รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 56 ไม่รู้สึกว่ามันตื่นเต้นและเร้าใจเหรอ？

มู่ซีซีถูกจี้หลิงชวนทำให้เธอตกใจ เธอหลับตาปี๋ จากนั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างระมัดระวังพร้อมกับมองไปที่จี้หลิงชวน
เมื่อสายตาของทั้งคู่ประสานกัน มู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับน้ำเสียงอันไพเราะก็ดังเข้ามาในหูของเธอ“มู่ซีซี เมื่อกี้เธอตั้งใจใช่ไหม？”
จี้หลิงชวนตั้งใจลดเสียงให้เบาลง พร้อมกับถูกย้อมด้วยบรรยากาศที่คลุมเครืออย่างอธิบายไม่ถูก เมื่อมู่ซีซีได้ฟังแล้วหูของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมาทันที
แม้ว่าจี้หลิงชวนจะไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่มู่ซีซีก็ไม่ได้โง่ขนาดที่จะไม่เข้าใจว่าจี้หลิงชวนหมายถึงอะไร……
ใบหน้าของมู่ซีซีค่อยๆแดงขึ้นด้วยความเขินอาย แม้แต่การหายใจของเธอก็ยังดูติดขัด ความคิดเดียวที่อยู่ในใจของเธอตอนนี้คือการหลบหนีไปให้พ้นๆ……รีบหนีจากสถานที่อันตรายแห่งนี้
มู่ซีซีที่กำลังรู้สึกตื่นตระหนกเธอหันหลังกลับมาเพื่อดึงที่จับประตูทางด้านข้าง
ทันทีที่เขาดึงประตูเปิดออกเล็กน้อย จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านข้างก็เอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและปิดประตูอีกครั้ง
เมื่อมู่ซีซีเห็นดังนั้นก็ตกใจ เธอต้องการที่จะเอื้อมมือออกไปและผลักจี้หลิงชวนออก แต่เมื่อมือของเธอแตะถูกหน้าอกของจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีและล็อกไว้ตรงศีรษะของเธอได้อย่างง่ายดาย
ร่างสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนคร่อมทับร่างกายของมู่ซีซีไว้
ร่างกายของทั้งสองแนบชิดกันในทันที และหัวใจของมู่ซีซีก็เต้นเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ
อยู่ดีๆคอก็รู้สึกแห้งขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้ มู่ซีซีไม่กล้าเคลื่อนไหวร่างกาย เธอมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยท่าทางที่ลนลาน มู่ซีซีกลัวมากจนเกือบจะร้องไห้ออกมา……จี้หลิงชวนไอ้คนบ้า……คงไม่คิดจะทำตามใจชอบในออฟฟิศหรอกนะ……
รอบๆดวงตาของมู่ซีซีค่อยๆแดงขึ้น เธอถามจี้หลิงชวนขึ้นว่า “ จี้หลิงชวน……คุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ……จะทำอะไรที่นี่ไม่ได้นะ……ปล่อยฉัน……”
เมื่อได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีพูด จี้หลิงชวนก็แสยะยิ้มออกมาในทันที เขาก้มลงมองมาที่มู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาและหัวเราะอย่างมีเลศนัย ทันใดนั้นจี้หลิงชวนก็จูบลงเบาๆ ที่ริมฝีปากสีแดงอันน่าดึงดูดใจของมู่ซีซี เขากดเสียงให้ต่ำลงและพูดด้วยคำพูดที่มีความหมาย เสียงแหบๆ ฟังดูช้าๆ“ทำอะไรที่นี่ไม่ได้เหรอ？ทำ……เรื่องบนเตียง？”
ราวกับว่าจี้หลิงชวนได้จงใจเน้นเสียงของสองคำสุดท้าย ให้ยาวขึ้น
เมื่อมู่ซีซีได้ยิน หน้าของเธอก็แดงขึ้นมาในทันทีและหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองจี้หลิงชวน แต่คนอย่างจี้หลิงชวนนั้นโหดกว่าที่คิด เขาบีบล็อกไปที่กรามเล็กๆของมู่ซีซีและบังคับให้มู่ซีซีมองขึ้นมาที่เขา
สายตาของทั้งสองประสานกัน และน้ำเสียงต่ำๆของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง“ทำที่นี่ไม่ดีหรือไง？ฉันคิดว่าทำที่นี่มันน่าตื่นเต้นและเร้าใจมากกว่านะ หรือไม่จะลองดูก็ได้”
ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง มู่ซีซีต้องการสลายหายไปในอากาศ ณ ตอนนี้เลย หน้าของเธอเหมือนคนกำลังจะร้องไห้
เธอรีบมองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกับอ้อนวอนเพื่อขอความเมตตา“จี้หลิงชวน……อย่านะ……อย่าทำตรงนี้เลย……ฉันขอร้องคุณล่ะ ข้างนอกนั่นมีคนอยู่……”
และเป็นไปได้ที่มู่อวี๋เฟยและฟางเซิ่งจะเข้ามาได้ทุกเมื่อ
จี้หลิงชวนมองดูมู่ซีซีที่ตาแดงก่ำดูน่าสงสารอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทำให้จี้หลิงชวนใจอ่อนลงเล็กน้อย
