รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 89 ความคิดของฉินหลั่ง

บทที่ 89 ความคิดของฉินหลั่ง
“ที่รักก็อย่าโกรธเลย ต่อให้สาวบ้านนอกคนนั้นจะเป็นนักร้องนำ ก็ไม่สามารถแย่งซีนเธอไปได้หรอก”ถังปอลูปหลังเย้นนีเบาๆและพูดปลอบใจ 
“ใช่แล้ว ที่รัก วันที่พวกเธอขึ้นแสดงฉันก็อยู่ด้วยนะ ที่สำคัญนั่งอยู่โซน VIP  ก็คืออยู่ด้านหลังกรรมการผู้ตัดสิน”
ครั้งนี้ รายการ《Hello，girls》ถ่ายทำที่คฤหาสน์วันหยุดเซิ่งเจ๋บนเกาะฉงหมิงของเซี่ยงไฮ้ ในวันที่บันทึกเทป เพราะมีJay Chouและมีผู้ที่มีชื่อเสียงมากมาย เพื่อหลีกเลี่ยงความแตกตื่น นอกจากนี้มีทีมงานคอลัมน์กว่ามากว่าหนึ่งร้อยคน เพียงสองพันคนเท่านั้นที่ถูกคัดสรรมาอย่างดีได้รับอนุญาตเข้ามา ต้องสวย และผู้ชมต้องหล่อ พูดแบบตรงไปตรงมาก็คือเป็นนักแสดงประกอบ ส่วนที่เหลือก็คือพวกทายาทมหาเศรษฐี ซึ่งได้รับเชิญจากผู้จัดงาน หรือจ่ายเงินเพื่อเข้ามาชม พวกเขาสามารถมาชมสาวสวย แล้วพูดคุยเรื่องธุรกิจไปด้วย 
ถังปอเองก็เข้ามาในฐานะของทายาทมหาเศรษฐี ที่สำคัญคือที่นั่งของเขายังอยู่ด้านหลังของกรรมการผู้ตัดสินอีก นั้นถือว่าเป็นตำแหน่งที่นั่งที่ดี 
“จริงเหรอ? ดีจังเลยค่ะที่รัก”เย้นนีพูดอย่างมีความสุข: “นายเสียเงินซื้อที่นั่งตำแหน่งนี้ไปเท่าไหร่?”
“ก็ไม่มากนะ ก็แค่สองแสนเอง ไปถึงที่จัดงานก็ยังสามารถพูดคุยกับJay Chou จางเลี่ยงอิ่งซุเปอร์สตาร์พวกนี้ได้ ก็ถือว่าค่อนข้างจะดี (นี่คือสิ่งที่ถังปอคิดมากเกินไป) วันนั้นฉันจะเอากล้องสะท้อนภาพเลนส์เดียวมาด้วย จะถ่ายรูปตอนที่เธอขึ้นแสดงโชว์อยู่บนเวทีมาให้เธอด้วย”
ขณะที่ถังปอพูดอยู่ก็เปิดประตูรถ: “ขึ้นรถกลับบ้านก่อนเถอะ  เจียวเจียว  หย่าหย่า ถ้าเกิดพวกเธอไม่อยากกลับไปที่โรงแรม ไปพักที่บ้านฉันก็ได้นะ ห้องรับแขกบ้านฉันมีหลายห้อง” 
ในตอนนี้ จงยู่และย่าหนานก็เดินตามออกมาด้วย 
“นังตัวดี เห็นหรือยัง แฟนของฉันมาที่เซี่ยงไฮ้พร้อมกับฉัน ที่สำคัญเขายังซื้อบ้านหลังใหญ่สองร้อยตารางเมตรที่เซี่ยงไฮ้ด้วย แล้วแฟนยาจกของเธอล่ะ? ทำไมไม่เห็นเขามาล่ะ? อ๋อ ฉันลืมไปเลย ไอ้หมอนั้นแม้แต่รถก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ เขาจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายมากมายในสถานที่สูงแบบนี้ เธอก็เหมาะสมจะคบกับคนแบบนี้ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับไปนอนที่คฤหาสน์ในเซี่ยงไฮ้ แต่เธอ ก็เหมาะกับการนั่งรถประจำทาง กลับไปโรงแรมเล็กๆที่พี่เฉินจองไว้ให้ดีๆละ! ฮ่าฮ่า”
