ตอนที่ 135 ความรู้สึกเกลียดชังของจูชิง
ตอนที่เธอพูดถึงจูจู จู่ๆน้ำเสียงของเธอก็เพิ่มขึ้นมาไม่น้อย ดวงตาทั้งสองข้างแฝงไปด้วยความเกลียดชัง
แต่เมื่อผมได้ยินถึงตรงนี้ กลับรู้สึกสงสัยมาก
จูจู พี่สาว แลกชีวิต ใช้ชีวิตแทนเธอ 20 ปี นี่มันเรื่องอะไรกัน
บนตัวของผีผู้หญิง มีความลับที่คนไม่รู้อยู่จริงๆ
แต่ตามที่ผีผู้หญิงพูด ผีผู้หญิงตนนี้กับจูจูแม่ของผีทารก มีความเกี่ยวข้องกัน
ในใจของผมมีคำถามผุดขึ้นมามากมาย จึงถามอีกครั้ง “ จูจูกับเธอเป็นพี่น้องกันจริงๆเหรอ ที่เธอพูดว่ายืมชีวิตนั้น มันเกิดขึ้นได้ยังไง ”
ผมขมวดคิ้ว แสดงสีหน้าเคร่งขรึม
ผีผู้หญิงอยู่ภายใต้ความหวาดกลัวต่อมู่หลงเหยียน เธอจึงไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านอีก
และพลังแค้นที่อยู่ในตัวของเธอ ก็ถูกมู่หลงเหยียนกดเอาไว้จนหมด พวกมันต่างลดลงมาอย่างรวดเร็ว จิตใจและการมีเหตุผลจึงค่อยๆกลับมา
หลังจากฟังผมพูดจบ ผีผู้หญิงก็อดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปในบ้าน
และพูดว่า “ ใช่ ฉันกับจูจูเป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน แต่ แต่หลังจากที่ฉันเกิดมาได้ไม่นาน พี่จูจูกลับใช้ชีวิตของฉัน ใช้ชีวิตของฉันอยู่บนโลกนี้มาตลอด”
“ ส่วนฉันกลับถูกขังเอาไว้ในบ่อน้ำ ต้องอดทนกับความมืดมิดที่ไม่สิ้นสุด จนกระทั่งเมื่อคืน หลานของฉันได้ทำลายผนึก และทำให้ฉันออกมาปรากฎตัวได้…… ”
ผีผู้หญิงอธิบายความเครียดในใจทีละคำๆ และรู้สึกไม่พอใจจูจู กับคนในครอบครัว
แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดไม่ถึงคือ ผีทารกตนหนึ่ง จะสามารถดึงเรื่องราวลึกลับเมื่อ 20 ปีที่แล้วของครอบครัวจูจูออกมาได้
เรื่องราวมีอยู่ว่าเมื่อ 20 ปีก่อน แม่ของจูจูคลอดทารกฝาแฝด นั่นก็คือจูจูและผีผู้หญิงตรงหน้า
และชื่อของผีผู้หญิงคือจูชิง แม้ว่าจูชิงและจูจูจะเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน
แต่จูชิงเกิดมามีร่างกายอ่อนแอ และเกิดมาพร้อมกับความพิการ
ถูกวินิจฉัยว่ามีโครงสร้างกระดูกผิดปกติ ขาทั้งสองข้างของเธอเป็นอัมพาต
แม้ว่าจู้ชิงจะเติบโตขึ้นมา ก็ต้องนั่งอยู่บนรถวีลแชร์เท่านั้น
แต่จูจูแตกต่าง ไม่เพียงมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม แต่เกิดมาพร้อมกับสุขภาพที่แข็งแรงมาก
เพราะเหตุนี้ ทุกคนในบ้านจึงเอาความรักไปไว้ที่จูจู และละเลยจูชิง
