ตอนที่ 35: ทำตามกฎ
เสี่ยวเฉิงพลันส่ายหัว “ไม่เป็นไรหรอก มันก็ผ่านมานานแล้วแหละ ยังไงก็เถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปธนาคารแล้วถอนเงินมาคืนเธอเอง”
“ก็ได้” เซินเหยาตอบกลับ “แต่สำหรับฉัน นั่นก็แค่เศษเงินเท่านั้นแหละ ตอนแรกฉันว่าจะคิดดอกเบี้ยนายด้วย แต่พอได้มาเห็นครอบครัวนี้แล้ว… ก็ช่างมันเถอะ ถือว่าช่วยกัน”
จากนั้น เซินเหยาก็พูดต่อพร้อมกับมองไปยังเสี่ยวเฉิง “แต่ฉันก็ไม่ได้จะช่วยนายฟรีๆ หรอกนะ แต่ขอร้องหน่อยเถอะ… อย่างน้อยในอนาคตก็อย่าสร้างปัญหาให้พวกเราได้ไหมล่ะ? โดยเฉพาะหรานจิงน่ะ”
“ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะทำให้ใครลำบากหรือเป็นตัวปัญหาสักหน่อย ตอนแรกฉันก็แค่คิดว่าพวกเธอทั้งสองคนชอบเอาเปรียบผู้ชายคนอื่นเพียงเพราะหลงระเริงว่าตัวเองสวย แต่พอกลับไปคิดทบทวนดูแล้ว ฉันเองนั้นแหละที่เข้าใจพวกเธอทั้งสองคนผิด ยังไงก็ต้องขอโทษด้วย…” เสี่ยวเฉิงตอบกลับ
เซินเหยาพลันกล่าวคำพูดออกมาทันที “ไม่หรอก นายเองก็พูดถูกนั้นแหละ พวกผู้หญิงสวยมักจะชอบทำให้ผู้ชายคนอื่นหลงสเน่ห์ พวกเธอมักจะหลงระเริงในความสวยแล้วก็รูปร่างหน้าตาของตัวเอง ซ้ำยังทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้พวกผู้ชายสนใจอีกด้วย แล้วถ้าพูดถึงพวกผู้หญิงที่เกิดมาไม่สวยแต่แรก… พวกเธอถึงกับต้องยอมไปทำศัลยกรรมเลยล่ะ แต่สุดท้ายแล้ว นายเองก็เป็นคนที่ทำให้ฉันคิดได้ นายทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้เอาแต่ใจและเรื่องมากขนาดไหน”
อันที่จริง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซินเหยาก็พลันรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอพลันเอียงศีรษะและยื่นหน้าเข้าไปใกล้เสี่ยวเฉิง “แต่ขอถามจริงเถอะ… นายไม่สนใจฉันเลยจริง ๆ เหรอ? แบบ… ไม่สนใจเลยสักนิด?”
เสี่ยวเฉิงพลันตอบกลับ “เอ่อ… จะพูดยังไงดีล่ะ… ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวยนะ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยแล้วก็น่ารักมาก แต่เธอแค่ไม่ใช่สเปคฉันแค่นั้นเอง”
“งั้นทำไมก่อนหน้านี้นายถึงบอกว่าตัวเองมีอารมณ์ก็เพราะฉันล่ะ?!”
เสี่ยวเฉิงพลันกระแอม “เอ่อ…”
“ยังไงก็เถอะ ถึงแม้วันนึงนายจะชอบฉันขึ้นมา แต่นายก็ไม่ใช่สเปคฉันอยู่ดี”
ทว่า ทันทีที่พูดจบ เซินเหยาก็ถามเสี่ยวเฉิงอย่างสงสัย “แล้วนายมีแฟนหรือพวกผู้หญิงที่ชอบบ้างไหมล่ะ?”