เย้นนีใส่อารมณ์กับจงยู่ ตามก่องเจียว และจางเสี่ยวหย่าขึ้นไปบนรถของถังปอ และขับออกไป 
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”กัวย่าหนานถามด้วยความกังวล จงยู่ก็ส่ายหัวเบาๆ 
“ย่าหนาน เธอจะกลับไปพักที่โรงแรมมั้ย?”ในตอนนี้จงยู่รู้สึกว่าโดดเดี่ยวมาก หล่อนอยากให้กัวย่าหนานอยู่เป็นเพื่อนกับหล่อน 
“บรื้นบรื้น….”กัวย่าหนานยังได้พูดอะไร ก็มีรถเบนซ์ค่อยๆจอดที่หน้าประตู แล้วมีชายคนหนึ่งลงมาจากรถ มองไปที่กัวย่าหนานแล้วพูดว่า: “ย่าหนาน เธอออกมาแล้ว”
จงยู่จำได้ ชายคนนี้เป็นแฟนหนุ่มของกัวย่าหนาน ในใจของเธอก็รู้สึกแย่ลง 
“นายรอเดี๋ยวนะ”กัวย่าหนานพูดกับแฟนหนุ่ม แล้วมองไปที่จงยู่ แววตาของหล่อนแสดงออกถึงความเป็นห่วง: “ขอโทษด้วยนะ ที่ไม่สามารถกลับไปโรงแรมพร้อมกับเธอได้”
“ไม่เป็นไร”จงยู่ยิ้มอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ทำให้กัวย่าหนานรู้สึกว่าหล่อนก็น่าสงสาร หล่อนมองไปที่บนท้องฟ้าอย่างไม่มีทางเลือก 
“จงยู่ อย่าว่าฉันเลยนะที่เป็นคนพูดตรงๆ แต่ฉันขอแนะนำเธอทางที่ดีเธอรีบเลิกกับฉินหลั่งเถอะ”เห็นจงยู่ที่มองมาที่ตัวเอง กัวย่าหนานก็ยังพูดต่ออย่างโหดร้าย: “ทุกคนมองออก ความสามารถของฉินหลั่ง เขาไม่สามารถปกป้องเธอได้ แล้วจะมาเสียเวลาชีวิตวัยรุ่นไปกับเขาทำไม?” 
“ฉันรู้ว่า อยู่ในโรงเรียนเขาช่วยเหลือเธอไปมากมาย ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่น แต่เธอก็ควรเข้าใจด้วยว่า สังคมมันวุ่นวายกว่าโรงเรียนอีกนะ นอกจากนี้ อีกหน่อยพวกเราก็จะเป็นคนที่มีชื่อเสียง ถ้าตอนนี้เธอยังไม่ปล่อยมืออีก หลังจากที่เธอมีชื่อเสียง เธอยังจะปกป้องเขาอยู่อีกเหรอ? ถึงตอนนั้นพวกเธอสองคนก็อยู่กันคนล่ะโลก ในเมื่อพวกเธอก็จะเลิกกัน อย่างนั้นทำไมเธอไม่รีบปล่อยมือก่อนล่ะ?”
กัวย่าหนานมองไปที่จงยู่อย่างจริงจัง ตลอดเวลานี่คือสิ่งที่หล่อน อยากจะพูดกับจงยู่ หล่อนหวังว่าจงยู่จะเข้าใจในสิ่งที่หล่อนพูด  
อย่างไรก็ตาม ดวงตาสีเข้มของจงยู่สั่นเล็กน้อย หล่อนก้มหัวลง แล้วยิ้มบางๆ และมีท่าทางที่อับอายอยู่สักพัก 
“ฉันรู้ว่าเธอหวังดีกับฉัน แต่ว่า ฉันไม่มีทางที่เลิกกับฉินหลั่ง…..” 
กัวย่าหนานพูดไม่ออก หล่อนกลอกตาและมองออกไปที่อื่น หล่อนก็พูดกับจงยู่ไปอย่างชัดเจนแล้ว แต่ทำไมจงยู่ก็ยังดื้อดึงไม่ยอมเข้าใจอีก? 
