ราชาเหนือราชัน – ตอนที่ 134 : พลังงานที่อยู่ภายใน

ราชาเหนือราชัน ตอนที่ 134 : พลังงานที่อยู่ภายใน

ผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาจากพลับพลาขอบนภา และเหล่าราชาปีศาจอสรพิษจระเข้ทองคํากําลังก่อศึกกันครั้งใหญ่และยังไม่อาจทราบได้ว่าฝ่ายจะเป็นผู้ชนะทั้งสองฝ่ายต่างพบกับความสูญเสียครั้งยิ่ง

ใหญ่

ด้วยหัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคําไม่ได้เป็นราชาปีศาจชั้นเก้าทั่วไปเขาบรรลุไปถึงจุดสูงสุดของระดับเก้าแล้วดังนั้นจึงสามารถจัดการกับราชาเหยี่ยวทมิฬ และคนรอบข้างก็ถูกสังหาร หากหลงเสี่ยวหลังและผู้อื่นไม่เข้ามาช่วย ราชาเหยี่ยวทมิฬคงถูกสังหารเช่นกัน

ถึงกระนั้น ราชาอินทรีทมิฬก็มีฝีมือคู่ควรกับชื่อเสียงของตน เขาสามารถบรรลุระดับล่องนภาขั้นเก้าได้ในระหว่างต่อสู้การบรรลุครั้งนี้คือสาเหตุที่ทําให้เขายังมีชีวิตรอด

แม้หัวหน้าของอสรพิษจระเข้ทองคําจะแข็งแกร่งมาก แต่จํานวนของผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาก็มีมากกว่าราชาปีศาจ ดังนั้นอสูรพิษจระเข้ทองคําจึงไม่อาจยื่อการต่อสู้ได้นานนัก ก่อนจะล่าถอยเข้าไปในหุบเขาแม่น้ําทองคํา ในขณะที่ฝ่ายมนุษย์เองก็ถูกบังคับให้ล่าถอยเพื่อขอกําลังเสริมจากพลับพลาขอบนภาเช่นกัน

ไม่นานหลังจากนั้น ศิษย์ส่วนตัวของราชาอินทรีทมิฬ จางเสี่ยวหยูได้กลับไปยังพลับพลาขอบนภาด้วยคําสั่งของอาจารย์ เขาเดินทางด้วยอินทรีอย่างรวดเร็ว จากความเร็วที่ได้เห็น อินทรีตัวนี้รวดเร็วกว่าอินทรีลมทมิฬตัวอื่นมาก ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ก็กลับมาพร้อมยอดฝีมือจากพลับพลาขอบนภา

ในตอนนี้ มียอดฝีมือเพียงสามคนที่มาถึง แต่พวกเขาล้วนเป็นผู้ที่แข็งแกร่งของพลับพลาขอบนภา ผู้ที่มาใหม่นั้นดูเป็นคนสูงวัยแต่น่าเกรงขามในแต่ละย่างก้าวที่เคลื่อนไหวนั้นไกลราวกับหายตัวไปโผล่ที่อีกจุดหนึ่งอย่างรวดเร็ว

“คํานับ ท่านอดีตผู้อาวุโส” ราชาอินทรีทมิฬกล่าวคํานับ เหอหลัว และผู้อื่นก็เช่นกัน

ที่เรียกว่าท่านอดีตอาวุโส เพราะพวกเขาต่างเป็นอดีตผู้อาวุโสที่เกษียณไปนานแล้วของพลับพลาขอบนภา น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ใดสามารถบรรลุระดับจักรพรรดิได้ ดังนั้น พวกเขาจึงขยายช่วงชีวิตออก ทําให้รูปลักษณ์ภายนอกค่อยชราลงอย่างเชื่องช้า

ด้วยความลับของหุบเขาแม่น้ําทองคําได้ปรากฏขึ้น พวกเขาถูกส่งมาเพื่อจัดการกับหัวหน้าอสรพิษจระเข้ทองคํา และยังแสวงหาการเผชิญหน้าอื่นเพื่อที่จะสามารถบรรลุระดับถัดไป

หัวหน้าของทั้งสามคือชายชื่อ “เสี่ยวซิน” เขากล่าว “สบายใจเถอะ เราจะฝ่าเข้าไป” เสี่ยวซินเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มผู้มาใหม่ด้วยชํานาญพลังแห่งทองคํา ดังนั้น ความลับแห่งหุบเขาแม่น้ําทองคําจึงเป็นสิ่งดึงดูดอย่างดี แต่เมื่อกลับไปที่หุบเขาแม่น้ําทองคําพวกเขาพบว่ามีชั้นออร่าทองคําอันร้ายกาจก่อตัวขึ้นโดยรอบหุบ

