รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 119: ต่อไปนี้ต้องเรียกชื่อผมเท่านั้น

จี้หลิงชวนยืนอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำและยืนมองมู่ซีซี ดวงตาของเขาที่จ้องมองนั้นไม่อาจคาดเดาได้
ความเซ็กซี่นั้นทำให้เขาไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้อีกครั้ง
จี้หลิงชวนจ้องมองไปที่มู่ซีซีในอ่างอาบน้ำโดยไม่กระพริบตามองอย่างกระหาย
ผิวขาวของมู่ซีซีขาวผ่องดุจดังหิมะ ยิ่งตอนนี้เมื่อเธอถูกเอาลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำแล้วยิ่งเผยผิวขาวให้กระจ่างใสดุจดั่งประกายหิมะ และผิวของเธอก็ขาวมากยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ภายใต้แสงไฟสว่างไสวนั้น งดงามราวกับนางเงือกยังไงยังงั้นแหละ
มู่ซีซีรู้สึกถูกจี้หลิงชวนจ้องมองจนเกร็งไปทั้งตัว และมือเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างๆกายเธอก็กำหมัดแน่น ตอนนี้มู่ซีซียังรู้สึกชาที่ขาอยู่เลย กลัวว่าจี้หลิงชวนนั้นจะจู่โจมเธออีกรอบ เมื่อคิดได้เช่นนี้ จู่ๆ เธอก็มองไปที่จี้หลิงชวนอย่างกล้าหาญแล้วพูดว่า: “คุณชายจี้คะ คุณออกไปก่อนได้ไหมคะ？”
ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าสายตาที่ถูกจี้หลิงชวนจ้องมองนั้นยิ่งจ้องมองด้วยความเจ้าเล่ห์มากขึ้นไปอีก
ในช่วงเวลาต่อมา ก่อนที่มู่ซีซีจะรู้สึกตัวนั้น จู่ ๆ จี้หลิงชวนก็ขยับเดินเข้ามาใกล้และจับคางเล็ก ๆ ของมู่ซีซีด้วยมือเดียว
ดวงตาที่เข้มของจี้หลินชวนนั้นสบกับดวงตาที่กำลังตกตะลึงของมู่ซีซี เมื่อมู่ซีซีไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปอยู่นั้น วินาทีต่อมาจี้หลิงชวนก็พูดด้วยน้ำเสียงเข้มดังขึ้นช้าๆอีกครั้งว่า: “มู่ซีซี เรียกชื่อผม!”
เมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้สาระของจี้หลิงชวนประโยคนี้แล้ว มู่ซีซีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สติจะกลับมาอีกครั้ง และเธอมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยความงงงวย
โอเค ๆ จู่ๆ จี้หลิงชวนก็อยากให้เธอเรียกชื่อเขา？
ในขณะที่มู่ซีซีกำลังลังเลอยู่ว่าจะเรียกหรือไม่เรียกดีอยู่นั้น จีหลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวเสริมอีกครั้งว่า ：“ต่อไปนี้ถ้าอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่ให้เรียกชื่อผมเท่านั้นเข้าใจไหม！”
มู่ซีซีกระตุกมุมริมฝีปากของเธอและไม่พูดไม่จา และมองดูจี้หลิงชวนด้วยความสงสัย เธอกำลังคิดอยู่ว่าถ้าตัวเองทำตามคำสั่งเพื่อให้เขาพอใจแล้วล่ะก็ คาดว่าจี้หลิงชวนคงไม่ยอมออกจากห้องน้ำอย่างแน่นอน
ในขณะที่คิดอยู่นั้นมู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมเรียกเขาว่า: “จี้หลิงชวน?”