“ฉันขอบคุณมากนะในหวังดีของเธอ แต่ว่า ฉันไม่มีทางที่จะเลิกกับฉินหลั่ง เธอคงจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวของพวกเรา อันที่จริงฉินหลั่งก็ไม่ได้เป็นแบบที่พวกเธอเห็นหรอกนะ……”
จงยู่รู้ว่าฉินหลั่งก็เป็นทายาทมหาเศรษฐีที่ใหญ่มาก ใหญ่พอกับเกาะเล็กๆหนึ่งเกาะ แม้แต่เจ้าของBerkeleyก็เชื่อฟังเขา ความมั่งคั่งของฉินหลั่งเป็นสิ่งที่กัวย่าหนานพวกหล่อนคิดไม่ถึงเลย เพียงแต่จงอยู่ไม่สะดวกที่จะบอกกับคนนอกได้ 
“โอเค ก็ถือสักว่าฉันไม่ได้พูดละกัน เธอเต็มใจยอมที่จะทนทุกข์ลำบากกับฉินหลั่ง อย่างนั้นเธอก็คบกับเขาไปเถอะ…..”กัวย่าหนานก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย หล่อนรู้สึกว่าหัวสมองของจงยู่ดื้อรั้นเกินไป กัวย่าหนานก็ไม่มองจงยู่ เดินตรงไปที่รถแฟนหนุ่มของหล่อน 
“ย่าหนาน เธออย่าโกรธเลย ฉันขอบคุณเธอจริงๆที่คิดเผื่อฉันแบบนี้….”จงยู่มองไปกัวย่าหนานที่“หลบหนี”แล้วพูด 
“ถ้าเธอคิดว่าฉันกำลังช่วยเธออยู่ เธอก็ลองคิดดูดีๆในสิ่งที่ฉันพูด ไปล่ะ!”กัวย่าหนานยื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างรถแล้วพูด เมื่อพูดจบ หล่อนก็ให้แฟนหนุ่มขับรถออกไป 
เหลือจงยู่อยู่ที่ประตูห้องซ้อมคนเดียว  รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอค่อยๆหายไป และความรู้สึกโดดเดี่ยวเข้ามาอย่างรุนแรง เธอก็จับกระชับเสื้อให้แน่นๆ เดินไปที่ป้ายรถประจำทางเพียงลำพังไป 
นั่งอยู่บนรถประจำทางที่มุ่งหน้าไปยังโรงแรม จงยู่ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ชายหาดในตอนกลางคืนของเซี่ยงไฮ้ สว่างไสว สมกับที่มีชื่อว่า“เมืองที่ไม่เคยหลับใหล” รถประจำทางวิ่งผ่านหอไข่มุกตะวันออก เดอะบันด์ ถนนนานจิง ตลอดทางมีผู้คนสองหรือสามคนไปไหนมาไหนด้วยกัน เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ 
สายตาของจงยู่ก็ค่อยๆมองเข้าไปในรถ ในใจของเธอก็รู้เหงามาก แล้วเมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของคนอื่น เธอรู้สึกว่าทนไม่ได้ จงยู่ก็เอนหัวพิงลงไปที่พนักเก้าอี้ แล้วก็ค่อยๆหลับตาลง  ตอนนี้รอยยิ้มของฉินหลั่งก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธอ จงยู่ก็ยิ้มขึ้นที่มุมปาก  
ก็แบบนี้แหละ 
หนึ่งวัน 
สองวัน 
…… 
หลังจากผ่านไปเจ็ดวัน จงยู่ฝึกซ้อมอย่างหนักในห้องซ้อมในตอนกลางวัน ตอนกลางคืนก็นั่งรถประจำทางกลับไปที่โรงแรมเพียงคนเดียว ใจของเธอโดดเดี่ยวและเปราะบางมากขึ้น ในใจก็คิดถึงฉินหลั่ง มากขึ้นเรื่อยๆ 
แสงจากดวงไฟถนนสีเหลืองสว่างส่องผ่านเข้ามาที่หน้าต่างรถ และส่องไปที่ดวงตาที่ปิดอยู่บนใบหน้าของจงยู่ ใบหน้าของเธอนิ่งเงียบมาก ในใจของจงยู่คิดถึงแต่ใบหน้าของฉินหลั่ง  แต่ในขณะนี้ ช่วงเวลาเจ็ดวันนี้เธอไม่สามารถยิ้มออกมาได้เลย ใบหน้าที่เรียวงามของเธอเริ่มมีหยดน้ำปลิวไปตามลม คิ้วก็ค่อยๆขมวดขึ้นมา ปากน้อยๆของเธอก็เม้มเข้าหากัน หยดน้ำตาทั้งสองข้าง ก็ค่อยๆไหลออกมาจากดวงตา อาบไปที่ใบหน้า แล้วหยดลงไปบนพื้น 
จงยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา กะพริบไล่น้ำตาทั้งสองข้าง เคลื่อนไหวราวกับกาแล็กซีที่เป็นประกายระยิบระยับ 
จงยู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เมื่อหาหมายเลขโทรศัพท์ของฉินหลั่งเจอ ก็โทรไป 
“ฮัลโหล จงยู่  ในที่สุดเธอก็โทรมาหาฉันสักที พูดมาเลย คิดถึงฉันใช่มั้ย?”ในโทรศัพท์ก็มีเสียงที่คุ้นเคยของฉินหลั่งดังขึ้นมา น้ำตาของจงยู่ก็ไหลออกมาจากดวงตา 
“ทำไมไม่พูดล่ะ?”ฉินหลั่งรู้สึกสงสัย 
“ไม่มีอะไร”จงยู่ข่มใจตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้ฉินหลั่งได้ยินเสียงร้องไห้ของตัวเอง: “ฉันโทรมาก็เพื่ออยากจะบอกนายว่า พรุ่งนี้แปดโมงตอนกลางคืนเริ่มแสดงโชว์”
“ในที่สุดก็มาถึงวันนี้สักทีนะ ช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่เธอไม่อยู่ ฉันคิดถึงเธอจะบ้าตายอยู่แล้ว…..” 
