้แต่ยอดเขาก็ยังเหยียบให้กระจายได้ แล้วนั่นย่าจื่อ?
ก่อนที่ย่าจื่อจะตาย นัยน์ตายังคงไม่พอใจและช็อก
อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์จากพรสวรรค์ไร้เทียมทาน จะถูกทำลายได้ไงกัน?
“คุณฆ่าย่าจื่อ?”
ยินยินยืนขึ้น ก่อนจะมองไปที่ฉินหลั่งอย่างตะลึง
เทียนเสว่、ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือคนอื่น เองก็มองตาค้าง ด้วยความไม่กล้าเชื่อ
นั่นมันย่าจื่อนะ!
ผู้สืบทอดของเจ้าสำนักในอนาคตของสำนักไท่กู่ เป็นบุคคลสำคัญในรอบร้อยปีของโลกเทพเท็จ กลับถูกฉินหลั่งเหยียบตาย? แล้วยังทำต่อหน้าผู้กล้าและเซียนดินมากมายอีกด้วย นี่มันบ้าคลั่งระดับไหน? ดื้อรั้นขนาดไหนกันเนี่ย!
‘ต่อให้เป็นพ่อของฉัน ก็ไม่กล้าบังอาจได้ขนาดนี้’
ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือยิ้มแหยๆ
ขณะนี้ เสาเมฆที่สูงใหญ่ เพียงแว็บเดียว เสาเมฆก็สลายไป ตอนนี้นางฟ้ายู่ปอมีสีหน้าเกรี้ยวกราด เธอมองไปที่ฉินหลั่งอย่างไม่ละสายตา พลางกล่าวออกมา
“แกกล้าฆ่าผู้สืบทอดของเจ้าสำนักสำนักไท่กู่เชียวเหรอ สมควรตาย แกสมควรตาย!”
ขณะนี้นางฟ้ายู่ปอโมโหอย่างมาก แม้จะใช้น้ำในแม่น้ำมังกร มาชะล้างก็ไม่หมด นั่นเป็นเสาหลักอนาคตของสำนักไท่กู่สามร้อยปีข้างหน้า เมื่อย่าจื่อตาย แล้วสำนักไท่กู่จะเอาอะไรไปสู้กับสำนักอื่น? เอาอะไรไปข่มวัยรุ่นรุ่นนี้ของโลกเทพเท็จ
เธอพอจะนึกออก ว่าถ้าตัวเองกลับไปที่สำนักไท่กู่ จะต้องถูกเจ้าสำนักและผู้อาวุโสเกรี้ยวกราดใส่ขนาดไหน นางฟ้ายู่ปอไม่อยากคิดเรื่องนี้อีกแล้ว ตอนนี้เธอ แค่อยากฟาดฟันฉินหลั่ง เพื่อระบายความโกรธในใจ
“ฆ่าก็ฆ่าไปเลยสิ ยังจะพูดพร่ำทำเพลงอะไรอีก แกอยากตายงั้นเหรอ?”
ฉินหลั่งดีดนิ้ว ด้วยสายตาเยือกเย็น
“ดีๆ ดูล่ะกันวันนี้ฉันจะทำลายกระดูกและกระจายเถ้าถ่าน ทำลายจิตวิญญาณเทพของให้หมดสิ้น!” นางฟ้ายู่ปอตะคอก อากาศรอบๆ สะเทือนฟ้าดิน เธอเป็นระยะพรสวรรค์ตอนกลางยิ่งใหญ่คนหนึ่ง
“ฉันด้วย!”
ฟิ่ว
เปลวไฟสีม่วง พุ่งเข้ามา พระชิงหมังผู้ที่เป็นเซียนดินแดนฝางหรันก็ได้ปรากฏตัว
เซียนดินคนที่สองออกโรง
“พวกเราด้วย ฉินหนานจง แกฆ่าปรมาจารย์ผู้กล้าของฉัน คิดว่าฉันจะเฝ้าดูอย่างนิ่งดูดายได้จริงๆหรือไง?”
เสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง
ฟิ่วๆ
มีหมอกกลุ่มหนึ่ง สายฟ้า และพลังจิตเกิดขึ้น มีเซียนดิน ปรากฏขึ้นมาอีกองค์ ขึ้นมายังสำนัก จู่ๆ พลังสะเทือนฟ้าดินทั้งหก ก็ลงมาจากฟ้า บีบจนทุกคนหายใจไม่ออก ด้านล่างสำนักกว่าพันเมตร ผู้ที่เฝ้าดูการประลอง รู้สึกใจสั่น
เซียนดินเหล่านี้ เป็นผู้ยิ่งใหญ่ของระยะพรสวรรค์ตอนกลาง
ในความเป็นจริง คนที่สามารถเป็นตัวแทนของแต่ละสำนัก หรือเป็นเจ้าสำนักได้นั้น ต้องเป็นระดับสูงของเจ้าสำนักทั้งนั้น เซียนดินทั่วไป กดเหล่าผู้กล้าเหล่านี้ไม่ไหว
“สำนักไท่กู่ ภูเขาเหลยยิน สำนักชื่อเสิน สำนักต้าซื่อ สำนักอัสนี แดนฝางหรัน!”
เซียนดินทั้งหกคน สีหน้าดูแคลน หยิ่งผยอง เกรี้ยวกราดยืนอยู่ในอากาศ มองฉินหลั่งอย่างเยือกเย็น
ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือและคนอื่นๆ รู้สึกหายใจไม่ออก
นอกจากวังอู๋ซ่างและวังเทพหิมะไม่ออกโรง คนของสำนักขั้นสูงสุดทั้งห้าและแดนฝางหรัน ออกตัวแล้ว ฉินหลั่งฆ่าผู้กล้าสำนักใหญ่ติดต่อกัน สร้างความโมโหให้กับเหล่าปรมาจารย์อย่างที่สุด
“คุณฉิน คุณทำเกินไปแล้ว ถ้ายอมเข้าร่วมวังเทพหิมะของเรา การคุมขังสามร้อยปี ฉันจะรับแทนเอง อ้อนวอนเหล่าเซียน ให้เห็นใจ ปล่อยคุณไป”
เซียนของวังเทพหิมะ กล่าวเบาๆ
“ก็แค่มดหกตัว กล้าบังอาจต่อหน้าฉันงั้นเหรอ?”
ฉินหลั่งดูแคลน โดยที่ไม่สนใจใดๆ
“รนหาที่ตาย!”
นางฟ้ายู่ปอตะคอกออกมา แล้วลงมือ