ตอนที่ 126 ผีทารกปากใหญ่
แม้ว่าผีทารกจะมีการประสานของแรงแค้นและพลังที่ชั่วร้าย และเป็นวิญญาณชั่วที่พิเศษมากอีกหนึ่งชนิด
แต่ก็เหมือนกับเด็กทั่วๆไป ยังมีนิสัยเหมือนเด็กคนหนึ่ง
เจ้าเด็กนี้จะต้องเคยดูการ์ตูนเรื่องเสี่ยวโม่เซียนมาแน่ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่พูดว่า “ โปคาราจงแปลงร่าง ”
แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆผีทารกจะทำแบบนี้ มันจึงทำให้พวกเราสับสนไปพักหนึ่ง
แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาดีจริงๆ เจ้าผีเด็กนั้นอ้าปากกว้าง และพุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็ว จึงทำให้พวกเราตกใจทันที
และปากของผีเด็กตนนี้ยังสามารถอ้าได้กว้างถึงขนาดนั้น นี่มันปากที่เอาไว้ใช้กินชีวิตคนชัดๆ
ถ้าโดนปากกัดเข้าไปละก็ หัวจะต้องถูกเขมือบไปกว่าครึ่งแน่
ผมและเฟิงเฉ่วหานรีบยกดาบเข้าไปแทงทันที แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าผีทารกนี้จะเร็วโคตรๆ
ยังไม่รอให้พวกเราได้ยกดาบขึ้น ลิ้นที่อยู่ในปากของเขาก็พุ่งออกมา ตวัดไปซ้ายขวา จากนั้นก็เข้ามารัดที่ข้อมือของผมและเฟิงเฉ่วหานทันที
อย่ามองว่าเป็นแค่ลิ้นอันเดียว แต่พลังของมันนั้นแข็งแกร่งมาก
หลังจากถูกรัด ผมก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อมือ แรงที่ใช้จับดาบเอาไว้ก็ไม่มีอีกต่อไป
“ เคล้ง ” เสียงของดาบไม้สองเล่มตกลงบนพื้น และผีเด็กตนนั้นก็เข้ามากระแทกร่างของเฟิงเฉ่วหานอย่างแรง
ด้วยพลังที่มหาศาล จึงทำให้เฟิงเฉ่วหานถูกชนออกไป 2 เมตร
จากนั้นปากที่มหึมานั้นก็คำราม “ โฮก ” ออกมาและพุ่งเข้าไปกัดหัวของเฟิงเฉ่วหานทันที
“ เหล่าเฟิง ” ผมแสดงสีหน้าตกใจ อดตะโกนออกมาไม่ได้
ในเวลาเดียวกันก็พุ่งไปหาเจ้าผีเด็กตนนั้น คิดจะดึงตัวมันออกไป
แต่ขณะที่เฟิงเฉ่วหานกำลังจะโดนกัด เขาก็เอื้อมมือออกมาอย่างรวดเร็ว จับขากรรไกรของเด็กนั้นเอาไว้จนแน่น
มือจึงถูกฟันที่แหลมคมนั้นแทงทะลุจนมีเลือดสดๆไหลออกมา และเจ้าเด็กนั้นก็ค่อยๆขยับเข้าใกล้หัวของเฟิงเฉ่วหานทีละนิด แต่เฟิงเฉ่วหานทนความเจ็บเอาไว้ ไม่กล้าปล่อยมือเลยแม้แต่วินาทีเดียว
ตอนนี้ผมได้มาถึงตรงหน้าของผีทารกแล้ว เมื่อเห็นท่าไม่ดี จึงใช้มือจับร่างของเด็กเอาไว้ ออกแรงลากเขาออก เพื่อไม่ให้หัวของเฟิงเฉ่วหานโดนกัด
“ ไอ้เด็กชั่ว ออกมาเดี๋ยวนี้ ! ” ผมตะโกน
แต่ผีทารกตนนั้นมีแรงมหาศาล เขากอดร่างเฟิงเฉ่วหานเอาไว้แน่น
ไม่ว่าจะใช้แรงขนาดไหน ผมก็ไม่สามารถลากเขาออกมาได้
ส่วนเด็กคนนั้น ก็เปล่งเสียง “ ฮือฮือฮือ ” ออกมาไม่หยุด และน้ำลายก็ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
ลิ้นสีแดงที่เหนียวๆนั้น ได้เลียที่หน้าของเฟิงเฉ่วหานอย่างต่อเนื่อง ดูน่าคลื่นไส้เป็นอย่างมาก
เรื่องก็เป็นแบบนี้ พวกเราสามคนก็หยุดชะงักกันทั้งแบบนี้
หยางเฉ่วเองก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ก่อนหน้านี้เธอสับสนอยู่พักหนึ่ง
แต่ตอนนี้เธอได้สติกลับมาแล้ว จึงรีบเข้ามาช่วย และในมือยังมียันต์อยู่หนึ่งแผ่น
เด็กนั้นกำลังกอดรัดเฟิงเฉ่วหานอย่างเอาเป็นเอาตาย คำราม “ โฮกโฮกโฮก ” ไปทางเฟิงเฉ่วหานอย่างต่อเนื่อง และไม่มีทีท่าว่าจะเห็นหยางเฉ่วที่อยู่ข้างหลัง
