สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 120 สาวใช้ตัวแสบ24

ตอนที่ 120 สาวใช้ตัวแสบ24
ถ้าเธอตอบอย่างมั่นใจว่าไม่อยาก ก็เป็นการแสดงให้เห็นว่าเซี่ยชีหรั่นใส่ร้ายเธอจริง แต่ถ้าทำอย่างนั้น จะทำให้เย่เชินหลินไม่สนใจเธอแล้วรึเปล่า ถ้าในอนาคตเขาไม่ชอบเธอ ไจะไม่เป็นการพลาดโอกาสไปเหรอ?
ส้งหลิงหลิงแปลกใจกับคำถามของเย่เชินหลิน คำพูดของเขาแปลว่าอะไร?
เซี่ยชีหรั่นก็เดาเขาไม่ออก แต่เธอคงไม่เดา จะทำยังไงกับเธอ ก็แล้วแต่เขา
“ถ้าอยากก็ตามฉันมาสิ” เย่เชินหลินพูดจบ ก็หันหลังเดินไปยังห้องนอนตนเอง
ฟางลี่น่าตอนแรกยังไม่ทันตั้งตัว พอตั้งตัวได้ ก็ดีใจจนเนื้อตัวเต้น
เธอมองไปยังเซี่ยชีหรั่นด้วยใบหน้าแบบผู้ชนะและยโส จากนั้นก็รีบเดินตามเย่เชินหลินไป
เขานี่กินไม่เลือกจริงๆ เซี่ยชีหรั่นแอบคิดเงียบๆ นอกจากจะกินไม่เลือกแล้ว แถมยังแข็งแรงเกินไปอีก พอคิดว่าตอนเที่ยงทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ ตกค่ำก็ทำกับส้งหลิงหลิง…มาตอนนี้ก็กับฟางลี่น่าอีก จู่ๆเธอก็คิดว่าเขาน่าขยะแขยงขึ้นมา
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หวังว่าเขาจะพาผู้หญิงทุกคนที่อยากขึ้นเตียงกับเขาไปนอนกับเขาด้วย เธออาจจะได้วันคืนที่สงบสุขคืนมาบ้าง
ใบหน้าส้งหลิงหลิงแสดงออกว่าทำอะไรไม่ถูก จู่ๆก็รู้สึกร่างกายกำลังแข็งทื่อเป็นหิน
หรือว่าคำพูดเสียดสีเซี่ยชีหรั่นของเธอทำให้เขารู้สึกโกรธ? ไม่งั้นทำไมเขาถึงไม่ยอมแตะต้องเธอ แถมยังให้ฟางลี่น่าไปนอนกับเขาในห้องเขาด้วย?
เย่เชินหลิน!
ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน?
ความริษยาในแววตาเธอสะท้อนแวววาว ส้งหลิงหลิงเหม่อไปพักนึง จึงกลับมาเป็นท่าทีหัวเราะตามปกติของเธอ กุมมือของเซี่ยชีหรั่นต่อแล้วพูดว่า “น้องหรั่น พี่นอนคนเดียวรู้สึกค่อนข้างหนาว เชินหลินมีธุระ น้องนอนเป็นเพื่อนพี่หน่อยละกันนะ อย่าปฏิเสธนะ ไม่งั้นพี่จะโกรธจริงๆด้วย”
ไปห้องนอนเธอ ถึงจะไม่มีอันตราย เซี่ยชีหรั่นก็ไม่อยากไป เซี่ยชีหรั่นมองเธอ แล้วปฏิเสธเสียงเบาว่า “ขอโทษจริงๆค่ะ พี่ส้ง ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย กลัวอาบดึกเกินไปจะรบกวนเวลาพักผ่อนของพี่ ฉันไม่ไปดีกว่าค่ะ”
“โถ ดึกขนาดนี้ก็ไม่ต้องอาบแล้วสิจ๊ะ มากับฉันเถอะ นะ” ส้งหลิงหลิงพูดชวนต่อ จริงๆคำพูดของเธอแปลว่าการที่เย่เชินหลินทิ้งให้เธอนอนคนเดียวในห้องนั้น เธอไม่พอใจมาก
“ฉัน…” เซี่ยชีหรั่นจะปฏิเสธต่อ ส้งหลิงหลิงก็พูดตามหลังเย่เชินหลินด้วยคำพูดแกมขอร้องว่า “เชินหลิน ฉันไม่ว่าคุณถ้าคุณจะไป แต่ขอให้น้องหรั่นนอนเป็นเพื่อนฉันได้ไหม นอนคนเดียวฉันหนาวและกลัวด้วย”
“ไปนอนกับเธอสิ” เสียงเฉยชาของเชินหลินลอยมา
