วิวาห์หวาน นายซาตานที่รักของฉัน – ตอนที่ 610 ตั๋วอาหารระยะยาว

ไม่ว่าเขาจะเลือกอะไร มันก็เทียบเท่า กับการสูญเสียตั๋วอาหารระยะยาวถังลั่วเหยาไป

ดังนั้น ถ้าให้ตัวเหอศื่อเลือกเองจริงๆ แน่นอนว่าเขาจะไม่เลือกเลยสักทาง

เพื่อรักษาสถานการณ์ปัจจุบันให้คงอยู่ต่อไป การไปหาถังลั่วเหยาเพื่อดูดเลือดเป็นครั้งคราวนั้น ถึงจะเป็นวิธีที่ได้ผลประโยชน์ที่สุดสำหรับเขา

แต่ท่าทีของอีกฝ่ายนั้นไม่ยอมอ่อนข้อให้เลย ถ้าไม่เขาทำพวกเขาอาจจะฆ่าเขาจนตายคาที่แล้ว

คนเหล่านั้นเป็นคนที่มีภูมิหลังและเขาเองก็ไม่สามารถยั่วยุพวกเขาได้ในขณะนั้นด้วย ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ทำตามคำสั่ง

แต่เมื่อตอนบ่ายที่เขาอยู่ในโรงงานนั้น เขาได้ยินถังลั่วเหยาพูดว่า ที่บ้านยังมีอัญมณีและโบราณวัตถุมากมายแล้ว เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เงินมากมายขนาดนั้นถ้าเป็นแค่ของเขาคนเดียวมันจะดีแค่ไหนกันนะ?

คนพวกนั้นรังแกเขาทั้งวัน ยังมาให้เขาคืนเงินอีก และเมื่อก่อนเป็นเพราะเขาไม่มีเงินไม่มีอำนาจเขาจึงไม่กล้าแส่หาเรื่องพวกเขา

แต่ถ้าเขามีเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ เขาจะกลัวใครได้?

เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็จะนำเงินนี้หนีไปต่างประเทศแม้คนเหล่านี้จะรู้ว่าเขาเป็นฆาตกรแล้วจะยังไงล่ะ? ก็คงจะหาเขาไม่เจอเหมือนกัน?

ยิ่งกว่าไปนั้น เขาก็รู้ดีว่า อัญมณีและหยกที่มีมูลค่าเหล่านั้นจะมีค่ามากกว่า 20 ล้านหยวนนี้อย่างมหาศาลแน่นอน

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขากล้ากระทำแบบนี้

เงินสามารถทำให้คนคลั่งได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่รักเงินขนาดนี้เลย

และเมื่อถึงตอนนั้น เขาจะไม่เก็บนางเด็กที่อยู่ตรงหน้าเขาไว้แน่

และหนีไปต่างประเทศอย่างลับๆ โดยไม่มีใครรู้เลยเมื่อถึงตอนนั้นเขาก็จะเป็นอิสระ!

เมื่อนึกถึงจุดนี้สายตาของเหอศื่อก็เผยความบ้าคลั่งที่ร้อนดั่งนั่งบนกองไฟออกมา

แม้ว่าจะรู้ดีว่า วิธีการตรงหน้า จะนำความเสี่ยงมาสู่ตัวเองอย่างมาก

ยิ่งเป็นไปได้ว่าเขาจะละทิ้งแผนทั้งหมดก่อนหน้านี้ไป

แต่เขาไม่มีทางให้กลับแล้ว

ถ้าไม่สามารถเอาเงินก้อนนี้ไปได้แม้จะฆ่าถังลั่วเหยาทิ้งเขาก็จะไม่สามารถออกจากประเทศได้

เมื่อถึงตอนนั้นไม่ว่าเผาหยกดั่งหิน เขาก็ไม่อยากตายแล้ว

ดังนั้น มาพนันกันดีกว่า!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้เหอศื่อเสียเงินไปมากซึ่งที่จริงแล้วเพราะเขาติดการพนัน จนถึงตอนนี้เขาก็ยังมักจะเลือกเล่นการพนันต่อแทนที่จะทอดทิ้งไป

ดังนั้นเขาจึงตกลงตามคำขอของถังลั่วเหยา

เขาหยิบมือถือของถังลั่วเหยาออกมาแต่เขาก็ไม่ได้ส่งให้หล่อนโดยตรงแค่ให้หล่อนปลดล็อกและยังคงถือไว้กับตัวเอง

เขาถามว่า “เขาชื่ออะไร?”

ถังลั่วเหยาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “โคตรพ่อง”

เหอศื่อ “???”

อะไรวะ?

ใครโคตรพ่อง?