เอาแต่ภาวนาให้จูชิงตายเร็วๆ ภาระในบ้านจะได้น้อยลง
แต่โชคดี ตอนที่พวกเธออายุได้ 8 เดือน จูจูกลับป่วยขึ้นมาอย่างกะทันหัน
คนในบ้านเห็นจูจูเป็นหัวแก้วหัวแหวน แน่นอนว่าจะต้องพาจูจูไปรักษาจนทั่ว
แต่เมื่อเผชิญกับค่ารักษาพยาบาลที่สูง ครอบครัวของพวกเขาก็ไม่สามารถจ่ายได้
เพียงไปซื้อยาจีน มารักษาอาการที่บ้านเท่านั้น
ทุกคนในบ้านมองอาการป่วยของจูจูที่ค่อยๆทรุดตัวลง ร้องไห้กันทุกวัน แต่จูชิงกลับเติบโตอย่างขาวอวบ
นี่จึงทำให้คนในครอบครัวรู้สึกไม่สบายใจมาก จูจูที่รักยิ่งกำลังป่วยหนัก แต่จูงชิงที่คิดว่าจะตายเร็วๆ กลับเติบโตจนขาวอวบ
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น จูชิงก็ไม่ได้รับความรักและการดูแลที่มากกว่าเดิม
อยู่มาวันหนึ่ง ปู่ย่าของจูชิงก็ไม่รู้ว่าไปเชิญนักพรตลัทธิเต๋าจากที่ไหนกลับมา บอกให้นักพรตคนนั้นดูอาการป่วยให้จูจู
หลังจากเขาดูเสร็จ ก็ส่ายหัวไปมา
ปู่ย่าของจูชิงไม่พอใจ จึงบอกให้นักพรตคนนั้นรักษาชีวิตของจูจูเอาไว้ให้ได้
นักพรตถอนหายใจ บอกว่าจูจูต้องตาย แต่ถ้าอยากให้จูจูมีชีวิตอยู่ต่อไป จะต้องมีคนสละชีวิตให้เธอ
เมื่อคนในบ้านได้ยินคำพูดนี้ก็เงียบไปในทันที ทันใดนั้นปู่ย่าของจูชิงก็หันมามองที่เก้าอี้ จูชิงเด็กไร้เดียงสา ที่กำลังเล่นของเล่นอย่างสนุกสนาน
หลังจากนั้นก็สามารถจินตานาการได้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น ครอบครัวของจูชิงบอกนักพรต ให้ใช้ชีวิตของจูชิงแลกกับจูจู
บอกว่าเมื่อโตขึ้นจูชิงก็ต้องเป็นคนพิการ นั่งอยู่บนวีลแชร์อย่างเดียว แถมยังเพิ่มภาระของคนในครอบครัว
ไม่สู้ใช้ชีวิตของเธอในตอนนี้ ซื้อชีวิตของพี่จูจูเอาไว้ดีกว่า
แบบนี้จะสามารถทำให้จูจูปลอดภัย และสามารถแบ่งเบาภาระให้คนในบ้านได้
ผมไม่รู้ว่านักพรตคนนั้นคิดยังไง แต่สุดท้ายผลก็คือ เขาเห็นด้วยกับการตัดสินใจบ้าบอนี้
ในที่สุด นักพรตก็เริ่มทำพิธี ใช้ชีวิตของจูชิงแลกกับจูจู
หลังจากนั้นก็นำโกศของจูชิงฝังเอาไว้ในบ่อน้ำ และในเวลาเดียวกันก็ทำการปิดผนึก……
หลังจากนั้นมา จูจูก็กลับมามีชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์
เพียงแต่ไม่มีน้องสาวพิการคนนั้นอีกต่อไป และหลังจากนั้นมาคนในบ้านของเธอ ก็ไม่เคยพูดชื่อจูชิง หรือผู้หญิงคนนี้อีกเลย
เมื่อวันปีใหม่มาถึง ก็ไม่เคยแม้แต่จะจุดธูปให้ ทำเหมือนกับจูชิง ไม่เคยมีตัวตนมาก่อน