เขารู้ว่าเธอไม่อยากไป นี่คือตั้งใจทำให้เธอลำบากใจสินะ
ในเมื่อเขาบอกมาแบบนี้แล้ว เธอจะพูดอะไรได้อีก เลยยิ้มให้ส้งหลิงหลิงทีนึง แล้วพูดว่า”ค่ะ ถ้างั้นฉันจะไม่อาบน้ำแล้ว ไม่อยากให้พี่รอนาน”
พูดจบเธอก็เก็บชุดนอนกระโปรงที่ฟางลี่น่าเหยียบขึ้นมา แล้วเดินตามส้งหลิงหลิงไปห้องนอนของเธอ
ในห้องนอนเธอยังคงเหลือกลิ่นของเย่เชินหลินอยู่ แต่มือถือของเย่เชินหลินยังคงอยู่บนโต๊ะหัวเตียง
พอคิดว่าผู้ชายคนนั้นเคยมีอะไรกับส้งหลิงหลิงที่นี่ แล้วตอนนี้ก็ยังไปมีอะไรกับผู้หญิงอีกคนที่ห้องตัวเองอีก เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆใจก็แปลบขึ้นมา
เธอไม่กล้ามองลึกเข้าไปในใจตัวเอง กลัวตัวเองจะยังคงรักผู้ชายคนที่บังคับขืนใจเธอ
ตอนนี้ก็เหลือแค่สองคนในห้อง ส้งหลิงหลิงเก็บใบหน้ายิ้มแย้มของเธอ แล้วจ้องมองเซี่ยชีหรั่น
เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แม้กระทั่งตอนที่อยู่กันแค่สองคน เธอก็จะยังทำเป็นยิ้มแย้ม แต่คืนนี้เธอแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอมองชุดที่เซี่ยชีหรั่นใส่ เย่เชินหลินหลงเธอเอามาก แต่ชุดนอนผ้าไหมวาบหวิวตัวบางสีดำที่เธอใส่อยู่กลับไม่ถูกเย่เชินหลินชายตามองด้วยซ้ำ ใจเธอเจ็บปวดเหมือนถูกเข็มแทง แม้กระทั่งเรื่องที่เขาพาฟางลี่น่าขึ้นเตียงวันนี้ เธอก็คิดว่าควรจะต้องคิดบัญชีกับเซี่ยชีหรั่น
“วันนี้มีคนเล่าให้ฉันฟังว่าเธอกับเชินหลินไปเปิดห้องที่โรงแรมห้าดาวด้วยกัน เป็นเรื่องจริงไหม?” เธอวางท่าทีเหมือนภรรยาตามกฎหมายของเขา ถามเซี่ยชีหรั่นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
เซี่ยชีหรั่นยังคงท่าทีเฉยเมย ตอบคำถามเธอว่า
“ไปถามเชินหลินเองเถอะค่ะ!”
“พูดแบบนี้แปลว่าจริงสินะ? ร่างกายเขาแข็งแรงสมบูรณ์ดีใช่ไหม?” ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้วถามแบบบีบบังคับ ขยับตัวเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นขึ้นอีก
“ฉันไม่ได้บอกว่าจริง พี่ส้ง”
“เธอ!” ส้งหลิงหลิงกัดฟันกรอด แล้วหรี่ตาเล็กเข้าไปกระซิบข้างหูด้วยเสียงต่ำว่า “ครั้งที่แล้วซูหาวจัดการเธอไม่สำเร็จ เธอก็เลยได้ใจงั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอให้นะ สักวันฉันจะทำให้เธอถูกผู้ชายจัดการจนตาย ดูสิวะสุดท้ายเธอจะกลายเป็นเศษสวะไหม!”
คำขู่ของเธอไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัว ถึงแม้จะเกิดเรื่องแบบนั้นจริง แต่สำหรับคนที่ผ่านความเป็นความตายมาอย่างเธอ เรื่องไหนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้ว
แต่จู่ๆเธอกลับรู้สึกเศร้าแทนส้งหลิงหลิงขึ้นมา จริงๆชุดที่เธอใส่อยู่แสดงอย่างชัดแจ้งว่าต้องการอะไร แต่กลับไม่ได้รับอย่างที่ต้องการ