บทที่ 299 พ่อของลูกเขา
เขาเอียงหัวเอียงแล้วเอียงอีก ถามว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”
เฟิงยี่ยิ้มอยู่เดินเข้าไป “คุณโทรคุยอะไรอยู่หรือ? ยังวิ่งออกมาข้างนอกโดยเฉพาะล่ะ?”
จี้หลินยวนไม่ได้ตอบ ตาที่จ้องมองไปยังเขา ลึกล้ำจนเหมือนดั่งทะเล จ้องมองเขาอยู่ไม่ได้พูด
เฟิงยี่ฟ้าไม่กลัวดินไม่กลัว จะกลัวสายตาคุกคามของเขาอีกได้ยังไงหรือ?
เขาซุกเข้าไป ยิ้มอย่างต่ำต้อยพูดว่า “เมื่อกี้ผมไม่ทันระวังได้ยินสองสามคำ ดูเหมือนว่ากำลังพูดถึงผู้หญิงอะไรอยู่ อิ พี่น้อง อย่าคิดว่าผมดูไม่ออก คุณกับคุณหัวคนนั้นก่อนหน้านั้นก็รู้จักหรือ?ยังไงล่ะ?คู่รักเก่าหรือ?
สายตาที่จี้หลินยวนจ้องมองไปยังเขาเย็นชาขึ้นไปอีกหลายส่วน
เฟิงยี่ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก อิอิ สองเสียง
“ได้ คุณไม่บอกผมก็ไม่เป็นไร แต่ว่าเป็นพี่น้องกัน ผมตักเตือนคุณสักหน่อย คุณหัวคนนั้นเหมือนเพิ่งคลอดลูกเสร็จไม่นาน เห็นลักษณะน่าจะเป็นคนที่มีเจ้าของแล้ว คุณระมัดระวังหน่อย ระวังถูกผู้หญิงหลอกแล้ว”
อยู่ดีๆจี้หลินยวนดึงมุมปาก ดึงแล้วดึงอีก
นัยน์ตาที่ลึกล้ำ เหมือนโผล่ความเยาะเย้ยเล็กน้อยขึ้นมา
“ผมรู้”
“อะไรนะ?”
“ผมพูดว่า ผมรู้”
เฟิงยี่เบิกตากว้างจ้องมองเขา เหมือนดั่งเห็นผี
“คุณรู้แล้วยังชอบเธอหรือ?”
จี้หลินยวนอยู่ดีๆขมวดคิ้ว
“ใครบอกว่าผมชอบเธอล่ะ?”
เฟิงยี่หัวเราะเย็นชาหนึ่งเสียง
“เหอะ! อย่าคิดว่าผมดูไม่ออก เมื่อกี้กินข้าวมีตาบางคนจ้องมองอยู่บนกายเธอโดยตลอด ก็ไม่ได้ย้ายไปไหนเท่าไหร่ คุณคิดว่าท่านผู้ชมอย่างพวกเรานี้ล้วนเป็นคนตาบอดหรือ?”
จี้หลินยวน “………”
เขาเงียบแล้วเงียบอีก ไม่ได้พูด
ก็อยู่ตอนที่เฟิงยี่ยังอยากจะลองเตือนอีกหลายคำ อยู่ดีๆเอ่ยปากว่า “อืม ผมจ้องมองเธอแล้ว แต่ว่าไม่ใช่เพราะเรื่องชอบเธอ”
เฟิงยี่อึ้งชะงัก “งั้นคือเพราะอะไรล่ะ?”
“เพราะว่าผมเป็นพ่อของลูกเธอ”
เฟิงยี่ “……..”
คำพูดสั้นๆนี้ของจี้หลินยวน สำหรับเฟิงยี่มากล่าวแล้ว ความตื่นตระหนกไม่น้อยกว่าดั่งฟ้าผ่าตอนกลางวัน
ผ่านไปสักพัก เขาจึงมีปฏิกิริยาขึ้นมา ดูเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว
เงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าอย่างไม่กล้าเชื่อ เพียงเห็นสีหน้าของจี้หลินยวนราบเรียบอยู่ เหมือนดั่งคำพูดเมื่อกี้เหล่านั้นไม่ใช่เขาพูด
แต่สิ่งที่ยิ่งน่ากลัวคือ ในสายตาที่เขาจ้องมองไปยังเฟิงยี่ ยังแฝงไว้ด้วยการคุกคามที่ราบเรียบ
เฟิงยี่รีบหุบปาก ลักษณะเหมือนดั่งอะไรผมก็ไม่รู้ ผมก็ไม่ได้ยินอะไรด้วย อย่าใช้สีหน้าข่มขู่ผม
เขาหยุดชะงักแล้วหยุดชะงักอีก จึงพูดว่า “เรื่องนั้น……..จิ่งหนิงพวกเธอบอกว่าจะเปิดห้องสู้รบกัน ถามคุณจะเล่นหรือไม่?”