ถังลั่วเหยารู้สึกอาย และยิ้มอย่างเก้อเขิน “รสนิยม นี่คือรสนิยม”

เหอศื่อดูเหมือนจะหมดคำพูด

ที่จริงแล้ว ถังลั่วเหยาก็กลัดกลุ้มมากเช่นกัน เพราะก่อนนี้เฟิงยี่ก็ชอบรังแกหล่อนมาโดยตลอดดังนั้นหล่อนจึงอยากดุด่าคน แต่กลับไม่กล้าเปิดปากด่าเลย

จึงทำได้แค่เปลี่ยนชื่อที่เมมไว้ของเขาว่า “โคตรพ่อง”

พอพูดไปหลายครั้งมันก็ติดปากสิ

เหอศื่อค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ หลังจากโทรออก จึงยื่นให้หล่อน

ในอีกฝ่ายเฟิงยี่รอข่าวจากเบื้องล่างมาโดยตลอด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหอศื่อคนนี้เหมือนกับได้ระเหยหายไปจากโลกมนุษย์เลยหาเขาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเลย

เฟิงยี่โกรธมากอย่างไรก็ตามเขายิ่งแน่ใจว่า การหายตัวไปครั้งนี้ของถังลั่วเหยามีความเกี่ยวข้องกับเหอศื่อ

เดิมทีที่เขากำลังกังวลอยู่นั้น อยู่ๆ มือถือก็ดังขึ้น

ตอนแรกเขานึกว่ามีข่าวมาจากข้างล่าง จึงหยิบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และตกใจไปอย่างรุนแรง

เห็นเพียงสายบนหน้าจอมือถือ ปรากฏสายของถังลั่วเหยาขึ้นอย่างฉับพลัน

เขาจึงรับสายขึ้นมาทันที

“ฮัลโหล เหยาเหยา…”

“ที่รัก!”

เขายังไม่ทันได้พูดอะไรมาก ก็โดนอีกฝ่ายขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว

ฝ่ายตรงข้าม เสียงของถังลั่วเหยาฟังดูเบาและรวดเร็วมากและไม่มีความรู้สึกถึงอันตรายใดๆ เลย

กระทั่งยังถามด้วยรอยยิ้มว่า “ที่รัก เค้าเพิ่งกลับจากที่ทำงานนะ กำลังเตรียมจะกลับบ้านแล้ว แต่กลับลืมรหัสผ่านที่บ้าน ที่รักยังจำรหัสผ่านที่บ้านเค้าได้ไหม?”

เฟิงยี่ขมวดคิ้ว

วิลล่าเล็กๆ นั้นของถังลั่วเหยาไม่ใช่ประตูล็อกรหัสนิ

ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ที่ถังลั่วเหยาเกิดเรื่องขึ้น เฟิงยี่ก็ได้ส่งคนไปเฝ้าที่นั่นตลอด ถ้าถังลั่วเหยากลับมาแล้ว เขาก็จะได้รับแจ้งอย่างแน่นอน

ดังนั้น…

เฟิงยี่เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ทำไมที่รักถึงจำรหัสผ่านไม่ได้อีกแล้ว? ครั้งที่แล้วก็ลืม เค้าเคยบอกที่รักไปแล้วนี่นา จำไว้ดีๆ หน่อยสิ? “

เขาพูดไปด้วย พร้อมกับให้สัญญาณมือกับคนที่อยู่ใต้มือนั้นไปด้วย โดยสั่งให้พวกเขาขับรถ

อีกฝ่าย ถังลั่วเหยาก็พูดอย่างนุ่มนวลและออดอ้อนว่า “เค้าก็ไม่ได้ยุ่งมากขนาดนั้น แต่ทำไมแค่แป๊บเดียวก็ลืมมันไปเลย! ที่รัก บอกให้เค้าอีกรอบสิ”

เฟิงยี่ถอนหายใจอย่างจนปัญญาพร้อมกับพูดว่า “ได้รหัสผ่านคือ 845963 จำได้หรือยัง?”

ถังลั่วเหยายิ้มหวานทันที “จำได้แล้วค่ะ รักที่รักนะ”

หลังจากพูดจบ ก็โดนกดวางสาย

ที่นั่นเหอศื่อลองใส่หมายเลขนี้ไปและประตูล็อกรหัสก็เปิดออกจริงๆ

เขารีบจับตัวถังลั่วเหยาไว้แน่น และเดินเข้าไปในบ้านด้วยกัน

และทางนี้ บนรถ

เหลิ่งเม่ยได้ยินที่เฟิงยี่พวกเขาคุยในสายทั้งหมดจากนั้นจึงถามด้วยใบหน้าที่หนักอึ้งว่า “คุณชายรอง พี่ถังลั่วเหยา…”

ทันทีที่เฟิงยี่บันทึกสายเสร็จ สีหน้าก็เย็นชาลงทันที เขาออกคำสั่งว่า “ไปที่วิลล่าหลานซีเร็วเข้า! ต้องไปให้ถึงที่นั่นภายใน 5 นาที!”

