สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 112 สาวใช้ตัวแสบ16

ตอนที่ 112 สาวใช้ตัวแสบ16
จริงๆทั้งคู่ทั้งหล่อและสวย พอเข้าประตูมาก็เด่นพอแล้ว ประกอบกับทั้งคู่ทะเลาะแย่งเหล้ากันแบบ “คู่รัก” ลงท้ายด้วยการจูบกันอย่างดูดดื่มแล้วอุ้มหนี ถ้าไม่ดึงดูดความสนใจก็แปลกแล้ว
เหล่าบริกรหนุ่มสาวที่ปรารถนาจะมีความรัก พอเห็นเหตุการณ์แบบนี้ก็ถูกดูดสายตาจนมึนงง และถอยทางให้ทั้งคู่โดยอัตโนมัติ
พอเย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นจนถึงประตู ผู้จัดการร้านก็ถามขึ้นมาว่า “พวกเขาจ่ายตังค์รึยัง?” บริกรที่คอยบริการพวกเขาเพิ่งนึกขึ้นมาได้จึงวิ่งไล่ตามพวกเขาทันที
“ขอโทษค่ะคุณ คุณทั้งสองยังไม่ได้จ่ายเงิน” บริกรยืนขวางทางไปทั้งคู่ไว้ เซี่ยชีหรั่นใจชื้นขึ้นมา ถือว่ามีคนมาช่วยเธอแล้ว
เธอถูกเย่เชินหลินจูบจนหมดแรง คิดจะขัดขืนก็ขัดขืนร่างอันแข็งแรงใหญ่โตของเขาไม่ไหว
เย่เชินหลินเงยหน้าขึ้นมา มองบริกรปราดนึง ค่อนข้างไม่พอใจที่หล่อนมาขัดการลงโทษของเขา
“เดี๋ยวจะรีบกลับมาจ่าย! ”
แม้เขาจะดูร่ำรวยจนไม่ต้องบอก และบริกรก็อยากเชื่อใจเขา แต่ถ้าเขาเป็นนักต้มตุ๋นล่ะ เธอก็ต้องเป็นคนออกค่าอาหารทั้งหมดแทนเขานะ
บริกรพยายามยิ้มแล้วขอร้องเซี่ยชีหรั่นที่กำลังหน้าแดงเพราะถูกจูบ พูดอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิงคะ คุณพอจะบอกคุณผู้ชายให้จ่ายเงินหน่อยได้ไหมคะ ฉันก็แค่คนทำงาน…”
เธอยังพูดไม่ทันจบ เย่เชินหลินก็ยื่นมือออกมาข้างนึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วโยนกระเป๋าตังค์ให้เธอ
“เงินในนั้นเอาไปให้หมดเลย!”
เซี่ยชีหรั่นพยายามอาศัยจังหวะที่เขาโยนกระเป๋าตังค์ให้บริกรกำลังจะกระโดดลงมา ใครจะคิดว่าเขาไวขนาดนั้น พอโยนกระเป๋าปุ๊บ ก็ชักมือกลับมาอุ้มรั้งเอวเธออีก
เธอจะขยับก็ขยับไม่ได้ แถมรู้สึกเกลียดที่เขาทำกับเธอแบบนี้ แต่พอนึกถึงคำขู่ของเขาตอนอยู่บ้านประธานเย่ขึ้นมา เธอก็ไม่กล้าทำให้เขาไม่พอใจ ได้แต่ขอร้องเขาไม่หยุดว่า “ปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้องล่ะค่ะ ปล่อยฉันไปได้ไหมคะ?”
ที่จริงบริกรจะไม่กล้ายุ่งกับกระเป๋าตังค์ลูกค้า แต่เธอดูแล้วผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่คนมีน้ำอดน้ำทนเท่าไหร่ ทางที่ดีควรเปิดกระเป๋าตังค์เขา หยิบแบ๊งค์ออกมาแล้วรูดซิปปิดกระเป๋าเขาให้ไว
“ขอโทษนะคะคุณ ขอโทษจริงๆ ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง หวังว่าคุณคงเข้าใจนะคะ” พูดจบเธอก็ยื่นกระเป๋าคืนให้เย่เชินหลิน
เซี่ยชีหรั่นก็แปลกใจไม่รู้ว่าเขาทำได้ยังไง รับกระเป๋าตังค์คืนมาปุ๊บแล้วก็เอาใส่ในกระเป๋าเสื้อปั๊บ เธออยากอาศัยช่วงจังหวะเหล่านี้กระโดดหนี ก็ต้องผิดหวังอีก
เห็นอยู่ว่าหน้าเขาแดงขนาดนี้ คิดว่าเขาดื่มมากไปถึงได้ห้ามเขาไม่ให้ดื่ม ใครจะไปรู้ว่าคอเขาแข็งขนาดนี้ ไม่มีอาการเมาเลยสักนิด แถมยังบังคับจูบเธอแบบรุนแรง ริมฝีปากนุ่มของเธอถูกเขาดูดจนแดงไปหมด แบบนี้คงเหมือนชาวนากับงูเห่าสินะ?
ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก เธอน่าจะปล่อยให้เขาเมาไปซะ แล้วค่อยโทรให้ผู้ดูแลบ้านบอกให้คุณพ่อคุณแม่มารับเขา
เธอรีบร้อนเกินไป โง่เกินไปจริงๆ
เย่เชินหลินเร่งฝีเท้าใหม่ มองแต่ด้านหน้าไม่ได้มองเธอสักนิด
“คุณเย่คะ คุณปล่อยฉันลงได้ไหม? ฉันจะไม่ห้ามคุณดื่มเหล้าแล้ว คุณอยากดื่มเท่าไหร่ก็ดื่มเลย” ดื่มจนป่วย ดื่มจนตาย ฉันก็ไม่สนใจแล้ว โอเคไหม? เธออยากพูดคำนี้ออกมาแต่ไม่กล้า หากพูดไปก็คงรนหาที่ชัดๆ
“ตอนนี้ฉันไม่อยากดื่มแล้ว” เขาพูดแบบเย็นชา
เซี่ยชีหรั่นท้อขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็ไม่อาจทนให้เขาอุ้มเธอไป แล้วไปทำเรื่องที่ทำให้เธอทุกข์ใจขนาดนั้นได้
ขณะที่เธอกำลังคิดหาวิธีหนี เขาก็อุ้มเธอออกจากร้านเรียบร้อยแล้ว
โรงแรมห้าดาวนั่น ห่างจากนี่แค่สองร้อยกว่าเมตร เดินอีกไม่กี่นาทีก็ถึง
“คุณเย่ ถ้าคุณไม่อยากดื่ม ถ้าอยากได้ผู้หญิงสักคน คนอื่นก็ได้มั้งคะ…คุณก็รู้ ว่ามีผู้หญิงมากมายที่ยินยอม”
เย่เชินหลินไม่ตอบกลับ และเดินไปยังโรงแรมต่อ
เธอจะขอร้องอย่างเดียวต่อไปไม่ได้แล้ว แบบนี้ไม่มีประโยชน์เลย ถ้าเขาพาไปถึงโรงแรมป่านนั้นคงไม่ทันแล้ว เธอที่กำลังร้อนรนไม่มีใจจะเรียกคุณเย่อะไรแล้ว ตัดสินใจหันหน้าไปทางเขาแล้วตะโกนว่า “ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!”
เขายังคงไม่ขยับ เธอสูดหายใจเข้าลึก พูดเสียงจริงจังขึ้นด้วยใบหน้าบึ้งตึงว่า “ปล่อยฉันลง! คุณคิดจะข่มขืนฉันอีกหรือยังไง?”
คำพูดนี้พอจะกระทบเย่เชินหลินอยู่บ้าง เขาหยุดเดินและปล่อยเธอลงมาจริงๆ จนทำให้เธอประหลาดใจนิดหน่อย
คนอย่างเขาเย่เชินหลินถ้าต้องการผู้หญิง ทุกคนล้วนแต่ยินยอม ไม่เคยต้องมาบังคับใครแบบนี้
การบังคับขืนใจเซี่ยชีหรั่นเมื่อคืน ก็เพราะความโกรธล้วนๆ ตอนนี้คำพูดเธอทำให้เขารู้สึกตัว ถึงแม้ตอนนี้ต้องการการระบายใจ เขาก็ไม่ควรบังคับเธอ
ในที่สุดเท้าทั้งสองของเซี่ยชีหรั่นก็ได้แตะพื้น เธอหันหลังแล้ววิ่งทันที วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกเขาสั่งให้หยุดด้วยเสียงเย็นชา
เขาพูดว่า “ไม่อยากแก้แค้นให้โม่เสี่ยวจุนแล้วใช่ไหม?”