จี้หลินยวนไม่เล่นเกม ย่อมไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดคืออะไรอยู่ดี ถามว่า “ต่อสู้อะไรกันหรือ?”
“โอ๊ะ ก็คือเกมที่ฮิตที่สุดเกมหนึ่งในตอนนี้ ถ้าคุณจะเล่นล่ะก็พวกเราจะเหลือที่หนึ่งให้กับคุณ”
จี้หลินยวนคิดแล้วคิดอีก ในครั้งนี้กลับไม่ได้ปฏิเสธ
“ได้ ผมเล่นด้วย”
ดังนั้น ทั้งสองคนจึงเดินไปยังข้างในด้วยกัน
จี้หลินยวนโหลดเกมเสร็จแล้วอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะรวมครบจำนวนคน กวนเยว่หวั่นกับลู่จิ่งเซินก็ถูกดึงเข้ามาด้วย หลังจากคนครบแล้ว ก็เริ่มวางแผนทีม
เพราะว่าจี้หลินยวนกับกวนเยว่หวั่นก่อนหน้านั้นล้วนไม่เคยเล่นมาก่อน เพื่อความยุติธรรม ก็แยกพวกเขาทั้งสองออกเลย
การแบ่งกลุ่มสุดท้ายคือ ลู่จิ่งเซิน จิ่งหนิง จี้หยุนซู หัวเหยา กวนเยว่หวั่น เป็นกลุ่มเดียวกัน
และอีกฝั่งหนึ่ง ก็เป็นจี้หลินยวน ถังลั่วเหยา เซ่เซียว และเฟิงยี่เป็นกลุ่มเดียวกัน
คนทั้งหลายเตรียมตัวเสร็จ ก็เริ่มเปิดเกม
กลับนึกไม่ถึงเพิ่งเปิดเกม เฟิงยี่ก็ส่งเลือดไป ถูกหัวเหยาฆ่าในวินาทีนั้น
หัวเหยาได้เลือด หัวเราะจนร่างกายสั่นไปมา สีหน้าของเฟิงยี่ดูไม่ค่อยดีเล็กน้อย แต่เนื่องเพราะรักษาหน้า เพียงได้แค่ ฮึฮึ พูดว่า “ไม่เป็นไร ผมคนคนนี้ท่าทีเป็นสุภาพบุรุษมาโดยตลอด พบเจอกับผู้หญิงผมย่อมหลีกทางคุณอย่างแน่นอน”
จิ่งหนิงปิดปากไว้ ยิ้มอยู่ไม่พูด
เฟิงยี่รอการฟื้นคืนชีพ หลังจากฟื้นคืนชีพแล้ว ภูมิใจพูดอีกว่า “คุณหัว อีกสักครู่คุณรอก่อนเถอะ ผมย่อมแก้แค้นอย่างแน่นอน”
จากนั้นคำพูดเพิ่งพูดจบ มือฆ่าที่ลู่จิ่งเซินเล่นก็ทะลวงออกมาจากพงหญ้า ยิงเขาตายอีกครั้ง
เฟิงยี่อึ้งชะงักอยู่ที่นั่น สีหน้าเขียวหมด ล้วนไม่ดีเลยทั้งตัว
บริเวณนั้นเสียงหัวเราะเยาะของพวกเธอหัวเหยากับกวนเยว่หวั่นดังขึ้น เขานั่งยู่ที่นั่น จ้องมองศพที่นอนอยู่บนพื้นของตนเองอยู่บนหน้าจอ นานมากไม่เอ่ยสักคำ
ผ่านไปสักพัก อยู่ดีๆขมวดคิ้ว เขย่ามือถือแล้วเขย่ามือถืออีก บ่นอุบอิบๆพูดว่า“เอ๊ะ? ทำไมไม่มีเน็ตแล้วล่ะ? พี่สะใภ้รอง สถานที่ที่คุณจองนี้เน็ตทำไมแย่ขนาดนี้หรือ? ที่นี่ผมไม่มีสัญญาณแล้ว ไอ้หยะ พี่รอง คุณไม่ใช่ฆ่าผมไปแล้วหรือ คุณอย่าฉกฉวยโอกาสยามที่ผู้อื่นเดือดร้อนอย่างนี้นะ ผมคือไม่มีเน็ตแล้ว”
จิ่งหนิงอดไม่ไหวแล้วจริงๆ “คุณหุบปาก!”