เสียงของมู่ซีซีเดิมที่นุ่มนวลอยู่แล้วก็ยิ่งไพเราะมากขึ้นไปอีก และบวกกับเพิ่งจบเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ บนเตียงเมื่อกี้นี้มาหมาดๆ และเสียงของเธอก็นุ่มนวลราวกับขนนก และเสียงนั้นเข้าสู่หัวใจของจี้หลิงชวนอย่างแนบเนียน
จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นเบา ๆ และอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นในทันใด
เขาก้มศีรษะลงและจูบริมฝีปากของมู่ซีซีที่ยังบวมแดงอยู่ ครั้งนี้เขามองไปที่มู่ซีซีด้วยความพอใจและหัวเราะออกมาเบา ๆ
มู่ซีซีตกใจกับแววตาของจี้หลิงชวน อดไม่ได้ที่รู้สึกใจหายวาบ เหมือนหัวใจนั้นถูกกระทบด้วยอะไรบางอย่าง จนทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะ และเต้นแรงถี่ขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อถูกจี้หลิงชวนจ้องมองด้วยสายตาเช่นนี้ ทำให้มู่ซีซีรู้สึกไปเองว่าในสายตาของจี้หลิงชวนนั้นมีแค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
มู่ซีซีตกใจกับความคิดของตัวเอง และรีบดึงสติของตัวเองกลับมา และรีบหันหน้าหนีด้วยความตื่นตระหนกทันที
เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เมื่อกี้นี้ทำไมเธอถึงคิดว่าในสายตาของจี้หลิงชวนนั้นมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น เธอคิดเช่นนี้ได้อย่างไรกัน ？！
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เธอเป็นแค่คู่นอนของจี้หลิงชวนเท่านั้นเอง ！
ในขณะที่คิดอยู่นั้นมู่ซีซีก็รีบขจัดความยุ่งเหยิงความคิดในใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดอย่างรวดเร็ว: “คุณชายจี้คะ เอ่อ…… จี้หลิงชวน คุณออกไปก่อนได้ไหมคะ？”
เมื่อได้ฟังคำพูดของมู่ซีซี และเขากลัวว่าตัวเองนั้นจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ กลัวว่าถ้าเกิดเขาอยากมีอะไรกับมู่ซีซีอีกเขาคงบังคับขืนใจเธอแน่ ๆ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าให้มู่ซีซีและพูดว่า: “ถ้าต้องการอะไรให้เรียกผม ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ”
ในขณะที่จี้หลิงชวนพูดอยู่นั้น เขาก็ก้าวออกจากห้องน้ำไป
เมื่อเห็นแผ่นหลังของจี้หลิงชวนกำลังเดินออกไป มู่ซีซีก็รู้สึกโล่งใจและถอนหายออกมาเฮือกใหญ่
หลังจากอาบน้ำอุ่นอย่างสบายตัวแล้ว ทำให้ความเมื่อยล้าของตัวเริ่มสบายขึ้น จากนั้นทำให้มู่ซีซีมีเรี่ยวแรงมากขึ้นเล็กน้อยและเธอก็พยุงตัวเองลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำโดยทันที
ในห้องน้ำไม่มีเสื้อผ้าของมู่ซีซี ดังนั้นมู่ซีซีจึงต้องดึงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมตัวเอาไว้ แล้วยืนอยู่หน้ากระจก ตรวจดูทั่วเรือนร่างของตัวเองว่ามีรอยอะไรหลงเหลืออยู่หรือไม่ จากนั้นเธอจึงเปิดประตูและเดินออกจากห้องน้ำไป
แม้ว่าเธอจะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับจี้หลิงชวนมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งเมื่อมู่ซีซีอยู่ตรงหน้าจี้หลิงชวนทีไรเธอมักจะก็รู้สึกขัดเขินทุกครั้ง
