ตอนที่ 154 เธอไม่จงใจไปหน่อยเหรอ
เฉียวอันซินทําตัวไร้เดียงสา แต่คําโกหกในแววตาของเธอนั้นฉายออกมาชัดเจน
ในตอนนี้มีการขนย้ายเฟอร์นิเจอร์จํานวนหนึ่งออกจากห้อง
เฉียวเมียนเมียนโกรธมาก
นั่นคือกระจกที่แม่ของเธอรักเป็นอย่างมาก
“หยุดแค่นั้นแหละ!”
เฉียวเมียนเมียนรีบไปที่คนขนย้ายและตะโกนว่า
“เอาไปวางไว้ที่เดิม ฉันไม่อนุญาตใครก็ย้ายอะไรออกจากห้องนี้ไม่ได้”
คนงานที่กําลังเคลื่อนย้ายอึ้งเล็กน้อย พวกเขาหันไปทางหลินฮุ่ยเซิน และเฉียวเมียนเมียน
“คุณนายหลินครับ…”
“อย่าไปสนใจฟังเธอ” หลินฮุ่ยเซินยิ้มเยอะ
“เธอพักอยู่ที่มหาวิทยาลัยตลอดทั้งปี เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่บ้าน ในบ้านหลังนี้ ฉันมีสิทธิ์ขาด ขนต่อไป”
“กล้าก็เอาสิ”
เฉียวเมียนเมียนปิดประตูและเย้ยหยัน
“นี่ห้องแม่ของฉัน นอกจากฉันแล้วไม่มีใครมีสิทธิ์เคลื่อนย้ายสิ่งของเหล่านี้”
“ฮะ” หลินฮุ่ยเซินมองเธอด้วยความรังเกียจ
“บ้านหลังนี้เป็นของพ่อเธอและฉันในตอนนี้ ฉันจะทําอะไรในบ้านนี้ก็ได้ แม้แต่ห้องนี้ พ่อของเธอก็ตกลงให้อันซินย้ายเข้ามาอยู่แล้ว เธอจะมาขวาอะไรอีก ไปถามเขานู้น”
ด้วยเหตุนี้ หลินฮุ่ยเซินจึงโบกมือให้กับคนที่เคลื่อนย้ายอย่างไม่สบอารมณ์ “ทําต่อไป”
ด้วยความเห็นชอบของเธอ คนขนย้ายจึงผลักเฉียวเมียนเมียนออกไปและเลื่อนตู้บานกระจกออกไป
เฉียวเมียนเมียนดึงแขนของเขา
“อยู่ในที่ ที่คุณอยู่ซะ คุณไม่สามารถย้ายของของแม่ฉันออกไปได้”
เธอไม่รู้ว่าผู้ชายของเหมาเยซือจะมาที่นี่เมื่อไหร่
ในตอนนี้เฉียวเมียนเมียนดีใจที่เธอตัดสินใจโทรหาเขา
ถ้าเธออยู่คนเดียวผลลัพธ์ก็คงชัดเจนมากกว่านี้
“เฉียวอันซิน เธอไม่เอาแต่ใจมากเกินไปเหรอ?” หลินฮุ่ยเซินมองเธอด้วยความรังเกียจ
“ตอนนี้อันซินกําลังอุ้มท้องลูกของอาซูอยู่นะ หมอดูบอกว่าเธอต้องย้ายมาที่ห้องนี้เพื่อให้ลูกเธอปลอดภัย ไม่อย่างนั้นจะเสี่ยงต่อการแท้งลูก”
“เธอเป็นน้องสาวของเธอนะ แม้ว่าจะคนละแม่ แต่ก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน เธออยู่ที่นี่เพื่อขัดขวางทุกสิ่ง เธอกําลังจะทําให้เธอแท้งลูกใช่ไหม”
เฉียวเมียนเมียนจ้องมองพวกเขาและยิ้มเยาะ
“การแท้งลูกของเธอ เกี่ยวอะไรกับฉัน? เด็กที่ท้องด้วยวิธีสกปกกเช่นนี้ไม่มีค่าอะไรหรอก”
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็มีเสียงคํารามมาจากด้านหลังของเธอ
“เมียนเมียน เธอมากเกินไปแล้วนะ ด่าน้องสาวแบบนั้นได้ยังไง”
เฉียวหรุ่ยมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความผิดหวังและโกรธ
“แม้ว่าเธอจะขัดแย้งกัน แต่เด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย นั่นคือหลานของเธอนะ เธอไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอที่จะสาปแช่งเด็กในท้องเช่นนั้น”
“ฉันคิดว่าเธอจะได้เรียนรู้อะไรบ้าง หลังจากออกจากบ้านไปตั้งนาน แต่เธอไม่เปลี่ยนไปเลย เธอมีแต่แย่ลง เธอเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
เฉียวหรุ่ยเริ่มไอและตบหน้าอกของเขา ราวกับมีปัญหาในการหายใจ จากความโกรธของเขา
“ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ” หลินฮุ่ยเซินตบหลังเขาอย่างรวดเร็ว
“คุณเพิ่งฟื้นตัวมาหน่อยเดียวเอง ยังต้องดูแลสุขภาพนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ อันซินและฉันจะรู้สึกแย่นะนะ”