เมื่อหยางเฉ่ววิ่งเข้ามา ก็ไม่ลังเลเลยสักนิด เธอยกยันต์ในมือขึ้น
“ ไอ้เด็กเวร ! ”
เสียงพึ่งเงียบไป ก็ได้เสียงดัง “ แปะ ” ยันต์แผ่นนั้นถูกแปะลงบนหน้าผากของเด็กคนนั้น
และยันต์แผ่นนั้นพึ่งแปะลงที่หน้าผากของเด็ก มันก็มีไอความร้อนของพลังหยางระเบิดออกมา
จากนั้น “ ปัง ” เสียงระเบิดก็ดังขึ้นทันที
แม้ว่าเด็กนั้นจะร้ายกาจมาก แต่ก็ไม่สามารถต้านทานพลังของยันต์ได้
ขณะที่ยันต์ระเบิดออก ในปากก็กรีดร้อง “ อร๊าย ” ออกมาทันที ตัวของเขากระเด็นออกไป หัวที่ถูกแรงระเบิดเปิดออกจนเห็นแผลเวอะ แต่ยังไม่ตาย และปากของเขาก็ยังกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างต่อเนื่อง
วินาทีนี้ผมเองก็ไม่มีเวลามาสนใจ รีบเข้าไปประคองเฟิงเฉ่วหานขึ้น “ เหล่าเฟิงรีบลุกเร็ว ”
เฟิงเฉ่วหานคว้าโอกาสนี้ลุกขึ้น ใช้มือเช็ดน้ำลายที่อาบไปทั่วหน้า จากนั้นก็พูดด้วยความขยะแขยง “ เจ้าผีทารกนี่น่าขยะแขยงจริงๆ ! ”
หลังจากพูดจบ ก็หันไปมองเด็กที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
ขณะที่มองไปทางเด็กคนนั้น กลับพบว่าเจ้าผีเด็กนั้นกำลังใช้มือจับตรงหัวที่มีเลือดสีแดงไหลออกมา สั่นหัวดิกๆ และกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก
“ อ๊าก ! เจ็บจังเลย หนูเจ็บมากเลย…… ”
เจ้าเด็กนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ ขนาดหัวโดนยันต์เข้าไปหนึ่งแผ่น
ก็แค่บาดเจ็บ ยังไม่ตาย
“ อย่าชักช้า ตอนนี้มันกำลังบาดเจ็บ เอาชีวิตของมันเลย ! ” ผมรีบพูด ในเวลาเดียวกันก็หยิบดาบไม้ที่พื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“ บุกพร้อมกัน กำจัดมันซะ ! ” หยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานเองก็พยักหน้าแรงๆ ต่างหยิบดาบไม้ของตัวเองขึ้นมา
เล็งไปที่เด็กคนนั้น จากนั้นพวกเราสามคนก็วิ่งขึ้นไปล้อมไว้อย่างรวดเร็ว
แต่เจ้าเด็กนี้กระดูกแข็งจริงๆ แม้ว่าจะโดนยันต์แล้วบาดเจ็บ แต่เขาก็ยังคงมีแรงต่อสู้
เมื่อเห็นพวกเราสามคนวิ่งเข้ามาล้อม ก็จับที่หัวตัวเองเอาไว้แล้วถอยหลบอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็โดดไปอีกด้านหนึ่งของกำแพง
การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมาก พวกเราไม่สามารถตามทันได้เลยสักนิด
เพียงเห็นว่าหลังจากเขากระโดดไปที่กำแพง แขนขาสี่ข้างก็เกาะผนังเอาไว้ จากนั้นก็ไต่ไปตามกำแพงทั้งแบบนั้น มุ่งตรงไปที่หน้าต่างที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลมาก
“ มันคิดจะหนี ! ” ผมแสดงสีหน้าตกใจ
ในเวลาเดียวกันก็พุ่งเข้าไป แต่เด็กคนนั้นกลับคลานไปที่หน้าต่างด้วยความเร็วสูง
เพราะบนหน้าต่างมียันต์แปะเอาไว้ ดังนั้นเจ้านี้จึงไม่สามารถออกไปได้
เขาเอื้อมมือออกไปก่อน คิดจะดึงยันต์แผ่นนั้นออก
แต่กรงเล็บของเข้าพึ่งสัมผัสกับยันต์ ก็เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต “ แปรบ ” จากนั้นก็รีบถอยกลับทันที
“ ไอ้เด็กเวร คืนนี้แกอย่าคิดว่าจะออกไปไหนได้ ! ” เฟิงเฉ่วหานพูดเสียงดัง
