ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] – ตอนที่ 307

บทที่ 307
บทที่ 307

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แม่ทัพหลีก็พลันขมวดคิ้วแน่น รีบวิ่งไปที่กำแพงเมืองแล้วร้องตะโกนออกไป “อย่าตกใจไป อย่าตกใจไป แม้ว่าพวกทัพเทียนหยวนจะบุกเข้ามาได้ แต่เราก็ยังมีโอกาสที่จะโต้กลับ !”

“มีคนหลายแสนคนในกองทัพเทียนหยวน จะโต้กลับพวกเขายังไงไหว ?” ถังหยินถามด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา

แม่ทัพหลีกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ เดินตรงไปยังหน้าถังหยินและพึมพำ “ถังชู อย่าพูดเรื่องไร้สาระ !”

ถังหยินหัวเราะ ปากพูดว่า “กฎทหารของพวกเจ้าใช้กับข้าไม่ได้ แล้วข้าก็ไม่ได้ชื่อว่าถังชูด้วย !”

“อะไรนะ ?” แม่ทัพหลีตกใจ มองไปที่ถังหยินด้วยความไม่เชื่อ

“ชื่อของข้าคือ….” ถังหยินยังพูดไม่จบ เขาก็พลันขยับเข้าใกล้ ก่อนจะเข่าเขายกขึ้นสูง เล็งตรงไปที่ท้องของแม่ทัพหลี !!

การเคลื่อนไหวนั้นเร็วและกะทันหันเกินไป แม่ทัพหลีไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนอง ได้แต่รับแรงกระแทกนั่นเข้าไปเต็ม ๆ!

“อั๊ก !” ในตอนนี้แม่ทัพหลีไม่ได้สวมเกราะปราณ ดังนั้นเขาจึงรับการโจมตีเข้าไปเต็ม ๆ ทำให้ร่างของเขาต้องถอยไปหลายก้าว ก่อนที่จะได้หยุดพักหายใจ…

ทันใดนั้น ! จู่ ๆ ร่างของแม่ทัพหลีก็พลันกระเด็นไปข้างหลังอีกครา

ตอนนี้พวกเขาอยู่ด้านบนของกำแพงเมือง ซึ่งกำแพงเมืองก็ไม่กว้างนัก และเนื่องจากการล่าถอยของแม่ทัพหลีก่อนหน้านี้ มาตอนนี้เขาก็ได้มาอยู่ที่ขอบกำแพงเมืองแล้ว ดังนั้นเมื่อถอยอีกครา ก็คงได้แต่ต้องตกจากกำแพงเมืองแล้ว !!!

“อ๊ากกกก !” แม่ทัพหลีกรีดร้อง ร่างลอยอยู่กลางอากาศ ทว่าก็ยังโชคดีที่แม่ทัพหลีตอบสนองทัน เขาเรียกเกราะปราณขึ้นคุมร่าง ทำให้แรงกระแทกเกิดขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น

โดยไม่ต้องรอให้เขาดิ้นรนขึ้นจากพื้นดิน ทหารเทียนหยวนทั้งหมดที่กำลังโจมตีเมืองก็พลันรุมเข้ามาและทิ่มแทงที่แม่ทัพหลีอย่างไม่ยั้งมือ !

เกราะปราณสามารถป้องกันการโจมตีหนัก ๆ ได้หนึ่งหรือสิบครั้ง แต่ไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้หลายร้อยหรือหลายพันครั้ง ดังนั้นคงไม่ต้องบอก ว่าแม่ทัพหลีจะยังรอดไปได้หรือไม่ !!!

ถังหยินไม่ได้มองออกไปนอกเมืองแม้แต่น้อยหลังจากที่ผลักแม่ทัพหลีลงมาจากกำแพงเมือง เขาเพียงหันศีรษะกลับไปแล้วตะโกนใส่พวกทหารเปิงรอบๆ “ข้าคือผู้ว่ามณฑลเทียนหยวน ถังหยิน วางอาวุธแล้วยอมจำนนเดี๋ยวนี้ ใครขัดขืนจะต้องตายสถานเดียว !! ” ในขณะที่พูด เขาก็พลันสวมเกราะปราณพร้อมกับคว้าจับดาบขึ้นมาจากพื้นดิน และในขณะที่ชายหนุ่มโบกแขน เขาก็ได้ใช้พลังปราณควบแน่นอาวุธในมือจนกลายเป็นอาวุธปราณที่แหลมคม

“ฟุ่บ !”