เขา

“เหล่าอสรพิษจระเข้ทองคํานั้นปล่อยออร่าสีทองอันร้ายกาจอย่างชาญฉลาด แต่นั่นไม่อาจหยุดเราได้” เสี่ยวซินกล่าวขณะมุ่งหน้าเข้าไปในหุบเขา ผู้อื่นต่างติดตามเขาไม่ห่าง แต่เมื่อได้พบกับออร่าทองคําอันร้ายกาจ สีหน้ากเปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว

“นะ นี่มันออร่าทองคําแบบไหนกัน? ช่างน่ากลัวนัก แม้แต่ออร่าราชาของเราก็มิอาจต้านทานมันได้”เสี่ยวซินกล่าวขณะเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก

“เราควรทําเช่นไรต่อไปดี? หรือเราจะยอมแพ้?” ราชาอินทรีทมิฬถามอย่างเดือดดาล

“แน่นอนว่าไม่ ปิดตายสถานที่แห่งนี้ หากไร้ซึ่งการป้องกัน ไม่นานออร่าสีทองอันร้ายกาจจะต้องสลายไปเอง เราจะต้องใช้โอกาสเข้าไปในตอนนั้น” เสี่ยวซินกล่าว

คํากล่าวถูกในแง่หนึ่ง พลังงานที่ปล่อยออกมาได้กระจายไปตามกาลเวลาดังนั้น สมาชิกพลับพลาขอบนภาจึงกระจัดกระจาย และเริ่มเปิดทางให้พวกเขาเข้าไป

ในตอนนี้ ราชาสายฟ้าวัยเยาว์เข้าไปหาจางเสี่ยวหยู และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ศิษย์น้องจาง ถึงเวลาของเจ้าแล้ว”

จางเสี่ยวหยูยิ้มตอบ “จะให้ข้าช่วยสิ่งใดหรือศิษย์พี่?”

ทั้งสองต่างเป็นอัจฉริยะที่น่าภาคภูมิ และไม่ค่อยได้พูดคุยกับผู้ อื่นนึกแท้จริงแล้ว ทั้งสองคิดว่าอีกฝ่ายเป็นศัตรูกันเล็กน้อย แต่ก็มิได้หมายความว่าพวกเขาเป็นศัตรูกันในยามต้องพึ่งพาอาศัยกันเช่น

“เจ้าเป็นผู้ที่กล่าวโดยตรง ซึ่งเป็นสิ่งข้าชอบในตัวเจ้า” จ่อโปหลี่กล่าวชื่นชม จากนั้นเขาก็เข้าประเด็น “ข้าได้ยินว่าเจ้าได้รับแก่นอเมทิสต์มิใช่หรือ? ข้าแค่อยากรู้ว่าจะเจ้าจะแลกเปลี่ยนกับข้าไหม? ข้าทราบดีว่าเจ้าต้องการสิ่งใด

แก่นอเมทิสต์มีพลังงานสายฟ้าบริสุทธิ์เข้มข้น และจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ฝึกยุทธ์ที่ฝึกฝนพลังงานสายฟ้า

“ข้าไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ ศิษย์พี่จื่อ แต่แก่นอเมทิสต์เป็นสิ่งที่ได้รับหลังจากความพยายามอย่างหนัก หากท่านต้องการมันจริงแน่นอนว่า…” จางเสี่ยวหยูหล่อล่อจื่อโป๊หลี่

“เจ้าต้องการสิ่งใด?” จอโป๊หลี่ถาม

“หลังจากที่ท่านรองจ้าวพลับพลาได้บรรลุระดับจักรพรรดิแล้วข้าต้องให้ท่านยืมคัมภีร์รวบรวมพิษมาให้” จางเสี่ยวหยูกล่าวเมื่อคิดถึงคัมภีร์ใจเขาก็เต้นระรัว

“คัมภีร์รวบรวมพิษงั้นหรือ?” ชื่อโป็หลี่กล่าวถาม

คัมภีร์รวบรวมพิษเป็นหนึ่งใจคัมภีร์อันล้ําค่าชองนครขอบนภาเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดต่อผู้ฝึกยุทธ์ที่ใช้พิษ เปิดวิชาระดับราชาและยังเป็นหนึ่งในไพ่ตายของพลับพลาขอบนภาเช่นกัน ทั่วไปแล้ว มีเพียงยอดฝีมือระดับจักรพรรดิเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติในการ เรียนคัมภีร์นี่