เฟิงยี่น้อยเนื้อต่ำใจพูดว่า “พี่สะใภ้รอง ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะส่งหัวคุณนะ เน็ตไม่ดีจริงๆ”
ถังลั่วเหยาก็อดไม่ไหวแล้วด้วย ยิ้มพูดว่า “คุณแสดงเก่งมากขนาดนั้นมาจากไหนล่ะ ตัวเองเล่นแย่ก็เล่นแย่สิ ยังรู้สึกอายโทษเน็ตไม่ดี เน็ตจะไม่ยินยอมแบกความผิดนี้ให้กับคุณ”
เห็นคำพูดของตนเองถูกเธอเปิดโปง เฟิงยี่มีความเยาะเย้ยเล็กน้อย
ผ่านไปสักพัก จึงบ่นอุบอิบๆว่า “เดิมทีก็เน็ตไม่ดีอยู่แล้ว นึกถึงเวลานั้นผมคือผมก็เล่นไม่เลวนะ”
คำพูดเพิ่งพูดจบ ก็มีเสียงร้องอย่างอนาถอีกหนึ่งที เขาตายอีกแล้ว
ครั้งนี้ถึงขนาดถูกกวนเยว่หวั่นที่เล่นช่วยเหลือ อาฆาตตายแล้ว
ในครั้งนี้ แม้แต่ข้ออ้างเฟิงยี่ล้วนหาไม่เจอแล้ว ได้เพียงแค่เหม่อลอยจ้องมองหน้าจออย่างตื่นตะลึง
กวนเยว่หวั่นมีความมึนงงเล็กน้อย ยังมีความอึดอัดเล็กน้อย จ้องมองเขาหนึ่งที อึดอัดพูดว่า “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าคุณนะ
เฟิงยี่ “………”
ไม่ได้ตั้งใจยังสามารถฆ่าผมได้ ถ้าตั้งใจงั้นจะเอาไว้อยู่หรือ?
นี่ไม่ใช่ยิ่งจะทำให้ใจคนถูกแทงหรือ?
วินาทีถัดไป จิ่งหนิงทะลวงออกมาจากพงหญ้า เดิมทีอยากจะฆ่าเซ่เซียวไป กลับนึกไม่ถึงเขาวิ่งเร็วเกินไป จี้หลินยวนเพื่อที่จะปกป้องเซ่เซียวเสียสละแล้ว
จิ่งหนิงยิ้มพูดว่า “ไอดอลจี้ ขอโทษแล้ว”
จี้หลินยวนพูดราบเรียบว่า “ไม่เป็นไร ยังไงก็มีคนบางคนอยู่ ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ชนะไม่ได้”
คำพูดนี้ พูดจนเฟิงยี่แน่นหน้าอก เกือบจะพุ่งเลือดออกมา
พูดเสียงดังว่า “ไอ่ พวกคุณเป็นเช่นนี้ก็ไม่สนุกแล้ว รู้สึกว่าล้วนพุ่งเป้ามายังผมคนเดียวใช่หรือไม่?”
จี้หลินยวนก็เหลือบตามองเขาหนึ่งที เมฆบางลมเบา “ใครให้คุณห่วยแตกขนาดนั้น? ไม่พุ่งเป้าไปยังคุณจะพุ่งเป้าไปยังใคร?”
“อ๋าว! พวกคุณพูดไม่มีน้ำใจเกินไปแล้ว เห็นแล้วถ้าผมไม่พยายามพยามทำให้คุณเห็นสักหน่อย พวกคุณก็ไม่รู้ความเก่งของผม”
ลู่จิ่งเซินที่เล่นมือฆ่าอยู่ข้างๆ “อืม ได้สิ แพ้แล้วตัวคุณเองไปถอดเสื้อวิ่งข้างนอกสามรอบ”
จิ่งหนิงพ่นเสียงหัวเราะหนึ่งที “อันนี้ก็ได้หรือ”
ก็อยู่ในเวลานี้ ถังลั่วเหยาอยู่ดีๆร้องกรี๊ดเสียงหนึ่ง “อ่า——! ปกป้องฉัน”
ดังนั้นไม่ทันแล้ว ร้องอย่างอนาถเสียงหนึ่ง วีรบุรุษที่เธอเล่นถูกลู่จิ่งเซินลอบฆ่า
ถังลั่วเหยาถอนหายใจหนึ่งที ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก
จากนั้น ต่อกันหลายครั้ง ไม่ใช่ถูกลู่จิ่งเซินก็คือถูกจิ่งหนิงฆ่า อีกทั้งยังถูกนักรบที่จิ่งหนิงเล่นฆ่าไปสองครั้ง
ถังลั่วเหยารีบร้อนจนตาแดง จ้องมองหน้าจอพูดอย่างโหดร้ายว่า “ดีนะ พวกคุณนี่ก็คือจะบีบบังคับให้ฉันออกฝีมือขั้นสูงหรือ!”
จี้หยุนซูยิ้มพูดว่า “คุณถัง แค่เกมเท่านั้น อย่าตั้งใจขนาดนี้ล่ะ”
บนปากพูดเช่นนี้ ในมือกลับไม่หยุดสักนิด ในฉับพลันก็โจมตีถึงภายใต้คริสทัลของพวกเขาแล้ว