เสียงพึ่งจางหาย ทันใดนั้นเจ้าเด็กนั้นก็หันมามองอย่างรวดเร็ว แถมยังแสดงสีหน้าน่าเกลียดน่ากลัวออกมา
เมื่อเห็นพวกเราสามคนเข้ามาหาเขา ทันใดนั้นเขากลับหันมาตะโดนใส่พวกเราว่า “ กา…… ”
เสียงดังมาก แม้จะไม่นานแต่ก็รุนแรงมาก
ขณะเดียวกันไอสีดำก็ระเบิดออกมา พวกเราไม่กล้าเข้าไปใกล้ ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่กล้าสูดไอดำนั้นเข้าไป จึงทำได้เพียงถอยไปข้างหลังเรื่อยๆ
ในเวลาเดียวกัน เสียงที่รุนแรงนั้นก็ทำให้พวกเราสามคนเจ็บแก้วหูมากๆ แถมยังมีอาการเวียนหัวตาลายเกิดขึ้นพร้อมกัน
จนอดไม่ได้ที่จะใช้มือปิดหูทั้งสองข้างเอาไว้ คิดว่าหลังจากเจ้าเด็กนั้นร้องเสร็จ ก็ค่อยไปจับเขาอีกครั้ง
แต่ใครจะรู้สองสามวินาทีหลังจากที่ไอดำระเบิดออกมาจากตัวเจ้าเด็กนี้ เขาก็หันกลับไปอย่างรวดเร็ว เล็งไปที่หน้าต่างที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นก็เอาหัวไปกระแทกอย่างแรง “ ปัก ” เสียงชนเข้ากับกระจก
แม้ว่าที่กลอนหน้าต่างจะแปะยันต์เอาไว้ แต่ผีทารกตนนั้นกระแทกเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย ยันต์ที่แปะเอาไว้จึงหลุดออกมา
หลังจากใช้หัวกระแทกกระจกอย่างรุนแรง “ แคร๊ง ” ทันใดนั้นกระจกก็แตกเป็นสองสามชิ้น หลังจากเศษกระจกหล่นลงพื้นภาพของช่องว่างใหญ่ๆก็ปรากฎขึ้น
ผมตกใจ แอบพูดในใจว่าแย่แล้ว เจ้าเด็กนั้นจะหนีไปแล้ว
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ ทุกอย่างที่ทำมาในคืนนี้ จะสูญเปล่าทันที
ผมทนความเจ็บที่แก้วหูเอาไว้ จากนั้นก็ตะโกนว่า “ จะให้มันหนีไปไม่ได้ ! ”
หลังจากพูดจบ ผมก็หุบปาก และวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
แต่ตอนนี้เจ้าเด็กนั้น กลับยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่างแล้ว มันกำลังจะหนีไปได้แล้ว
ผมไม่สนใจอะไรอีกต่อไป รีบเอื้อมมือ จับผีทารกนั่นทันที
แม้ว่าผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถ อยากจะหยุดเจ้าผีทารกนั่นเอาไว้ให้ได้
แต่ผมช้าไปหนึ่งก้าว ในขณะที่มือของผมสัมผัสกับขาของเด็ก
เขาก็ทำขาเตะ และพุ่งออกไปนอกหน้าต่างทันที
ขณะที่เขาพึ่งถึงพื้น แขนขาสี่ข้างก็คลานไปอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่กี่วินาที และการคลานที่รวดเร็วนั้น ก็ทำให้เขาสามารถกระโดดเข้าไปในบ่อน้ำได้แล้ว
เมื่อเห็นฉากนี้ ในใจของผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพ่ายแพ้
แผนที่วางเอาไว้ทั้งวัน กลับไม่เป็นดั่งหวังไม่สามารถจับตัวผีทารกเอาไว้ได้ สุดท้ายเขาก็ใช้หัวกระแทกกระจกแตก ทำให้ยันต์ที่แปะเอาไว้หลุด และหลบหนีออกไปจากบ้านได้
“ สมควรตาย ! ” เสียงเฟิงเฉ่วหานที่ตามผมมาติดๆ พูดด้วยความโกรธ
“ แม้ว่าเจ้าผีทารกนั้นจะบาดเจ็บ แต่ตอนนี้มันกลับเข้าไปในบ่อน้ำแล้ว เราต้องคิดวิธีล่อมันออกมาใหม่ แต่ยังไงก็คงยากหน่อย ! ” หยางเฉ่วเองก็รู้สึกผิดหวัง
แต่เสียงของหยางเฉ่วพึ่งเงียบลง จู่ๆพลังหยินที่เข้มข้นก็ไหลทะลักออกมาจากบ่อน้ำ พร้อมกับความหนาวเย็นที่แผ่ออกมา
ทันใดนั้น เสียงคำรามของเจ้าเด็กนั้นก็ดังขึ้น “ ไอ้คนเลว พวกแกมันเลว หนูจะโตเร็วๆ รอให้หนูโตก่อนเถอะ หนูจะกินพวกแก จะกินพวกแกให้หมดเลย…… ”