ทั้งกองทัพเปิงตกอยู่ในความระส่ำระสาย ทหารบางคนถึงกับหมดความตั้งใจที่จะต่อสู้ พากันวางอาวุธลง …ส่วนพวกทหารบางคน พวกเขากลับเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ !!!

ร่างกายของถังหยินสั่นสะท้าน จากคนธรรมดากลายเป็นผู้ฝึกฝนพลังปราณที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และจากคนธรรมดา มาตอนนี้เขาก็ได้กลายเป็นผู้นำของกองทัพที่มีกำลังนับแสน !!!

เมื่อคิดเช่นนั้น ถังหยินก็พลันกระโดดเข้าไปในเมือง และไม่ว่าคนเหล่านั้นจะยอมจำนนหรือไม่ ชายหนุ่มก็ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ! เขาเดินเข้าไปหา พร้อมกับฟาดฟันด้วยดาบพลังปราณในมือ ส่งคลื่นพลังปราณออกไปจำนวนมาก !

ในเวลานี้กองทัพเทียนหยวนนอกประตูเมืองกำลังใช้รถกระทุ้งประตูเพื่อทำลายประตูเมือง แต่ด้วยมีเสาไม้นับสิบขวางไว้ มันก็ทำให้ประตูเมืองเพียงสั่นเล็กน้อยเท่านั้น !

และในขณะที่ถังหยินกำลังจะเข้าไปเปิดประตูเมืองนั่นเอง ทันใดนั้นแม่ทัพแคว้นเปิงนายหนึ่งก็พลันวิ่งเข้ามา เขาสวมชุดเกราะปราณและถืออาวุธปราณไว้ในมือ ก่อนที่จะร้องตะโกนออกมา “พวกเจ้ากำลังรออะไรอยู่ เร่งมือหน่อย ! ถ้าประตูพังขึ้นมา พวกเราได้ตายกันหมดแน่ !”

เสียงตะโกนของแม่ทัพแคว้นเปิงผู้นั้นปลุกพวกทหารจากอาการมึนงง ก่อนที่คนเหล่านั้นจะพากันวิ่งเข้าหาถังหยินที่กำลังกำหมัดแน่น !!

ทว่าเมื่อชายหนุ่มเปิดฝ่ามือนั่นออก มันก็ได้ปลดปล่อยมนต์ดำทำลายล้างเข้าใส่ศัตรูในพลัน !

ตู้มมมม !

มีแม่ทัพเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เห็นการกระทำนั้น และเรียกเกราะปราณออกมาป้องกันได้ทันเวลา ส่วนพวกทหารคนอื่น ๆ ไม่ทันได้ตอบสนอง ทำให้พวกเขาตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะบวมขยาย …และระเบิดออก !!!

เมื่อเห็นว่าสหายของพวกเขาเสียชีวิตอย่างไร ทหารโดยรอบก็ถอยหนีด้วยความหวาดกลัว ก่อนเป็นแม่ทัพเปิง 2-3 นายที่หันมาสบตากัน รีบเข้าไปคว้าจับลูกโป่งมนุษย์แล้วโยนทหารที่ตัวบวมพองนั่นกลับไปยังฝั่งของถังหยิน !

ปัง ! ปัง ! ปัง !

ลูกโป่งมนุษย์ 2-3 คนบินไปข้างหน้าถังหยิน ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะระเบิดออก ซึ่งก็ต้องเข้าใจด้วยว่ามนต์ดำทำลายล้างไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างทั้งสองฝ่ายได้ ทำให้แม้ชายหนุ่มจะเป็นผู้ใช้ แต่เขาก็สามารถได้รับผลกระทบด้วยเช่นกัน !!

เลือดและเนื้อสีดำสาดลงบนร่างของถังหยิน ทำให้เกราะปราณละลายกลายเป็นหมอกในพลัน !

มนต์ดำทำลายล้างมีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรง แม้แต่เกราะปราณที่แข็งแกร่งของชายหนุ่มก็ไม่อาจต้านไหว ได้แต่ถูกกัดทำลายอย่างรุนแรง !!

“ฆ่ามัน !!”

พวกแม่ทัพเปิงตะโกนขึ้นพร้อมกันขณะที่วิ่งไปหาถังหยินพร้อมหอกปราณ และมีดปราณในมือ !!!

หนามปราณ วิญญาณโลหิตไล่ล่า คมเขี้ยวหมาป่าขย้ำ ปราณวายุโกลาหล และคลื่นปราณถูกปลดปล่อยออกมา ทำให้สวรรค์และโลกต้องสั่นสะเทือน !!!!