เหลิ่งเม่ยได้ยินดังนั้นหัวใจของเขาหวาดกลัวขึ้นมาเขาจึงพูดอย่างรวดเร็วว่า “ครับ”

รถขับมุ่งตรงไปยังวิลล่าหลานซีด้วยความเร็วเหมือนอย่างลูกศรที่พุ่งไปอย่างเป้า

ณ ขณะนั้น ในวิลล่า

ทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านถังลั่วเหยาโดนเหอศื่อมัดด้วยเชือกอีกครั้ง

เพื่อป้องกันไม่ให้หล่อนทำอะไรได้ เหอศื่อจึงมัดหล่อนไว้ที่มุมเตียง และยัดผ้าเข้าไว้ในปากหล่อน เพื่อป้องกันไม่ให้หล่อนร้องตะโกนเพื่อดึงดูดให้คนมาในขณะที่เขากำลังหาของในห้องอื่นๆ

ถังลั่วเหยาก็ทำอะไรไม่ได้ หล่อนพยายามจนหมดแรงแล้ว และในตอนนี้หล่อนจึงทำได้แค่รอดูว่าเฟิงยี่จะมาได้ทันเวลาหรือไม่

เหอศื่อเจอเช็ค 20 ล้านหยวนจากกระเป๋าที่หล่อนได้พูดไปนั้น จากนั้นจึงไปที่คลังเก็บของ และพบอัญมณีกับโบราณวัตถุที่หล่อนได้พูดไว้

ที่จริงแล้วถังลั่วเหยารู้ว่าที่นี่มีสิ่งล้ำค่ามากมาย

นั่นเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่หล่อนมาที่นี่และเจอมันโดยบังเอิญ

เฟิงยี่พูดว่าที่นี่เป็นสถานที่ซึ่งเตรียมไว้สำหรับหล่อนและแม่ถังเฟิงยี่คือใคร?

นั่นคือคุณชายที่มีชื่อเสียงซึ่งรู้จักกันดีในแวดวงที่ใหญ่โตหรูหราและฟุ่มเฟือย

ในเมื่อตอนนี้เขาได้ยอมรับถังลั่วเหยาแล้วทางด้านนี้เขาจะไม่ปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมต่อหล่อนแน่นอน

ดังนั้น แม้ว่าถังลั่วเหยาจะยังไม่ย้ายเข้ามาแต่เฟิงยี่ก็ได้ซื้ออัญมณีและเพชรพลอยมากมายให้หล่อนล่วงหน้าและนำมาไว้ที่บ้านแล้ว

สำหรับโบราณวัตถุนั้น เป็นเพราะเขารู้ว่าเมื่อก่อนแม่ถังชอบของลายครามกับผลงานการเขียนตัวหนังสือด้วยพู่กันและภาพวาดเหล่านี้มาก

ต่อมาครอบครัวล้มละลาย และไม่กี่ปีมานี้กาลเวลาก็ผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงไม่มีโอกาสได้ชื่นชมด้วยความปลื้มปีติยินดีอะไรเลย

แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้กีดขวางหล่อนเลยหล่อนก็ยังมีงานอดิเรกและมองเห็นคุณค่าของความสามารถในตัวเอง

ในเมื่อเฟิงยี่จริงใจอยากอยู่กับถังลั่วเหยาตลอดไปสำหรับแม่ยายแล้วก็ต้องเอาใจเป็นเรื่องธรรมดา

ดังนั้นเขาจึงซื้อของลายครามที่ล้ำค่ามากมายด้วยเงินก้อนใหญ่

ในนั้นจะเป็นพวกภาพวาดและเครื่องหยกซะส่วนใหญ่

รวมทั้งซื้อเครื่องประดับหยกครบชุดให้กับแม่ถังอีกด้วย ซึ่งมันมีค่ามาก

ทั้งหมดนี้ถูกวางไว้ในห้องถังลั่วเหยาเพิ่งรู้เรื่องนี้ในครั้งที่แล้ว

และในขณะนี้เหอศื่อก็ค้นและรีดไถสิ่งของทั้งหมดเหล่านี้ออกมาแล้ว เมื่อเห็นว่าตรงหน้าหล่อนมีการใส่ของที่ล้ำค่าเหล่านี้จนเต็มกระเป๋าแล้วดวงตาหล่อนก็แดงขึ้นมาทันที