ในสถานการณ์ตอนนั้น เสี่ยวเฉิงก็ทำได้แค่ยิ้ม เขาเองก็ไม่ได้อยากจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก
ทว่า ในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเสี่ยวเฉิงก็พลันดังขึ้น ทันทีที่รับสาย น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลจากปลายสายก็ดังขึ้นมา “เสี่ยวเฉิง! ฉางเหรินเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้วล่ะ”
“ปัญหาใหญ่อะไรกัน?” เสี่ยวเฉิงขมวดคิ้ว
“เขาถูกจัดฉาก!” เพื่อนร่วมงานที่กำลังพูดอยู่พลันถอนหายใจ “ตอนที่กำลังลาดตระเวนกะเช้า เขาเจอกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่งตกอยู่… จะให้อธิบายยังไงดีล่ะ แต่ฉันคิดว่าทั้งหมดเป็นการจัดฉาก สิ่งที่นายจะต้องรู้คือพวกแก๊งเสือขาวเป็นคนจับตัวเขาไป! ฉันว่านายรีบกลับมาที่สถานีก่อนเลยดีกว่า มาช่วยพวกเราจัดการกับเรื่องนี้กันก่อน”
“ได้ ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ” เสี่ยวเฉิงพลันวางสายและรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง ทว่า เซินเหยาเองก็วิ่งตามไปด้วยพร้อมกับตะโกนถาม “นายจะไปไหนน่ะ?”
“กลับไปที่สถานี” เขาตอบกลับ
ทันทีที่เห็นว่าเสี่ยวเฉิงกำลังรอแท็กซี่อยู่ข้างถนนอย่างร้อนรนใจ เซินเหยาก็เดินเข้ามาพร้อมกับถามขึ้น “แถวนี้ไม่ค่อยจะมีแท็กซี่หรอกนะ เอางี้ไหม… เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งนายเอง”
ทั้งนี้ เสี่ยวเฉิงไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอเซินเหยาเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่เสี่ยวเฉิงกลับไปถึงสถานี เพื่อนร่วมงานทั้งสามคนที่ต้องไปลาดตระเวนกะกลางคืนด้วยกันก็พลันเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย ทันทีที่เห็นเสี่ยวเฉิงมาถึง พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที
“เกิดอะไรขึ้น? พวกแก๊งเสือขาวจับตัวเขาไปทำไมกันล่ะ? พวกนั้นคิดจะหาเรื่องกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือยังไงกัน?” เสี่ยวเฉิงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
ทั้งนี้ เพื่อนร่วมงานที่ได้โทรหาเสี่ยวเฉิงไปเมื่อครู่ก็พลันขมวดคิ้วและตอบกลับ “พูดตามตรงนะ ฉันเองก็ไม่รู้แล้วก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน”
สหายอีกสองคนพลันพยักหน้าและถอนหายใจ “เขาบังเอิญไปเจอกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่งตกอยู่ตอนที่กำลังเดินลาดตระเวนกะช่วงเช้า ข้างในมีเงินสดเยอะมากเลยล่ะ เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องราวตั้งแต่เริ่มมันเป็นยังไง ฉางเหรินเองก็ไม่ได้บอกรายละเอียดกับพวกเราเหมือนกัน แต่สุดท้าย เขาก็กลับถูกพวกแก๊งเสือขาวจับตัวไป ยังไงก็เถอะ เราจะจัดการเรื่องนี้กันยังไงดีล่ะ?”
เสี่ยวเฉิงพลันขมวดคิ้ว “พวกนายแน่ใจนะว่าคนพวกนั้นมาจากแก๊งเสือขาว?”
ทั้งสามพยักหน้า “อ่า เราทุกคนมั่นใจ!”
เสี่ยวเฉิงพลันถอนหายใจ “แล้วในกระเป๋าสตางค์มีเงินอยู่เท่าไหร่?”
“ตั้งหนึ่งแสนหยวนแหนะ…”
สำหรับเสี่ยวเฉิง เงินหนึ่งแสนหยวนนั้นไม่ได้มากมายอะไรนัก แต่ทว่า สำหรับเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนที่หาเช้ากินค่ำรอวันเงินเดือนออกอย่างฉางเหริน มันไม่ต่างอะไรกับสิ่งล่อตาล่อใจชิ้นใหญ่เลย ท้ายที่สุดแล้ว เมืองนี้ไม่มีใครใจบุญขนาดนั้นหรอก แถมเจ้าหน้าที่ตำรวจเองก็เป็นมนุษย์เช่นกัน หากเจ้าหน้าที่ตำรวจบังเอิญโชคดีเจอเงินตั้งหนึ่งแสนหยวนและไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย พวกเขาก็อาจจะเอาเงินไปเลยและไม่ยอมประกาศหาเจ้าของแน่ เพราะแบบนั้น พวกแก๊งเสือขาวจึงใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนทางธรรมชาติของมนุษย์ แล้วก็ใส่ความพร้อมกับจัดฉากให้กับฉางเหริน ทว่า เสี่ยวเฉิงเองก็คิดว่าพวกมันจะต้องมุ่งเป้ามาที่ตนเป็นแน่