จูชิงจึงถูกขังอยู่ในบ่อน้ำมาตั้งแต่นั้น ไม่สามารถออกมาปรากฎตัวได้ ไม่สามารถเกิดใหม่ได้ เมื่อวันเวลาผ่านไป ความแค้นในใจก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต่จนถึงเมื่อคืนนี้ พวกเราได้ทำร้ายผีทารก
เมื่อผีทารกกลับเข้าไปในบ่อน้ำด้วยความโกรธจัด เขาทั้งขุดแกะแงะแคะก้นบ่อ
แต่ช่วงเวลานั้นเขาก็บังเอิญขุดเจอโกศเซรามิกของเถ้ากระดูกจูชิงเข้า ผีทารกตนนี้แต่เดิมก็เป็นคนขี้สงสัยอยู่แล้ว หลังจากฝาโกศถูกเปิดออก ผนึกที่ปิดเอาไว้ก็ถูกทำร้าย วิญญาณจูชิงที่อยู่ข้างในก็ได้ถูกปล่อยออกมา
แม้ว่าจูชิงจะถูกแย่งชีวิตไป แต่เธอกลับเหมือนจูจู ที่เติบโตมาอายุเท่ากัน ดังนั้นเรื่องราวทั้งหมดจึงเป็นแบบนี้
ตอนจูชิงตายเธอยังเด็กมาก แต่ถูกขังเอาไว้ 20 ปี พลังแค้นที่มีจึงไม่น้อย
แต่เมื่อผีทารกเห็นว่าในร่างมีความแค้นเหมือนกัน จึงยอมรับให้เป็นพวกเดียวกัน
แต่ หลังจากที่เธอได้ออกมานอกบ่อน้ำ ก็คิดจะมาแก้แค้นปู่ย่า
เพราะตอนแรกเป็นความคิดของปู่กับย่า ที่พานักพรตมา แล้วทำให้เธอตาย
แต่หลังจากเธอออกมาจากบ่อน้ำ ก็พบว่าในบ้านและนอกบ้านมียันต์แปะอยู่ เธอจึงไม่สามารถเข้าไปได้
ดังนั้น จึงทำได้เพียงยืนมองจากทางหน้าต่าง
ผลลัพธ์เธอเห็นพวกผมนอนอยู่ในบ้านพอดี และด้านในสุดก็มีแท่นวางป้ายวิญญาณและรูปของปู่ย่าตั้งอยู่
และในตอนนั้นเอง จู่ๆผมก็ตื่นขึ้นมา เห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าต่างพอดี
แต่เพียงชั่วพริบตา ผีผู้หญิงก็กลับเข้าไปในบ่อน้ำ และจนกระทั่งคืนนี้ที่เด็กน้อยได้เรียกหาเธออีกครั้ง……
เมื่อได้ยินมาถึงตรงนี้ ในใจของผมก็รู้สึกแปลกๆ ก่อนหน้าผมยังคิดจะใช้ดาบแทงเธอตายอยู่เลย
แต่ตอนนี้ผีผู้หญิงและผีเด็ก ต่างน่าสงสาร
เด็กแปดเดือนโดนครอบครัว “ ฆ่าตาย ” ชีวิตของตัวเองกลายเป็นของคนอื่น ส่วนคนอื่นได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่ตัวเองกลับถูกขังเอาไว้ในบ่อน้ำอย่างไม่มีวันสิ้นสุด
อย่าว่าเธอเป็นผีตัวหนึ่งเลย ถ้าเป็นคนๆหนึ่ง ถูกขังเอาไว้ในบ่อน้ำ 20 ปี ก็คงเป็นบ้า และโกรธแค้นเช่นกัน
ผมถอนหายใจ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาดี
แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับร้องไห้ขึ้นมา “ ฮือฮือฮือ ”
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดกับมู่หลงเหยียนว่า “ น้องศพ เราปล่อยเธอไปดีไหม ! เธอกับเด็กทารกคนนี้ ต่างน่าสงสาร ! ”