เขารู้ว่ามู่ซีซีเป็นคนขี้อายมาก ถ้าหากว่าจัดการเธอที่นี่จริงๆ กลัวว่าเธอคงไม่กล้าออกจากประตูห้องนี้ไปอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้มู่อวี๋เฟยพี่สาวของเธอก็อยู่ทางด้านนอกด้วย ตัวเขาเองไม่ได้รู้สึกกลัวในเรื่องนี้เลย แต่มู่ซีซีคงจะกังวลเรื่องนี้อยู่มาก
ทำให้จี้หลิงชวนอดคิดไม่ได้และขมวดคิ้วเล็กน้อย คงจะดีกว่านี้ถ้าคนที่คุณย่าหามาไม่ใช่มู่อวี๋เฟยแต่เป็นมู่ซีซี！
ถ้าได้แต่งงานกับมู่ซีซี ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดี！
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีเหมือนกำลังจะร้องไห้ เขาไม่อยากล้อเธอเล่นแล้ว จี้หลิงชวนค่อยๆยกคางเล็ก ๆ อันน่ารักของมู่ซีซีขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ“ถ้าอย่างนั้นเธอจูบฉัน แล้วฉันจะปล่อยเธอไปสักพัก”
เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็จ้องเขม่นไปที่จี้หลิงชวนในทันที ไม่ว่าจี้หลิงชวนจะจงใจแกล้งเธอหรือไม่ แต่มู่ซีซีก็ดูเหมือนจะไม่มีทางอื่นนอกจากทำตามในสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด
มู่ซีซีกัดฟันแน่นอย่างไม่มีทางเลือก เธอยืนเขย่งเท้าขึ้นอย่างระมัดระวังพร้อมกับหลับตาลง และค่อยๆเคลื่อนไปที่ริมฝีปากอันเรียวบางของจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว
เธอจูบที่ริมฝีปากอันเรียวบางของจี้หลิงชวน ราวกับแมลงปอที่บินมาเกาะและรีบบินออกไปอย่างรวดเร็ว
มู่ซีซีไม่ค่อยเป็นคนเริ่มทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้กลับไม่มีทางเลือก และทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นอีกครั้ง “เอาล่ะ……ตอนนี้ฉันออกไปได้หรือยัง……”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จี้หลิงชวนก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาตอบสนองต่อคำพูดของมู่ซีซีด้วยการยื่นมือออกไปจับที่ด้านหลังศีรษะของมู่ซีซี และจูบเข้าไปที่ริมฝีปากอันเรียวบางของมู่ซีซีอย่างดูดดื่มจนกระทั่งริมฝีปากของเธอเป็นสีแดง จากนั้นก็พลิกตัว พร้อมกับใช้ลิ้นกวาดไปทั่วๆปากของมู่ซีซี ค่อยๆลึกลงไปเรื่อยๆ โจมตีเธออย่างไร้ยางอาย
จูบอันเร่าร้อนและดุเดือดของทั้งสองจบลง เมื่อจี้หลิงชวนพอใจแล้ว จึงยอมปล่อยมู่ซีซีที่กำลังจะหายใจไม่ออก
ฝ่ามือขนาดใหญ่จับไปที่เอวของมู่ซีซี จากนั้นเขาก็ดึงเอาร่างกายที่เล็กกะทัดรัดของมู่ซีซีเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก และมืออีกข้างแตะเบา ๆ ที่ริมฝีปากที่ทั้งแดงและบวมของมู่ซีซี เขาค่อยๆใช้นิ้วมือนวดไปที่ริมฝีปากของเธอพร้อมกับเอ่ยปากขึ้นอีกครั้งว่า “มู่ซีซี จำไว้นะ แบบนี้ถึงจะเรียกว่าการจูบ”
ในขณะที่จี้หลิงชวนพูด เขาก็ก้มศีรษะลงกัดเบาๆที่ติ่งหูของมู่ซีซีในทันที พร้อมกับลดเสียงพูดเบาลงและพูดว่า“เด็กดี รอเย็นนี้กลับบ้านไปก่อนแล้วจะคิดบัญชีกับเธอ”
ติ่งหูเป็นบริเวณที่บอบบางที่สุดในร่างกายของมู่ซีซี หลังจากถูกจี้หลิงชวนกัดเบาๆ ร่างกายของมู่ซีซีก็สั่นเทาไปหมด
เธอรู้สึกว่าขาของเธอเริ่มไม่มีเรี่ยวแรง ไม่กล้าแม้แต่จะมองไปทางจี้หลิงชวน……และยิ่งไม่กล้าคิดว่าคืนนี้จะมีอะไรรอเธออยู่……
แต่โชคดีที่ที่จี้หลิงชวนยังมีจิตใจดีอยู่บ้าง เมื่อเขาล้อเล่นกับมู่ซีซีไม่นาน และเห็นมู่ซีซีถูกเขารังแกอย่างน่าสงสารแล้ว ในที่สุดเขาก็ใจอ่อนและยอมถอยห่างออกไป
“งานใหม่เป็นอย่างไรบ้าง？ชินหรือยัง？”จี้หลิงชวนยังมีความห่วงใยบ้างต่อมู่ซีซี ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
เมื่อได้ยินจี้หลิงชวนถามถึงเรื่องนี้ มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนจากนั้นก็ตอบกลับอย่างใจกล้าว่า“จี้หลิงชวน ฉันขอเปลี่ยนห้องทำงานได้ไหม？”
การที่ต้องอยู่ทำงานในห้องกับมู่อวี๋เฟยชั่งเป็นอะไรที่น่าอึดอัดเสียจริง มู่ซีซีไม่อยากทำงานในห้องที่มีมู่อวี๋เฟยอยู่และกลัวว่ามู่อวี๋เฟยจะมองเห็นอะไรที่ผิดปกติในตัวของเธอ
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินสิ่งที่มู่ซีซีพูด เขาก็ขมวดคิ้ว อันที่จริงในตอนแรกจี้หลิงชวนต้องการให้มู่ซีซีเข้ามานั่งทำงานในห้องของตัวเองเสียอีก