เมื่อถังหยินเห็นภาพตรงหน้า หัวใจของเขาก็ต้องสั่นสะท้าน ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้ออกด้วยวิชาสลับเงาเพื่อหลบหนี !!

แม่ทัพเปิงทั้งห้าต่างคาดการณ์ไว้แล้วว่าถังหยินจะใช้เทคนิคนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้เตรียมแผนการรับมือเอาไว้แล้วเพื่อดักจับชายหนุ่ม !

เมื่อใช้สลับเงา ร่างของถังหยินก็พลันหยุดชะงักไปชั่วขณะ ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกับที่กระบวนท่าเขี้ยวหมาป่าพุ่งเข้ามา !!!

แคร้ง ! แคร้ง !

ด้วยเสียงการปะทะที่คมชัด หนามปราณทั้งห้าก็เข้าปะทะกับถังหยิน ทำให้เกิดฝุ่นปลิวไปทั่วทุกที่จนยากที่จะมองเห็นโดยรอบ

และเมื่อเวลาผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง ฝุ่นและสิ่งสกปรกก็ได้จางหายไป ทว่าพวกเขาก็ไม่พบร่างของถังหยินแล้ว !

ดวงตาทั้งห้าของพวกเขาสว่างขึ้น เช่นเดียวกับใบหน้าของพวกเขาที่เผยให้เห็นถึงความยินดี ด้วยถังหยินคงถูกทำลายจนไม่เหลือซากไปแล้ว แต่เมื่อพวกเขามองลงไป การแสดงออกของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อเห็นรอยแตกบริเวณพื้นดิน

ศัตรูอยู่ที่ไหน อีกฝ่ายใช้พลังที่เคยใช้ก่อนหน้านี้หลบหนีไปแล้วงั้นหรือ ?

ในขณะที่พวกเขาทั้งห้าคนกำลังงงงวย ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากรอบข้าง ด้วยทหารทั้งสองฝ่ายต่างกำลังอ้าปากค้างและเบิกตากว้างขณะที่พวกเขาทั้งหมดมองไปข้างหลังแม่ทัพทั้ง 5 คน ทำให้พวกเขาขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะหันหลังกลับไปมองบ้างตามสัญชาตญาณ

เป็นถังหยิน !!!!

เปรี๊ยงงง !!

แค่เพียงชั่วพริบตาเท่านั้น ทั่วร่างของพวกเขาก็พลันเกิดบาดแผลใหญ่ !! พร้อมกับที่ใบหน้าของถังหยินเผยให้เห็นถึงความสะใจกับผลงานของตน

ชายหนุ่มยกยิ้มที่ดูชั่วร้ายและเย็นชาขึ้นที่มุมปาก

มีแต่พกปลาซิวปลาสร้อย ดูท่าว่าคนพวกนี้จะไม่ใช่คนของเกิงฉวนสินะ ! ถังหยินคิดในใจ ก่อนจะดึงเอาหนามปราณที่เสียบปักเข้ากับร่างออก …ซึ่งมันก็ราวกับว่าถังหยินไม่รู้สึกอะไรเลย ด้วยคิ้วของเขาไม่ได้กระตุกเลยแม้แต่น้อยในระหว่างที่ทำแบบนั้น

เพื่อให้สามารถปลดปล่อยทักษะระดับสูงเช่นเขี้ยวหมาป่าได้ ระดับขั้นของฝ่ายตรงข้ามจะต้องอยู่ในขั้นปราณบรรพกาลเป็นอย่างน้อย ซึ่งมันก็ทำให้ถังหยินพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้จะเต็มใจเป็นลูกน้องของเกิงฉวน !

…ที่ถังหยินไม่รู้ก็คือแท้ที่จริงแล้วนั้น ทั้ง 5 คนที่ชายหนุ่มพบเจอ เป็นคนของซ่งเทียนที่ส่งมาช่วยเกิงฉวนปกป้องเมือง !!

เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้แม่ทัพแคว้นเปิงที่พบเห็นตัวสั่นเทาด้วยความกลัว นี่คนตรงหน้ายังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่ ? ไม่เลย ไม่สักนิด เขาดูเหมือนสัตว์ประหลาดเสียมากกว่า !

เมื่อตั้งสติได้ แม่ทัพเปิงทั้งห้าก็ไม่รอช้า รีบเข้าล้อมชายหนุ่มเอาไว้ตรงกลาง พลางจับอาวุธปราณในมือตนเองไว้แน่น !

——————————————