จงยู่ฟังสิ่งที่ฉินหลั่งพูดมากมาย แต่เธออยากจะให้ฉินหลั่งมาดูการแสดงโชว์พรุ่งนี้ของตัวเองมาก! ก่อนที่จะมาเซี่ยงไฮ้ เธอก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้ เธอเพิ่งจะเข้าใจความคิดของตัวเอง แท้จริงแล้วเธออยากจะให้ฉินหลั่งมาดูการขึ้นแสดงโชว์ครั้งแรกของตัวเอง เธอก็ไม่ต้องการให้พวกคนอย่างเย้นนีมาหัวเราะเยาะอีกเธอ  ทุกวันนี้อยู่ตัวคนเดียว 
“เธอโทรศัพท์มาก็เพื่ออยากจะให้ฉันไปดูเธอใช่มั้ย?”ในขณะนี้ ฉินหลั่งก็พูดในสิ่งที่จงยู่อยากจะได้ยินมากที่สุดออกมา 
“ไม่ใช่นะ ตัวฉันเองอยู่ที่เซี่ยงไฮ้สบายดี”รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตาของจงยู่นั้นสวยงามมาก เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไม พอตอนที่ฉินหลั่งเปิดปากถามตัวเอง เธอก็ไม่ยอมรับ จงยู่ก็พูดกระซิบขึ้นเบาๆ “ถ้านายอยากจะมาเอง อย่างนั้นมาก็ดีนะ” 
“เอ่อ ขอโทษด้วยนะจงยู่ พรุ่งนี้อาจารย์พวกเราจะพาไปที่รู้จักพืชในสวนสาธารณะของเมือง ฉันไปไม่ได้…..”เสียงของฉินหลั่งในโทรศัพท์ ทำให้จงยู่นิ่งอึ้ง 
“ไม่เป็นไร นายตั้งใจฝึกงานเถอะ ตัวฉันเองอยู่ที่เซี่ยงไฮ้สบายดี”จงยู่พูดอย่างไร้สติ 
หลังจากพูดกับฉินหลั่งอีกสองคำ จงยู่ก็วางสายโทรศัพท์ จงยู่พิงหน้าผากของเธอลงบนกระจกหน้าต่าง เธอไม่รู้ว่ากำลังมองอะไร หรือคิดอะไรอยู่ รถประจำทางก็ยังคงขับไปข้างหน้าตามปกติไปกับ…..
ในเวลานี้ที่จินหลิง ยิ้มอย่างมีความสุข และวางโทรศัพท์ลง เมื่อกี้เขาตั้งใจโกหกจงยู่ ว่าตัวเองไม่ไปหาเธอที่เซี่ยงไฮ้ แต่จริงๆแล้วเขาอยากจะเซอร์ไพรส์จงยู่ เขาคิดว่าพรุ่งนี้เมื่อจงยู่เมื่อได้เจอกับเขา คงจะต้องดีใจมากๆแน่ 
วันรุ่งขึ้น เริ่มตั้งแต่เวลาสิบโมงเช้า ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่หน้าคฤหาสน์วันหยุดเซิ่งเจ๋บนเกาะฉงหมิง 
เป็นคนหนุ่มสาวเกือบทั้งหมด สองส่วนสามเป็นผู้หญิง พวกเขามาเพื่อตามติดดารา รายการ《Hello，girls》จัดขึ้นครั้งนี้มีสี่คนดังอย่าง Jay Chou  Nicholas Tse  จางเลี่ยงอิ่ง  Joey Yung ที่สำคัญ ยังมีทายาทเศรษฐีมากมายมาด้วย  แค่เข้าไปก็มีสิทธิ์เป็นผู้ชม ทั้งหนุ่มหล่อทั้งสาวสวย จะไม่ให้พวกเขาคลั่งไคล้และตะโกนได้อย่างไร? 