“ใช่ ท่านควรตระหนักนอกเหนือจากการฝึกยุทธ์แล้วหนึ่งในงานอดิเรกของข้าคือการศึกษาพิษ ข้าต้องการคัมภีร์เล่มนั้นมานานนักแต่น่าเสียดายที่แม้แต่อาจารย์ของข้าผู้มีคุณสมบัติเพียงพอจะหยิบยืมมันได้แต่เขากลับไม่เห็นด้วยในความใคร่รู้ของข้า” จางเสี่ยวหยูกล่าวอย่างโหยหา

“ข้าไม่มั่นใจว่าจะสามารถนําคัมภีร์นั่นมาให้เจ้าได้” จ่อโป็หลี่สายหัว

“ค่อยมาคุยกับข้าเมื่อท่านมั่นใจว่าจะสามารถนํามันมาได้” จางเสี่ยวหยูกล่าว

ในชั่วพริบตาเดียว หนึ่งเดือนได้ผ่านล่วงเลยไปข้างใต้หุบเขาแม่น้ําทองคําเซี่ยงเส้าหยุนไม่ได้ยกหินก้อนมหึมาแล้ว ตอนนี้เขากําลังฝึกพลังยุทธ์ที่มีรูปร่างภายในหลังจากใช้เวลาครึ่งเดือนในการฝึกฝนความแข็งแกร่งทางกายภาพเขาก็สามารถรวบรวม และรักษาความแข็งแกร่งทางกายให้สามารถควบคุมความแข็งแกร่งใหม่ได้ดขึ้น

พลังงานที่มีรูปร่างมีสองประเภท ตามลําดับพลังงานภายนอกและพลังงานภายใน พลังงานภายนอกจะก่อตัวรอบผิวหนังในขณะที่พลังภายในจะเติมเต็มภายในร่างกาย

ในปัจจุบัน เซี่ยงเส้าหยุนกําลังเปิดใช้งานตําราราชันพิชิตสวรรค์และเริ่มดึงพลังงานบริสุทธิ์จากดวงดาวเข้าไปยังเส้นลมปราณ อวัยวะภายในกระดูกและส่วนอื่น เมื่อถึงเวลาที่พลังงานเต็มร่างกายเขาจึงเริ่มแปรสภาพลังงานให้มีรูปร่าง

จุดฝังเข็มทั้งสามร้อยหกสิบห้าจุดเริ่มส่องสว่างขึ้น สร้างความเชื่อมโยงกับดวงดาว ทําให้สายธารพลังงานอันบริสุทธิ์กลายเป็นของแข็งขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดพลังงานรูปร่างได้ก่อตัวขึ้นบางเบาภายในร่างกายและปกป้องอวัยวะทั้งหมด

นี่คือระยะที่เรียกว่าพลังงายภายใน โดยทั่วไปการจะสร้างพลังงานที่มีรูปร่างภายใน คนผู้นั้นจะต้องบรรลุช่วงแรกของระดับแปรสภาพขั้นสี่หรือห้าเสียก่อน แต่เซี่ยงเส้าหยุนเป็นผู้ฝึกยุทธ์อัจฉริยะดังนั้นเขาจึงทํามันได้สําเร็จแม้จะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพขั้นสอง

พลังงานที่มีรูปร่างได้ช่วยเสริมการป้องกัน ลดความเสียหายให้แก่ร่างกายเมื่อถูกโจมตี ปกติแล้ว มีเพียงผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงเท่านั้นจึงจะสามารถใช้มันโจมตีได้

เมื่อเสร็จสิ้นการฝึกยุทธ์ เซี่ยงเส้าหยุนยิ้ม “ด้วยพลังการต่อสู้ของเราจะไม่แพ้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพขั้นกลางแน่ แท้จริงแล้วเราเรายังมีโอกาสเอาชนะผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพขั้นท้ายเสียด้วยซ้ําในที่สุดข้าก็ไม่เดินทางผิดดังในอดีตแล้ว” ในตอนนั้นเองได้มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับเสี่ยวไป

“โฮก!”

เสียงคํารามอันโกรธเกรี้ยวดังขึ้น ดังก้องซ้ําไปซ้ํามารังไหมทองคํารอบตัวเสี่ยวไปเริ่มคลายตัวออก