หลังจากพูดจบ ผมก็หันไปมองผีทารกอีกครั้ง
เด็กคนนี้ถูกตาข่ายดำรัดเอาไว้ พลังชั่วร้ายจึงถูกขับออกอย่างต่อเนื่อง จึงดูอ่อนแอมากในเวลานี้ แต่ปากของเขาก็ยังคำราม “ อ๊ากอ๊าก ” ออกมา
เมื่อมู่หลงเหยียนได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็หันมามอง และพูดด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก “ ถ้าฉันปล่อยเธอไป เธอจะมีทางเลือกแค่สองทาง ถ้าไม่กลายเป็นผีเร่ร่อน หลงทางอยู่บนโลกนี้ และสุดท้ายก็สูญเสียจิตใจ เหมือนกับศพที่เดินได้ ล่องลอยไปวันๆ หรือไม่ก็ไปฆ่าพี่ของตัวเอง เรียกร้องชีวิตที่เสียไปของเธอ และสุดท้ายก็ได้ไปเกิดใหม่ ”
มู่หลงเหยียนพูดอย่างสบายๆ พร้อมกับมองมาที่ดวงตาของผม
มันชัดเจนมาก เธออยากให้ผมเป็นคนตัดสินใจ
แต่หลังจากที่ผมได้ยินถึงตรงนี้ ก็ตกตะลึงอีกครั้ง
จะปล่อยหรือไม่ปล่อย ก็ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของจูจูและจูชิงทั้งนั้น
ถึงแม้ว่าวันข้างหน้าจูชิงจะไม่ฆ่าพี่สาวตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถไปเกิดใหม่ได้ แถมยังกลายเป็นผีเร่ร่อน ล่องลอยไปวันๆ สำหรับจูชิงแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรมกับเธอมาก
ถ้าฆ่าจูจู แต่จูจูก็เป็นผู้บริสุทธิ์ เธอเป็นเพียงผู้ได้รับผลประโยชน์
และเรื่องราวทั้งหมดนี้ก็ถูกจัดการโดยพ่อแม่ ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กทารกอายุแค่ 8 ขวบ
“ เอ่อ เอ่อจะทำยังไงดี ” ผมรู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าควรจัดการเรื่องนี้ยังไง
แต่มู่หลงเหยียนกลับหัวเราะใส่ผมเบาๆ เธอหมุนตัวไปพูดกับผีผู้หญิง “ จูชิง เธอน่าสงสารมาก แน่นอนว่าฉันต้องไว้ชีวิตเธอ แต่วิธีฟื้นชีวิตนี้ก็มีข้อดีและเสียในตัว เธอกับพี่สาวของเธอ มีเพียงคนเดียวที่สามารถมีชีวิตได้ และมีเพียงคนเดียวที่ไปเกิดใหม่ได้ ถ้าเธอมีชีวิตเขาจะตาย แต่ถ้าเธอตายเขาจะมีชีวิต ”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ มู่หลงเหยียนก็หยุดไปแป๊บหนึ่ง “ ในร่างของเธอมีพลังแค้นอยู่ ในใจยังมีสิ่งครอบงำ ฉันสามารถกดมันเอาไว้ได้ แต่ถ้าฉันไม่อยู่ เธอก็จะกลายเป็นผีชั่วอีกครั้ง และถ้าเธออยากมีตัวตนอยู่เหมือนกัน เธอต้องละทิ้งความโกรธแค้นที่อยู่ในใจ กลายเป็นวิญญาณติดตามและฝึกวิชากับฉัน ฉันรับประกันว่าจะมีสักวันที่เธอได้ไปเกิดใหม่ เธอต้องการไหม ”