การแสดงโชว์เริ่มในหกโมงตอนกลาง ในขณะ ก็เริ่มมาคนทยอยกันเข้ามา  
สาวสวยรูปร่างหุ่นดี และหนุ่มหล่อ ได้รับการอนุมัติจากเจ้าหน้าที่รายการที่หน้าประตู และได้รับอนุญาตให้เข้ามา พวกเขาคือผู้ชม 
ตามด้วย รถหรูหลายคันปรากฏตัวขึ้นทีละคัน พวกเขาทั้งหมดทายาทเศรษฐีที่มีชื่อเสียงในประเทศ ทั้งหมดหล่อเหลา และก็เป็นน่าสนใจไม่น้อยไปกว่าดารา
“นั้นคือคุณชายหลี่ซวนของบริษัท Hanghzou Wahaha Group จำกัด เมื่อสิบปีก่อนพ่อของเขาเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดของประเทศจีน” 
“คนนั้นคือคุณชายจางคังหยางของบริษัทSuning Holdings Group จำกัด ตอนนี้เขาเป็นประธานอินเตอร์มิลาน”
“คนนั้นคือสวี่ตงจื้อผู้จัดการบริษัท Dayunmotor Group จำกัด ครอบครัวของพวกเขาได้เข้าสู่ยุโรปแล้ว”
“นั้นเจี่ยจื้อเวยลูกชายของประธานเขตภาคตะวันออกบริษัท R&F Properties จำกัด” 
“นั้นคือโกยู่ฉุนลูกสาวของผู้รับผิดในเขตจีนแผ่นดินใหญ่บริษัทMaster Kang จำกัด” 
…… 
ผู้ชมทั้งหมดนี้และทายาทเศรษฐี ก็ทำให้ผู้คนที่รายล้อมอยู่ในที่นี้คลั่งไคล้ได้ 
ห้าโมงตอนเย็น รถพิเศษของกรรมการผู้ตัดสินทั้งสี่ก็มาถึง Jay Chou Nicholas Tse  จางเลี่ยงอิ่ง  Joey Yungซูเปอร์สตาร์ทั้งสี่ก็ลงมาจากรถ เดินเข้าไปในคฤหาสน์วันหยุดเซิ่งเจ๋ พร้อมด้วยโบกมือให้กับผู้ชมที่มารายล้อม ทำให้ความรู้สึกของผู้คนให้ถึงจุดที่สำคัญที่สุด 
บรรดาผู้ชมสาวๆพากันโบกป้ายไฟ และตะโกนเรียกชื่อของเหล่าไอดอล หวังว่าเหล่าไอดอลจะได้มองเห็นพวกเขา 
“Jay ChouJay Chouฉันรักคุณ ก็เหมือนกับหนูรักข้าวสาร”
“Jay Chou มองมาทางนี้ค่ะ”
“เทพธิดาเลี่ยงอิ่ง คอนเสิร์ตของคุณฉันก็ดู แล้วคุณก็คือนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์” 
“Joey Yungแจกลายเซ็นให้ฉันด้วย อะ ฉันมีความสุขจนจะเป็นลมอยู่แล้ว”แฟนคลับผู้ชายคนหนึ่งได้ลายเซ็นของJoey Yung  ก็แทบจะ “บ้า”ในที่นี้
…..
ตอนนี้กำลังดุเดือด 
ตามด้วยรถบัสของจงยู่และผู้แสดงโชว์คนอื่นๆ ค่อยๆขับผ่านกลุ่มคนมากมาย เข้าไปในคฤหาสน์ มองไปที่แฟนคลับที่คลั่งไคล้ทั้งสองข้างทาง จงยู่ก็คาดหวังอย่างเงียบๆว่า วันหนึ่ง เธอจะมีแฟนคลับมากมายเช่นนี้……