ตอนที่2(Tonkla x Jiwery)
Tonkla talk.
ผมมองตามหลังไอ้จิวที่กำลังเดินออกจากผับไป เอาจริงๆผมไม่คิดว่ามันจะชอบผมจริงๆนะครับ ผมเอ็นดูมันเหมือนน้องแล้วก็สนิทกับพวกมันทั้งกลุ่มไง ไอ้สายน้ำก็เป็นญาติผม ส่วนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มก็เป็นคู่หมั้นเพื่อนผม เลยทำให้กลุ่มผมกับกลุ่มน้องมันสนิทกัน ไม่คิดว่ามันจะมาชอบผมได้
คือตลอดเวลาผมไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้ไงครับ ผู้หญิงก็มีบ้างแต่ไม่บ่อยส่วนมากแค่คืนเดียวจบ ไม่มีควงแบบแฟนหรืออะไร ผมไม่ชอบการผูกมัดผมไม่คิดจริงจังกับใครหรอก หรือยังไม่เจอคนที่ใช่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
“เพื่อนมึงชอบกูจริงดิวะ” ผมหันไปถามไอ้อาร์ม
“โห!!!พี่มันทำถึงขนาดนี้พี่ยังดูไม่ออกอีกหรอวะ”
ผมนั่งกินกับเพื่อนจนเกือบตีหนึ่งถึงจะพากันกลับ ผมขับรถผ่านคอนโดไอ้จิวเพราะมันอยู่คอนโดเดียวกับไอ้เบส ผมเห็นไอ้จิวมันนั่งอยู่ตรงบันไดทางเข้าคอนโด ที่แปลกคือมันนั่งอยู่กับลูกหมาสามตัวที่กำลังกินนมในถ้วยอยู่ ไอ้จิวมันนั่งลูบหัวลูกหมาพวกนั่น เห็นมันชอบกวนตีนอยู่บ่อยๆ ไม่คิดว่าจะมีมุมอ่อนโยนแบบนี้เหมือนกัน
ผมเลยจอดรถแถวๆนั่นก่อนจะเดินเข้าไปหามัน พอมันเห็นผมมันก็ทำหน้าตกใจนิดหน่อย มันทำท่าจะลุกหนี แต่คงไม่อยากทิ้งลูกหมาที่กำลังกินนมไม่อิ่มละมั้งมันเลยนั่งลงที่เดิม
“ของใครวะ” ผมถามมันก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆมัน
“ไม่รู้วะพี่ มันโดนทิ้งไว้ในกล่องข้างรถเมื่อวาน โคตรน่าสงสารเลย เดี๋ยวจะเอาไปไว้ที่บ้านล่ะ” ไอ้จิวมันตอบผม แต่มันไม่ได้มองหน้าผม
“เรื่องนั่น…”ผมยังพูดไม่ทันจบ ไอ้จิวมันก็พูดขึ้นมาซะก่อน
“ไม่เป็นไรกูเข้าใจ ความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ พี่มึงไม่ต้องหวง กูไม่คิดมากหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็เลิกชอบพี่มึงล่ะ” ผมนั่งอยู่กับไอ้จิวสักพักมันก็บ่นว่าง่วงจะขึ้นไปนอนแล้ว ก่อนมันจะขึ้นไปนอน มันก็เอาลูกหมาไปใส่กรงไว้ใกล้ๆรถมัน ผมเลยขับรถกลับคอนโดตัวเอง
ตั้งแต่คืนนั่นผมก็ไม่เคยเจอไอ้จิวอีกเลย ปกติมันไม่เคยไปไหนคนเดียว มันติดเพื่อนจะตายเพื่อนมันอยู่ไหนมันก็อยู่ที่นั่น แต่สามสี่วันมานี้ในกลุ่มนั่นไม่มีไอ้จิว
“เป็นเหี้ยอะไรวะดูทำหน้าดิสัส” ไอ้เบสมันถามผมพักนี้ในหัวผมมีแต่เรื่องน้องมัน
“ป่าวไม่มีอะไรวะ”
“ไอ้เหี้ยจิวแม้งหนีอีกล่ะ ไหนว่าตัดใจได้แล้วไงวะ” เสียงไอ้อาร์มกำลังบ่นถึงไอ้จิวที่ไม่ได้นั่งอยู่ในกลุ่ม
“ไม่รู้กับมันวะ ไลน์มาบอกกูว่าถ้าจะไปแดกข้าวให้กูโทรไปตามด้วยไอ้เหี้ย”
“มันอยู่ไหนวะตอนนี้”
“ห้องสมุด”
“ฮะ…กูฟังไม่ผิดใช่ไมไอ้สัส เพื่อนกูเข้าห้องสมุด”
ห้องสมุดงั้นหรอ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันหลบหน้าผมทำไม ผมเลยบอกไอ้เบสว่าเดี๋ยวมาไปธุระก่อน ผมเดินมาหยุดที่หอสมุดกลางของมหาลัย มันอยู่ที่นี่จริงๆแลมโบกินีสีแดงสดจอดอยู่ใกล้ทางเข้าหอสมุดผมเลยเดินเข้าไปหามันตั้งแต่ชั้นแรก จนมาเจอมันนั่งอยู่ชั้นสามมุมสงบที่ไม่ค่อยมีใครนั่ง ผมเลยเดินเข้าไปหาแต่ก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะมันนั่งอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีคนนึง
“พี่จิวมึงจะนั่งเล่นเกมส์อีกนานไมวะ”เสียงติดรำคาญของผู้ชายคนนั่นบ่นไอ้จิวที่กำลังเล่นเกมส์อยู่ แต่มันดันเปิดเสียงด้วยนี่สิ ส่วนคนที่นั่งข้างๆมันกำลังอ่านหนังสืออยู่
“ทำไมอ่ะไอ้ขิง เล่นเกมส์ก็ต้องเปิดเสียงดิวะถึงจะสนุก”
“ก็กูอ่านหนังสือไงพี่อยากได้ความสงบ”
“งั้นกูว่ามึงไปอ่านที่วัดน่าจะเหมาะ”
“พี่จิวมึงนี่ชอบกวนตีนกูเหมือนเจ้เลย”
ผมยืนดูไอ้จิวสักพักก่อนจะไปทักมันพอมันเห็นผมมันก็ทำหน้าตกใจ บอกชอบผมแต่เสือกมานั่งจีบผู้ชายอีกคนมันเห็นผมเป็นตัวตลกรึไงวะ
“ไง”ผมเข้าไปทักมัน
“พี่มึงมาทำอะไรวะ”
“มาหาเพื่อนไปกินข้าว แล้วมึงมาทำอะไร อย่าบอกว่ามาอ่านหนังสือ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“ไม่ไปพี่กูไม่หิว”มันตอบผมก่อนจะเล่นเกมส์ต่อ ผมเลยแย้งมือถือมันมาก่อนจะใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง
“เฮ้ย!!!พี่…ทำไรวะ”มันพูดเสียงดังจนผู้ชายที่อยู่ข้างๆมองหน้ามันกับผมสลับกัน
“ถ้าอยากได้คืนก็ไปกับกู”