เมื่อจี้หลิงชวนที่ยืนรอมู่ซีซีอยู่ด้านนอก พอเขาเห็นเธอออกมา เขาก็เหลือบมองมู่ซีซีด้วยสายตาที่เฉยเมย เมื่อเห็นว่ามู่ซีซีไม่มีอะไรผิดปกติ ยกเว้นความเหนื่อยล้าที่แสดงออกมาตรงระหว่างคิ้วของเธอเท่านั้น จี้หลิงชวนค่อยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย
เขาพูดกับมู่ซีซีว่า “：“มันดึกมากแล้ว คุณไปนอนก่อนเถอะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และพยักหน้าให้จี้หลิงชวนอย่างว่านอนสอนง่ายแล้วรีบขึ้นไปนอนบนเตียงทันที
เมื่อจี้หลิงชวนได้ร่วมหลับนอนกับมู่ซีซีแล้ว จึงทำให้เขาอารมณ์ดีอย่างมาก และเมื่อเห็นท่าทางที่ว่านอนสอนง่ายของเธออีก เป็นเรื่องยากมากที่เขาจะไม่ทำอะไรเธอซ้ำอีกครั้ง และเขายื่นมือออกคว้าตัวของมู่ซีซีเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนและหลับตาลง
ทั้งจี้หลินชวนและมู่ซีซีนั้นนอนหลับฝันดีทั้งคืน แต่ในอีกด้านหนึ่งมู่อวี๋เฟยนั้นพักอาศัยอยู่ในสลัมที่ที่มีมลพิษทางเสียงและแออัดอย่างมาก
ก่อนหน้านี้เป็นเพราะว่ามู่อวี๋เฟยมีเรื่องกับคนในสลัมจึงทำให้ต้องไปจบลงที่สถานีตำรวจ ถูกคนเหล่านั้นใส่ร้ายเกินจริง และบวกกับนิสัยคุณหนูจอมเหวี่ยงทำตัวหยิ่งยโสทำให้หลายคนรังเกียจจนต้องเบะปากใส่อย่างมู่อวี๋เฟย
ยิ่งทำให้คนที่อาศัยอยู่ในสลัมเหล่านั้นเกลียดชังครอบครัวของมู่อวี๋เฟยมากยิ่งขึ้นไปอีก
ตอนนี้ครอบครัวของตระกูลมู่ไม่มีแหล่งรายได้เลย แล้วยังเป็นหนี้อยู่เป็นจำนวนมาก อีกทั้งครั้งนี้จี้หลิงชวนยังจัดการกับครอบครัวตระกูลมู่อย่างไม่ปราณีเลยสักนิด ตอนนี้แม้ว่ามู่อวี๋เฟยและคุณพ่อคุณแม่ทั้งสามคนนั้นจะออกไปหางานทำ คนอื่นแค่เห็นชื่อของพวกเขาทั้งสามคนก็คงไม่มีกล้ารับเข้าทำงานด้วยอย่างแน่นอน!
แต่ทั้งสามคนก็ต้องมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป หลังจากที่คุณพ่อมู่นั้นผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายนั้นทำให้เขาเปลี่ยนไปเลย วันๆเอาแต่ดื่มเหล้าอยู่ที่บ้านคนเดียว เขากลายเป็นคนขี้เมา งานการไม่ทำดื่มแต่เหล้า บางครั้งเมาจนควบคุมสติไม่ได้ ไม่ทำลายข้าวของในบ้านบ้างก็ด่าคนไปทั่ว บางครั้งถึงขนาดลงมือทุบตีคนอื่นเลย！
มู่อวี๋เฟยไม่เต็มใจไปทำงานในบริษัทเล็กๆ และภาระของทั้งครอบครัวก็ตกอยู่ที่คุณแม่มู่เพียงคนเดียว
คุณแม่มู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปรับจ้างล้างจานตามร้านอาหารเล็กๆ เท่านั้น
เงินเดือนเดือนละ 2,000 หยวน ถ้าเป็นเมื่อก่อน แค่เงิน2,000 หยวนไม่เคยอยู่ในสายตาของคุณแม่มู่เลยสักนิด เมื่อเทียบกับแว่นกันแดดของเธอแล้วยังแพงกว่าด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้ 2,000 หยวนเป็นค่าครองชีพของคนทั้งครอบครัวเลยนะ
วันนี้มู่อวี๋เฟยแอบตามมู่ซีซีและเธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข จากนั้นไม่นานเธอก็ต้องกลับสู่บ้านหลังเล็กในสลัมที่ทั้งสกปรกและรกเช่นเดิม เธอเพิ่งเปิดประตูเข้าไปก็เห็นคุณพ่อมู่นั่งถือขวดเหล้าอยู่ในอ้อมแขนของเขา กลิ่นเหล้านั้นตลบอบอวลไปทั่วห้อง ขวดเหล้าวางระเนระนาดอยู่บนพื้นเต็มไปหมด
คุณพ่อมู่ดื่มเหล้าจนเมามายและดื่มจนขาดสติ
เมื่อมู่อวี๋เฟยเห็นสภาพของคุณพ่อมู่แบบนี้แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไปทันที เธอขมวดคิ้วพร้อมกับจ้องมองดูคุณพ่อมู่ด้วยความรู้สึกขยะแขยง